1,975 matches
-
și HTA. GFR scade progresiv cu o rată de 0,1-2,4 ml/min/lună (14, 18, 22). Scăderea GFR se datorează reducerii progresive a ariei suprafeței de filtrare și a coeficientului de ultrafiltrare ca urmare a proliferării mezangiale și interstițiale și a obstrucției capilarelor glomerulare. Cauza variabilității ritmului de scădere nu este cunoscută, dar valorile TA, glicemiei și proteinuriei ar putea fi posibile mecanisme (14). Proteinuria neselectivă se datorează în special apariției în peretele capilarului glomerular a unor pori mari
Tratat de diabet Paulescu by Octavian Savu, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92234_a_92729]
-
fluxul plasmatic renal, GFR totală, producția de matrice extracelulară, permeabilitatea glomerulară, fluxul tubular, numărul de celule mezangiale și stresul de forfecare, apare leziunea endotelială și crește producția locală de citokine și factori de creștere. În final, rezultă expansiunea mezangială, scleroza interstițială, îngroșarea membranei bazale glomerulare și glomeruloscleroza. Un număr mare de substanțe vasoactive au fost implicate în geneza acestor modificări hemodinamice renale. Astfel, rinichiul diabetic sintetizează cantități crescute de componente ale sistemului renină angiotensină și are o sensibilitate mare la angiotensina
Tratat de diabet Paulescu by Octavian Savu, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92234_a_92729]
-
are ca efect creșterea elasticității acestuia. În cazul comprimării statice, tensiunile mecanice de compresiune reduc permeabilitatea stratului de suprafață al cartilajului sau, chiar, îl etanșează, fluidul din țesutul cartilaginos putând curge numai lateral. La contactul inițial, datorită faptului că lichidul interstițial al celor două țesuturi cartilaginoase este sub presiune, forța se transmite de la un cartilaj la celălalt datorită presiunii hidrostatice create. Într-un țesut ce este în principal de tip fluid, așa cum este cartilajul, acest mod de a transmite forța reprezintă
Cercetări privind modelarea biomecanică a sistemului locomotor uman cu aplicabilitate în recuperarea medicală şi Sportivă by Mihai-Radu IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100990_a_102282]
-
Țesut conjunctiv tare și strâns Vid de energie Yin, prezența factorilor patogeni și exces de fibre colagene. Apelul Yin-ului prin ya fa. Dispersia patogenilor prin Rou Fa. Degajarea meridianelor prin Gun Fa. Masajul ganglionilor limfatici Limfa este un lichid organic interstițial care înconjură celulele, având funcția de a le aduce elementele nutritive necesare supraviețuirii și apărării, dar și de a transporta reziduurile acestora. Circulația limfatică este un sistem circulator aflat în legătură cu sistemul circulator sangvin. Ea împrumută căile independente, incluzând vasele groase
[Corola-publishinghouse/Science/2060_a_3385]
-
propria structură și de calitatea mediului în care se găsesc. Există o activitate energetică intrinsecă fiecărei celule, însă mediul în care au loc aceste schimburi este fundamental deoarece este încărcat cu elemente prețioase cum ar fi Qi-ul și lichidul organic interstițial, dar și cu factori patogeni precum frigul, căldura, vântul, umiditatea, toxinele. Toate aceste elemente interacționează în comunicarea dintre celule, favorizând-o sau perturbând-o. În ceea ce le privește, gândirea și emoțiile produc o încărcătură energetică foarte puternică (așa zisul Qi
[Corola-publishinghouse/Science/2060_a_3385]
-
reprezentat de substanțele solide. Apa din organism se distribuie compartimentului extracelular și celui intracelular. 1.1.Apa Lichidul extracelular Lichidul extracelular este situat între piele și membranele celulare, reprezentând 20% din greutatea corporală. La rândul său este subâmpărțit în lichid interstițial (situat între membranele celulare) și lichid plasmatic (situat în interiorul vaselor sangvine). Cel dintâi cântărește 15% din greutatea întregului organism, iar ultimul 5%. Lichidul intracelular Reprezintă 40% din greutate și 66% din întreaga cantitate de apă. Celulele țesutului adipos conțin puțină
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
kg greutate corporală. În ultimul trimestru de sarcină volemia este mai crescută cu 3050%, mai ales pe seama volumului plasmatic. În ortostatism presiunea de filtrare în partea inferioară a corpului este mărită și în consecință plasma trece din capilare în spațiul interstițial. Dacă subiectul trece în clinostatism, după 1 minut volumul plasmatic poate crește cu 15% datorită intervenției mecanismelor de regalre a volumului plasmatic. În timpul primelor minute de efort fizic intens se produce o scădere a volumului sangvin cu câteva sute de
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
treacă din plasmă în interstițiu. O altă forță care acționează în interiorul capilarului este presiunea coloidosmotică, de 25 până la 32 mm Hg, care împiedică trecerea lichidului din plasmă în interstițiu. În interstițiu acționează două forțe de presiune: presiunea coloidosmotică a lichidului interstițial (5 mm Hg) care atrage lichidul din capilar în interstițiu și presiunea hidrostatică a lichidului interstițial (6 mm Hg) care favorizează trecerea lichidului din plasmă în interstițiu. Mecanism renal. Atunci când volemia ajunge la limita superioară și peste aceasta, diureza crește
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
25 până la 32 mm Hg, care împiedică trecerea lichidului din plasmă în interstițiu. În interstițiu acționează două forțe de presiune: presiunea coloidosmotică a lichidului interstițial (5 mm Hg) care atrage lichidul din capilar în interstițiu și presiunea hidrostatică a lichidului interstițial (6 mm Hg) care favorizează trecerea lichidului din plasmă în interstițiu. Mecanism renal. Atunci când volemia ajunge la limita superioară și peste aceasta, diureza crește, iar când volemia ajunge la limita inferioară și sub aceasta scade și diureza. Mecanism nervos. Se
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
de creșterea acestuia, consecutiv fiind declanșate reflexele și secrețiile glandulare necesare reglării volemiei. Mecanism umoral. Acționează prin intermediul hormonului adrenocorticotrop, secretat de hipotalamus, și prin aldosteron, mineralocorticoid secretatat de corticosuprarenale. Acești doi hormoni au rol în realizarea osmolarității lichidelor extracapilare și interstițiale, care la rândul ei are rol în controlul și reglarea volumului sangvin total. 2. Reglarea volumului globular se face în funcție de necesitățile în oxigen ale organismului, eritrocitele, prin hemoglobina conținută, fixând reversibil O2 din aerul inspirat și transportându-l la țesuturi
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
apare hipoxia de altitudine. Compensator, volumul globular crește prin contracția splinei ce aruncă eritrocite în circulație și prin creșterea secreției de eritropoetină, hormon ce determină formarea eritrocitelor în măduva hematogenă. Organismul uman mai conține înafară de sânge 12-18 l lichid interstițial, ce împreună cu sângele constituie lichidul extracelular. Totalul apei din organism este completat de lichidul intracelular - aproximativ 30 l. Schimburile de apă și substanțele dizolvate în aceasta au loc permanent între sânge și lichidul interstițial și apoi între lichidul interstițial (mediul
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
înafară de sânge 12-18 l lichid interstițial, ce împreună cu sângele constituie lichidul extracelular. Totalul apei din organism este completat de lichidul intracelular - aproximativ 30 l. Schimburile de apă și substanțele dizolvate în aceasta au loc permanent între sânge și lichidul interstițial și apoi între lichidul interstițial (mediul intern) și lichidul intracelular. 2.2 Proprietățile fizico-chimice ale sângelui Culoarea - sângele integral are culoare roșie, nuanța roșiepurpurie depinzând de saturația hemoglobinei eritrocitare cu O2. Când toată hemoglobina este combinată cu O2 (oxihemoglobină), culoarea
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
lichid interstițial, ce împreună cu sângele constituie lichidul extracelular. Totalul apei din organism este completat de lichidul intracelular - aproximativ 30 l. Schimburile de apă și substanțele dizolvate în aceasta au loc permanent între sânge și lichidul interstițial și apoi între lichidul interstițial (mediul intern) și lichidul intracelular. 2.2 Proprietățile fizico-chimice ale sângelui Culoarea - sângele integral are culoare roșie, nuanța roșiepurpurie depinzând de saturația hemoglobinei eritrocitare cu O2. Când toată hemoglobina este combinată cu O2 (oxihemoglobină), culoarea sângelui este roșu aprins (așa
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
vârsta de trei ani. Proteinele din plasmă circulă sub formă liberă și legate de lipide sau de glucide. Sunt reprezentate de albumine, globuline, fibrinogen, factorii plasmatici ai coagulării. Proteinele plasmatice au numeroase roluri: controlul schimburilor hidro-electrolitice dintre plasmă și lichidele interstițiale intră în sistemele tampon sangvine, cu rol în menținerea echilibrului acido bazic transportă hormoni, vitamine, bilirubină, colesterol, cupru, calciu, fier rol în apărarea antiinfecțioasă prin anticorpi specifici (imunoglobulinele) constituie o importantă rezervă de proteine pentru organism îndeplinesc o serie de
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
Fiziologia respirației și a metabolismului 4.1. Fiziologia funcției respiratorii Funcția respiratorie se realizează prin respirația externă, care efectuează schimbul de O2 și CO2 dintre organism și mediu și respirația internă, care efectuează schimburile de gaze între celule și lichidul interstițial. Legătura între aceste etape respiratorii o realizează sângele, care transportă O2 și CO2 de la pulmoni la țesuturi și invers, în cea mai mare parte sub forma unor compuși chimici labili care fizează și cedează ușor cele două gaze respiratorii. Ventilația
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
gradul de saturare al hemoglobinei. Respirația tisulară reprezintă schimburile de gaze respiratorii de la nivel celular. Degradarea oxidativă a substraturilor energogenetice necesită O2. Acest gaz, după disocierea oxihemoglobinei, trece din capilarele arteriolare (unde pO2 este aproximativ 95 mm Hg) în lichidul interstițial (în care pO2 este în jur de 40 mm Hg) și de aici în celule (unde pO2 este circa 20 mm Hg). Din metabolismul celular se formează CO2 (pCO2 în lichidul intercelular este aproximativ 46 mm Hg) care este preluat
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
cefalică, o fază gastrică și o fază intestinală. Secreția de suc pancreatic este stimulată de parasimpatic și de unii hormoni (secretină și pancreozimină). Sucul intestinal este produsul de secreție al glandelor mucoasei duodenale. Compoziția sa este asemănătoare cu a lichidului interstițial, iar pH-ul este 7,2-7,6. Conține mucus și bicarbonat, pentru a contracara agresiunea acidă de la nivel gastric. Cea mai mare parte a fermenților intestinali sunt localizaț la nivelul marginii în perie a celulelor mucoasei, numite enterocite.Enzimele sunt
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
elementele perturbatoare care riscă să provoace neînțelegeri în uzină. Membranele sunt atacate de numeroși radicali liberi. al treilea nivel este mediul extracelular (MEC). Într-un fel, el constituie rețeaua rutieră și de legătură a întregului organism. Este numit și „mediu interstițial”. Corpul posedă agenți de securitate antioxidanți care patrulează atât în interiorul celulei, cât și la periferia sa, la nivelul membranelor. Pe de altă parte, aceștia nu sunt prezenți în mediul extracelular (MEC), care constituie prin urmare călcâiul lui Ahile sau punctul
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
gradul de obstrucție, evidența radiologică a colapsului pulmonar, modificările acute ale oxigenării și ventilației, precum și prezența tusei și hemoptiziei. Tehnicile utilizate sunt: debridarea mecanică, electrochirurgia endoscopică, criochirurgia, laserul cu bioxid de carbon, laserul cu Neodimium: YAG, brahiterapia endobronșică (terapie radiantă interstițială cu surse implantabile permanente), terapia fotodinamică și stenturile endobronșice.
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by TEODOR HORVAT, ALEXANDRU NICODIN, CEZAR MOTAŞ () [Corola-publishinghouse/Science/92109_a_92604]
-
menține homeostazia, apa intră în celulă, echilibrul osmotic se pierde, organitele și întreaga celulă explodează, eliberând enzime litice care produc un proces generalizat de distrugere și disoluție. Acest proces va culmina cu ruperea membranei și revărsarea conținutului celular în mediul interstițial. Fragmentele celulare sunt factori proinflamatori, care atrag celulele fagocitare din împrejurimi, se produc manifestările caracteristice ale inflamației, crește permeabilitatea capilară, se produce edem, crește metabolismul local ș.a.m.d. Datorită faptului că de obicei, agentul vulnerant acționează pe o zonă
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
compartimentul respectiv, adică la fenomenul de osmoză. Atunci când membrana este permeabilă numai pentru apă ea se numește membrană ideală<footenoteid="8">Epiteliul ramului ascendent al ansei Henle constituie o membrană aproape ideală ce separă lichidul din lumenul tubular de lichidul interstițial.</footenote> și permite desfășurarea unui fenomen de osmoză pură (adică neînsoțit de difuziunea prin membrană a vreunei substanțe dizolvate). Efectul osmotic este cu atât mai mare cu cât numărul particulelor nedifuzibile este mai mare, indiferent de dimensiunile particulelor<footenoteid="9
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
Existența acestui “mediu intern” este posibilă numai datorită circulației sângelui și schimbului de substanțe dintre sânge și fiecare țesut (prin peretele capilarelor sanguine), precum și datorită modului particular în care vasele limfatice intervin în controlul volumului și compoziției proteice a lichidului interstițial. De aceea pentru studiul fiziologiei sângelui, acesta trebuie întâi plasat corect în cadrul compartimentelor hidrice din organism. 8.1. Compartimentele hidrice ale organismului Apa este o componentă majoră a organismului uman, reprezentând ~60% din greutatea corporală la bărbații adulți (cu variații
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
găsește în celule (lichid sau compartiment intracelular), iar restul de ~1/3 în diverse spații extracelulare. Endoteliul vascular separă lichidul extracelular circulant din sistemul cardiovascular (plasma sângelui și limfei, ~1/4 din volumul total extracelular) de restul lichidului extracelular (lichidul interstițial, ~3/4 din volumul total extracelular). La aceste compartimente majore se adaugă un mic volum de „lichide transcelulare”, care se găsesc în anumite spații delimitate de structuri epiteliale (de exemplu lichidul pleural). Lichidul interstițial, limfa și plasma au o compoziție
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
extracelular) de restul lichidului extracelular (lichidul interstițial, ~3/4 din volumul total extracelular). La aceste compartimente majore se adaugă un mic volum de „lichide transcelulare”, care se găsesc în anumite spații delimitate de structuri epiteliale (de exemplu lichidul pleural). Lichidul interstițial, limfa și plasma au o compoziție foarte apropiată<footenoteid="1">Celulele din corpul uman funcționează într-un mediu care în majoritatea cazurilor este asemănător de la un organ la altul privind ionii majori, osmolaritatea, etc. Există însă și diferențe extreme, dictate
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
7,4 cu variații între 7,30 și 7,42, iar pH-ul intracelular este cuprins între 7,0 7,2. Menținerea în limite normale a pHului are importanță deosebită pentru desfășurarea proceselor vitale, cu mențiunea că pH-ul lichidului interstițial poate să varieze destul de mult de la o regiune la alta, în funcție de particularitățile funcționale și de statusul metabolic și de oxigenare (un grad de acidifiere tranzitorie intra-celulară și chiar locală nu este un fenomen neobișnuit). In condiții normale presiunea osmotică
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]