1,895 matches
-
care a urmat, nici în celelalte, cinci ani la rînd au trecut fără nici un eveniment. Desigur, o dată cu apropierea toamnei se simțea pe ulițe, în case, prin vii un fel de freamăt, fără să-și dea seama de ce, oamenii se simțeau îngrijorați, o tulburare, plăcută ce-i drept, le atingea inima, era presimțirea momentului cînd trebuia să apară prințul, bîzîind cu motorașul pe deasupra așezării, dar atît. Radul Popianu își făcuse un plan secret, planul " A", pe care urma să-l pună în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
ar fi precipitat. Bătaie de cap, să fugă, să se ascundă, chiar la generalul Broșteanu ori la Cihoski, ei nici n-ar fi știut că prințul Cantacuzino de fapt se ascunde în casa lor, ar fi fost încîntați, copleșiți, nicidecum îngrijorați. Și ar fi dat semnalul de acțiune, nu era mare lucru, un telefon la tinerelul acela, Georgescu, cu două cuvinte. În fiecare zi alte două cuvinte. Cu siguranță că și Călătorescu de la jandarmi și Cihoski de la Marele Stat Major ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
avea să iasă, dacă lucra în schimbul doi, avea să vină, mi-a explicat portarul. Nu mi-am dat seama nici când s-a făcut ora trei, nici când a venit. M-am pomenit apucat de braț. I-am văzut chipul îngrijorat: - Ce e cu tine, zise. Nu mai trăiesc cu Ilie. S-a întîmplat ceva? - Nu s-a întîmplat nimic, i-am răspuns eu ferm, înțelegînd într-o clipă că își închipuia că m-o fi trimis frati-meu. A înțeles
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
strigat intră, dar fără să se ridice. Intră o pereche. Bărbatul șters, dar femeia, o brunetă, era de o frumusețe curioasă, între vampă și intelectuală, ceva fascinant. Ea se duse drept la Miron, se așeză lângă el pe pat și, îngrijorată, îl întrebă ce are. Îi puse mâna pe frunte și îl întrebă dacă n-are un termometru, fiindcă i se părea că îi ardea fruntea. Miron răspunse că are 37 cu 2-3, i se întîmplă adesea să aibă aceste stări
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
rândul de regi și țărani deopotrivă pentru că rămâneau sterpe, suferința și deznădejdea, concentrate toate în acel act miraculos. Și iată-l producându-se într-o debara recondiționată din Woodbury. Nu era de mirare că politicienii și episcopii erau atât de îngrijorați. Ce nevoie mai aveai de Dumnezeu dacă puteai să creezi viața într-un laborator? — Noroc, micuțule! șopti Fran, aplecându-se peste spătarul scaunului pe care stărea tehnicianul și chemându-l la viață. Simți că Laurence o privea și roși. Chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
după tristețea din ochii prietenei sale că nu era convinsă încă, doar ești ziaristă. În epoca aceasta în a uterelor de închiriat și a clonării, trebuie să se poată afla și cine e tatăl unui copil. Dacă ești atât de îngrijorată, de ce nu zbuciumat problema? Fran se agăță de această idee ca de o plută în mijlocul oceanului tumultuous. Oare exista vreun test prin care se putea convinge că Laurence era într-adevăr tatăl? Dacă reușea să depășească acest obstacol avea sentimentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să spun asta, dar cred că se întâmplă ceva cu creierul meu. Fran își ascunse fața în umărul lui pentru o clipă, ca nu cumva s-o vadă plângând. După ce luară cina, el ațipi pe scaun, în timp ce Fran îi studia îngrijorată chipul. Avusese loc acea subtilă inversare de roluri, în care copilul devine părintele și, în loc să ceară protecție, trebuie s-o ofere, oricât de înspăimântător ar fi. Tânjea să stea de vorbă cu cineva care să înțeleagă cât de sfâșietor era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
deloc ieșit din comun. Singurul motiv pentru care continuau parteneriatul era faptul că nimeni altcineva nu voia să le fie partener. Ca în multe căsnicii, de altfel. Se auzi soneria și sări să răspundă. În prag stătea Laurence, chipeș și îngrijorat. — Laurence, slavă Domnului! El o îmbrățișă și de data asta ea plânse fără să se mai ascundă. — E vorba de tata. Starea lui s-a agravat din nou. E ca și cum, de fiecare dată când mă vede, a uitat complet de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Capitolul 15 Fran ezită doar o clipă. Apoi, uitându-se hoțește peste umăr, strecură flaconul cu sânge în geanta ei voluminoasă și închise catarama chiar în momentul în care asistenta se întorcea urmată de doctor. — Vă simțiți bine? întrebă doctorul îngrijorat. — Minunat, răspunse Fran veselă, strângând geanta la piept. De fapt, nu m-am simțit niciodată mai bine. Se uită la ceas și-și aminti că tocmai astăzi avea programată o întâlnire cu Henrietta și cu domnișoarele de onoare la magazinul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
așeză pe laiță, lângă foc; cânele i se culcă la picioare. Stătu acolo o vreme pe gânduri. Din cândîn când intra un bordeian, ori un cioban nins, ca să fumeze o lulea, pe urmă ieșea. Bătrânii vorbeau c-un fel deglasuri îngrijorate, și-și aminteau de iernile grele din trecut. Parcă vorbeau despre războaie și cumpene grele. În răstimpurile de tăcere, s-auzea afară șuiet de ape; și gazornița tremura, atinsă de suflările care intrau pe horn. Viscolul se potoli a doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
asta. În nopțile următoare, m-am trezit de câteva ori leoarcă de transpirație. Aveam fel de fel de coșmaruri. Mă visam vârât în cușcă, bătut cu biciul și mă deșteptam urlând. Când, într-o noapte, tata a apărut în prag îngrijorat, am fost gata să mă arunc în brațele lui și să plâng, ca să-mi liniștesc spaimele, dar el, bănuind că anume urlasem, ca să-l scol din somn, m-a drăcuit și s-a dus să ia un somnifer ca să poată
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
ne-a înjurat. Ne-a spus să ieșim afară, unde am constatat că scăpasem cu viață printr-o minune aterizând din întîmplare într-un luminiș. Puțin mai devreme sau puțin mai târziu, avionul s-ar fi zdrobit de pădurea ecuatorială. Îngrijorați, am aprins un foc ca să ne apărăm de eventualele amenințări pe patru labe și ne-am strâns tăcuți în jurul lui. Pilotul era singurul care nu părea îngrijorat. Se juca învîrtind o nuia în foc. Atât ne-a spus: Voi încerca
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
vrea să asigure securitatea elevilor. Sunt se- cretarul școlii. - Alo, Jean? Ce faci, dragă, unde ești? - Sunt în trafic, draga mea, am trecut de Tulle, vin spre casă. - Și eu sunt în trafic, vin spre casă dinspre Toulouse. Sunt foarte îngrijorată de ce s-a anunțat, tremur toată... - Fii pe pace, dragă, că nu se va întâmpla nimic grav. Ne ve- dem acasă. La revedere! Într-un interval de timp foarte scurt, starea de alertă a cres- cut vertiginos. Prin oraș, mașinile
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
către școlile în care învățau odraslele. - Pe cine căutați, doamnă? - Pe elevul Renaud. - Din ce clasă, că avem mai mulți elevi cu acest nume? - Al meu e în clasa a IX-a. Unde îl pot găsi, vă rog... sunt foarte îngrijorată. - Liniștiți-vă doamnă, că elevul Renaud nu mai e chiar un copil. Ba aș putea spune că e stăpân pe sine și mai este și foarte curajos. - Așa credeți dumneavoastră, dar eu tremur toată. Dacă se de- clanșează nenorocirea... viscolul
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
tot felul de mașinuțe, a învățat singur să lucreze la calculator, atingând cu timpul un nivel performant. Tot singur a învățat limba engleză, pe care școala l-a ajutat să o perfecționeze. A fost o vreme când bunicii erau ușor îngrijorați, mai ales din pricina orelor petrecute de nepot la calculator. - Fii atent, Gruia, stai prea mult la calculator. Nu-i bine pentru sănătatea ta. Indiferent de răspunsurile date de Gruia, bunicii o țineau pe-a lor: stă prea mult la
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
părinții noștri ne-a trecut gratis și astfel am ajuns acasă rupți de oboseală și foame. Am gășit părinții în lacrimi, cuprinși de grijă, aflând de la săteni că am plecat împreună cu soldații ruși și neștiind nimic de noi, erau foarte îngrijorați. Când ne-au văzut n-au mai putut de bucurie că nu ni sa întâmplat nimic rău. În acest timp cât am lipșit mamele noastre plângând mergeau una lAșalta să afle ceva vești. Dar până după miezul nopții n-au
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
și nu cred în Dumnezeul la care am presupus că se referă el, dar m-am uitat spre cer și am mulțumit cuiva, nu știu cui, că încă pot să stau în picioare. Atunci mi-a sunat telefonul. Era sora mea. Era îngrijorată. Mi-a zis că visase că am murit. După câteva luni, pe dealul de la Călugăreni, am zburat pentru prima oară singură. Bianca Veșteman Fără obligații Am văzut filme cu cerșetori puși la masă și tratați ca membri ai familiei, chiar
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
început iar să sune să mă-ntrebe că de ce mă duc și cum de-i las să mă taie“, a spus, întinzându-se să oprească aparatul de radio. „De două zile mă tot pisează când una, când alta.“ „Sunt îngrijorate.“ „Îngrijorate, pe naiba! N-au ce face! Și pe urmă nici nu vreau să văd pe nimeni și nici să stau de vorbă despre asta.“ Au tăcut un timp. Se simțea obosită de drumul făcut, de viermuiala orașului, de telefoanele cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
În el pînă Îi oprea mama lor. Dar azi, toți trei rămaseră tăcuți. Jim trecu pe lîngă ei pe bicicletă, Încercînd să nu le arate fața lui Învinețită. Mama Îi ținea pe fiii ei pe după umeri, urmărindu-l pe Jim Îngrijorați parcă de soarta care Îl aștepta. Încă șocat de furia pe care o văzuse În ochii servitoarelor, Jim o porni spre blocul de apartamente al familiei Maxted, În Concesiunea Franceză. Își simțea tot capul umflat, iar un dinte din maxilarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
dar bătrînul Îngrijitor rus nu mai era acolo să supravegheze complexul Shell - poate că și el Încerca să se predea. Jim se gîndi la mama aceea nemțoaică, cea care se uitase după el cînd plecase din casa familiei Raymond. Păruse Îngrijorată pentru el, dar după ce pedală tot drumul pînă pe Columbia Road, constată că porțile spre proprietățile germane erau Închise. Germanii se Închideau În ei Înșiși, la fel de Îngrijorați din pricina japonezilor ca și toți ceilalți. Jim fu aproape aruncat de pe bicicletă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
în ceștile și paharele aproape goale. Sorbiră ce mai era pe fund, dar nu mai regăsiră plăcerea de la început. La orizontul vieții apăruse necunoscutul. Va fi sau nu va fi bine de ei? Dar, dintre toți, prințul era cel mai îngrijorat. Tăcea și își rumega dezamăgirea. În loc de pace, aveau parte tot de război. Se simțea obosit. Nu era puțin lucru să păstrezi echilibrul între cele două delegații. Mai ales acum, după ce Kutuzov trecuse Dunărea. Făcuse eforturi considerabile ca să împiedice certurile, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Duminică seara, când mama Fișic, întâmpinându-mă în săliță, îmi spuse că fata e dusă la bal. A așezat apoi ibricul pe spirtelniță și după oarecare șovăire, apropiindu-și scăunelul de colțul ușii de care mă rezemasem, făcu cu chipul îngrijorat: - Vreau să-ți spun că tânărul a făgăduit Laurei să se însoare cu ea până în patru săptămâni. Tăcui. În liniștea ce se coborî în odaie, am auzit-o pe Laura din camera vecină, în sfântul locaș al seninelor mele rugăciuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
preț la poalele muntelui Horn. Acolo, în inima Tirolului, a mai trăit el, să creeze încă douăzeci de ani și s-a stins în toamna despărțirii noastre. Mi-am amânat plecarea numai din pricina Matildei. - Ai să răcești, îmi șoptise ea îngrijorată, încheindu-mi nasturii sweater-ului și ridicându-mi gulerul de lână albă, până sub bărbie. Intrai în magazin urmat de dânsa. Era neliniștită, ca o mamă iubitoare. De aceea poate o vizitam zilnic, deși la început, când mă opream în pragul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
la un pian ce nu trebuie să fie zgâriat de zidul sau de balustrada scării. Prudența lor îmi pare neverosimilă. Coșciugul cuprinde numai piele și ciolan, și nu carne grea și multă, după cum s-ar putea greșit înțelege, privind mutra îngrijorată a domnului director de la pompele funebre. „Nu se poate împlini o carte despre carne, susținu cu vehemență Ferdinand Sinidis, dacă nu închizi în ea și femei de calibrul Albertinei. „Când sosise din Olanda cu scufiță și încălțată cu saboți, adusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
întrebă Jones, făcând în minte o asociație. — Îhî! Darlene își împături batista și și-o băgă în sân. Trag nădejde că n-o să le mai ardă să treacă vreodată p-aici. Chiar c-aș da de bucluc. Isuse! Darlene părea îngrijorată. Da’ uite ce, hai mai bine să strângem puțin p-aici până nu se întoarce Lana. Ș-ascultă-mă pe mine. Nu te da de ceasu’ morții ca să cureți maghernița asta. N-am văzut-o niciodată curată de-adevăratelea de când vin eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]