8,252 matches
-
o foame permanentă... o foame permanentă. De câte ori primeați mâncare? De trei ori, cum să nu... Nu ne spun acum marii călăi cât de bine trăiam În Închisori și cum ne serveau!? Mâncarea era aceeași: dimineața ori un terci, ori o cană de așa-zisă cafea, era pe atunci din aia, „Unica”, sau nu știu cum Îi spunea, din orz sau grâu, și o feliuță de pâine, care, dacă nu mă Înșel, avea 75 de grame. La prânz era ori o zeamă de fasole
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
găsea un pat fără saltea, numai cu fiarele pe el. Puteai să fii numai cu cătușe, numai cu lanțuri sau și cu lanțuri, și cu cătușe. La izolare primeai două zile la rând, de două ori pe zi, câte o cană de apă caldă cu sare... și a treia zi primeai rația de deținut. Deci, din șapte zile, aveai patru zile când nu beai decât apă. Asta era hrana... Cum erau celulele la Gherla? Erau două tipuri de celule. Gherla avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
dar erau niște camere jos la parter, izolate, goale, unde nu exista nici o mobilă, fără sobă, nici iarna, nimic-nimic. Erai pedepsit așa: la trei zile numa’, primeai hrană caldă, Încolo primeai numa’ mămăligă sau o bucată de pâine și o cană cu apă. Saltea ți se dădea numai de la ora zece, până dimineața la cinci. Iarna ți se arunca o saltea nenorocită și-o pătură. Peste zi n-aveai nimic, nici sobă, nici Încălzire, nimic. Iar vara Îți dădea numa’ o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
camera aia mare, acolo nu era rău, că era w.c. turcesc și era și apă. Dar pe conductă venea apă sărată... Dar cine o băut apa aia? Și nici n-am avut după ce să bem apă... Și ne da o cană din asta smălțuită, de cinci kilograme, de apă bună... Vă băteau la Gherla? Acolo o fost o catastrofă... Dacă te-o prins cu ceva... bătaie. O fost băieți dintr-ăștia tineri În Gherla, care au avut liceul, și au avut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Apă pe jos... Ca să nu poți sta jos ziua, era un pat de lemn, pe care Îl ridica pe perete și-l punea cu lacăt. Hârdău’ Înăuntru... Regimu’ era o sută de grame de pâine la două zile și-o cană de apă, 250 de grame, tot la două zile. Și În restu’ pușcăriilor ăsta era regimu’ de hrană pe timpu’ izolării. Relația dumneavoastră cu gardienii a fost destul de tensionată În timpul detenției... Ce să vă zic? Am avut conflicte, de exemplu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ziua următoare în satele de pe lângă Ghiduleasa. În zilele ploioase, șefii de la Consiliul Unic sau de la județ nu intrau cu Aro-ul prin noroaie, de aceea mă opream la casa unui gospodar. În orice casă intrai, prima întrebare era: Beți o cană de vin fiert sau o țuică fiartă? 163 Ceva de mâncare nu aveți?, întrebam cu sfială. Uneori pe masă apărea o mămăligă, ceva brânză proaspătă de la putină, niște ouă prăjite cu șuncă sau o farfurie cu ciorbă. Alteori, la câte
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
folos: șuncă, untură, murături. Sunt mulți și au nevoie de mâncare. După câteva zile de la această discuție, curtea primăriei s-a umplut de etnici căldărari. Căruța cu coviltir care oprise în fața primăriei era plină cu lighene din aluminiu, cazane, castroane, căni din aramă și cazane de țuică, a căror confecționare și comercializare era strict interzisă. Vedeți că v-au lăsat ceva acasă, mi-a șoptit nenea Turuianu la ureche. Dați-le voie să-și vândă marfa, că avem și noi nevoie
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
ușii și intră. Se așeză pe un loc liber de la masa cea lungă. Cu un gest, atrase atenția unui băiat care se Învârtea printre mușterii cu un ulcior de vin pe umăr și Îi făcu semn să Îi umple o cană de lut ce se găsea În fața lui. Îi zvârli o monedă și luă cana. Sorbind Încet din vinul acrișor, observa scena. Sala era plină de bărbați, o adunătură neobișnuită chiar și pentru o tavernă mare și cunoscută ca aceea. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
un gest, atrase atenția unui băiat care se Învârtea printre mușterii cu un ulcior de vin pe umăr și Îi făcu semn să Îi umple o cană de lut ce se găsea În fața lui. Îi zvârli o monedă și luă cana. Sorbind Încet din vinul acrișor, observa scena. Sala era plină de bărbați, o adunătură neobișnuită chiar și pentru o tavernă mare și cunoscută ca aceea. Se așteptase la așa ceva și totuși era ciudat că nu existau femei. Nici una din muierile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
În mintea insondabilă a lui Dumnezeu. Împinse banca Îndărăt, rezemându-se de perete. Din punctul acela, ocrotit de un stâlp, putea observa În liniște o mare parte din Încăpere fără să atragă atenția, prefăcându-se absorbit În contemplarea propriei sale căni. Începu să exploreze, cu ocheade iuți, tot spațiul din jur. Taverna respecta Întocmai promisiunile meșterului Menico. O mare Însuflețire părea să-i stăpânească pe toți, un vârtej de glasuri și de râsete, o mișcare legănată de trupuri rătăcitoare precum valurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
se Îndeletnicise cu strânsul În brațe și cu o conversație afectuoasă sărise În picioare, certându-se cu furie. În timp ce tonul urca strident, cei doi Începuseră să se tragă de păr, Îndepărtându-se către partea opusă a tavernei. Dante Își luă cana și, repede, furișându-se pe lângă perete până În spatele grupului, se apropie de locul lăsat liber lângă cei patru; se așeză acolo ca și când tocmai atunci ar fi intrat. Aceștia nu păreau să observe că sosise, prinși cum erau să urmărească din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
văzut. Dante se răsuci spre cel de la care venea. O suflare pestilențială Îl Învăluise. Văzu o față lungă și galbenă, Înconjurată de o barbă subțire și bălaie, o față pe care ardeau doi ochi Înfrigurați. Omul ținea În mană o cană de vin, din care tocmai băuse. De fapt, câteva picături roșiatice Încă Îi mai scăldau colțul buzelor cărnoase. - Lasă-mă În pace, amice. Vreau să beau singur, murmură, ferindu-și privirea și aplecându-se peste cană. Încerca să mai prindă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
ținea În mană o cană de vin, din care tocmai băuse. De fapt, câteva picături roșiatice Încă Îi mai scăldau colțul buzelor cărnoase. - Lasă-mă În pace, amice. Vreau să beau singur, murmură, ferindu-și privirea și aplecându-se peste cană. Încerca să mai prindă câte ceva din discuția celor patru, care continuau să sporovăiască. - Singur? Nu știi că În singurătate stă rădăcina viciului și a păcatului? stărui noul venit. Ea induce În suflet sămânța acelei melancholia obscura și ne dezechilibrează umorile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
duceau pe mine și pe Friedl cu barca, rareori cumpărau mai puțin de o duzină, Cinci Proprietăți cu bancnote, Vărul Hyman cu grămăjoare de monezi, dar cu pungile la fel de pline. Mereu găseai o mulțime de bani lăsați la vedere, în căni, în pahare, în borcane, înșirați pe biroul lui Coblin. Erau convinși că nu o să iau nimic și probabil pentru că totul se găsea din belșug nici nu s-a întâmplat s-o fac. Mă câștigau în felul ăsta, pentru că mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
caldarâmul cenușiu și îmbibat de apă al străzii din Cartierul de Vest. Tatăl ei era croitor, iar familia locuia în spatele atelierului. Hilda dădea o perdea la o parte și intra și - oare ce făcea? Își scotea mănușile? Galoșii? Bea o cană de cacao? Fuma? Eu personal nu fumam. Își făcea de lucru cu manualele? Se plângea că o doare capul? Îi mărturisea mamei ei că stăteam pitulat în scânteierile străzii întunecoase în acea după amiază de iarnă, pășind greoi în cojocul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
îi plăceau fetișcanele în jachete de piele, pantofi cu tocul jos, berete și cămăși de lucru de chembrică. Literatura de propagandă pe care o aducea cu el acasă era folosită a doua zi pe post de mușama și pusă sub cănile de cafea, sau rupea cu mâinile lui mari și blonde paginile reproduse la mimeograf ca să aprindă cu ele focul în sobă. Citeam eu mai mult din ele decât el, cu o curiozitate năucită. Nu, îl cunoșteam bine pe Simon și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
unde era o sobă a cărei parte de jos era atât de fierbinte că era transparentă și am început să scoatem aburi lângă ea. Dogoarea ne-a pus culoare în obraji. Fie-ți milă și cumpără-mi și mie o cană de cafea, mi-a zis Stoney. Mi-a luat cinci zile din astea să ajung înapoi în Chicago, pentru că din greșeală m-am suit într-un tren care mergea la Detroit. Un frânar ne-a spus că urma să vină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
au avut doar trei camere - și să mâncăm din porțelanurile și șervetele pe care le primise Charlotte ca trusou. Familia Magnus se dădea peste cap să ia ce e mai bun pentru unul de-al lor, și aceste farfurii și căni fuseseră arse într-un cuptor englezesc, iar covorul era chiar din Buchara, așa cum argintăria era de la Tiffany. Dacă rămâneam după cină, jucam bridge sau rummy, iar la ora zece Charlotte suna la băcănie să ne trimită înghețată de mentă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
am proptit-o până au venit s-o ia cu o targă. Padilla plecase și întâi m-au înconjurat de parcă eram sub arest. Era acolo și un polițist. Împreună cu brancardierul a venit de pe o ușă lăturalnică ținând în mână o cană de cafea, îmbrăcat într-o cămașă albastră și cu bastonul în cealaltă mână. Care-i treaba? a întrebat doctorul. În loc să stați de vorbă, n-ar fi mai bine să vă uitați la ea întâi? L-ai lovit pe tipul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și trotoarul mă durea prin pielea pantofilor; venele păreau că mi se îngreunaseră, pline de plumb. Nu am fost în stare să rezist să stau în spațiul închis al prăvăliei nici măcar cele câteva minute cât îmi lua să beau o cană de cafea. M-am târât la birou în vagoanele pricăjite de tramvai și după ce m-am prăbușit pe scaun și mi-am întins picioarele, am simțit toată truda proceselor mele fizice până la arterele din picioare care se ramificau și pulsau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
special atenția. Era tatăl ei într-o ricșa. Purta un costum alb de doc și o cască colonială, ochii îi erau și ei albicioși, probabil din cauza influenței soarelui datorită căruia roțile ricșei păreau două felii de lămâie aruncate într-o cană cu ceai. Se uita peste capul ras al chinezului care servea pe post de cal și care ședea cu picioarele rășchirate între mânerele vehicolului. Apoi erau multe alte poze de vânătoare. Unele o înfățișau pe Thea cu diverși șoimi prinși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
gândit că ar fi putut fi dat cu piciorul deoparte; ca obiectele din tabără, pe care le dădeam deoparte când ne stăteau în drum; uitam să le punem bine - mă gândesc acum la o zi anume în special; erau niște căni de aluminiu și niște undițe și niște curele pe o pătură. Era după masa; ne aflam la picioarele munților Ozark, departe de drum, în pădure, lângă o pășune. Acolo sus era un desiș de conifere mai joase, iar deasupra erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
partea lui de vină pentru fiecare dintre divorțuri. Dar aceste căsătorii făceau parte din educația lui; prin urmare, se cuvenea să le evalueze. M-am simțit dezgustat. Am sorbit din cafea și am lăsat-o să se scurgă înapoi în cană printre dinți, și m-am strâmbat. Dar el n-a observat. Era la a treia nevastă, un subiect cumplit de plicticos. Ce-a de-a patra îi dăduse posibilitatea să-și sondeze cu adevărat caracterul. Cred că încă o mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
invizibil prin mici deschizături in perete, am început să deschid ușile dulapului și ale frigiderului, în căutarea ingredientelor pentru cocteilul Tom Collins. Le-am găsit pe toate, doar că aveam lămâi în loc de chitre, și în câteva minute am preparat o cană mare de Collins puțin cam dulce. Am scos cinci pahare și pe urmă am început să caut o tavă. Am găsit-o cu greu și mi-a luat destul timp până să dau de ea, așa încât începusem să scot mici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
tavă. Am găsit-o cu greu și mi-a luat destul timp până să dau de ea, așa încât începusem să scot mici scâncete vagi în timp ce deschideam și închideam ușile dulapurilor. Când dădeam să ies din bucătărie, cu tava încărcată cu cana și cele cinci pahare și cu tunica din nou îmbrăcată, deasupra capului meu s-a aprins un imaginar bec luminos, așa ca în benzile desenate când se arată că unuia dintre personaje i-a venit o idee genială. Am pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]