3,436 matches
-
religia naturală. Evidențierea caracterului iluzoriu al argumentelor deiste nu înseamnă însă renunțarea la proiectul unei religii întemeiate pe rațiune. Acest proiect va căpăta o elaborare nouă, originală în filosofia autorului Criticii rațiunii pure. Religia „în limitele rațiunii” înseamnă pentru Kant întemeierea religiei pe moralitate, așadar pe rațiunea practică. Omul ca ființă autonomă, ca ființă care acționează în mod liber, recunoaște rațiunea practică drept autoritate supremă. Iar recunoașterea autorității rațiunii înseamnă aceptarea supremației legii morale, ceea ce conduce inevitabil la religie. Religia, considerată
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
postulate ale rațiunii practice pure, în sensul că numai existența lor face posibil binele suprem, înțeles drept reunire a purtării virtuoase și a fericirii. Dumnezeu, ca ființă perfectă, și nemurirea sufletului primesc astfel o justificare practică (morală), dar nu o întemeiere teoretică. Ele sunt asigurate doar prin natura a priori, absolută, necondiționată a legii morale. Potrivit ideii binelui suprem, omul care urmează legea morală, care acționează în toate împrejurările „din datorie” (aus Pflicht) merită să fie fericit. Or, după cum se știe
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
căprari și păstori. Dacă nu cumva toată povestea asta este o fabulație și o invenție gratuită... În ceea ce mă privește, cam asta cred. Când iau seama la toate binefacerile pornite de la acest oracol pentru poporul grec, cu prilejul războaielor și Întemeierilor de cetăți, al epidemiilor și al secetei cumplite, mi se pare ceva absurd a nega unui zeu (E) sau unei providențe originea și statornicirea acestor Întâmplări benefice, pentru a le atribui În schimb hazardului și norocului. Iată deci câteva obiecții
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
de la războiul de secesiune. Transbordând repetiția din planul istoriei în cel al literaturii, Lyotard ține să se delimiteze de repetiția ca parodie, care a făcut carieră în postmodernism, compromițând conceptul însuși de postmodernism. Cu asemenea argument, Lyotard ne reamintește șubrezenia întemeierii culturii pe simulacre. Și asistăm la o nouă punere în ordine a lucrurilor, riscând aceleași artificii sofistice, căci de astă dată nu se mai recunoaște noutatea revoluției postmoderniste: "Postmodernitatea nu este o epocă nouă. Este rescrierea câtorva caracteristici revendicate de către
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
teism transcultural, poate că Ziauddin Sardar se apropie cu mai multă perspicacitate de poziția de intermediar ontologic și gnoseologic între abordarea culturală și cea teologică. Deocamdată, putem decide, cel puțin din unghiul prezentei abordări perfectibile, că premisele românești principale întru întemeierea doctrinei "noului antropocentrism" transmodern sunt ontologia arheității lui Eminescu, filosofia lui Blaga și cea a lui Noica, teologia Părintelui Stăniloae și antitetica filosofiei lui Ștefan Lupașcu, la care se aliază și logica fuzzy a lui Constantin Virgil Negoiță. În aceeași
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
murit, pentru miliardele de oameni și miliardele de miliarde de ființe din milioanele de galaxii"275. Firește, a-l elimina pe Iisus din religie înseamnă a dori nimicirea creștinismului însuși, dar nu în numele materialismului marxist, de astă dată, ci al întemeierii unei noi religii, cu sprijin "științific". Ceea ce este o aberație colosală, ignorând procesele profunde în apariția unei veritabile religii. De fapt, gnosticii aceștia nici nu urmăresc geneza unei noi religii, o imposibilitate practică, ci doar să legitimeze "științific" o redimensionare
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
reclamat, pe bună dreptate, impostura feminismului. Dar, surprinzător, există câteva puncte comune între neo-gnostici și feminiști, care, la rându-le, sunt tot niște gnostici. Adepții ambelor tabere năzuiesc la mai mult de a fi doar niște militanți laici, visând la întemeierea unei noi religii în zona New Age. De aceea, ținta comună este "demitizarea" lui Iisus și, deci, răpunerea creștinismului considerat muribund. Legitimitatea dobândirii de drepturi egale în fața legilor între bărbați și femei nu poate fi pusă la îndoială. Totuși, ca
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
literar în apartamentul său din Paris, în 1912 a fondat împreună cu N. Iorga, Dimitrie Gusti, O. Goga ș.a. Cercul Analelor din București - importantă instituție a Conferințelor franco-române, afiliată la Cercul Analelor din Paris - și a participat, alături de N. Iorga, la întemeierea Ligii Culturale; în 1927 a înființat cu diplomatul Nicolae Pillat „Biblioteca universală pentru sprijinirea traducerilor”. Din 1922 a făcut parte din comitetul de conducere al Comisiei de Cooperare Intelectuală de la Geneva (de pe lângă Societatea Națiunilor) și din 1930 e în Comitetul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290397_a_291726]
-
legislative. Prima din cele două forme de constituționalism privește supunerea întregii funcționări a statului unor proceduri politice și juridice precise. Cealaltă se referă la realizarea domniei legii și nu a omului. Acest proces de codificare a dreptului a contribuit la întemeierea egalității și legitimității statului: legal, pentru că deciziile sale trebuie să urmeze anumite proceduri și să se supună legilor stabilite; legitim, pentru că puterea sa se bazează pe consensul cetățenilor, pe voința poporului. Începând cu secolul al XIX-lea, așadar, de-a
by Cristina Dallara [Corola-publishinghouse/Science/1090_a_2598]
-
zis aferentă a visării, la fel cum calul măiastru din basm sfârșise cazat într-un grajd ordinar, responsabil de mârțogirea lui. Domnul Ian Rechner, șeful delegației, aducea cu el toată priceperea nordică într-ale canalelor și drenajului hidrografic presupusă de întemeierile arhitecturale; ceva din excesul ce îmbibă funciar ființa umană trebuia condus în afară spre a o putea așeza, deși partajul punea mai multe probleme decât apăreau la prima vedere. În cazul nomazilor, ștergerea urmelor reprezenta tocmai garanția clandestinității, adică gestul
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
putea dura în lumina judecăților publice, ci, abia născută, fu sortită să alunece inexorabil în memoria trupurilor celor doi coautori ai săi. Dedal o clădea ca pe un templu curgător dedicat zeității absente a atenienilor menționate de Apostolul Pavel - o întemeiere ce, odată ajunsă la desăvârșire, se lipsește complet de meșterul ei ziditor, perfect capabilă de autosustentație. Pasife o trăia ca pe o revelație simultană a suveranității și filogenezei: vertebrarea omului prin frumos. Se prea poate ca unicitatea individuală să fie
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
-lea. Domnii români, deși au obținut în timp mai multe victorii asupra tătarilor, n-au reușit să scape de raidurile lor prădalnice, de daruri, în bani și mărfuri, peșcheșuri și chiar permisiuni de a se extinde în pă mântul Moldovei . Întemeierea statului Țara Românească a Moldovei s-a făcut și ca urmare a unor campanii victorioase împotriva tătarilor. Alexandru cel Bun (1400-1432) a reușit să-i alunge pe tătari dincolo de Nistru, însă după ocuparea de către turci a cetăților Chilia și Cetatea
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
întemeietori ai poporului român pe Traian și Decebal și, chiar la cronicarii noștri, Traian este asociat cu primul Descălecat. Pe de altă parte, în tradiția romană, cei doi frați, Romulus șu Remus, fii Lupoaicei, se păstrează spiritul de competiție pentru întemeiere. Jertfa umană, învingerea și suprimarea adversarului, a lui Decebal de către Traian, a lui Remus de către Romulus are, în plan spiritual, valoarea mitologică a întemeierii, a durabilității prin construcție. Aceeași tradiție populară păstrează, fără să se evidențieze expres în creația populară
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
tradiția romană, cei doi frați, Romulus șu Remus, fii Lupoaicei, se păstrează spiritul de competiție pentru întemeiere. Jertfa umană, învingerea și suprimarea adversarului, a lui Decebal de către Traian, a lui Remus de către Romulus are, în plan spiritual, valoarea mitologică a întemeierii, a durabilității prin construcție. Aceeași tradiție populară păstrează, fără să se evidențieze expres în creația populară, ca fapte care sunt subînțelese, legătura dintre factorul politic și cel spiritual. Dincolo de cele două figuri proeminente, Traian și Decebal, trebuie văzut spiritul dacic
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
zice otomani se așează temeinic în Peninsula Balcanică, nu se poate susține că aceștia au avut ideea de a forma din teritoriile cucerite „un stat după modelul roman” . Situațiile de excepție le va deschide „acestei cete de mercenari” drumul spre întemeierea puterii de stat sub Murad I (1359-1389), care a cucerit Adrianopolul în 1362. Nu trebuie să ne așteptăm de la turcii otomani din secolul al XIV-lea la altceva decât știau să facă populațiile asiatice, venite după pradă în Europa; ei
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
sau indirect, au apreciat vechimea localităților și a locuitorilor din spațiul românesc, luând o marjă largă de toleranță în timp: a) perioada traco-ilirico-dacă; b) perioada celto- dacă; c) perioada conviețuirii româno-barbare și a simbiozei româno-slave; d) perioada secolelor XI-XIV, până la întemeierea statelor medievale românești. Revendicându-se de la iliri, celți și daci, de la daco-romani și româno-slavi, localitățile românești, unele întă rite, de tip dava, para, dunum, pyrgos, oppida, cetate, horodiște, holm, altele înconjurate cu un șanț simplu - fossatum -, intrate târziu în atenția
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
de română, ce scotea periodicul „Școala secundară”, premiant răsplătit cu excursii în Transilvania, prilej cu care vizitase redacțiile unor gazete românești, făcând cunoștință cu câțiva tineri condeieri, T. participă, alături de colegul său C. Ș. Făgețel și de N. Bănescu, la întemeierea, în decembrie 1905, la Craiova, a revistei „Ramuri”, al cărui text-program îl scrie. Aici va publica articole de directivă, comentarii, cronici literare și dramatice, recenzii, numeroase note polemice, dar și câteva proze scurte, amintiri, note de călătorie, precum și traduceri, îndeosebi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290218_a_291547]
-
bradul să fie prezent În toate sectoarele literaturii populare: legende, balade, colinde și În toate creațiile spirituale legate de străvechiul fond mitologice al poporului român. Un alt arbore considerat sacru este și paltinul. Tema favorită a legendelor românești legate de Întemeierea de mănăstiri sau sate este tema copacului arătat În vis. Un asemenea arbore are și valențe magicoapotropaice, căci simpla prezență a paltinului alungă duhurile rele. Într-o versiune a legendei potopului românesc, toaca din paltin este cea care alungă demonii
Magie si mantica in credintele populare romanesti by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Science/1602_a_2911]
-
odată cu domnia secolului al XIV- leacând deja exista un lanț al târgurilor ale cărui verigi au tot sporit. Baia, Siret, Suceava, Neamț, Hotin, Hârlău, Cotnari, Iași, Trotuș, Vaslui, Bârlad, Tecuci, Galați trec peste începuturile primelor domnii în Moldova. Asistăm la întemeierea altora: Piatra, Roman, Tg. Frumos, Botoșani, Huși, Fălciu, iar altele - Putna, Sărata, Crăciuna, pur și simplu dispar. Discutând despre „Pecetea Târgului Frumos" care sub Gh. Ștefan Vodă (23 iulie 7162 - 1654), „era o pasăre cu aripile întinse", după 13 ani
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
moarte sau altă pedeapsă." Deci, deși înconjurat în Divan de boieri, pe care Domnul îi consultă pentru aparență, pedeapsa, hotărârea sa este lege, fără a ține seama de părerile... colaboratorilor. Legea sunt eu - se va spune mult mai târziu. După întemeierea principatului, domnii au prins a face danii de sate și moșii, mărind numărul boierilor pe care își rezema scaunul. În „Descrierea Moldovei", Dimitrie Cantemir explică astfel boieria în Moldova: „Mai de mult la Moldoveni era un obicei care prin lungimea
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
stăpânul moșiei era oprit să-i ia zeciuiala din rodul grădinilor când ele slujeau doar hranei oamenilor, nu și pentru vânzare". Cele spuse le susține și Radu Rosetti în „Pământul, sătenii și stăpânii în Moldova de la origini până la 1834". De la întemeierea Domniei și până la mijlocul veacului al XVIII-lea drepturile țăranului asupra pământului au rămas neștirbite. Săteanul român se bucura de ocinile lui în aceleași condiții ca la început, îndatorirea lui rămânând de a da a zecea din roade, câteva zile
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
Ștefan cel Mare prevedea scutiri de vamă pentru multe mărfuri celor din slobozia Negoiești, care aparțineau de Episcopia de Roman, pentru vite mari și mici, piei de animale domestice și sălbatice, brânzeturi, sare, pește, postav, ceară, miere, fier etc. De la întemeierea Domniei și până încoace sătenii moldoveni erau oameni slobozi. Obștea locuitorilor slobozi se bucura de o libertate absolută, spune R. Rosetti: ei puteau să rămână în satul de baștină sau să se mute în altul oricând voiau. Erau ținuți doar
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
să poată trăi la acel loc" în „odihnă și liniște". Serviciul de poștă există de când există organizare de stat, izvorând din necesitatea de a comunica ordinile la subordonați și a obține știri de la ei, dar adevărata lui ființă datează odată cu întemeierea Principatelor. Acum serviciul poștal se face prin „curieri domnești" care erau plătiți de locuitori prin sistemul cislei. În secolul al XVII-lea se introduc primele relee poștale, cu cai la schimb, cum a fost și cel dintre Iași, Bârlad și
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
cuvântare, spunând, printe altele:"Fericit este omul care nu s-a îndoit în Hristos! El este Cel ce a plecat cerurile, și S-a pogorât pentru păcatele noastre, și S-a născut din Sfânta și curata Fecioară, cea aleasă înainte de întemeierea lumii. Mare rumoare a iscat între cei de față și toți au hotărât:"Să piară!". Și arhi diaconul Ștefan a pierit, cu ochii spre slava lui Dumnezeu, bătut cu pietre, devenind, prin propria hotărâre, întâiul mucenic întru credința lui Hristos
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
Mihail, apără-ne în luptă, ocrotește-ne împotriva vicelniei și a curselor deavolului...” și azi continuăm: Înlătură cu brațul tău puternic orice influență rea, care ne-ar abate de la planul plin de iubire al lui Dumnezeu, hotărât pentru noi înaintea întemeierii lumii. Amin”. O lecție de științe naturale Odată un împărat ilustru a asistat la examenele dintr-o clasă primară. - Copii, spuse el, nu-i așa că voi ați învățat științele naturii? - Daaa. răspunseră copiii în cor. - Ei bine, ați putea să
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]