1,720 matches
-
pălăria încă pe cap, Maxențiu reîncepuse atacul împotriva haimanalei și pentru Leysins. N-avea pulsul momentului. Ada, care știa să-și lucreze afacerile cu atâta răbdare, avea însă și mânii repezi. Dete lui Maxențiu replica pe un ton ridicat si curmă brusc discuția cu una din acele hotărâri imediate: - Ca să se isprăvească, zise, domnul Petrescu va fi concediat. De mult insista să plece. Nu-i convine postul, e prea mie. Vrea să lucreze pe seama lui ca profesor de echitație ... Și leafa
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
în atelierul lui Paul. Buimăcită, Sia rămăsese într-un colț. Ghicea că L:că e acum un tată pe care 1-a pierdut și mâhnirea străbătea crupul ei masiv ca un fel de crampă. Nu intervenea cu nici un cuvânt ca să curme aiurările lui Lică. Zăpăcită, nu putea nici să nudă bine, necum să înțeleagă acea limbă nouă și acele grozăvii pe care le povestea. De prin toate locurile pe unde, fără alegere, o purtase Lică, prinții și poveștile de cai Ii
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
Nu era poate aceeași milă austeră pe care ar fi avut-o cu o lună înainte, tot așa cum nu mai avea nici aceeași noțiune de viață și bucurie. O noțiune acum mai puțin aspră, mai fragedă. Ada, cu autoritatea ei, curmase visul lui Maxențiu, plecând înainte de începutul execuției. Ii era teamă ca o vizită prelungită să nu aducă vreo criză tocmai acolo. Maxențiu presupusese că Ada e geloasă. Nu protestase, se supusese cu un surâs enigmatic. Se simțea legănat între datorie
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
colportajul de salon, Invitațiile, foarte căutate și înainte, acum își urcau valoarea vertiginos. Se emisese chiar ideea să se facă invitații plătite cu beneficiul destinat unor societăți de binefacere, și propunerile abundau. Versiunea asta nemulțumise pe Elena, care ar fi curmat-o, dar nu știa dacă Marcian nu era cumva partizanul, dacă nu chiar promotorul ei. Cu multă precauțiune își manifestase dorința ca audiția să rămână o recepție particulară. Marcian se arătase cam susceptibil și se apărase ca un culpabil de
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
Dar dumneaei îi tună și toți suntem întorși pe dos . . . Abia s-a așezat și Lică . Acum e profesor și prieten bun cu familia prințului Maxențiu. Lina avea astfel de expresii fericite și un fel de a înfățișa totul care curma orice comentariu. Mini se simțea dezarmată. Orice intervenție apărea de prisos. Se interesă de profesoratul lui Lică. Nu și-1 putea închipui . . . Dar Lina declară că Lică era tot băiat bun și drăguț ca înainte, cu toată situația lui așa
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
curba armonioasă, ca un fluviu, care împresura o hlamidă de sfânt. La Sia, la tragedia Rimilor, Mini nu se gândea defeL. Erau pentru ea lucruri izbăvite. - Ce frumos e aurul! zise încet lui Nory. - Ba bine că nu! Tocmai atunci, curmând isonul popesc, se auzi un zvon nou.. Lui Mini îi păru că vine din catapeteasmă, unde licărea cu noblețe conturul de aur al unor crini. Cutremurarea ușoară pornea, în adevăr, de la amvonul din fund. Ca și cum acolo, deasupra corului, se clătinau
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
stridențe. Lui Mini i se păru că vede parcă intrând de afară o procesiune numeroasă. Erau privirile acelor din amvon acum înclinați spre interiorul bisericii și care își pornise într-acolo sufletele. Cu un vuiet surd, imens, ascensiunea vocilor fu curmată... se auzi o chemare ascuțită ca un tăiș de lamă subțire, un sopran special, un glas fără sex, ca de arhanghel, urcând zigzagul unei slave, ca serpentina luminoasă a unui trăsnet. . . Apoi se așeză un ecou permanent, pe care-1 slujeau
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
cât mai ușor amprenta. Practicase îndeajuns de temeinic autohipnoza pentru a putea atinge ambele obiective. La început era, firește, viziunea. Pe baza ei, trebuia, apoi, să-și asigure controlul asupra mușchilor ființei prin mijlocirea căreia acționa grupul. Gândurile îi fură curmate de o avalanșă de lumini colorate. Însemna că eforturile sale de a se autosugestiona erau eficace. Iar când imaginea din fața lui se limpezi brusc și rămase clară, nu mai avu nici o îndoiala că se afla pe calea cea bună. Vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
luase mai mult ca pe un obiect dăruit de ea decât ca pe o protecție. Iată că, până acum, cămașa aceea Îi salvase viața. Erina... Își imaginase, În clipele În care era treaz, suferința ei. Ar fi vrut să o curme Într-un fel. Dar nimic nu mai era În puterea lui. Nu se putea mișca, nu putea respira decât foarte greu, nu se putea concentra la nimic din afara lui. Lumea lui era risipită În clipe fără legătură Între ele. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
pișat pe sacul lui de paie, vrând astfel să-l facă de râs că-și udă patul, el a acceptat și această umilință și și-a recitat și cu următorul prilej micul său dicton. Fenomenul ăsta nemaiîntâlnit era imposibil de curmat. În fiecare dimineață, de îndată ce ne aliniam la apel și sergentul care răspundea de arsenal începea, cu aceeași festivă seriozitate, să împartă armele, el o lăsa pe cea care îi era destinată să cadă, ca pe un cartof fierbinte. Imediat după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Mini, pe scaunul înalt, sculptat din nuc masiv, îmbrăcat cu gobelinuri vechi - zadarnic sta cu pălăria pe cap, cu mânușile alături, dreaptă statuie a mustrării. Lina, buna Lina nu se ocupa deloc de ea. Avea aerul acela serios care îi curma trei dungi pe fruntea mică și îi scotea botul Ia iveală. Aerul de a fi "la treabă", cum zicea Mini. Dacă nu ar fi avut uneori aerul acela, doctorița Lina, în alte privinți, ar fi fost cu totul lipsită de
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
atunci ca și plecată, j Voința covârșea așa de mult energiile fizice, încît vocea, mersul, nu mai funcționau, și cele câteva minute cât mai întîrzia era lovită de un fel de anestezie. Nory profită de plecarea lui Mini pentru a curma incidentul neplăcut, plecând și ea. Glasul profesorului se auzi alături. Lina se repezi. - Încet! Prea mult zel! zise Nory ironic. - Nu știu ce să mă fac cu el, se plânse Lina acum îngrijată că rămâne singură. E nesuferit la boală! Nu vrea
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
foc. Luna își ascunde fața de femeie perfidă îndărătul unui nor cernit ca o jale. -Aș bea apă cristalină de izvor, din care s-au adăpat ielele însetate. Aș bea apă curată din pumnii lumii. O avalanșă de gânduri îmi curmă dorințele, învăluindu-mă până în străfundul sufletului străin, ca o catedrală părăsită.Universul se metamorfozează într-un uriaș hermafrodit, îndemnându-mă să beau apa vie din căușul palmelor sale în care s-a născut imensul ocean îmblânzit. Mă strecor ușor, ostoindu
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
să îl împing de picioare. Sunt sigură că o să mă descurc. Bătrâna suspină sfârșită ca o lumânare uitată în sfeșnic de o veșnicie și eu îi promit că o să-l scot. Chiar mă rog să iasă mai repede, să pot curma durerea asta de ființă încercată... Timpul își numără secundele într-o liniște de biserică. Bătrâna își leagănă trupul împuținat de vreme și nevoi și eu tac... tac... așteptând să se arate moartea. Stau toată ziua alături de bătrână, așezate pe treapta
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
aceea habar n-avea ce este destinul. Ar fi fost prea frumos ca să se bucure de viață așa ca până acum. Nu a fost să fie așa pentru că o mare tragedie se abate asupra familiei ei,când viața Paulinei este curmată de o nenorocită comoție cerebrală. Se plânsese ea în ultimul timp de amețeli și de dureri de cap trecătoare, dar nici ea și nici cei din jur n-au dat importanță acestor simtome, nebănuid pericolul lor. Când Paulina n-a
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
a fost considerată moartă, deși trăiește. Ce s-a întâmlat? Toți o ascultau atenți pe Teofana, care de fapt își depăna povestea ei. — Această fată mi-a povestit cât de fericită a trăit în familia ei, fericire care s-a curmat odată cu moartea mamei. Tatăl s-a recăsătorit cu o altă femeie. La început totul a fost bine până când noua lui soție l-a convins pe om că îi iubește fiica la fel ca o mamă adevărată. După un timp dragostea
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
casa ei că și ea ne iubește la fel de mult ca pe părinții buni. Atât de mult s-a bucurat Eusebiu fără să se gândească că peste câteva săptămâni nu va mai fi în viață, când un stop cardiac i-a curmat zilele aducând o mare durere în sufletul Teofanei și al Zinei. Neputând s-o lase pe Zina singură, Teofana cu Cezar s-au mutat la ea. Până atunci stătuseră la părinții lui Cezar. Toți trei au căzut de acord să
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
La cinci luni după ce-și pierduse soțul în lupta de la Guadalete, nimeni nu mai știa cum o chemase pe Omalissan, înainte de Musa. Din toată curtea lor, pradă urgiei berbere, ea era singura care mai trăia. I-ar fi putut curma zilele în orice clipă. Chiar și acum. Nu sunt decât două ceasuri de când Omalissan a înghițit în taină băutura amăruie care o să-i împiedice și luna aceasta pântecele să rodească. Orice altă sclavă prinsă că-și otrăvește măruntaiele ca să nu
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
Noaptea fu înecată brusc în zgomotul șuierător al pneurilor pe asfalt. Sunetul nu întârzie să se stingă, dar nu complet, persistând perceptibile ecouri îndepărtate, care probabil nu încetaseră niciodată, dar care acum, odată cu atenția stârnită, deveniseră reperabile. Vocea fetei îi curmă din nou meditația. Avea o voce plăcută, dar în care se ghicea o notă de autocompătimire, deloc agreabilă. ― De altfel, care-i șmecheria cu jocurile astea? Pe de o parte toată lumea vede ce se întâmplă cu câștigătorii care rămân pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
zilei, ea doarme cu gura căscată, cu copilul alături, iar roiul de muște îi punctează obrazul și nasul în voie. Și așa vacile îmi înțarcă înainte de vreme și trebuie să le schimb după primul vițel. Deși îi aduc lemne gata curmate din pădure, în loc să le despice, ea arde ostrețele din gard. Cât despre temele fetițelor mai mari, nici pomeneală... încât învățătorii le etichetează drept prostuțele mazilului Zimbru, făcute la beție. Dar lasă-lasă că de la anu' le scot din cloaca asta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
fel și cu biserica... așa că pot să stau liniștit fără nicio sminteală... Deștept bărbat și bulibașa ista al nost! Șiret nevoie mare! El știa că ai noștri mai degrabă rămân fără cârciumă decât să se spele... și așa a mai curmat beția între țigani, cu toate că nici bani de băutură aproape că n-au... Pe acasă, dacă se mai bea ceva sfecleancă sau câte o bere de doi jumătate pentru doi... și cam atât... Asta-i toată băutura lor. * * * Voi să știți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
în familie, nu ca la moartea tatălui când a fost răpus de bâtele unor oameni călări care au apărut ca din senin pe plantația de la Golf ca să facă rânduială printre cei care au început să cârâie, ziceau. Șapte vieți au curmat nelegiuiții atunci, printre care și pe cea a tatălui acestei numeroase familii, care l-a bocit și l-a jeluit îndelung. În schimb, la moartea fetiței, nimeni nu a schițat nici măcar un gest de regret, fie el și cât un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
de sub căruțe, apropiindu-se cât putură de mult de focurile la care licărea și pentru ei speranța unei bucăți de mămăligă. Așteptarea face ca uneori timpul să dobândească dimensiuni greu de imaginat. Răsturnarea mămăligii și punerea în străchini a mâncării curmară neliniștile. Masa decurse în tăcere. Cine ar mai fi avut chef de taifas, când fasolea râdea cu dinții ei de sidef, chemătoare! Câte o cană de apă încheie festinul și fiecare din membrii șatrei porni spre locul deja știut: bărbații
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
că s-ar cuveni să mai chibzuiască cu toții, să mai discute, să găsească o soluție prin care s-ar putea rezolva acest caz pe cale amiabilă, dar bulibașa răspunse fără a lăsa loc de comentarii : nu și nu! Și, voind să curme orice incertitudine, acesta vorbi în numele alor săi: - Mergem la lege! Era de presupus că drumul spre soluționarea acestui caz, deloc simplu, avea să fie foarte anevoios. Apoi, solicită ca el și ai lui să părăsească sediul Miliției. Cu un gest
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
Rafira și Lisandru suntem siguri că bănuiesc unde te afli. - Mi-e teamă, mai ales de tata. - Nu fi îngrijorat, n-o să te certe! După un timp, băiatul dădea semne că se liniștise oarecum și accepta propunerea Inei. Pentru a curma starea acestui copil aflat într-o postură incertă, Ina veni cu propunerea: - Mai întâi însă, înainte de culcare, băieții vor bea o cană cu lapte și apoi... După ce își băură laptele însoțit de câte un corn cu dulceață, merseră la baie
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]