2,740 matches
-
de mai multe ori, până când a abandonat definitiv învățatul și, astfel, nu voia ca eu, continuând școala, să-l întrec. Nici bunica - odihnească-i-se sufletul în pace - n-a fost vreodată bucuroasă că studiam și de aceea îi repeta întruna mamei mele că nu eram bună de nimic la treburile casnice și nu aveam nici un talent care să m-ajute să mă căsătoresc. „Când se va duce în casa soțului, ai să vezi că ne-o vor trimite îndărăt într-
Parinoush Saniee - Cel care mă așteaptă (fragment) by Cerasela Barbone () [Corola-journal/Journalistic/4494_a_5819]
-
ai scris.” Dar nici atunci nu-i bine, de aceea vine o vreme cînd armele trebuie atîrnate în cui, cu gîndul împăcat. Altfel, cea mai mare nenorocire e să vrei să scrii și chiar să o poți face, dar repetînd întruna același refren. „PEN International astăzi“ În 22 (nr. 41, din 4-10 octombrie), sub semnătura Magdei Cârneci, putem citi un amplu articol intitulat „Pen International astăzi”. Eseul poetei Magda Cârneci, aflată de ceva timp la conducerea secției rămânești a PEN International
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/5208_a_6533]
-
pe de o parte, încearcă să-și reamintească senzațiile de atunci, dar, pe de altă parte, privește sinistrele întâmplări cu o anumită detașare, cu o ironie abia perceptibilă și cu multă delicatețe. "Frățiorul meu nu avea decât trei ani, plângea întruna și nu înțelegea deloc ce se întâmplă cu el. N-aș putea să spun cât am fost eu în stare să înțeleg, îmi amintesc însă că atât călătoria până aici, cât și ciudata ședere într-o încăpere plină de femei
Ivan Klíma și excursiile sale primejdioase by Libuše Valentová () [Corola-journal/Journalistic/10462_a_11787]
-
scris în versurile mele? N-am scris versuri de dragoste. Mi le-am adus în minte și m-am îngrozit. N-am scris nici un vers de dragoste... Am scris versuri în care îmi răzbunam viața, gîndurile, anii care treceau, treceau întruna... Am scris versuri îngrozitoare într-un moment al istoriei îngrozitor încolțit de fiare imbeciloido-istorice. Recte în societate. / Cu ceaușeii./ & nimic nu e sigur. Femeile m-au iubit după ce am încetat să le mai iubesc eu, după ce am început să le
Poezie by Marius Ianuș () [Corola-journal/Journalistic/10019_a_11344]
-
scris ca să fiu Number 1. Atunci de ce le-am scris? Cît rău era în mine?/ Cine e Marius Ianuș? Hainele mele înaintează spre mine. Eu înaintez către ele. Am un copil minunat. O soție uluitoare. O mamă care plînge, plînge întruna. Nu știu cine sînt. home alone 30 Notă: acest poem a fost scris online pe chatul hyperliteraturii, despre care cîțiva zăpăciți spuseseră că e un ,blog sinistru" Janush: home alone 30... Janush: O să-mi facă o vizită cineva cu picioare
Poezie by Marius Ianuș () [Corola-journal/Journalistic/10019_a_11344]
-
se preface? Un răspuns liniștitor nu putem da nici atunci, nici acum, deși între al cincilea și al șaselea hapciu, cunoscându-i până la un punct situația, am zice că mai degrabă se preface. - Ce te-a apucat, madam Kovács? Denunțăm întruna, denunțăm, ai? Ți-ai pierdut mințile sau te pomenești că n-ai ce face, că acuși îți dau eu! - Cum să n-am, domnule Székely? - Pe dracu’ domn. S-a zis cu domnii. A trecut vremea domnilor, madam Kovács. S-
Bogdán László: Blazonul cu două lebede (fragment) by George Volceanov () [Corola-journal/Journalistic/4213_a_5538]
-
alții, Matild! Cadristul hârâie, își aprinde o țigară, la flacăra chibritului îi vedem fața buhăită, are ochii pungiți, mâna îi tremură vizibil. - Nu știu, zău, ce-ar zice alde Kis, Szántó și surorile Béldy, dacă ar ști că te ții întruna de denunțuri. - Dar, tovarășe Székely, eu în interesul comunității... - Acum eu vorbesc. Bagă la cap o dată pentru totdeauna că te bag la balamuc dacă nu te potolești cu denunțurile. Cămașa de forță te așteaptă. Ai priceput?! - Mă faci să râd
Bogdán László: Blazonul cu două lebede (fragment) by George Volceanov () [Corola-journal/Journalistic/4213_a_5538]
-
al biografiei fiind resimțit ca o năpastă. De vină nu e nici istoria, nici cultura și nici mediul, ci alcătuirea interioară. Ceva e brodit strîmb în Mihaela Stănișor, și de aici tot marasmul. Astfel de oameni sunt predestinați să sufere întruna, aidoma unor victime cărora providența le-a hărăzit rolul de pierzători. În asemenea jupuiți ceva a fost de la bun început întocmit anapoda: temperamentul, sensibilitatea sau pur și simplu viziunea asupra vieții. Că tocmai în acești perdanți limba ajunge să capete
Patotropia by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2899_a_4224]
-
înțelegea nu-i plăcea deloc. În prima săptămână după nuntă insistase de câteva ori s-o lase să alerge împreună cu el și chiar dacă el venise cu tot felul de scuze (o să obosească, n-o să-i placă deloc, o să se plângă întruna), într-o după-amiază n-a fost chip s-o refuze. A fost, din capul locului, ca și cum s-ar fi împotrivit ca Diana să intre în acel spațiu, ca și cum ar fi vrut să-l păstreze numai și numai pentru el. A
Andrés Barba - Buna intenție by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/6158_a_7483]
-
distanță a gîndurilor, a vrut să-mi curme visarea, binele, fie și de moment, și speranța. Emisiunea a fost oprită brutal, Liiceanu a rămas suspendat cu vorba pe buze, pe ecran a început să scrie aproape amenințător "EDI}IE SPECIAL|", întruna. Sentimentul apocalipsei mi s-a strecurat în suflet. Un alt act terorist grav, mii de morți, căderea guvernului nostru, moartea cuiva important, vreun accident grav al președintelui, mă rog, o catastrofă. Priveam în pămînt și doar ascultam. O voce precipitată
ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/10168_a_11493]
-
care nu mai au în cap decât Occidentul, deși nici n-au dat cu nasul de România. N-au încercat cu adevărat să facă ceva aici, firește punând osul la treabă, că ușor nu e nicăieri, în schimb se plâng întruna că sunt marginalizați și neînțeleși. Societatea românească nu i-a strivit, cum pretind ei vehiculând prefabricate de gândire de la televizor, pentru simplul motiv că nici n-au intrat într-un contact serios cu ea. Una e să părăsești țara la
Cristian Tudor Popescu: "Pentru mine, ultimul și cel mai puternic criteriu al adevãrului este umanul" by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/14653_a_15978]
-
spațiu de complementaritate și comuniune a văzutului și nevăzutului, a cunoscutului și necunoscutului, în care lucrurile își pierd ponderea, conservându- și însă fizionomia: „Mă nasc în fiecare zi din sfântul duh./ Nestingherit,/ înfățișările mele hălăduiesc pe pământ./ Oglinzile mă repetă întruna ca pe un vers/ știut pe de rost./ Lumina mă așază/ în fiecare ochi de argint sau de apă/ de om ori de înger/ care mă privește./ Ne întâlnim în lumile încrucișate -/ cei care-mi seamănă voiesc sufletul meu/ zadarnic
Scriitura ca depoziție by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/3121_a_4446]
-
represiunea comunistă, trăită de tatăl meu pe vremea cînd el însuși era copil, în anul 1959". Au trecut peste patru decenii de-atunci... Recitind trecutul, iată-ne retrăin-du-l în prezent. Citind prezentul punem sub semnul întrebării viitorul, căci ne mirăm întruna de decăderea morală a unei însemnate părți din populația țării: înjunghieri, violuri, incesturi, hoții, bătăi (cu cruzime), hrană deficitară, îngrijire medicală precară, igienă discutabilă, copii abandonați la vîrstă preșcolară, dar și azvîrliți, pur și simplu, la ghenă, tați firești și
Generații jertfite by Mihai Stoian () [Corola-journal/Journalistic/16995_a_18320]
-
sau underground. Deficitul de proză pe această zonă se cere rezolvat, dar nu oricum. Altfel se compromite însăși demersul și, mai ales, conceptul. Faptul că personajele romanului sunt tineri fără căpătâi care pleacă dimineața chercheliți de la un chef trăncănind gratuit întruna, îl determină pe Andrei Bodiu să vorbească despre diferite chei de lectură: "E un (fals) roman de aventuri, e o oglindă "mateină" la început de mileniu, e romanul unei generații care trăiește, coleric, cu furie, dar și cu maximă dezabuzare
Hoinăreli, trăncăneli and îmbrâceli by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12618_a_13943]
-
zâmbit ea, decât să fabric sere. S-au uitat amândoi unul la altul, cu lingurile de supă deasupra castroanelor. În clipa aceea, se simțea absurd de fericită. Simțea că el o iubea, totuși. Nu se putea abține să nu zâmbească întruna. - Atunci care este, a zis ea, zâmbind, ideea dumitale? El își sorbea supa. Avea o gură numai bună pentru sorbit. Îi plăcea cum venea în întâmpinarea lingurii. Tânjea după gură. A dat afară aerul fără nici un zgomot. - Trebuie să-mi
Peter Carey Oscar și Lucinda by Iulia Gorzo () [Corola-journal/Journalistic/3860_a_5185]
-
Grete Tartler Grecii au călătoria în sânge; ascultându-le muzica, poezia, ai sentimentul că-i vezi făcând întruna semne de rămas-bun. Marea le-a insuflat, desigur, nevoia de schimbare interioară, neastâmpărul, dorința de a descoperi noi orizonturi, deschiderea. Luând în mână câteva cărți recent apărute la Editura Omonia, unde Elena Lazăr a conturat, în „Biblioteca de literatură neoelenă
Călătoriile grecilor by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/5140_a_6465]
-
piață, reuniunile de familie sau feluritele întruniri publice, gândurile unora sau altora, exprimate în liberă și devălmașă zurbă de păreri, toate conturează portrete ale câte unui chip de țară. O țară vie, cu seve pătimașe, cu trăiri paroxistice adeseori, surprinzătoare întruna și totuși eternă în a-și oferi mereu alte și alte chipuri spre cunoaștere. Mă întâlnesc, uneori, cu unul dintre aceste chipuri fascinante ale țării. Lumea oamenilor dăruiți, cu tot rostul vieților lor, studierii unor problematici care, în noianul frământărilor
Două tablete by Ioan Lăcustă () [Corola-journal/Journalistic/8175_a_9500]
-
mici. Oamenii strigau: - Vineeee! Vine primarul Două Cingători! Atenție!! - și cum nu se putea opri deloc se izbea întotdeauna de câte un copac. Era un tip grozav, primarul nostru. Vorbea și iarăși vorbea, și-uita așa, pe toată lumea convingea. Turuia întruna primarul Două Cingători și în acea zi l-a convins pe boxer să rămână în satul Nimica-Toată. A vorbit, a turuit, și-a răcit gura, iar până la urmă l-a convins. Pe toți reușea să-i convingă primarul Două Cingători
Povestea Satului Nimica-Toată by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/4553_a_5878]
-
Un simplu măr le ajungea pentru cincisprezece zile și fiecare locuitor din satul Nimica- Toată voia musai să știe dacă eul lui în miniatură se simțea bine. Grăsana Pelotona îi ducea mereu bucate mititele grăsuței-piticuțe Pelotona, iar Așchiuță îi făcea întruna cadouri micului Așchiuță de pe macheta piticuților. Liliputanii erau destul de simpatici, dar se mai enervau și ei câteodată și se auzeau țipete pe machetă. Ei spuneau că și în cătunul lor pitic, în primăria pitică, se afla o machetă în care
Povestea Satului Nimica-Toată by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/4553_a_5878]
-
murise mama lui Manuel, cu șase ani în urmă. Spitalul i-a amintit de ea; de câte ori intra într-un spital îi revenea în minte ultima săptămână petrecută la Bilbao, când nu se dezlipise de pat, o îmbrățișase și o ținuse întruna de mână pe soacră- sa. Era același miros, același salon impersonal, dar atunci nu făcuse niciun efort, totul i se păruse necesar și firesc. În schimb azi, când Mama o rugase s-o îmbrățișeze înainte de plecare, o pupase aproape indiferent
Andrés Barba: Buna intenție by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/3767_a_5092]
-
mentorilor sau autorilor pe care îi cunoști și i-ai studiat. Warren are năucitoarea sinceritate de a recunoaște acest simplu adevăr, cu riscul său de rigoare, și anume implicita afirmație că vocația, chiar dacă există de la bun început și ne urmează întruna, încheie o carieră, nu îi marchează debutul. De aceea devenim ceea ce deja sîntem. Austin Warren - Becoming What One Is, Ann Arbor, The University of Michigan Press, 1995, 172 pag.
Memoriile unui profesor de literatură by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16380_a_17705]
-
scris ca să fiu Number 1// Atunci de ce le-am scris?/ Cât rău era în mine?// Cine e Marius Ianuș? Hainele mele/ Înaintează spre mine. Eu înaintez către ele./ Am un copil minunat./ O soție uluitoare. O mamă/ care plânge, plânge întruna. Nu știu/ cine sunt.” Acum, Marius Ianuș scrie poeme despre sufletul slav al lui Marius Ianuș. Același lirism. Elementar. Mai multă adâncime însă. Esențială.
Lirism elementar by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5211_a_6536]
-
la acea oră de noapte, când întunericul atârnă ca un ciorchine uriaș deasupra orașului, lucrează tovarășul Iosif Vissarionovici Stalin?”, nota, în alte pagini, scriitorul. Stancu a fost exclus din Partidul Muncitoresc Român, în timpul verificărilor membrilor de partid (1950). A facut întruna cereri să fie reprimit. Gheorghiu-Dej și-a dat acordul, însă mai tinerii membri ai Biroului Politic s-au opus. Cel mai virulent a fost Nicolae Ceaușescu. „Primul secretar al Partidului a pus problema literaților într-o ședință a Biroului Politic
Zaharia Stancu () [Corola-website/Science/297578_a_298907]
-
parcă luînd totul în răspăr. Este un fel de echilibristică, fără plasă de protecție, pe corzile vocale. Spectaculosul cîștigă lesne spectatorii. Ca să nu mai pomenim de categoria cea mai răspîndită, a rostitorilor de vorbe triviale (incluzînd neapărat zone erogene), revenind întruna în exprimare, ca elemente constitutive ale judecății și... inteligenței, frizînd trivialul, cultivînd "bășcălia". - Cîți parai mai ai să-mi dai? (urmează suma datorată) Celălalt îi face creditorului un semn anume, scabros, cu degetul mijlociu de la mîna dreaptă ridicat, în aer
Insomnia cuvintelor by Mihai Stoian () [Corola-journal/Journalistic/16310_a_17635]
-
din Orizont, s-ar cuveni alcătuită. Iar din această ediție n-ar putea să lipsească interviul pe care Nicolae Prelipceanu i l-a luat în 1977, în spital, cînd zilele bolnavului erau deja numărate. Titlul lui: Moartea mi-a dat întruna tîrcoale. Trebuie neapărat citit. Nici nu știm ce să alegem pentru a prezenta aici extraordinarul document literar și uman, pornind de la care se poate scrie un poem, o nuvelă, un studiu psihologic, o exegeza... Fiindcă ne temem să nu dăm
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/17791_a_19116]