2,930 matches
-
pe mine păcătosul” iar fariseul stătea drept, țanțoș, și spunea: „Îți multumesc Doamne că nu sunt păcătos ca vameșul acesta, postesc, mă rog, dau zeciuială din tot ce am .......” (Lc. 18, 10‐ 14). Mântuitorul ne spune că mai curând se mântuiește va‐ meșul pentru că este smerit și știe să ierte. Să învățăm și noi să iertăm și să fim smeriți în fața lui Dumnezeu și El ne va ierta de toate păcatele, dacă le mărturisim, cu căință la Spovedanie și ne hotărâm
INVATATURI NECESARE UNUI BUN CRESTIN by Stefan MAXIM () [Corola-publishinghouse/Science/538_a_853]
-
Ție! Slavă Ție, Dumnezeul nostru, slavă Ție! Împărate Ceresc, Mângâietorule, Duhul adevărului, care pretutindeni ești și toate le împlinești, Vistierul bunătăților și Dătătorule de viață, vino și Te sălășluiește întru noi și ne curățește pe noi de toată necurăția și mântuiește, Bunule sufletele noastre. Sfinte Dumnezeule, Sfinte tare, Sfinte fără de moarte, miluiește‐ne pe noi! Sfinte Dumnezeule, Sfinte tare, Sfinte fără de moarte, miluiește‐ne pe noi! Sfinte Dumnezeule, Sfinte tare, Sfinte fără de moarte, miluiește‐ne pe noi! Slavă Tatălui și Fiului
INVATATURI NECESARE UNUI BUN CRESTIN by Stefan MAXIM () [Corola-publishinghouse/Science/538_a_853]
-
Îndumnezeit”44. În consecință, el a dezvoltat doctrina despre Cristos ca tertium genus Între Dumnezeu și om, ființă al cărei trup de carne a fost Îndumnezeit și „unit În substanță” (synousiomenon) cu Dumnezeu 45. Numai cu această condiție ne poate mîntui trupul lui Cristos. Evident, Apolinarie Încerca să dea un răspuns problemei ridicate de Înălțarea trupească a lui Isus Cristos la ceruri, care face parte din dogma creștină. El a fost condamnat pentru această Încercare, problema Însă a rămas mai departe
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
ci la un univers paralel. Tot În acest univers paralel s-au petrecut și nașterea lui Cristos, Patimile, moartea și Învierea lui. În fine, Ioan de Lugio afirmă că sufletele omenești trec dintr-un corp În altul pînă cînd se mîntuiesc, În cele din urmă - o teorie pe care ne vedem siliți s-o interpretăm drept origenism. Din nefericire, nu este cu putință să deducem din datele oferite de ereziologi care este relația dintre cele două universuri paralele. S-ar putea
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
său ce scrie acolo. Citi și fratele lui puțin. Pierre Îl Întrebă: „Ei, ce spui, frate?” Guillame Îi răspunse: „Mi se pare că ne-am pierdut sufletele”. Pierre Îi spuse: „Hai atunci să plecăm, frate, și să Încercăm să ne mîntuim sufletele”. Acestea fiind zise, Își lăsară tot ce aveau și plecară În Lombardia. Iar acolo se făcură buni creștini și căpătară puterea de a-i face buni creștini și pe alții, Îndreptîndu-le sufletele spre mîntuire 53. Învățătura propovăduită de Pierre
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
odihnă În vecii vecilor. Iar celor care cădeau le spuse: „Duceți-vă, pentru moment și per ja (În provensală: pentru acum)!” Dacă ar fi rostit „de acum Înainte”, atunci nici unul din aceste spirite (și suflete) nu s-ar mai fi mîntuit și nu s-ar mai Întoarce În Rai. Însă dat fiind că a rostit per ja, adică „pentru o vreme”, toate spiritele acestea se vor Întoarce la cer57. Spiritele căzute sînt Înșelate și Îndurerate de către Diavol, care le introduce În
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
le grăi spiritelor căzute: «Voi aceștia o să aveți tunici Întoarse, de diverse feluri, căci o să mergeți din tunică În tunică pînă ce veți ajunge Înapoi la tunica În care veți fi după dreptate și adevăr, În care vă veți putea mîntui»”76. Învățătura propovăduită de Pierre și de Jacques Authié, În măsura În care o putem reconstitui după mărturiile unor oameni cărora nu trebuie să le fi Încredințat ei prea multe, nu conține nici un element de dualism radical, ca să nu mai vorbim de măreția
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
dintre mitul creat de Shelley și mitul gnostic. În ambele cazuri, un tiran ceresc ignorant și neputincios stăpînește Pămîntul; În ambele cazuri, un MÎntuitor trebuie să vină să salveze omenirea și trebuie să treacă prin suferință pentru a o putea mîntui; În ambele cazuri există o Pleromă necunoscută, transcendentă, și, În ambele cazuri, demascării falsei transcendențe Îi urmează un nou regim al lumii. Și totuși viziunea pe care o are Shelley asupra lumii este mult diferită de cea a gnosticilor: oamenii
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
defectelor sale de caracter. Acestă breșă ficțională îndeplinește, din punct de vedere retoric, și funcția de macaz discursiv, justificând trimiterea biblică și invocația cu aceeași tentă, din final: Totuși, noi credem că acest mare torturat ar mai putea să se mântuiască și să se bucure, ca Magdalena care a iubit mult, pentru că a urât inutil". (Discordanța logică, atât de frecventă în polemica argheziană, contrapune, aici, interpretării dogmatice, o alta, proprie, eretică și scandaloasă, ca expresie a iconoclasmului său funciar.) "Vino, Niculae
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
-lea, Calipso relatează lui Hermes, venit să-i transmită ordinele zeilor de a-l elibera pe Ulise ca să se întoarcă în patria sa dragă, cum acesta a eșuat pe țărmul insulei sale și circumstanțele ospitalității sale generoase: "eu l-am mântuit de la moarte", așa plânge nimfa care povestește cum corabia lovită de fulgerul mânios al lui Zeus s-a prăbușit în marea roșiatică, echipajul întreg a pierit și valurile uriașe și vântul l-au adus pe Ulise. "mi-a fost drag
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
boala loviturii“, se plânge una dintre ele. Cum crizele devin din ce în ce mai violente și mai oribile la vedere, soțul se îndepărtează, „se scârbește“, refuză să mai participe la o astfel de experiență. Șărban dulgheru din București a încercat orice pentru a mântui boala soției sale. Mihalcea este atinsă de cinci ani de „o boală grea, a nebuniei și epilepsia copiilor“ care semanifestă „necontenit, apururea, neîncetat“. Rugăciunile și cheltuielile făcute pe la biserici și „doftorese“ nu l-au ajutat prea mult. Cum crizele ajung
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
în scurtă vreme voi veni și cu mine vei avea judecatacea mai mare“. Stro ies cu se crede eliberat de nevastacea rea și hră păreață: „ci de pieirea măne-ta am fu git din țara Rumânească, iar acum dacă m-au mântuit Dumnezeu de dânsa, peste puți nă vreme voiu veni și eu“. Elibera rea a durat aproape 12 ani și a pre su pus rui na bărbatului, cel puțin așa reiese din toate documente le păstrate. Cei doi mici boieri s-
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
sau mecanică. De la cea mai rară la cea mai banală, de la grota inițiatică la tubul catodic (principala sursă de imagini din epoca noastră). Fără îndoială, în ce privește sensul și folosirea lor, nu este decât o simplă omonimie între imaginea sacră care mântuiește și cea care distrează, imobilul care se bea și efemerul care se înghite la repezeală. Dar, deși de natură diferită, ele păstrează în comun proprietatea materială de a frapa privirea din exterior. Proiect mai puțin ambițios ori mai ambițios decât
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
a o degrada. E o viclenie a lui Dumnezeu, la fel ca Fiul său, prin care Tatăl se lasă văzut de sărmanii privitori. Bunătatea lui Dumnezeu se aseamănă cu judoul: se folosește de privirea oamenilor, slăbiciunea lor, pentru a-i mântui mai bine. Ceea ce-l face pe Dumnezeul creștin mai generos și mai fecund decât alter ego-ul său iudaic. Nu a existat o imagine a lui Christos în timpul vieții lui: pur subiect și deci niciodată obiect al vreunei vederi înregistrate, nu
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
se unească. Difuzorii colorează albul și negrul profeților, pentru a lărgi aria de audiență. Așa cum lava se răcește și devine rocă, elanul predicii milenariste se transformă în figurare materială. Își pierde ea sufletul? Cum un suflet fără trup n-a mântuit niciodată pe nimeni, dilema nu-i ușor de tranșat. Este un fapt recurent al transmiterilor doctrinare: când Cuvântul sau textul purtător de adevăr generează instituția corespondentă, biserică, stat sau partid, când mesajul de Mântuire sau de Revoluție (echivalent profan al
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
deci ordonat, cu acea talking-cure constând în ordonarea unor senzații încâlcite și obscure pe un lanț narativ de mituri identificabile? Este sigur că relicva care vindecă, acel ex-voto care binecuvântează, trompe-l'œil-ul care reînsuflețește, Veronica, a cărei privire îl mântuiește pe păcătos, presupun și din partea privitorului un act de încredere, o adeziune prealabilă și neexprimată în cuvinte. Să nu uităm versiunile mai puțin fericite ale eficacității simbolice, care umplu gazetele. "Le Père Lebrun", astfel era numit în Haiti supliciul gulerului
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
reală decât pădurea de la Poissy, fiindcă este singura adevărată și este prima pe care vrea s-o vadă. Înainte de toate, imaginea biblică a irealului Eden este, pentru el, mai aducătoare de câștig, căci ajungând la adevărul lui Dumnezeu, își va mântui sufletul și trupul. Lucru de la care reproducerea pădurii de la Poissy, pe lângă care trece atât de des, l-ar deturna. Fără interes metafizic nu există imagine fizică. Satele sienneze ale lui Lorenzetti, în Buna și proasta guvernare din Palatul Public din
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
ca revers o scădere a puterii ontologice, a prezenței reale în creațiile lui. Frumusețea este o magie ratată sau refuzată. Așa cum muzeul este pubela credințelor culturalo-degradabile, arta este ceea ce-i rămâne credinciosului când imaginile sacre nu mai pot să-l mântuiască. La suprafață, imaginea nu a avut niciodată un succes atât de mare ca în Renaștere; ea este peste tot; în biserici, palate și chiar pe stradă, căci se pictează până și fațadele, "transferând locuinței autoritatea formelor plastice" (Chastel). Epoca artei
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
al relației efectele relației înseși" (Antoine Hennion). Creștinătatea medievală nu-și datora unitatea faptului că avea același limbaj plastic, din Irlanda până-n Sicilia. Ea beneficia în exterior de acest limbaj pentru că avea unitatea în interior. Păcătoșii de la 1280 nu erau mântuiți de surâsul îngerului de la Reims; îngerul din Reims le surâdea fiindcă ei doreau să fie mântuiți și credeau în îngeri. Acesta nu e un motiv pentru a nega sacrul sau a-l considera iluzoriu. Ci pentru a-l situa acolo
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
același limbaj plastic, din Irlanda până-n Sicilia. Ea beneficia în exterior de acest limbaj pentru că avea unitatea în interior. Păcătoșii de la 1280 nu erau mântuiți de surâsul îngerului de la Reims; îngerul din Reims le surâdea fiindcă ei doreau să fie mântuiți și credeau în îngeri. Acesta nu e un motiv pentru a nega sacrul sau a-l considera iluzoriu. Ci pentru a-l situa acolo unde-i este locul: într-o funcție, nu într-un lucru. Sacrul nu aparține imaginilor cu
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
alte domenii decât literatura, de la Sainte-Beuve la Borges, Buzzati, Chagall ori Einstein, de la Titu Maiorescu la C. Fântâneru, Petre Pandrea, Valeriu Cristea, Nichita Stănescu sau Gabriela Melinescu. Ca și marele său model (E. Lovinescu), urmașul și luminosul exeget al „scepticului mântuit” are darul formulărilor pregnante și al pătrunderii în mijlocul fenomenului literar, într-un cuvânt, al intuiției critice lucide și elegante, de o aleasă urbanitate [...]. Lovinescu ar fi citit cu pasiune Scriitori români de azi și ar fi văzut în Eugen Simion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289682_a_291011]
-
eternitatea universului și pluralitate lumilor, adeziunea la metempsihoză, acceptarea magiei, identificarea Sfântului Duh cu sufletul lumi, susținerea că Moise a simulat minunile și a născocit tabelele legii, afirmația că Sfânta Scriptură este doar vis, aserțiunea că și demonii se vor mântui, credința în existența pre adamiților, susținerea că Iisus Cristos nu a fost ființă divină, ci un mag și un șarlatan și că pe bună dreptate a fost răstignit, afirmația că profeții și apostolii au fost tot magi și de aceea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
exprima public dezaprobarea, în data de 31 octombrie 1517, Luther afișează cele 95 de teze pe ușa catedralei din Wittenberg. Ulterior, acestea au fost afișate și pe ușile altor biserici și publicate. Acestea argumentau ideea inutilității indulgențelor deoarece te poți mântui doar prin credință - sola fide. Prima dintre aceste teze subliniază rolul pocăinței: "Pentru că Învățătorul și Domnul nostru Isus Hristos spune: Pocăiți-vă etc., El vrea ca întreaga viață a credincioșilor săi pe pământ să fie de durată și de neîntreruptă pocăință
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
tuturor păcatelor, adică iertarea de toate păcatele; căci el înțelege prin păcat doar ceea ce consideră el că este aceasta. Tot la fel, predicatorii indulgențelor vorbesc aiurea atunci când spun că prin indulgențele papale omul se eliberează de toate păcatele și este mântuit"32, în principiu aceste teze sunt în limita dogmei catolice. În afară de cei care au emis indulgențele: Papa, care este atacat fiind considerat ca supus erorii, și preoții, care propagă neadevăruri, nici unul dintre simbolurile catolicismului nu sunt negate. Sunt susținute Sfintele
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
rezultate în magie îl face să-și vândă sufletul diavolului. În urma acestui târg, el devine stăpânul unei puternice arte magice, arta prin care poate manevra fantasticul. Finalul lui Faust diferă de la o legendă la alta: în unele cazuri, Faust este mântuit prin dragoste (ca în piesa lui Goethe), în alte cazuri el este considerat pierdut. Finalul nu este foarte important, drumul fiind ceea ce ne interesează. Cunoașterea teoretică pe care o deținea, deși complexa și recunoscută, nu-i permite lui Faust să
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]