2,985 matches
-
Anceschi îl numește pe romantic maestrul noutății cuvântului poetic, el nefiind singurul exeget care a abordat încărcătură sugestiva a cuvântului acestuia că inspirație pentru noua poezie.174 Ermeticii mai identificau în Leopardi o altă consonanta ce nu ține de artă condeiului ci de o starea ființei: recunoșteau în versurile maestrului recanatez o poezie familiară deoarece ea izvora dintr-o durere covârșitoare ce nu le era deloc străină.175 Vedeau în precursorul lor un personaj târât de vârtejul propriului timp interior, care
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
249 În viziunea scriitorului ermetic, după al doilea Război Mondial poezia trebuia reconstruită pornind de la exemplul înaintașilor prin reconsiderarea atentă a operelei lor. În același an, 1946, sicilianul a scris Omul și poezia, expunere bogată în ecouri leopardiene, ce, sub condeiul lui, capătă tentă ideologică: atunci când spunem durere, nu înțelegem pesimism, care este negarea vieții (...), ci acea forță ce a putut întotdeauna să frângă orice lanț.250 După război poetul a fost înscris, pentru un timp, în Partidul Comunist. Au urmat
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
creație al poetului care, potrivit lui Sergio Pautasso, în anii douăzeci, treizeci, patruzeci a construit poezia, iar în deceniile patru și cinci a început să contureze proiecte de poetica.251 Atunci cand sicilianul afirmă în discursurile postbelice necesitatea angajării sociale a artei condeiului, cănd remarcă alunecarea monologului spre dialog, spre o compoziție dramatică, teatrală, orientată spre receptor, el contura, de fapt, un tablou general al tendințelor principale din poezia italiană a momentului, în care propria creație se integra, tehnic și conceptual, numai parțial
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
lungul evoluției intelectuale a lui Leopardi, cunoașterea limbilor antice și studiile filologice au precedat și influențat creația originală în versuri. Dimpotrivă, Salvatore Quasimodo a început prin a scrie versuri, a continuat traducând însă nu a ajuns niciodată filolog. La origine, condeiul sau nu s-a modelat, asemenea celui leopardian, pornind de la limbile străvechi. Deși bagajul de cunoștințe despre antichitate acumulat de-a lungul timpului de autorul din Recanati îl depășește cu mult pe cel al sicilianului există o asemănare în maniera
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
prozei și poeziei; par limbi făurite de natură, spre deosebire de latină ce a fost plăsmuita de om (Zibaldone, 322). Prin lucrarea naturii, cele dintâi au luat naștere înainte ca scriitorii lor să fie condiționați de niște reguli bine stabilite ale artei condeiului.429 O parte dintre autorii tălmăciți, precum Homer, Safo, Anacreon, Simonide din Ceos și, nu în ultimul rând, Vergiliu (însă nu cel din Eneida, ci din Georgice) vor fi transpuși în italiană, un secol mai tarziu, si de Quasimodo. Carieră
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
a prezentei cercetări să își facă simțită prezența. La Messina, oraș în care sicilianul și-a încheiat studiile liceale, alături de simbolismul ce stimula imaginația tinerilor literați din grupul său, apăruse, și din dorința de a identifica modele autohtone pentru propriul condei, un nou interes pentru versurile poeților aulici: Petrarca, Tasso, Leopardi, rediscutați prin filtrul versurilor lui Giovanni Pascoli care fusese profesor acolo și de vocea căruia ascultau mai cu seamă tinerii ce făceau primii pași pe calea artei. În anii studiilor
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
cititor impresia de vastitate, de evanescenta trăsături comune cu poetica leopardiană a vagului. La nivelul vocabulelor, tensiunea perpetua ce se naște la granița dintre caracteristicile semantice individualizante și deschiderea lor către context oferă măsură ambivalentei cuvântului quasimodian, componența definitorie a condeiului sau. În articolul citat în introducerea prezenței cercetări, Mariella Cantelmo sublinia, în alți termeni, aceasta dublă fațetă a cuvintelor ermeticului, gata să se închidă în duritatea pietrei sau să se transforme în suflu ce dispare că o tresărire a văzduhului
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
certe calități literare. Aceeași rigoare filologică, aceeași minuție niciodată pedantă caracterizează și lucrarea Scriitori și reviste la Pontul Euxin (1997), scrisă cu o căldură bine temperată de obiectivitatea criticului, mereu blajin ca om, niciodată îngăduitor peste dreapta măsură când ține condeiul. Pe de altă parte, istoricul literar l-a purtat vreme de jumătate de veac în filigran pe poetul adolescent cu alt nume, Ștefan Careja, „poet rimbaldian”, cum îl considera Al. Piru (având doar pe jumătate dreptate). Departe însă de a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289062_a_290391]
-
se întâmplă acolo, ce se petrecea. Mai pe furiș, pe noeobservate, moș Flondurică ne-a așezat în bănci și ne-a dat câte o foaie de hârtie. Pe bănci - atunci am văzut pentru prima dată - erau călimări cu cerneală și condeie. Aveam mari emoții și ne era rușine dar pe de altă parte eram fericiți și credeam că l-am prins pe Dumnezeu în brațe. Pe acest moș al nostru îl chema Gheorghe Flondor, era învățător și director al școlii și
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
Analele Brăilei (1938-1940, la Brăila), Ararat (1924-1942, la București), Ardealul (1941-1944, la București), Arhivele Olteniei (1922-1943, la Craiova), Ausonia (1939-1943, la București), Axa (1932-1933, 1941, la București), Azi (1932-1940, la București), Cetatea Moldovei (1940-1943, la Iași), Claviaturi (1941-1943, la Brașov), Condeiul (1938-1942, la Craiova), Contrapunct (1941-1944, la Timișoara), Convorbiri Literare (1919-1941, la București), Curentul Literar (1939-1941, la București), Dacia (1939-1940, la Timișoara), Facla (1925-1940, la București), Flamura (1937-1941, la Brăila), Gândirea (1921-1944, la Cluj, apoi la București), Gând și faptă (1939-1940
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
ar trebui să fie legat decât de puterea operei sale de a deschide urmașilor noi porți ale literaturii, de măsura în care se înscrie într-o tradiție și instituie o tradiție. Autorul articolelor amintite nu pare a stăpâni prea bine condeiul și stilul este unul greoi. Mult mai bine argumentat este textul lui Virgil Untaru, Între biografia romanțată și industria literaturii (din nr. 2), unde se pune problema literaturii de consum incluzând aici și biografia romanțată care oferă amănunte picante, descrie
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
112 Claudel, Paul, 90 claustrare, claustrant, 42, 88, 146, 148, 150, 156, 164, 176 Claviaturi, 57 Clement, Liviu, 209, 210 Cocea, N.D., 50 Codruț. Mariana Poem de dragoste II, 214 Codruț, Mariana, 214 coșmar, 11, 22, 142, 147, 149, 158 Condeiul, 57 Constantin, Ilie, 31, 32, 104 Constantin, Letiția, 49 Constantinescu, Miron, 67, 74, 77, 99 Constantinescu, Pompiliu, 55, 92, 112 Contrapunct, 57 Convorbiri literare, 40, 54, 57, 58, 244 Coșovei. Traian T. Șine de tren, vieți paralele, 219 Corbu, Daniel
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
belșug. Ban lângă ban și foaia pentru literatură, teatru și artă a apărut. 1939. Din cei șapte, abia doi, rămași cu treburi tot în București, am putut grupa o seamă de tineri cu preocupări literare, cu oarecare dibăcie în vârful condeiului. Săptămânal ne întâlnim, cetim ce-am mai scris și fără înconjur criticăm aspru ceea ce e searbăd, peltic, fără miez, fără talent. Nu ne menajăm. Criticăm cu dojană. Poeții își ard caietele, geniile presupuse se resemnează. Ne convingem unii pe alții
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
Lucrarea d-lui pune tragica problemă a unei autonomii a literaturii în cadrul a ceea ce ce se poate numi cultura românească. Cel puțin, o operă de însemnătatea aceleia de care ne ocupăm nu poate fi brevetată de o opinie publică a condeielor insignifiante, a petenților pătimași, a "culturalilor" troglodiți. O sentință oficială - și numai o asemenea sentință poate priva literatura noastră de o sinteză strălucită ca aceea a d-lui Călinescu - nu se poate elabora decât pe baza unei majorități defavorabile a
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
fermă de investigare a resorturilor și motivațiilor, adoptarea unor tehnici din scrierea creativă, de obicei asociate cu ceea ce se numea odinioară literatura beletristică, în contextul specific anilor șaizeci și șaptezeci. Un jurnalist de investigație de mare curaj și cu un condei remarcabil, precum Seymour Hersh, cunoscut pentru felul cum a tratat subiecte ca masacrul de la My Lai în timpul Războiului din Vietnam și, aproape patru decenii mai târziu, ce se întâmplă la Abu Ghraib, nu poate fi definit prin această sintagmă, deși
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
cu negrăită nerăbdare, concediile copiilor și vacanțele nepoților, care reîntregesc bucuria unei familii exemplare. Prodigioasa activitate de cercetare a dr. Mihai Cristea este înmănuncheată în 120 de lucrări științifice, dintre care 11 tratate și monografii, dacă ne referim la prezent, deoarece condeiul său neobosit ne surprinde mereu cu noi scrieri pe teme de mare actualitate. Dintre lucrările scrise ca unic autor și în colaborare cu specialiști, menționăm doar câteva și anume: „Rasele de porumb din România" (1977) pentru care i s-a
In honorem dr. ing. Mihai Cristea - membru titular al Academiei de Ştiinţe Agricole şi Silvice "Gh. Ionescu Şişeşti" by Dumitru Bodea, Silvia Străjeru, Marius Murariu () [Corola-publishinghouse/Science/1221_a_2384]
-
anului următor, când pleacă, în acest scop, la Viena. Remarcându-se ca un student foarte bun, primește cea mai mare bursă a Universității. În 1915 debutează cu versuri în ziarul sucevean „Viața nouă”, iar la Viena continuă să-și exerseze condeiul, scriind multe dintre poeziile pe care le va publica la întoarcerea în țară. Student la filosofie, este coleg în anii vienezi cu Lucian Blaga și D.D. Roșca. Spre sfârșitul războiului, în 1918, se întoarce acasă, din cauza privațiunilor, și se înscrie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287243_a_288572]
-
literară”, „Gazeta poporului”, „Codrul Cosminului” (toate din Cernăuți), dar semnează și în „Adevărul literar și artistic”, „Convorbiri literare”, „Cultura poporului”, „Revista Moldovei”, „Transilvania” ș.a. Poeziile sale de început nu sunt cu totul desprinse de influențe, însă cultura poetică întinsă și condeiul dibace se completează. Poetul îi cere muzei „glas de clopot” pentru cuvânt, iar micile frământări ale eului, concertate, susțin dorința de mântuire a lumii de tot ce are rău. În cântecul despre natură, iubire, suferință, viață, expresia traduce o sensibilitate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287243_a_288572]
-
, Ioan (pseudonim al lui Ion Drăgescu; 5.XI.1889, Constanța - ?), jurnalist și prozator. Tatăl său, Ioan (Ioachim) C. Drăgescu, era medic și un modest mânuitor al condeiului. D. a absolvit la București Facultatea de Litere și Filosofie, după care s-a consacrat, din 1909, gazetăriei. Combatant în primul război mondial (participă și la acțiunea militară din Basarabia, în 1918), a fost rănit și s-a îmbolnăvit de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286862_a_288191]
-
la „Porunca vremii” a fost efectul sau cauza orientării spre ideologia și practicile extremei drepte. Exprimându-se furibund, în numele unui „naționalism integral”, „sănătos”, el crede că vehemența limbajului și negarea generală pot fundamenta o nouă ordine socială. Desființează dintr-un condei pe cei patru „titani ai cugetării iudaice: Marx, Freud, Bergson, Einstein” și se arată profund scârbit de „patrupedele” de la „Sburătorul”, de nulitățile de la „Viața românească” sau de lipsa totală de vocație vădită de T. Arghezi, G. Călinescu ș.a., pe care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285902_a_287231]
-
lor, dispuși la spovedanii care mai că îi transformă în personaje de proză scurtă. Sunt prinse în ramă și personalități cum ar fi Georges Clemenceau, Aristide Briand, André Antoine, Jules Romains, Jean Moréas, Jules Renard, Max Jacob, schițate cu un condei nu lipsit de agerimi scriitoricești. Și, în orice caz, apt de subțirimi de moralist, cum lasă să se întrevadă pseudojurnalul Mărturisiri de fecioară în ritm de charleston (1935). O suită de afectuoase evocări se înșiruie în Mitif, poetul florilor (1929
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286293_a_287622]
-
Gălăuțaș Despre industria lemnului din localitatea Gălăuțaș sar fi cuvenit să scrie inginerii și economiștii care au lucrat aici În acest domeniu, oameni ai locului, care mai respiră În atmosfera de pe Valea Superioară a Mureșului, chiar dacă nu sunt oameni de condei, dar probabil sunt oameni de afaceri ori politicieni abili care chiar să fi pus umărul la falimentarea acestei industrii. Eu scriu despre Gălăuțașul și gălăuțenii mai de demult, despre profitul lor moral, despre datini și obiceiuri care n-aș fi
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
anchete sociologice în sate bănățene, a cunoscut îndeaproape realitățile sociale, etnice și folclorice ale împrejurimilor Timișoarei, pe care le-a făcut apoi cunoscute în numeroase articole publicate. De altfel, satul românesc (bănățean, în speță) i-a îndemnat în mod obișnuit condeiul când a fost vorba să se încerce și în literatură. Debutând în 1925, în „Tribuna nouă”, cu o schiță din viața învățătorilor de la țară, A. va continua să publice, constant, până după 1945, în „Țara”, „Vestul”, „Progres și cultură”, „Granița
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285483_a_286812]
-
realizările tehnicii, le descrie cu precizie și pătrundere, fără stupefacția altor călători români care l-au precedat. Priceput în tehnică, P. este el însuși om cu idei și inițiative. Și-a brevetat, de altfel, o invenție, măruntă dar ingenioasă, numită „condei portăreț, fără sfârșit, alimentându-se însuși cu cerneală”, un predecesor al stiloului. Scrisorile profesorului sunt ceremonioase, pline de modestie și bun-simț, cu fraze lungi și uneori greoaie, având câteodată o tentă cronicărească. Sunt, pe alocuri, și izbucniri vehemente, de mânie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288863_a_290192]
-
Arad, în 1911, semnând apoi articole în mai multe reviste și ziare din Ardeal și din Regat: „Tribuna poporului”, „Cosinzeana”, „Glasul satelor”, „Luceafărul”, „Flacăra”, „Neamul românesc literar”, „Unirea”, „Lumina poporului” ș.a. Nu avea să mai mire, așadar, pe nimeni elegantul condei de jurnalist care se afirma la „Ramuri”, în anul 1913. Cu eseuri literare și recenzii, D. colaborează, în perioada imediat următoare, la „Doina”, „Credința”, „Drapelul”, „Lumina literară”, „Capitala”, „Solia” ș.a. În 1921 debutează editorial, la Cluj, cu monografia Mihail Kogălniceanu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286851_a_288180]