2,203 matches
-
aflăm noi, acolo se află și binele. Cînd nu mai credem asta, înnebunim.” Ca și Diana, el nu se mai poate întoarce acasă, iar această dramă a alienării de propria țară din incapacitatea de a se conforma unui ideal de ipocrizie impus de la centru (căreia supremă victimă îi cade actrița) e una din temele lui Fuentes. Scris atunci cînd toate iluziile fuseseră de mult spulberate, romanul își trage seva din epoca post-’68, după masacrul din Piața Tlatelolco (Ciudad de Mexico
Diana, zeița înfrîntă by Iulia Popovici () [Corola-journal/Imaginative/13498_a_14823]
-
n-ar fi foarte plictisitoare” (p.2), autorul respinge ingredientele fourieriste și saint-simoniene proclamând că „de la căsătoria cu civilizația, societatea și-a pierdut dreptul de a fi ingenuă și pudibondă” (p.10). În aceste condiții, cele mai periculoase vicii rămân ipocrizia și invidia. În viziunea lui Théophile Gautier, raportul societate literatură este unilateral. „Cărțile urmează moravurilor, dar moravurile nu urmează cărților...Nu știu cine a spus, nu știu unde , că literatura și artele influențează moravurile. Oricine ar fi este indubitabil un prost” (p. 19). Ideea
Théophile Gautier și cutia Pandorei by Sonia Cuciureanu () [Corola-journal/Journalistic/5310_a_6635]
-
modestă mahala a Bucureștilor, în familia unor onorabili zarzavagii din Capitală... Fără doar și poate, în pieptul retorului drenat, sub cutele enormului foulard de mătasă, palpită inima unui veritabil tarasconez! Mai întîi, dînsul suferă de aceeași - ierte-ni-se cuvîntul - ipocrizie sinceră, care caracterizează pe neuitatul ucigător de lei. Dînsul, după cum spune Daudet, "nu minte, ci se înșeală. El nu spune adevărul și știe că nu-l spune, însă totuși crede că îl spune. Minciunile lui sînt un fel de miraj
Redutabilul pamfletar C. Stere by Victor Durnea () [Corola-journal/Journalistic/8100_a_9425]
-
române s-a îmbogățit cu mult vorbitorul nume: Bran P. de la Dorna, care curînd fu simplificat în Bran Deladorna, unde nici flairul cel mai fin nu mai putea descoperi mirosul zarzavatelor șsicț din Delea Vechie... Aci s-a atins culmea ipocriziei sincere a cărei victimă e omul nostru: totul a ajuns în el prefăcut și calculat, cu toată inconștiența-i nemărginită: numele, figura, poza, portul și stilul bombastic și falș, pastișat cu atîta cruzime de Caragiale în "Moftul român". Însă pe
Redutabilul pamfletar C. Stere by Victor Durnea () [Corola-journal/Journalistic/8100_a_9425]
-
cei patru se prezintă prorectorului șAlexandruț Vianu, spre a protesta împotriva nedreptei sancțiuni. Prorectorul nu poate contesta caracterul fistichiu al sancțiunii și sugerează celor loviți de ea să se adreseze decanului în vederea reabilitării. ...oct. 1954. Decanul, un as neîntrecut al ipocriziei moderne, primește cu dragoste părintească pe cei patru fii rătăcitori, le recomandă ca de acum încolo să fie buni, cuminți și silitori la învățătură. Dacă vor face astfel, totul va fi bine. Noi n-avem interes ca voi să plecați
Între colonie și coniac by Stefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/12138_a_13463]
-
să prevadă Adrian Urmanov că textele lui riscă să insulte priceperea și inteligența unui segment de cititori mult mai numeros decât crede. Când cititorul e luat de prost și incapabil de un joc estetic serios, îl bănuiesc pe poet de ipocrizie! Volumul ar trebui altfel însoțit de o etichetă gen: „Atenție conține poeme stupide pentru consumatori care nu citesc poezie!” Să luăm un poem utilitar, aproape la întâmplare, care te face să regreți telecomanda: „te-ai plictisit nu-i așa deja
LECTURI LA ZI by Marius Chivu () [Corola-journal/Imaginative/13636_a_14961]
-
dezvrăjitoare. Prin mijloace discursive specifice fiecărui gen de scriitură și fiecărui creator, acest segment cultural își propune în esență să fisureze fațada de soliditate a Eului modern, fațadă ticluită cu grijă grație imaginarului, complice al unui sistem defensiv antrenat pentru ipocrizie și pentru jocul savant al simulărilor și disimulărilor; Eul a pierdut astfel contactul cu vocile umbrei sale, pretinzând, în același timp, că se cunoaște și că este în măsură să-și locuiască în mod adecvat forul intim. S-ar putea
Prin labirintul ființei by Michaela Gulea () [Corola-journal/Imaginative/15501_a_16826]
-
este singurul loc liniștitor și confortabil. în acest proces de recuperare a profunzimilor afective ce constituie adevăratul self, schimbarea atitudinii față de acestea se însoțește cu schimbarea funcției nu numai a imaginarului, ci și a limbajului: acesta nu mai este aservit ipocriziilor unei reacții de apărare îndreptate spre mascarea emoției sau spre corectarea ei, ba chiar a înlocuirii acesteia prin ceea ce convine așteptărilor narcisice ale "zeului" său. Limbajul va fi solicitat să numească secretele (dorințe, fantasme etc.), - considerate bulversante sau rușinoase în
Prin labirintul ființei by Michaela Gulea () [Corola-journal/Imaginative/15501_a_16826]
-
și în termeni deosebit de confuzi, anunțându-mă că Partidul și Guvernul inventaseră încă o nouă lege în baza căreia, printre mulți alții, eram pus pe liber. Scurt și înfipt. În fine, în chip de încheiere civilizată - de fapt, doar cu ipocrizie bine calculată -, cu oarecare mulțumiri pentru contribuția avută până atunci. Imixtiunea brutală a lumii reale în universul nostru fantast și fericit a fost un duș rece, care până la urmă chiar m-a trezit. Mai ales că, total neprevăzut. I-am
Îmi amintesc de Betina by Damian Necula () [Corola-journal/Imaginative/9613_a_10938]
-
l-am întrebat. Nu mi-a spus. Rămâneau doar părinții. Ei singuri. Ce fel de viață ați avut, domnule președinte? Îl ascultam, avea vocea vioaie în tonalități cu deschiderea largă a vocalelor. Mai târziu am aflat că nu fusese nici o ipocrizie, o alunecare cât de cât în cele rostite, că ducea el însuși o viață aproape sihăstrită, pe care și-o impusese ca pe un corolar al funcției ce o deținea. Dar asta înseamnă falsificarea vieții. Și mai e ceva, domnule
Steaua polară by Mihail Crama () [Corola-journal/Imaginative/13264_a_14589]
-
sunt altceva” - „Ce?” păru să întrebe Rex, după felul în care-și ciulise urechile și-și aplecase capul într-o parte, privindu-mă cu curiozitate, aproape caraghios, rezemat de labele dinapoi. Mă privea în ochi, fără să facă o mișcare. - „Ipocrizie, Rex, așa se cheamă” - „Nu-i așa doamnă Pavel?” o întreb în gând, apoi chiar cu voce tare, vorbind de unul singur. - „Sigur că da, domnule dragă! răspunde imediat, parcă aș fi apăsat pe-o rană veche; soțul meu din cauza
Steaua polară by Mihail Crama () [Corola-journal/Imaginative/13264_a_14589]
-
Rex, așa se cheamă” - „Nu-i așa doamnă Pavel?” o întreb în gând, apoi chiar cu voce tare, vorbind de unul singur. - „Sigur că da, domnule dragă! răspunde imediat, parcă aș fi apăsat pe-o rană veche; soțul meu din cauza ipocriziei de la serviciu nu a fost chemat măcar o singură dată la o recepție, de fiecare dată i se spunea că va fi invitat, că fără el nu se poate, omul se pregătea, își dădea hainele la spălat, călcat, la boiangeria
Steaua polară by Mihail Crama () [Corola-journal/Imaginative/13264_a_14589]
-
nu-l vedea”. Mă uit la Rex: - „Tu n-ai ajuns, îi spun, la o asemenea formă de perfecțiune. Tu latri pe cine ai de lătrat și te guduri pe lângă cel pe care-l știi că-ți vrea binele. Până la ipocrizie mai ai - sunt câteva milioane de ani de dezvoltare (căci așa se cheamă), a spiței tale, care înaintează, după cât se vede, foarte încet, deși ne-am ivit oarecum în același timp. Oricum, am străbătut, împreună, câteva milioane de ani”. Observai
Steaua polară by Mihail Crama () [Corola-journal/Imaginative/13264_a_14589]
-
e limba pierdută a zeilor. sub învelișul fiecărui sunet un cuvînt moare în agonie. 55 și după Oamenii nefericiți plîng fragilitatea vieții oamenii fericiți o laudă; oamenii fericiți (dar și cei nefericiți?) plîng preamultul și îngînă preapuținul. Oamenii fericiți laudă ipocrizia ceasului care își ia secundele înapoi, cei nefericiți laudă oboseala omului care doarme cu fruntea pe cadavrul unei pîini; oamenii nefericiți trag ploaia de sfîrcuri oamenii fericiți trag ploaia de limbă. Între timp s-a făcut noapte s-a făcut
Poezie by Adrian Alui Gheorghe () [Corola-journal/Imaginative/3292_a_4617]
-
perioada aceea de tristețe și de revoltă ascunsă datează probabil acest poem inedit, în care un călător francez, trecător prin }ările Române, în anul 1820, rămâne uluit de contrastul între opulența curții voievodale și mizeria populației: "Mărturisesc fără pic de ipocrizie/ Ce tirană este ispita de a scrie/ despre uluitorul contrast." spune presupusul călător francez de la 1820, după care se ascunde de fapt ochiul critic al autoarei. Aici totul e scris în altă cheie decât în gama exotică a Crinilor roșii
Un poem inedit by Sanda Movilă () [Corola-journal/Imaginative/12160_a_13485]
-
Era în faptul serii. Cu mare alai și cinste am fost dus pînă la porțile țării. Ah, Valahia! Fereastră deschisă spre Orient! Am trăit cu nesaț un fragment din acest amestec delicios de primitivitate și fastuos. Mărturisesc - fără pic de ipocrizie - ce tirană este ispita de a scrie despre uluitorul constrast. Dar nu vreau să fiu socotit un iconoclast. Nu, nu! Imaginea măriei sale, în broderii de aur și paftale, doresc să rămînă în memoriile mele, nealterată! Mărinimia-i față de mine, fără
Un poem inedit by Sanda Movilă () [Corola-journal/Imaginative/12160_a_13485]
-
repede spulberată și înlocuită cu un anume "confort" sufletesc, esențial în comunicarea și comuniunea de idei. Am înțeles atunci că spiritul predominant caustic al Mariei-Luiza Cristescu era de fapt consecința caracterului ei ferm, ce nu admitea jumătățile de măsură, artificialitatea, ipocrizia, compromisurile intelectuale� în 1992, când am inițiat ciclul radiofonic Mozart - o permanentă descoperire, am fost surprinsă să constat că pentru Maria-Luiza Cristescu muzica era un pretext ideasl, un instrument de care se folosea în scopul radiografierii, la propriu, a stării
Dialog inedit cu Maria-Luiza Cristescu: Arca lui Noe by Despina Petecel Theodoru () [Corola-journal/Imaginative/14976_a_16301]
-
putea continua. M.L.C. Diferența dintre omul obișnuit - fie împărat, meșteșugar, fie cetățean al vreunei lumi democratice din ziua de azi - și un Geniu este că primii au bun simț, iar Geniul are un bun simț vizionar. Geniul nu mai are ipocrizia, jena, rușinea încălcării vreunui cod, pentru că el lucrează în coduri. Muzica nu te poate rușina vreodată. Cu siguranță însă că, autorul, scriind-o, într-o cameră luxoasă, ori la masa lui de brad a schițat un surâs, gândindu-se că
Dialog inedit cu Maria-Luiza Cristescu: Arca lui Noe by Despina Petecel Theodoru () [Corola-journal/Imaginative/14976_a_16301]
-
you again) - o am și pentru că după-amiază, la Târgul de carte, are loc lansarea volumului II din Jurnalul meu. Poate că de-asta l-am visat și pe Liiceanu. Se apropia de mine cu un surâs indecis, stigmă inconfundabilă a ipocriziei la care îl obligă pe oricine livrarea într-un rol social (Doamne, toți vor roluri, roluri, roluri, cromate, crocante, coclite, pârlite), dar nu-i vedeam trupul decât de la genunchi în sus, pentru că picioarele avansau, invizibile, prinse într-un soi de
În genul lui Cărtărescu - Jurnal III by Gabriel Liiceanu () [Corola-journal/Imaginative/11610_a_12935]
-
anonime - toț avem același drept de a lansa o sticlă în ocean. Să ne însemnăm cu totul. Să ne transpunem hîrtiei. Și să fim recunoscători, căci un Dumnezeu atent și onest ne va fi promis eternitatea și fără pic de ipocrizie ori condescendență chiar ne-a dat-o, lăsîndu-ne să lucrăm la ea încă din timpul vremelniciei de țărînă. Trupul e singurul pașaport către veșnicie. Trupul - unul singur și nesupus alegerii - este singurul care ne dă o infinitate de alegeri. - Și
Capitis Deminutio by Angela Marinescu () [Corola-journal/Imaginative/13799_a_15124]
-
ne poticnim în confuzii. Nu atât conținutul, cât discursul este, la Dan C. Mihăilescu, istoricist. Și încă într-o manieră aparte. Ca prestație publică onestă. S-a observat sau nu anterior, autorul Ideilor cu zimți nu e niciodată susceptibil de ipocrizie. Desigur, uneori îl putem considera prea reticent, alteori - prea atașat de propriile viziuni, din când în când se dovedește predictibil în atitudini, mult mai adesea îl surprindem delectându-se cu mici indiscreții culturale. Exemplific cu o glosă emblematică pentru dispoziția
Luna de miere by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8090_a_9415]
-
dacă nu cumva chiar să-și trădeze, idealul estetic și moral pe care și l-a format în timp, dar supus unei tot mai puternice presiuni a contextului, artistul a găsit soluția angajării într-o dezbatere directă, lipsită de orice ipocrizie și, de cele mai multe ori, publică. în cadrul unor expoziții, simpozioane, convorbiri sau chiar monologuri, el a căutat să argumenteze, cu o credință autentică și cu o enormă energie morală, necesitatea unei Arte înalte, pornită din infinitul originar și limitată, dacă se
Un disident universal by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9128_a_10453]
-
teribile confirmări. Am aflat-o direct de la sursă după câteva ore de evocări și pomeniri, timp în care a celebrat (a câta oară?) fascinația taclalei, aparența dăruirii integrale în ritualul fertil al dialogului, discreția trăită și justificată ca refuz al ipocriziei, în fine, înțelepciunea unui septuagenar pe cât de pudic, pe atât de vulnerabil, cu alte cuvinte, imposibil de înduplecat în sfioșenia și în decența lui nevinovate, dar lesne de atacat și de lezat. M-am întrebat dacă, dincolo de bucuria de a
La Paris printre muzicieni (2) by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/10397_a_11722]
-
presiuni asupra Curții Contituționale. Este regretabil că același Crin Antonescu a aruncat România în haos cerând demiterea președintelui ales pentru exprimarea unor puncte de vedere absolut constituționale în relația cu premierul și Parlamentul României. Este o dovadă de inconștiență și ipocrizie politică", a precizat Cristian Boureanu. ”PDL consideră că Crin Antonescu trebuie să se întoarcă la PNL”, și-a încheiat Cristian Boureanu, declarația de presă. Președintele interimar Crin Antonescu a declarat,marți seară, că ”în termen de legitimitate, Traian Băsescu a
PDL condamnă "discursul USL-ist" al lui Crin Antonescu () [Corola-journal/Journalistic/43212_a_44537]
-
dacă sunt, ele reprezintă crezul tuturor europenilor? Ziarul britanic „The Guardian” notează că Uniunea Europeană este „structură legitimă, pentru că parlamentele naționale au votat liber în favoarea respectării reglementărilor europene”. Am putea acuza UE că este o structură nedemocratică, iar Bruxelles-ul de ipocrizie, însă acuzațiile ar fi lipsite de valoare, deoarece legitimitatea Uniunii Europene nu derivă din faptul că este democratică prin sufragii directe la nivel european.
Dilema Uniunii Europene în materie de democrație by Roman Iuliana () [Corola-journal/Journalistic/43507_a_44832]