2,434 matches
-
anumit unghi, este totdeauna relativ, fără a deveni câtuși de puțin arbitrar. Analistul care își asumă această realitate distinge mai multe variante de corpus: o corpus existent, corespunzător textelor pe care cititorul în cauză le-ar avea la dispoziție; o corpus de referință, constituit de contextul global al analizei, cu statut de reper repre zentativ; prin raportare la el se apreciază valoarea parametrilor și sunt interpretate rezultatele; o corpus de lucru, ansamblul textelor pentru care vrem să obținem o caracterizare; o
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
textelor pe care cititorul în cauză le-ar avea la dispoziție; o corpus de referință, constituit de contextul global al analizei, cu statut de reper repre zentativ; prin raportare la el se apreciază valoarea parametrilor și sunt interpretate rezultatele; o corpus de lucru, ansamblul textelor pentru care vrem să obținem o caracterizare; o corpus specific, sub-corpus al corpusului de lucru, definit prin trăsături care îl particularizează în raport cu acesta. Raportul scriitorului cu textul, din unghiul intertextului, nu coincide cu al cititorului. Perspectivele
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
de referință, constituit de contextul global al analizei, cu statut de reper repre zentativ; prin raportare la el se apreciază valoarea parametrilor și sunt interpretate rezultatele; o corpus de lucru, ansamblul textelor pentru care vrem să obținem o caracterizare; o corpus specific, sub-corpus al corpusului de lucru, definit prin trăsături care îl particularizează în raport cu acesta. Raportul scriitorului cu textul, din unghiul intertextului, nu coincide cu al cititorului. Perspectivele diferă, în consecință, identificarea nu va fi aceeași pentru cititor și pentru autorul
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
contextul global al analizei, cu statut de reper repre zentativ; prin raportare la el se apreciază valoarea parametrilor și sunt interpretate rezultatele; o corpus de lucru, ansamblul textelor pentru care vrem să obținem o caracterizare; o corpus specific, sub-corpus al corpusului de lucru, definit prin trăsături care îl particularizează în raport cu acesta. Raportul scriitorului cu textul, din unghiul intertextului, nu coincide cu al cititorului. Perspectivele diferă, în consecință, identificarea nu va fi aceeași pentru cititor și pentru autorul textului. Întoarcerea la hipotext
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
a diferențiat intertextul de intertextualitate, în 1984 Genèses du discours. Articolul de dicționar referitor la intertext/intertextualitate punctează diferența, uitând să menționeze contribuția (anterioară lui 1984) lui Michael Riffaterre la împărțirea apelor. Intertextul ar fi ansamblul fragmentelor citate într-un corpus dat, în timp ce intertextualitatea ar desemna sistemul de reguli implicite care susțin acest intertext (Maingueneau: 1996, p.52). Cu un deceniu și ceva înainte, Jean Ricardou (vezi supra, în prezentul subcapitol) deja grupa fragmentele citate în ceea ce numea bibliotext, ca specie
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
că resursele biologice sunt epuizate. Cum ar putea fi intuită consumarea resurselor de energie, sub aspect literar? Laurent Jenny se oprește asupra periodicității creației intertextuale în termenii unei poetici istorice sau ai psihosociologiei literaturii. Dacă vom dori să construim un corpus al intertextualității explicite, va trebui să găsim un ordin, o lege de funcționare. [...] Periodic, în istoria literară, textele par să renunțe la sensul și scriitura monolitice, atrase de pregnanța culturală a textelor dinainte. [...] Problema este dacă această "periodicitate", pusă cu
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
pagini. Inclusiv sau mai ales Sărmanul Dionis, nuvelă din opera unui autor nu atât de secol XIX, nu doar de secol XX, dar și de secol XXI (Ioana Bot: 2012, 254) reclamă o lectură tabulară și o hermeneutică atentă la corpusul de texte căruia i se circumscrie. "De fapt, un text este perceput în mod artificial ca fiind izolat: el se conturează pe alte texte, prin raportare la care prinde sens" (Rastier et Pincemin: URL). Din taxinomia corpusului de texte propusă
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
hermeneutică atentă la corpusul de texte căruia i se circumscrie. "De fapt, un text este perceput în mod artificial ca fiind izolat: el se conturează pe alte texte, prin raportare la care prinde sens" (Rastier et Pincemin: URL). Din taxinomia corpusului de texte propusă de Rastier și Pincemin (vezi supra, capitolul referitor la delimitări taxinomice ale intertextualității), corpusul existent nu implică opțiunea hermeneutului, este un dat: textele accesibile unui cititor, fie și profesionist. Celelalte trei, în schimb, răspund unor criterii clare
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
mod artificial ca fiind izolat: el se conturează pe alte texte, prin raportare la care prinde sens" (Rastier et Pincemin: URL). Din taxinomia corpusului de texte propusă de Rastier și Pincemin (vezi supra, capitolul referitor la delimitări taxinomice ale intertextualității), corpusul existent nu implică opțiunea hermeneutului, este un dat: textele accesibile unui cititor, fie și profesionist. Celelalte trei, în schimb, răspund unor criterii clare. Ele nu sunt relevante atât prin structură, cât prin rolul jucat în demersul analitic atent la natura
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
cititor, fie și profesionist. Celelalte trei, în schimb, răspund unor criterii clare. Ele nu sunt relevante atât prin structură, cât prin rolul jucat în demersul analitic atent la natura relației hipertext/hipotext, precum și la distanța dintre cele două puncte. Astfel, corpusul de lucru este dat de proza eminesciană, corpusul specific de nuvela studiată, iar corpusul de referință se referă la suma textelor cu care nuvela stabilește relații intertextuale, din totalul textului infinit. Toate acestea sunt variante ale contextului. Textul și contextul
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
răspund unor criterii clare. Ele nu sunt relevante atât prin structură, cât prin rolul jucat în demersul analitic atent la natura relației hipertext/hipotext, precum și la distanța dintre cele două puncte. Astfel, corpusul de lucru este dat de proza eminesciană, corpusul specific de nuvela studiată, iar corpusul de referință se referă la suma textelor cu care nuvela stabilește relații intertextuale, din totalul textului infinit. Toate acestea sunt variante ale contextului. Textul și contextul nu sunt o vecinătate întâmplătoare, contextul desenează textul
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
sunt relevante atât prin structură, cât prin rolul jucat în demersul analitic atent la natura relației hipertext/hipotext, precum și la distanța dintre cele două puncte. Astfel, corpusul de lucru este dat de proza eminesciană, corpusul specific de nuvela studiată, iar corpusul de referință se referă la suma textelor cu care nuvela stabilește relații intertextuale, din totalul textului infinit. Toate acestea sunt variante ale contextului. Textul și contextul nu sunt o vecinătate întâmplătoare, contextul desenează textul. "Tocmai în acest joc al contrastelor
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
de întâlnire propriu-zisă, de maxim impact, dintre hipotext și hipertext], pasaje ale aceluiași text [corespunzătoare intratextului pe care îl vom numi prozastic] și fragmente din alte texte [libertate de "plimbare" (Leyla Perrone-Moisés) între intrași intertexte], toate acestea alese dintr-un corpus de referință, care antrenează, prin opțiunea făcută, corpusul de lucru. În articolul sus-menționat, autorul Semanticii interpretative explică modul în care se manifestă intertextualitatea: Fie că este vorba despre contextualizare sau recontextualizare, în orice caz, practica apropierii unor texte generează sens
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
și hipertext], pasaje ale aceluiași text [corespunzătoare intratextului pe care îl vom numi prozastic] și fragmente din alte texte [libertate de "plimbare" (Leyla Perrone-Moisés) între intrași intertexte], toate acestea alese dintr-un corpus de referință, care antrenează, prin opțiunea făcută, corpusul de lucru. În articolul sus-menționat, autorul Semanticii interpretative explică modul în care se manifestă intertextualitatea: Fie că este vorba despre contextualizare sau recontextualizare, în orice caz, practica apropierii unor texte generează sens, de o manieră inevitabilă, dacă nu compulsivă, în virtutea
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
sunt puse alături, elemente de semnificație (seme). Acest schimb le determină sensul, prin actualizare sau prin propagarea de trăsături aferente (Rastier et Pincemin, URL). Pe același model este formulat, pentru un nivel superior, principiul arhitextualității, articulat prin raportarea fragmentelor la corpusul de texte. Mitul operează la rândul lui transformări, dar de o cu totul altă natură: elaborarea unui sistem semiologic secund îi va permite mitului să evite această dilemă: silit să dezvăluie sau să lichideze conceptul, el îl va naturaliza. Ajungem
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
constituie operă eminesciană, in nuce, adică nu putem reduce creația în proză la cele două, dar, fără ele, cartea eminesciană ar pierde trei sferturi din înțeles și valoare. Concluziile analizei variantelor finale, din manuscrise ori publicate, vor confirma coeziunea acestui corpus restrâns, consecință mai ales a bunei funcționări a mecanismului intratextual. Atributul scrierilor în cauză are legătură cu organicitatea întregii opere, subliniată și de istoricul literar D. Vatamaniuc, îngrijitorul ediției integrale Mihai Eminescu la ale cărei volume am apelat pentru studiul
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
scenarii; pentru ochiul critic, contează modul în care un scenariu (récit) dintr-o operă consacrată este prelucrat în paginile unei cărți noi. Pentru prezentul studiu, articularea intratextului vizează puncte esențiale ale cugetării eminesciene. Nu se întâmplă ca un text din corpusul supus analizei să remonteze întreg scenariul dintr-o altă nuvelă. Nici măcar în variantele rămase în manuscris nu vom găsi variațiuni ale întregii poveștii din operă. Sunt cel mult variante parțiale. Proza, antumă și postumă, gravitează în jurul anumitor nuclee intratextuale care
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
nu se abate de la textul și mai ales de la spiritul cărții tălmăcite. Eminescu traduce din pasiune, iar când acest demers intertextual vizează poezia (Fr. Schiller), repetarea inter textuală este învinsă de diferire și poetul naște o creație nouă. Bibliografie primară Corpus restrâns: proza lui Mihai Eminescu Corpus de lucru: Opere Mihai Eminescu Ediția integrală Opere Mihai Eminescu București: Editura Național, 2011 Ediție îngrijită, studiu introductiv, notă asupra ediției D. Vatamaniuc Textele ediției citate sunt grupate în următoarele secțiuni: Volumul I Poezia
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
mai ales de la spiritul cărții tălmăcite. Eminescu traduce din pasiune, iar când acest demers intertextual vizează poezia (Fr. Schiller), repetarea inter textuală este învinsă de diferire și poetul naște o creație nouă. Bibliografie primară Corpus restrâns: proza lui Mihai Eminescu Corpus de lucru: Opere Mihai Eminescu Ediția integrală Opere Mihai Eminescu București: Editura Național, 2011 Ediție îngrijită, studiu introductiv, notă asupra ediției D. Vatamaniuc Textele ediției citate sunt grupate în următoarele secțiuni: Volumul I Poezia publicată în timpul vieții și din manuscrise
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
verticală": filiația intratextuală sau autogenerarea 212 4.2.2.1. Sărmanul Dionis și variantele...................................229 4.2.2.2. [Archaeus]. Alegoria intertextualității 232 4.3. INTRATEXTUALITATE TRANSGENERICĂ. AL TREILEA MODEL COSMOLOGIC, EINSTEINIAN 250 4.4. INTRATEXTUALITATE TRANSAUCTORIALĂ 268 BIBLIOGRAFIE PRIMARĂ CORPUS RESTRÂNS: PROZA LUI MIHAI EMINESCU.....289 CORPUS DE LUCRU: OPERE MIHAI EMINESCU.............285 BIBLIOGRAFIE CRITICĂ INTERTEXT/INTERTEXTUALITATE ȘI ALTE NOȚIUNI 286 BIBLIOGRAFIE MIHAI EMINESCU 294 DICȚIONARE, ANTOLOGII, PERIODICE...............................................................................301 BIBLIOGRAFIE GENERALĂ. RESURSE WEB (URL) 306 ÎN LOC DE ÎNCHEIERE 309 RÉSUMÉ 311
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
2.2.1. Sărmanul Dionis și variantele...................................229 4.2.2.2. [Archaeus]. Alegoria intertextualității 232 4.3. INTRATEXTUALITATE TRANSGENERICĂ. AL TREILEA MODEL COSMOLOGIC, EINSTEINIAN 250 4.4. INTRATEXTUALITATE TRANSAUCTORIALĂ 268 BIBLIOGRAFIE PRIMARĂ CORPUS RESTRÂNS: PROZA LUI MIHAI EMINESCU.....289 CORPUS DE LUCRU: OPERE MIHAI EMINESCU.............285 BIBLIOGRAFIE CRITICĂ INTERTEXT/INTERTEXTUALITATE ȘI ALTE NOȚIUNI 286 BIBLIOGRAFIE MIHAI EMINESCU 294 DICȚIONARE, ANTOLOGII, PERIODICE...............................................................................301 BIBLIOGRAFIE GENERALĂ. RESURSE WEB (URL) 306 ÎN LOC DE ÎNCHEIERE 309 RÉSUMÉ 311 ABSTRACT 316 DIN CATALOGUL COLECȚIEI "EMINESCIANA" Editura
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
căruia aduce jertfe grele interpretarea de text". Cu dihotomiile putem fi mai înțelegători. 47 B. Bommier-Pincemin Diffusion ciblée automatique d'information : conception et mise en oeuvre d'une linguistique textuelle pour la caractérisation des destinataires et des documents [(i) un corpus existant, correspondant aux textes accessibles dont il peut disposer, (ii) un corpus de référence, constituant le contexte global de l'analyse, ayant le statut de référentiel représentatif, et par rapport auquel se calcule la valeur de paramètres (pondérations...) et se
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
înțelegători. 47 B. Bommier-Pincemin Diffusion ciblée automatique d'information : conception et mise en oeuvre d'une linguistique textuelle pour la caractérisation des destinataires et des documents [(i) un corpus existant, correspondant aux textes accessibles dont il peut disposer, (ii) un corpus de référence, constituant le contexte global de l'analyse, ayant le statut de référentiel représentatif, et par rapport auquel se calcule la valeur de paramètres (pondérations...) et se construit l'interprétation des résultats, (iii) un corpus de travail,ensemble des
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
peut disposer, (ii) un corpus de référence, constituant le contexte global de l'analyse, ayant le statut de référentiel représentatif, et par rapport auquel se calcule la valeur de paramètres (pondérations...) et se construit l'interprétation des résultats, (iii) un corpus de travail,ensemble des textes pour lesquels on veut obtenir une caractérisation.] ("Des genres à l'intertexte" publicat în Cahiers de Praxématique no. 33/1999, "Sémantique de l'intertexte", pp. 83-111, extras din teza de doctorat realizată sub îndrumarea lui
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
être qu'un monstre, qui aurait tout lu et tout retenu, une sorte de bibliothèque Babel ambulante.L'inexistence de ce lecteur idéal condamne d'ailleurs une partie de la littérature à perdre sa dimension hypertextuelle.] 11 Ibidem [À vouloir constituer un corpus d'intertextualité explicite, on ne tarde pas à chercher un ordre, un loi. [...] Périodiquement dans l'histoire littéraire, des textes semblent rompre avec le monolithisme du sens et de l'écriture, habités par la prégnance culturelle de textes antécédents. [...] Le
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]