3,048 matches
-
La începutul secolului XIX secuii, deranjați de concurența economică a armenilor, îi numeau pe aceștia „intruși fără proprietate asimilați jelerilor“ fiindcă, spuneau ei, abia „în 1672, după trei ani de peregrinări prin munți, au fost primiți din mila glorioșilor noștri înaintași în acest ținut“2. Această referire este identică • Nicolae Gazdovits, Istoria armenilor din Transilvania. De la începuturi până la 1900, București, Editura Ararat, 1996, p. 79. • Judit Pál, Imaginea celuilalt și imaginea de sine la un grup etnic din Transilvania, armenii, în
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
poemului preotului Minas Tokatți 6. În ciuda faptului că a avut la îndemână informații de primă mână pentru recompunerea trecutului comunității sale, inclusiv tradiția orală, istoricul armean își construiește discursul sub influența curentului renașterii națiunilor din cuprinsul Imperiului habsburgic. Cauza așezării înaintașilor săi în Transilvania o identifică într-o persecuție religioasă, afirmând că încă de la acea dată armenii sosiți din Moldova ar fi fost uniți cu Roma. Amestecând informațiile și acuzând intoleranța moldovenilor, Lukácsi pune pe seama lui Gheorghe Duca grozăviile săvârșite împotriva
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
7. Interpretările greșite și exagerările cuprinse în articolul din „Religio“ i-au atras atenția lui Alexandru Șterca Șuluțiu 8. Acesta a pregătit un răspuns cu • Pentru trimiteri la astfel de documente în care armenii din secuime au amintit de venirea înaintașilor lor din Moldova, vezi ibidem, p. 93. • Nicolae Edroiu, Câteva precizări pe marginea articolului „Un manuscris inedit și o controversă istorică“ de Sergiu Selian, în „Revista istorică“, serie nouă, tom V, nr. 5-6, maiiunie, 1994, p. 580; pentru familia Lukács
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
fi legitimat adeziunea lor la răscoală 16. Cu toate că cercetările ulterioare nu au confirmat prezumtiva origine armenească a conducătorului revoltei 17, ideea a fost reluată în special de către istoricii armeni care au continuat să-l plaseze pe Mihalcea Hâncu în șirul înaintașilor care au influențat istoria Moldovei, alături de Ion vodă și legendarii fii ai Serpegăi 18. Cronicile, corespondența diplomatică datând din acea vreme sau relatările călătorilor străini impresionați de consecințele tulburărilor ce au zdruncinat ordinea în Țara Moldovei nu-i amintesc însă
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
remarcat în spațiul rus. Printre acestea se numărau nume din mediul diplomației, al armatei țariste sau din cel academic. Nu de puține ori prezentarea lor era anticipată de informații care trebuiau să reamintească publicului legăturile cu Rusia ale unor iluștri înaintași moldoveni. Dintre aceștia nu au lipsit, aproape niciodată, Nicolae Milescu Spătaru, Dimitrie Cantemir și fiul acestuia, Antioh, sau poetul Mihai Herescu (Mihail Mateevici Herascov) și Vasile Caragea 1. Pe de altă parte, autorii sovietici au neglijat nume care s-au
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Colesnic, Sfatul Țării, p. 176). • Născut în 1892 în satul Slobozia-Cușelăuca (Soroca). A studiat Agronomia și Dreptul la Kiev și Iași (Colesnic, Sfatul Țării, p. 87). Trebuie amintit însă faptul că demersul de restabilire a traseului urmat de foarte mulți înaintași basarabeni din perioada interbelică se află abia la început de drum, în ciuda unor recente prospecții ale fondurilor de arhivă. Astfel, nu avem încă la dispoziție materiale suficiente privind perioada „românească“ a vieții liderilor din Sfatului Țării, mai ales după instaurarea
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
știe să țină cumpăna dreaptă între elementul național și factorul internațional, cu rădăcini adânc înfipte în glia românească și în substanța trecutului” (10/1995). Încă de la apariție, revista și-a făcut o datorie din a omagia pe unii dintre marii înaintași ai culturii și științei românești: Vasile Alecsandri (2/1990), Lucian Blaga (8/1995), Marin Preda (1/1998), Tudor Vianu (3/1998), Petre P. Negulescu (4/1998), Gheorghe I. Brătianu (5/1998), Eugen Bădărău (12/1998), G. Călinescu (7-8/1999), Nicolae
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285148_a_286477]
-
nimic, în mod dinainte planificat, ființei umane. Capitalismul ne îndeamnă ,,să fim", nepunându-ne condiții de nici un fel. Poate tocmai de aceea, așa cum vom mai discuta, omul modern va fi un om mult diferit de ceilalți oameni, predecesori ai săi, înaintași pe scara istoriei. Azi, s-ar părea că un analist social de exprimare conservatoare nu mai are nevoie de a se declara în mod clar împotriva socialismului, pentru că acesta este deja infirmat de istorie și declarat ca un proiect eșuat
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
comerțului și al afacerilor. Capitalismul datorează mult culturii și civilizației Orientale. Chiar dacă Florența este orașul-stat al tuturor sintezelor, nu trebuie să uităm că Renașterea a împrumutat de la arabi multe dintre cunoștințele științifice, că uneori savanții occidentali chiar au plagiat operele înaintașilor lor arabi. Ar fi de dat numai un exemplu în acest sens, acela al operei cosmogonice a lui Copernic, luată de la savantul arab Al Tusi. Averoes a fost de origine arabă și doar el este cel care l-a interpretat
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
o civilizație a uneltei aflate în mâna omului. Hayek arată: ,,Istoria civilizației este istoria unui progres care, în mai puțin de opt mii de ani, a creat tot ceea ce privim drept caracteristic vieții omenești. La începutul erei neolitice, mulți dintre înaintașii noștri direcți au abandonat viața de vânător și au trecut la agricultură și apoi la viața urbană - în urmă cu mai puțin de trei mii de ani. Nu este surprinzător faptul că, din anumite puncte de vedere, dotarea biologică a
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
în sfera capacităților umane. Știința este neputincioasă să explice de ce Newton și Mozart au fost din plin înzestrați cu genialitate creatoare și de ce lucrurile nu stau la fel cu majoritatea celorlalți oameni. Însă a spune că geniul își datorează măreția înaintașilor sau rasei sale este în tot cazul un răspuns nesatisfăcător. Întrebarea este tocmai de ce diferă un asemenea om de frații săi și de toți ceilalți membri ai rasei sale. Este ceva mai puțin greșit să atribuim marile reușite ale rasei
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
situează, mai curând, la antipodul mitului, pentru că o constantă a personajelor rezidă în privirea lor pătrunzătoare, capabilă să surprindă cele mai insignifiante amănunte. "Simt enorm și văd monstruos" pare a rosti, din umbra eroilor săi, Camil Petrescu, odată cu ilustrul său înaintaș Caragiale, după cum e de presupus că o asemenea afinitate să-l fi ambiționat în tentativa sa reușită de a-l reabilita pe Mitică în piesa purtând titlul atât de anodin Mitică Popescu. Cu deplin temei, Al. Paleologu constata că suprema
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
lămâie, scoici cu piper, rasol de melci cu hrean, mânătărci, rasol de pește sărat cu usturoi și mămăliguță, plachie de crap cu ceapă și ardei roșu. Se bea și se mănâncă mult în proza lui I., ca și în literatura înaintașului său ploieștean. Târgoveții săi ies, primăvara, la Crângul lui Bot și fac chef mare, în lunile nefavorabile se retrag în cârciuma „La Botul Calului” și „consumă” încet și trist. Când vine nota, se vede limpede disponibilitatea lor culinară: „16 fleici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287628_a_288957]
-
cunoșteau, se influențau și se ajutau între ei, își întemeiau gospodăriile după modele transmise din generație în generație, își creșteau copiii („câți dă Dumnezeu") după reguli și practici statornicite prin tradiție, se distrau și petreceau sărbătorile după obiceiurile moștenite de la înaintași, își respectau bătrânii și îi conduceau pe ultimul drum când aceștia își încheiau socotelile pe această lume etc. Rațiunea existenței țăranului era munca câmpului și munca în gospodărie, la care participau toți membrii familiei, de la cel mai mic până la cel
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
-vă sărbătoarea din 23 august peste o sută de ani și că urmașii urmașilor noștri, sătui de paradă și explicațiile comuniste ale actului de importanță națională, o transformă în zi de doliu național. Bocetul nației devine plin de ocară la adresa înaintașilor: «Ce prostie ați făcut alungându-i pe nemți din țară!»”. Desigur că, povestită, gluma conținea câteva expresii mai piperate. Pe mine mă bucură că realitatea a fost mai rapidă decât fantezia mea și a împlinit profeția mai devreme, ca să o
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
a celorlalți profesioniști din sănătate. Domeniile Nursingului Istoricul medicinei, nursingului se contopește cu istoria dezvoltării societății umane cu perioadele sale de progres, stagnare sau declin, care s-au influențat reciproc, cunoașterea lor fiind necesară nu numai pentru a cinsti memoria înaintașilor ci și pentru că «acei care nu țin minte trecutul sunt condamnați să-l repete», Santayana. Medicina a fost inițial dominată de magie, actele terapeutice bazându-se pe ritualuri religioase și pe instincte, preocuparea dominantă fiind dispariția durerii. Papirusurile egiptene din
Nursing general : note de curs by Solange Tamara Roşu, Mihaela Carmen Fermeşanu () [Corola-publishinghouse/Science/91817_a_93197]
-
și a revistei cu același nume. Titlul volumului Înainte de proverbe (1978) sugerează principalul filon al poeziei lui C.-R.: celebrarea tradiției. Efuziuni lirice și sugestii metaforice relevă relația organică, esențială, cu pământul natal a unui eu dezindividualizat, identificat cu duhul înaintașilor. Peisajul terestru sau cosmic, rotirea anotimpurilor, roadele câmpului, contactul cu spiritul locului, trăiri intime sunt distilate în imagini animate de lumini și culori. Proiectate pe acest fundal, meditațiile asupra timpului, a îmbătrânirii și morții își atenuează dramatismul. Reprezentări alegorice ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286172_a_287501]
-
Natalia Brodskaya, Ed. Parkstone, New York, 2000, pag.149 Lucrări în instituții: Galeria de Artă Naivă a Muzeului Județean de Artă, Argeș, Pitești. „Ce anume merită remarcat în special la Anuța Tite este faptul că a știut să rețină din creația înaintașului ei doar atât cât să-i îngăduie să-și desfășoare propria ei sensibilitate lirică, tonică, mai feminină în esență.”( Vasile Savonea - Arta naivă în România, Ed. Meridiane, București, 1980, pag. 19) Tofan Valeria 1950 Pictor „Dă-mi Doamne puterea și
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
Savonea - Arta naivă în România, Ed. Meridiane, București, 1980, pag. 51, 52, 127. „Tohăneanu a descoperit atent și specificități proprii meșteșugului lor. Când și-a propus să rezolve scene laice, a oscilat între imaginea „cu perspectivă” și viziunea bidimensională a înaintașilor (Ceata flăcăilor din Drăguș, Junii brașoveni etc.). Abia când s-a apropiat de tema istorică, de chipuri de voievozi unde prezentarea „votivă” îi permite i întreprindere mai apropiată de meșteșugul iconarilor amintiți, a izbutit să ajungă la o viziune închegată
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
favorizante și determinante (declanșatoare). Cauzele favorizante ori predispozante sunt raportate la ereditate. Descendenții prezintă, de regulă, asemănări morfologice și funcționale cu ascendenții și colateralii (frații, surorile și rudele apropiate). Acest fenomen biologic este și mai evident atunci când tipurile constituționale ale înaintașilor sunt relativ identice și când condițiile de mediu și de viață sunt relativ similare. Tot în această grupă, a cauzelor predispoziționale, se pot include și influențele nocive pe care le suferă organismul fătului în viața intrauterină. Deficiența congenitală și imaturitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
societatea românească. Spre deosebire de elitele de la 1848, reprezentanții elitei implicate în procesul de reevaluare și rearticulare a modelului de dezvoltare a țării din prima jumătate a secolului XX, nemaifiind presați de „imperativul ieșirii din barbarie și intrării în lumea civilizată, ca înaintașii lor, erau preocupați de o evaluare mai calmă, cuprinzătoare și riguroasă a căii parcurse, pentru a imagina soluții de viitor (ibidem, p. 32). Această nouă etapă în definirea coordonatelor dezvoltării țării a beneficiat, ca și cea inițiată odată cu revoluția pașoptistă
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
case memoriale, muzee; editarea de publicații, a unor lucrări specifice cu caracter științific și metodologic; încurajarea monografiilor localităților și școlilor. În Programul de perspectivă, pentru perioada 2002-2006, se identifică câteva direcții prioritare de acțiune: valorificarea tradițiilor culturale și educaționale, omagierea înaintașilor, dezbaterea unor teme de larg interes social-cultural și educațional, din perspectiva educației permanente; preocuparea de a realiza efectiv învățământul general obligatoriu, condiție a unor șanse egale pentru toți la o educație de bază corespunzătoare standardelor calitative europene; susținerea modernizării învățământului
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
atunci să devină „bun public”, să circule și să formeze o orientare în pedagogia vremii. Profesorul Ioan Găvănescul, cu numai nouă ani mai tânăr decât Eminescu, cu studii de pedagogie în universitățile germane, a organizat Seminarul preluând, parcă, ideile-tezaur ale înaintașului său. Învățământul educativ, activarea elevilor, educația morală - iată câteva repere din activitatea Seminarului pe care le-am găsit și în concepția eminesciană. Ideea de continuitate ce se desprinde din această privire comparativă poate fi susținută și prin alte argumente: școala
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
integrală” (Ghiulea, 1927, p. 19). Fourier este cel mai important „precursor” al cooperației. Unii dintre elevii săi au făcut însă ca ideile sale să fie larg răspândite, să prindă viață. Doi dintre aceștia au creat falanstere după modelul ilustrului lor înaintaș, dar au dat greș: în 1854 Victor Considérant, în America, iar în 1859 I.P.A. Godin, în localitatea Guise din Franța. Încercarea lui Godin, numită de el „familister”, deși s-a abătut de la unele prescripții ale lui Fourier, a constituit
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
a devenit singur stăpân al Romei. Va muri însă de cuțitele romane, în anul 44 Î.Hr., la idele lui Marte, adică la 15 martie. La Roma, liniștea va dispărea iarăși, până ce moștenitorul lui Caesar, Octavianus, va deveni ceea ce visase înaintașul său: împărat. Octavianus Augustus, primul împărat Octavianus, cel care avea să schimbe istoria Romei, s-a născut la 23 septembrie 63 î.Hr., fiind fiul lui Octavius și al fiicei surorii lui Caius lulius Caesar, Atia. Tatăl său a murit când
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]