6,028 matches
-
deschis șifonierul. Văd că ți-ai adus și hainele înapoi. Foarte intim. —Claire, ce faci aici? a reușit el să mă întrebe. Nu te bucuri să mă vezi? l-am întrebat la rândul meu, cochetă și zâmbitoare. —Ba da! a exclamat el. Sigur că da, doar că... vreau să spun că nu te așteptam... înțelegi... am crezut c-o să suni. Știu exact ce-ai crezut, James, i-am declarat fixându-l cu o privire critică. Trebuie să recunosc că, în ciuda sentimentului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
tu și prietenii tăi adorați să-l urâți“, așa-i? După tot ce-am făcut pentru tine? Asta vrei?! a încheiat el în gura mare, cu fața foarte aproape de a mea. Dar tu chiar ești băiatul rău din poveste, am exclamat uluită. Tu ești cel care a avut o aventură, nu eu. —Dumnezeule! a urlat, a urlat de data asta cu-adevărat James. N-o să încetezi să mă bați la cap cu chestia asta, nu-i așa? N-o să încetezi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
foarte multe. Presupun că așa e, am spus neconvinsă. —Așa e, a insistat mama. Amintește-ți: ce nu te omoară te face mai puternic. —Sunt mai puternică? am întrebat-o pierdută, cu vocea cea mai copilăroasă din arsenal. —Dumnezeule, a exclamat mama, când îți iei vocea, asta, chiar că încep să-mi pun întrebări. —Ei, am exclamat eu enervată. Voiam ca mama să fie drăguță cu mine, să-mi spună că eram minunată și că puteam să fac față la orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ce nu te omoară te face mai puternic. —Sunt mai puternică? am întrebat-o pierdută, cu vocea cea mai copilăroasă din arsenal. —Dumnezeule, a exclamat mama, când îți iei vocea, asta, chiar că încep să-mi pun întrebări. —Ei, am exclamat eu enervată. Voiam ca mama să fie drăguță cu mine, să-mi spună că eram minunată și că puteam să fac față la orice. —Claire, mi-a zis ea, nu are nici un rost să mă întrebi pe mine dacă ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
anunțat el cu răutate. N-are decât douăzeci și doi de ani. Foarte drăguț, am spus destul de blând. —O cheamă Rita, a zis el. —Drăguț nume, am comentat eu. —E statisticiană, a spus James părând nițel disperat. — Ce frumos, am exclamat eu. Înseamnă că aveți foarte multe în comun! — Ce dracu’ ai? a urlat el. Nu înțeleg ce vrei să spui, am protestat. —De ce te porți de parcă nu ți-ar păsa? a tunat el. Tocmai ți-am spus că am o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
l lăsam pentru că așa voiam eu. Jocurile puterii. Eram așa de infantilă. — Da, a zis Anna grăbită, cu fața roșie ca sfecla. Și eu plec. —De ce? Unde te duci? a vrut să știe Helen. —Înăuntru, am spus eu. —Grozav, a exclamat ea. Era cu capsa pusă ceva de speriat. — Eu tocmai am trecut printr-un examen îngrozitor, iar astă seară trebuie să învăț tot cursul de antropologie, iar voi nu vreți să stați nici cinci minute cu mine, să vorbim și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
copilului meu, m-a luminat Adam. —Bine, am spus. Dă-i înainte. Eram cu ea de mult timp, de vreo doi ani, a zis el. — Da, am clătinat eu din cap. Și s-a terminat, a spus el. A, am exclamat eu. Sună nițel cam brusc. Nu, nu, n-a fost brusc, a zis el. Ce vreau să spun e că nici unul din noi n-a fugit cu altcineva sau ceva de genul ăsta. Pur și simplu relația s-a epuizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
zis el cu o expresie dărâmată. — Nu, de fapt nu, am spus. Sunt de acord cu tine că, în situația respectivă, căsătoria n-ar fi rezolvat nimic. Chiar mă crezi ticălos, a zis Adam. Îmi dau seama. Ba nu, am exclamat exasperată. Spune mai departe. Personajele se dezvoltaseră prea tare, iar povestea nu avea destulă acțiune pentru gustul meu. Ne-am gândit să nască și apoi să dăm copilul spre adopție, dar Hannah n-a vrut așa ceva. Apoi am discutat despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
aflat că discutaserăm despre varianta avortului, au luat-o razna. Ceea ce presupun că era normal. Au luat-o pe Hannah, ca s-o scoată de sub presupusa mea influență malefică, și au dus-o la casa lor din Sligo. —Dumnezeule, am exclamat închipuindu-mi-o pe Hannah închisă într-un turn, în mijlocul pustietății, asemenea prințesei cu părul lung și auriu. Ce groaznic! E barbar! Parcă e o poveste din Evul Mediu. — Nu, mi-a tăiat-o Adam rapid, grăbindu-se să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
a spus Adam cu o privire blândă. Helen a rămas lângă ușă. Pe fețișoara ei superbă se citeau suspiciunea și gelozia. — Cinci minute, a zis ea aruncându-mi o privire otrăvită, după care a ieșit din cameră. —Of, Doamne, am exclamat eu. Ar fi mai bine să pleci. Nu, mi-a spus Adam. E deja supărată pe mine. Așa că pot să stau și să termin ce aveam de spus. În cazul ăsta, fie ca vina să cadă asupra capului tău, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
viața lui Molly. Dar a vrut să știe dacă acum e prea târziu să începem? Și? am întrebat eu. —Păi, inițial mi-a stat pe limbă să-i spun să se ducă dracului, a zis Adam. Dumnezeule! aproape c-am exclamat. Nu-mi venea să cred că Adam se purta așa de normal. Țineți pagina întâi. Titluri noi, șocante - „Adam poartă pică!“. Dar după asta am realizat că-mi tăiam singur craca de sub picioare, a continuat el. Ce dezamăgitor, m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
se comporte imatur și infantil. Ei, nu contează. Întotdeauna există un mâine. Așa că am ajuns la o înțelegere civilizată cu privire la custodia lui Molly. Eu și Hannah suntem din nou prieteni - ei, sau cel puțin lucrăm la aspectul ăsta. — A! am exclamat surprinsă. A! Ce însemna „prieteni“? m-am întrebat. Însemna că făceau sex cum prindeau o ocazie sau însemna într-adevăr doar „prieteni“? Nu exista decât o singură cale să aflu. Am tras adânc aer în piept. —Ăăăă, deci asta înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
fost o coincidență faptul că a fost cuprinsă subit de remușcări, pentru că nu m-a lăsat s-o văd pe Molly, tocmai când și-a dat seama că avea nevoie de o bonă pentru un an de zile. —Mamă! am exclamat. Nu sună deloc ideal. Și biata Molly? Și de ce părinții lui Hannah n-au insistat să aibă ei grijă de ea? A, Hannah s-a certat rău de tot cu ei când s-a hotărât să-și ia o vacanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ești așa de bătrână și... S-a oprit. Totul i se părea așa de haios încât nu mai era în stare să vorbească. Și expresia de pe fața ta! Erai îngrozită. Și eu care credeam că-i place de mine! a exclamat Helen și-a început din nou să râdă. Totul era așa de amuzant, că nici nu mai era în stare să se îndrepte de spate. S-a rezemat de zid, după care s-a cocoșat din nou de râs. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Aveam deja o mulțime. Apoi mi-am dat seama că mă înșelasem. Nu era el, nicidecum. Și deodată am înțeles totul. Partea întâitc "Partea întâi" Capitolul 1tc "Capitolul 1" Mama a trântit de perete ușa camerei de zi și a exclamat: —’ Neața, Anna, e timpul să-ți iei pastilele. Încerca să meargă la pas vioi, ca asistentele pe care le văzuse în seriale, dar camera era așa de încărcată de mobilă încât a trebuit mai degrabă să-și croiască drum spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
îi luasem ca să dau impresia de inteligență și portofelul pentru mărunțiș pe care scria „Schimbările vin dinăuntru“.) Ne-am aplecat în grabă să adunăm lucrurile, am întins simultan mâna spre ochelari și am dat cap în cap cu zgomot. Am exclamat amândoi „Scuze!“, el a încercat să îmi maseze fruntea învinețită și, cu ocazia asta, mi-a vărsat cafea fierbinte pe mână. Firește, n-am putut să zbier de durere deoarece mă aflam într-un loc public. Tot ce-am putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
las singură aici, de izbeliște, în timp ce noi stăm cu toții sus, mi-a spus pe un ton îngrijorat. E în regulă, mamă. Vreau să spun, cu genunchiul meu beteag, îmi e mai ușor dacă rămân la parter. —E vina mea, a exclamat, într-un acces de emoție. Serios? Hm, oare cum i-o fi venit ideea? — Dacă am fi locuit într-un bungalou! Atunci am putea să fim cu toții la un loc. Știi, am vrut să cumpărăm unul, eu și taică-tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
fie din cauza pastilelor. S-a încruntat: —Nu e normal, a spus. Ar trebui să ai coșmaruri. O să încerc, i-am promis. Ce fată bună. M-a sărutat pe frunte și a stins lumina. —Ai fost întotdeauna o fată bună, a exclamat afectuos din prag. Puțin bizară uneori, dar bună. Capitolul 7tc " Capitolul 7" De fapt, nu sunt deloc atât de bizară - mă rog, nu mai mult decât alții, doar că eu nu sunt la fel ca restul lumii. Toate cele patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
vindecă. Și, cu cât închide mai repede afurisita de buclă, cu atât mai repede se poate întoarce acasă, a zis mama. Apoi a venit momentul să-i dăm vestea lui Helen, care a fost destul de afectată. —Crimă și pedeapsă! a exclamat. Nu pleca. Trebuie. — Dar am crezut că putem să lucrăm împreună, noi amândouă. Am putea să fim detectivi particulari. Închipuie-ți ce ne-am mai distra. Închipuiți-vă ce s-ar mai distra ea, cuibărită în pătucul ei cald și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
mi-am văzut de viața mea. Aveam întâlniri până peste cap, stabilite anterior. Totuși, Harris, arhitectul cel interesant, s-a dovedit puțin prea interesant când a propus ca, la prima noastră întâlnire, să mergem împreună la pedichiură. Aproape toți au exclamat că e ceva adorabil, că e original și că, fără îndoială, voia să mă simt bine. Dar eu una aveam ceva rezerve. Cât despre Jacqui, care n-avea timp de prostii de-astea în stil Mângâietor Delicat, mai că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
i-am închis repede la loc: o femeie care își plimba câinele era pe jos de râs. Își pusese mâinile pe genunchi de atâta râs. Când Greg a considerat că limba îmi fusese făcută franjuri îndeajuns de coaja aspră, a exclamat: — Acum gustă! Simte sarea din aluat și gustul acru al drojdiei. Îl simți? Am dat din cap, da, da, sărat, acru. Orice ca să terminăm mai repede cu asta. — Simți și un alt gust? a întrebat Greg. N-aș fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
fie o bilă albă în proba finală de eliminare a Mângâietorului Delicat, nu? — Hai să mergem la toaletă, a zis Jacqui. Înainte de a migra spre casă. —Bună idee. Am urmat-o și am întrebat: —Ei bine? Mângâietor Delicat? —El? a exclamat. Categoric nu. —Bun. Eram mulțumită - încântată chiar - că Aidan obținuse cu brio certificatul de non-Mângâietor Delicat. Plină de admirație, ea a adăugat: — Pariez că e greu să-l ții în lesă pe unul ca el. Zâmbetul meu a pălit imperceptibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
puștoaică! Bravo ție. Rânjind, Claire porni legănându-se pe alee, lăsând să i se vadă vreo douăzeci de centimetri din coapsă, doar cu o umbră de celulită, și se opri drept în brațele mamei. Arăți mai bine ca oricând, a exclamat mama. De unde ți-ai luat tricoul? Auzi, n-ai vrea să stai tu de vorbă cu Margaret, e mai mică decât tine și pare mai bătrână decât mine. Îmi strică firma! —Uită-te la tine, a zis Helen disprețuitoare. Îmbrăcată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
fete. Și s-ar putea să venim la un moment dat să o ajutăm pe Rachel la pregătirile pentru nunta cu armăsarul ăla. La aeroport, mama a studiat panoul de plecări, s-a uitat de la mine la Rachel și a exclamat: — Nu e păcat că stați amândouă în New York? Și-a pus mâinile în șold și și-a împins pieptul în față. O convinsese pe Claire să-i dea ei tricoul cu „Iubitul meu e plecat din oraș“ și tot încerca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Stăteam și eu pe-acolo întrebându-mă dacă Aidan avea să vină când cineva mi-a apărut în față, cu un cearșaf în cap și făcând „Uuuuuu!“ — Cum spui tu, am zis. Apoi persoana și-a ridicat cearșaful și a exclamat: —Hei, Anna, eu sunt! Era Aidan; am dat amândoi un țipăt de uimire și încântare. (Nu că era ceva uimitor în faptul că ne vedeam, dar, mă rog.) Am plonjat spre el, și el m-a prins în brațe, picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]