5,744 matches
-
neîndeplinirea sarcinilor de studiu”(Decizia nr. 9013 din 25.X.1963), dar este reprimit în anul universitar următor (1963/1964) tot „pe baza deciziei Rectoratului Universității nr. 4187 din 30 aprilie 1964”. În 1964 promovează anul I la Facultatea de Filologie a Universității din Cluj și se transferă apoi la Universitatea din București. În documentele existente la Universitatea din Cluj se menționează: „Transferat la Facultatea De Filosofie a Universității din București, la 25.IX.1964”. Debutează editorial cu volurmil „Cum să
Ioan Alexandru (scriitor) () [Corola-website/Science/297731_a_299060]
-
responsabilitate a scrisului. În 1972 apare, în traducere, „Cântarea Cântărilor“, la Editura Științifică și Enciclopedică din București, colecția „Biblioteca Orientalis”; traducere din limba ebraică, note și comentarii de Ioan Alexandru; studiu introductiv de Zoe Dumitrescu-Bușulenga. În 1973 obține Doctoratul în Filologie cu teza „Patria la Pindar și Eminescu“, susținută la Universitatea din București; conducător științific: Zoe Dumitrescu-Bușulenga. Îi apare volumul „Imnele Bucuriei“ la Editura Cartea Românească. Traduce și publică, la Editura „Univers“, „Odele pindarice“ - Olimpianice -; în românește de Ioan Alexandru; îngrijire
Ioan Alexandru (scriitor) () [Corola-website/Science/297731_a_299060]
-
Univers îi apare volumul II din „Ode“ de Pindar - Pythianice - în traducerea lui Ioan Alexandru. Sub egida Facultății de Limbi Romanice, Clasice și Orientale de la Universitatea din București publică „Gramatica limbii ebraice vechi“. Este menționat și titlul academic: Doctor în Filologie. Nu de puține ori amintește de „Rohia sfântă locul cel mai luminos pe lângă satul meu din această culme de lut dată de Domnul pentru trudă și mormânt.” Este hotărât să-și construiască o casă la Rohia, loc de reculegere și
Ioan Alexandru (scriitor) () [Corola-website/Science/297731_a_299060]
-
Bârlad, județul Vaslui — d. 24 aprilie 2008, București) a fost un poet, dramaturg, scriitor și director de editură român. A provenit dintr-o familie de intelectuali moldavi: nepot al lingvistului Gheorghe Ivănescu, rudă cu Octav Onicescu. A absolvit Facultatea de Filologie din Iași. Redactor la revista „Luceafărul”, îndrumă în anii '80 cenaclul Numele poetului, frecventat de tineri scriitori precum Gabriela Crețan, Mircea Șoncuteanu, Florentina Vișan, Delia Dună, Tiberiu Dăioni,Ioana Bălan, Valeriu Mircea Popa, Dan Oprina, Mihaela Muraru-Mandrea, Mircea Drăgănescu, Petruț
Cezar Ivănescu () [Corola-website/Science/298381_a_299710]
-
închinare lui Eminescu". Gavril Țărmure și „Societatea de Concerte“ îi produc primul CD și prima casetă cu fragmente din spectacolul "Doina, închinare lui Eminescu". Cezar Ivanescu a facut greva foamei in anii '60, ca student în Iași, al Facultății de Filologie în semn de protest pentru ca a fost exmatriculat din facultate și exclus din Cenaclul Facultății de Filologie, pentru că a citit câteva poeme cumplite, anticomuniste și antisistem. A mai făcut greva foamei în 1983 în redacția revistei Luceafărul în semn de
Cezar Ivănescu () [Corola-website/Science/298381_a_299710]
-
fragmente din spectacolul "Doina, închinare lui Eminescu". Cezar Ivanescu a facut greva foamei in anii '60, ca student în Iași, al Facultății de Filologie în semn de protest pentru ca a fost exmatriculat din facultate și exclus din Cenaclul Facultății de Filologie, pentru că a citit câteva poeme cumplite, anticomuniste și antisistem. A mai făcut greva foamei în 1983 în redacția revistei Luceafărul în semn de protest împotriva cenzurii comuniste care-i pregătea pentru a fi topită cartea de poeme "Doina". A făcut
Cezar Ivănescu () [Corola-website/Science/298381_a_299710]
-
face parte din pleiada de prozatori postmoderni ai generației optzeciste. Marea majoritate a acestora a debutat în cenaclul „Junimea” condus de Ovid S. Crohmălniceanu și în volumul antologic al prozei optzeciste, "Desant'83". Prozatorul a absolvit în 1980 Facultatea de Filologie a Universității din Timișoara. În decembrie 1989 a participat la mișcările de protest de la Timișoara care au declanșat revoluția anticomunistă. În prezent este profesor conferențiar doctor la Catedra de literatură română și comparată a Facultății de Litere a Universității de
Daniel Vighi () [Corola-website/Science/299010_a_300339]
-
F+F School for Art & Media Design, Zürich (2004), Mobile Akademie, Berlin (2004), European Forum for Cultural Exchanges, Tessaloniki (2004), British Council București (2003), SKC Beograd (2003), Centrul de Excelență pentrul Studiul Imaginii (CESI), București (2003), Universitatea București, Facultatea de Filologie (2003 - 2005), University of Art Bergen (2002), Centrul Internațional de Artă Contemporană, București (2000), Art & Tech Institute, Linz (1999), Merz Akademie, Stuttgart (1998), Kunstakademie, Stuttgart (1998), School of Film and Photography, Goteborg University (1997). Iosif Kiraly este implicat în numeroase
Iosif Kiraly () [Corola-website/Science/301518_a_302847]
-
care i-o lăsase tatăl său. În tinerețe a aderat la gruparea kharigită "șufriyya", dar ulterior a îmbrățișat islamul sunnit sub influența profesorului său ’Ayyūb as-Saḫtiyănī (m. 748) care era un cunoscut specialist în jurisprudența islamică. A urmat studii de filologie arabă încurajat fiind de doi învățați de la al-Bașra, ‘Īsă bin ‘Umar aṯ-Ṯaqafī și ’Abū ‘Amr bin al-‘Ală’. Devenit el însuși profesor, a avut numeroși elevi printre care faimoșii Sībawayhi, al-’Așma‘ī și al-Layṯ bin al-Muẓaffar. Călătoriile sale la
Al-Farahidi () [Corola-website/Science/331938_a_333267]
-
atribuite următoarele cuvinte: “Dacă învățații nu sunt sfinți ai lui Dumnezeu, atunci Dumnezeu nu are sfinți.” Al-Farăhīdī a avut contribuții majore în domeniul gramaticii și lexicografiei arabe și în cel al metricii. Se consideră că el este adevăratul întemeietor al filologiei arabe. Cercetătorii au stabilit că în mod clar el a avut o contribuție însemnată la celebra lucrare "al-Kităb" a discipolului său Sībawayhi - cunoscută ca prima gramatică sistematică a limbii arabe - nu doar în ceea ce privește materialul în sine, ci și sistematizarea operei
Al-Farahidi () [Corola-website/Science/331938_a_333267]
-
(n. 18 aprilie 1938, în comuna Măgurele, județul Prahova) a activat ca om politic, fiind fost diplomat de carieră. Este doctor în filologie , doctor în științe umaniste, scriitor, publicist și traducător. este fiul lui Dumitru Mareș, muncitor, și al Elisabetei (n. Tenea). Diplomat de carieră (1966-1999); a trecut prin concurs toate treptele diplomatice. A fost Director în Ministerul Afacerilor Externe. A publicat în
Nicolae Mareș () [Corola-website/Science/334612_a_335941]
-
de poezie poloneză și primitivă. Este membru al Uniunii Scriitorilor din România din 1980 și a fost membru în conducerea Secției de traduceri: 2009-2013. Urmează Universitatea din București, Facultatea de Filosofie, 1959-60; Universitatea din Varșovia: 1960-1966. Deține un Masterat în filologie polona, din aprilie 1966; Teza de masterat: “Tadeusz Hyzdeu, przedstawiciel polskiego Oswiecenia (Tadeu Hașdeu, reprezentant al Iluminismului polonez). Lucrarea a fost publicată în Przeglad Humanistyczny (nr. 6/1971), revista editata de Academia Poloneză de Stiinte, cu titlul: Nieznany polski poeta
Nicolae Mareș () [Corola-website/Science/334612_a_335941]
-
1952, în satul Cubleșul Someșan, comuna Panticeu, județul Cluj; Numele de familie la naștere, Pop. Studii: Școala elementară-opt clase, 1959-1967 în Cubleșul Someșan, medii, între 1967 și 1971 la Liceul «George Coșbuc» (secția umanistă) Cluj-Napoca; universitare, 1971-1975 la Facultatea de filologie, secția franceză-română a Universității «Babeș-Bolyai» din Cluj-Napoca, absolvită 1975. Locuri de muncă: Profesoară de limba franceză la Liceul Solomon Haliță din Sângeorz-Băi, Liceul Vasile Roaită din Râmnicu-Vâlcea 1975-1979 și Liceul Constantin Roman Vivu din Teaca 1979-1980, județul Bistrița-Năsăud. Membră a
Veronica Știr () [Corola-website/Science/337085_a_338414]
-
S-a născut la Breslau, în Germania (astăzi Wroclaw, Polonia), într-o familie de evrei înstăriți. A început prin a studia dreptul la Universitatea din Berlin (1892), dar s-a reorientat către literatura și filozofie, urmând și cursuri de istorie, filologie și științe la universitățile din Leipzig, Heidelberg și München. Din 1896 a fost unul din studenții lui Herman Cohen la Universitatea din Marburg, la „școală neokantiana“ al carei exponent de seamă a devenit mai tarziu. În 1899 a obținut doctoratul
Ernst Cassirer () [Corola-website/Science/298954_a_300283]
-
(n. 22 februarie 1973, Timișoara) este un muzician, chitarist și compozitor român. A absolvit Liceul de Filologie - Istorie din Timișoara (actualul Colegiu Național Bănățean) și, apoi, Facultatea de Litere, secția Istorie - Engleză. Adevărata sa vocație rămâne, însă, muzica, la care nu renunță niciodată, indiferent de traseul pe care l-a condus viața. Biciclist pasionat, iubitor al drumețiilor
Horea Crișovan () [Corola-website/Science/333798_a_335127]
-
membru al Academiei de Științe și Arte; tatăl lui Mieczysław. Provine dintr-o familie nobilă, a fost fiul lui Aleksandr Karłowicz și al Antoninei din familia Mołochowiec. A făcut liceul în Vilnius (1847-1852), ulterior universitatea din Moscova unde a studiat filologie și istorie (1853-1857). Între anii 1857-1859 și-a completat studiile la College de France din Paris și Heidelberg; a studiat problematica teoriei și istoriei muzicii la Conservatorul de muzică din Bruxelles (1859-1860), a studiat în plus istoria și filosofia la
Jan Aleksander Ludwik Karłowicz () [Corola-website/Science/329412_a_330741]
-
de către autorități organizații clandestine; în schimb, apar grupuri de acțiune locală, la nivel de facultăți. În Octombrie 1956, atitudinea studenților față de evenimentele din Ungaria nu a fost omogenă. Grupurile cele mai active au fost cele din facultățile de Științe Juridice, Filologie, Teatru, Medicină, Arhitectură, Politehnică, Filozofie precum și de la Institutul Medico-Militar. A fost mult mai rezervată reacția studenților de la majoritatea instituțiilor de învățământ tehnic (Petrol și Gaze, Agronomie), de la facultățile de Matematică, Geografie și Istorie din cadrul Universității București și de la Institutul de
Mișcările studențești din București din 1956 () [Corola-website/Science/305747_a_307076]
-
unele informații despre starea de spirit din alte centre universitare, în condițiile existente atunci în România, nu era posibilă coordonarea acțiunilor de protest ale studenților din diferitelele centre universitare. La București, o primă manifestare pornește de la studenții de la Facultatea de Filologie care îl cheamă pe Iosif Chișinevschi, vice-președintele Consiliului de Miniștri, să răspundă la o listă de întrebări întocmită de toți studenții. Alegerea lui Chișinevschi ca interlocutor nu era determinată doar de poziția sa în guvern. Spre deosebire de majoritatea celorlalte țări comuniste
Mișcările studențești din București din 1956 () [Corola-website/Science/305747_a_307076]
-
se fixează pentru adunare ziua de 5 noiembrie în Piața Universității. Comitetul de organizare decisese că trebuia să se evite un caracter violent al manifestației pentru a nu justifica un răspuns violent al autorităților la provocări. Studenții de la Facultatea de Filologie și Facultatea de Științe Juridice au elaborat o serie de manifeste pe care erau scrise lozinci ca: "Jos rusa și marxismul", "Vrem știință, nu politică în universitate" și "Urmați exemplul studenților unguri, cehi și poloni". În aceste manifeste își prezentau
Mișcările studențești din București din 1956 () [Corola-website/Science/305747_a_307076]
-
dintre cei arestați sunt condamnați la închisoare pe termene între 1 și 6 ani. Procesele au avut loc pe mai multe loturi printre care: Unii dintre studenții condamnați au murit în timpul detenției. Este cazul studentului Ștefan Negrea, de la Facultatea de Filologie, mort la Gherla la 3 noiembrie 1958. Unii dintre cei condamnați sau exmatriculați au reușit mai târziu să se realizeze, alții însă și-au văzut întreaga viață distrusă. Astfel, Steliana Pogorilovschi (Stela Covaci), care fusese studentă la facultatea de ziaristică
Mișcările studențești din București din 1956 () [Corola-website/Science/305747_a_307076]
-
represive nu s-au limitat doar la studenți și nu au constat doar în condamnări și exmatriculări. Este de amintit cazul lui Nicolae Labiș, care deși se retrăsese de la facultate, a participat la diferite întâlniri ale studenților de la Facultatea de Filologie. Există mărturii conform cărora moartea sa într-un accident de tramvai în decembrie 1956 nu ar fi fost chiar accidentală, ci că ar fi fost împins sub roțile tramvaiului. În afară de măsurile imediate, luate împotriva studenților care se aflaseră în fruntea
Mișcările studențești din București din 1956 () [Corola-website/Science/305747_a_307076]
-
n. 10 ianuarie 1799, Benești, județul Vâlcea - d. 2 octombrie 1875, București) a fost un pedagog, inventator, inginer și matematician român, membru al Academiei Române. , , pleacă la rugămințile lui Tudor Vladimirescu să studieze la Viena, iar apoi la Paris, unde studiază filologia și politehnica, devenind absolvent al Școlii Politehnice din Paris. În timpul studiilor brevetează primul toc rezervor din lume, mai întâi la Viena, apoi la Paris (brevet 3208, din 25 mai 1827), cu titlul "Condeiul portăreț fără sfârșit, alimentându-se însuși cu
Petrache Poenaru () [Corola-website/Science/300003_a_301332]
-
de ce își risca viața ridicându-se la niște inălțimi amețitoare. Mai târziu am ințeles că numai Gheorghe Ghimpu putea face acest lucru. Sunt puțini în lumea celor drepți care ar fi trăit o asemenea clipă în viața lor". Doctor în filologie, Ion Melniciuc a redat emoțiile pe care le-a trăit în momentul în care a fost arborat tricolorul - "Am alergat pe jos cu soția de la Botanica până la sediul Parlamentului, când Gheorghe Ghimpu a arborat Tricolorul. Îl vedeam de la Botanica. Am
Gheorghe Ghimpu () [Corola-website/Science/316679_a_318008]
-
a ținut cursuri de elocință la University of Edinburgh, iar între 1865 și 1870 la University of London. În 1868, apoi în anii 1870 și 1871, a ținut cursuri la Lowell Institute din Boston. În 1870 a devenit lector în filologie la Queen's College, Kingston, Ontario; în 1881 s-a mutat în Washington, D.C., unde s-a dedicat educației surdo-muților prin prin ortoepie (pronunție, fonologie) și în special prin metoda „The Visible Speech”, în care caracterele alfabetice ale invenției acestea
Alexander Melville Bell () [Corola-website/Science/315725_a_317054]
-
societăți de asigurări medicale, dintr-o familie catolică din regiunea Sauerland, Westfalia, Carl Schmitt și-a făcut studiile gimnaziale la Attendorn unde era înscris la internatul catolic. După trecerea examenului de absolvire "Abitur" (echivalentul bacalaureatului), Carl Schmitt intenționa să studieze filologia dar, la îndemnul unchiului său, și-a schimbat hotărîrea și s-a îndreptat spre studiul științelor juridice. Începând din 1907 el a urmat cursurile universităților din Berlin, München și Straßburg (franceză: Strasbourg). În 1910 și-a trecut examenul de doctorat
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]