2,482 matches
-
stafie, spectru, fantomă. Ea poate fi de asemeni locul unde se ascund stafii, spațiul dominat de îngerul morții (ca-n podul copilăriei, unde naratorul la persoana întîi avea "impresia că..., la intrarea mea, o stafie se retrăgea mai în umbră, mirată că un copil atît de firav se strecurase, iscoditor și temerar, în acest imperiu în care domnea numai îngerul morții"). Umbra e viața în moarte și moartea în viață. În măsura în care este opusul vieții reale, banale, prozaice, umbra poate avea și
O capodoperă de tinerețe by Matei Călinescu () [Corola-journal/Imaginative/14252_a_15577]
-
nu voia ca Turcii să știe de prezența sa în convoiu, dânsul se ascunse într'o caretă în care se afla Ecaterina Skavronski. Zărind careta, pașa Cerchez se îndreptă călare spre ea și, când dădu cu ochii de Ecaterina, salută mirat și își ceru scuze, printr'un tălmaciu care îl însoțea, spunând că Turcii nu duc războiu cu femeile. Pentru mine scena aceasta, la care am asistat întins cu șeaua mea sub cap într'o căruță moldovenească, a fost lămuritoare. Din
Un document de la 1700 by Marin Tarangul () [Corola-journal/Imaginative/14697_a_16022]
-
Aceleași stele calde ne aduc Din cerul nalt fiorii care-alină, Aceleași vânturi șuieră prin noi, La margini de-nțelesuri și de vreme, Când solii depărtărilor de sloi Să ne alunge vin, ori să ne cheme, Aceleași păsări trec în zbor mirat Prin crengi de gânduri, sprintenă povară, Cu toamna care vine peste sat, Să plece iar și să se-ntoarcă iară, Aceleași mari tăceri adorm în trup, Sub scoarța învățată să le-ascundă, Până când zimții orelor se rup Și roata vremii
Poezie by Ion Stoica () [Corola-journal/Imaginative/15319_a_16644]
-
spaime, inform și întunecat că moartea. Cînd mi-am revenit, Alină era aplecata peste mine, cu o privire înspăimîntata. - Slavă Domnului că ai deschis ochii! a spus, ușurată. Te simți bine? - Sigur că mă simt bine, de ce? am întrebat-o mirata de îngrijorarea ei. - Pentru că nu te puteam trezi. Erai palida că moartea. M-am speriat. - Probabil că sînt foarte obosită. Asta-i tot! E pentru prima dată cînd am tras și eu un pui de somn, de luni de zile
Pia Pillat - Zbor spre libertate by Mariana Neț () [Corola-journal/Imaginative/13746_a_15071]
-
Ce cauți aici, nu vezi că ești prea mică? Anisia se opri pe scară. - Dar tu câți ani ai?, întrebă ea. - Eu am șaptesprezece, răspunse Ștefan. - Eu cinci. O vreme se uită la Ștefan, cu ochii de o inocență albastră, mirată de parcă ar fi urcat în cer. - Mda, ești cam mare, cugetă ea. - Ți-am spus că ești mică, sau ești și proastă?, îi zise el. Anisia se supără, se strâmbă la el și scoase limba și coborî scara. Văzându-se
Dan Perșa - Ștefan () [Corola-journal/Imaginative/13307_a_14632]
-
îi lipsește cîte ceva ba un nasture ba o vrabie ba un tren ba un deget ba un arbust ba un ziar e-asemeni unui om distrat care uită ce are de făcut dar care privindu-se-n oglindă constată mirat că a rămas el însuși. Există zile Există zile sau simple intuitții brațe sau flori insuficient de-ntunecate motociclete sau speranțe totdeauna umezite de sudoare cum subțiorile coruri sau mișcările-nvălmășit ale luptătorilor sumo bănci în parc sau doar detalii ale
Gheorghe Grigurcu by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Imaginative/10387_a_11712]
-
sunt firimituri. Eu am pus totul în cutii. Am igienizat. Am strâns totul. În tacâmuri e o femeie care plânge. Ea rămâne sub masă. La mine trebuie să rămână ruleta. La mine banii de dentist. La mine expresiile figurii tale mirate, închise cu lacăte. Tu ia baia. Și aerul dintre riduri. Pe masă sunt resturi, sticle, pahare, stropi. Nu le ia nimeni. O să se usuce cu vremea. Tu ia șifonierul, cascheta de duș, stinghiile de la draperii, candela. Cutiile cu muzică de
Poezii by Miruna Vlada () [Corola-journal/Imaginative/4729_a_6054]
-
dorit să le uite sau poate că le-au și uitat, și mai știe ceea ce le este hărăzit cândva în viitor. A albit Adina de la treizeci și ceva de ani de câte știe. Când se uită în oglindă o privește mirată o femeie, de acum fără vârstă, negricioasă, micuță, cu un ten ofilit peste care anii nu mai lasă urme foarte vizibile, cu ochi negri, mari și expresivi unde se concentrează parcă întreaga putere a unei ființe îndeajuns de ciudate pentru
MAFALDA by Ioana Drăgan () [Corola-journal/Imaginative/11750_a_13075]
-
universale care-i face prieteni cu pietrele și cu bondarii. Cînd casc mi se umflă venele pe frunte și-mi aduc aminte de mama cum orînduia musafirii la perete după înălțime, e poate o amintire inventată dar le văd fețele mirate și-ndulcite abia de vestita cafea la nisip care le era servită pe scăunele turcești octogonale, negre ca niște cutii cu pereți ajurați. Prin soarele de-afară văd trecători și tramvaie, umbrele lor sunt desuete ca sugativele din copilărie pe care
Iov In funicular by Constantin Abăluță () [Corola-journal/Imaginative/10097_a_11422]
-
nici luna nu o să se mai arate pentru multă vreme. Poem lui Gabriel Daliș se va vedea cu timpul - nasul, bărbia, pomeții, umflate nesănătos, aceeași paloare tot mai vizibilă cu fiecare iarnă, mâna osoasă bâjbâind în căutarea unui perete seara, mirat că peretele nu se dă la o parte că nu îți cere și el ceva că nu te izbește în față rânjind până să rămână doar tremurul te vor soma: alege! se va vedea cu timpul: câteva reușite și-apoi
Poezie by Claudiu Komartin () [Corola-journal/Imaginative/6387_a_7712]
-
parti pris-ul doamnei S.; adică am afirmat, punct cu punct, acele lucruri pe care mi le predicase ea de atîtea ori, avînd surpriza să constat că, deși ridicole, nu erau mai puțin convingătoare! Ia te uită, mi-am spus eu mirat, aceasta este imaginea mătușii mele în fața lumii; această fantoșă dezarmant de distorsionată care i-a supraviețuit - asta, și nu alta - este imaginea ei adevărată... La ce bun mai există scrisorile? Ce-ar mai putea corecta ele? Dimpotrivă, odată revelate, ar
Ospățul Sfinxului by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Imaginative/15224_a_16549]
-
mai cunosc pe care îl recunosc doar precum ai spus tu atît de bine un oraș a cărui identitate în numai două zile devine din ce în ce mai ireală - o irealitate imediată - îi suflu gîndindu-mă la Blecher prietenului meu Jean-Christophe Lambert poet surréaliste mirat să descopere Europa în parcul Cișmigiu și casa lui Dinu Lipatti vizavi de hotelul Minerva și în spatele ei biserica Sf. Visarion - nume care i-a rămas necunoscut unde cinq jours plus tard împreună cu tine și cu prietenul Dan Matei întîlneam
Poezie by Sebastian Reichmann () [Corola-journal/Imaginative/11452_a_12777]
-
purta-o ca pe însăși copilăria mea-n brațe, în lumina unei după amiezi nesfîrșite. „...și prin începutul acela de somn pătrundea mirosul acrișor al cînepii din capătul pădurii, al socului pălit de soare și mirosurile acelea îl trezeau; deschidea mirat ochii; frumoasă-i lumea, așa cum a făcut-o cine a făcut-o, n-ai mai pleca din ea în vecii vecilor, atîta-i de frumoasă și plină de lumină.” Cartea lui Sorin Titel e o rugăciune. „Domnul notar n-a reușit
Fiecare clipă e grea, coaptă, mustoasă, esențială by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/12926_a_14251]
-
cunosc pe care îl recunosc doar precum ai spus tu atît de bine un oraș a cărui identitate în numai două zile devine din ce în ce mai ireală - o irealitate imediată - îi suflu gândindu-mă la Blecher prietenului meu Jean-Christophe Lambert poet surrealiste mirat să descopere Europa în parcul Cișmigiu și casa lui Dinu Lipatti vizavi de hotelul Minerva și în spatele ei biserica Sf. Visarion - nume care i-a rămas necunoscut unde cinq jours plus tard împreună cu tine și cu prietenul Dan Matei întîlneam
Mocheta lui Klimt by Sebastian Reichmann () [Corola-journal/Imaginative/9937_a_11262]
-
și din miile lor de piepturi răsunase strigatul lor de luptă, care-1 acoperise pe-al celorlalți: „Bo$orogii fam dinți/ Vor s-ajungapre$edintU" -Încercând sa-nfeleaga ceva, Daniel mai dăduse peste cap un pahar de palinca, dar ochii lui rămăseseră la fel de mirați. - Cât aveți de gand s-o mai țineți așa? ma-ntrebase el, complet derutat. Pofi să-mi spui și mie ce se-ntâmplă acolo? Ce era să-i spun?! Că mușuroiul, odată stârnit, nu-și mai găsea locul și odihnă
Porumbelul vestitor sau de ce iubim America by Ștefan Dimitriu () [Corola-journal/Imaginative/7600_a_8925]
-
un deceniu, când erați mai tânăr. Voi regăsi cu emoție Alesul, cel în trei secvențe, voi regăsi Lucifer și Golgotha, dar și Fără de toamnă, pe care-l transcriu aici, în final: "Fratele meu a văzut toamna venind/ Și-mi zise, mirat cât se cuvine:/ Padre, dar nu te încearcă vreun gând/ Despre sfânta uitare de sine?// La balul frunzelor veneai râzând;/ O doamnă tristă deschidea festinul/ Și tu valsai cu ea, ebrietând/ Și Scorpion îți fericea destinul.// Cu vinuri blânde și
Actualitatea by Ștefan Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/7942_a_9267]
-
notă cinci": ce culoare are manualul? Din ultimele rânduri se aude o voce: - Vrea să ne pice magaru'! În pădure, un iepuraș stătea turcește lângă intrarea în vizuina și își făcea de lucru cu laptop-ul. Vine vulpea, îl privește mirata și îl întreabă: - Ce faci iepuraș? - Ce să fac și eu... Îmi scriu teza de diplomă! - Zău? Și despre ce scrii tu la teza ta de diplomă? - Păi scriu despre cum mănâncă iepurii vulpi! - Ha, ha, ha, ce tâmpenie!!! Cine
Bancul zilei: Cum își dojenește o mamă fiul by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/63828_a_65153]
-
întîmplări rare în cinematograf cînd imaginile se imprimă direct de pe retină în memorie, fuga dezordonată a copiilor, alunecarea mezinului, neîndemînatică, cu brațele în față - împușcătura nici nu se aude -, Noodles care-l ține în brațe și ultimele cuvinte ale lui, mirate, "am alunecat", scenă care-l va bîntui pe adult în periplul său tot mai însingurat prin viață. Noodles îi salvează, ucigîndu-l pe șeful bandei, și zarurile sunt aruncate, intră pentru ani buni la închisoare cu sentimentul că și-a salvat
America, odată ca niciodată... by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9191_a_10516]
-
Am și eu sufletul altcuiva? Asta ai vrut să-mi spui? Gerda s-a întors către el. -Nu. Povestea a fost pentru tine, dar nu e despre tine. Acum trebuie să plec. Ravicth a rămas stând în picioare în mijlocul camerei, mirat, supărat și furios. Făcuse într-adevăr o greșeală să vină aici. Un câine bolnav... Femeia era nebună - o știa de acum patru ani. Asta îi lipsea, în starea în care se afla. Șeherezadă, într-adevăr. Circe! Nu putea să își
Yosef Hayim Yerushalmi G I L G U L – fragment – by Adriana Gurău () [Corola-journal/Journalistic/3971_a_5296]
-
obține o operă la fel, dacă nu mai frumoasă, răgazul (nemaiauzit) pictării unei singure petale de floare pe zi. Privind suavele flori de cais de pe pînză, unele mici și palide, cîteva însă exploziv colorate, aproape falnic supradimensionate, m-am gîndit, mirată și tulburată, ce poate să însemne, ce poate simți un artist care își dedică ore întregi dintr-o zi, poate ziua întreagă, unei petale de floare. Petală după petală - iată o trecere a timpului atît de diferită de shakepeareana ei
Riscul gazetarului by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17254_a_18579]
-
soția mea ne număram). Ne cucerea pe toți cu inteligența ei strălucită, cu o erudiție care ni se părea exotică și cu frumusețea ei rafinat-provocatoare. Ultima oară când ne-am văzut s-a uitat la mine ca la un necunoscut, mirată și ușor visătoare. I-am repetat de câteva ori cine sunt, am evocat momente fericite petrecute cândva împreună, dar a fost în zadar. Nici propria ei carte de versuri, de puțin timp apărută, nu-i spunea nimic. O ținea în
A fost o data o poeta by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/10153_a_11478]
-
un noruleț vânăt, umflat, cam obraznic, care o întrebă, pe când lăsa să cadă asupra ei câțiva stropi de ploaie grei ce o dezechilibrară - da' un'-te grăbești așa, surioară!?" - Mă mărit," mă duc să mă mărit, îi răspunse ea țipând, mirată ca și cum altcineva ar fi grăit în locul ei, - te pomenești, povestitorul?" Niciodată nu mai zburase atât de departe. într-un lan de grâu binișor răsărit alerga în salturi leneșe o căprioară însoțită de puiul ei neastâmpărat. Pe malul unui iaz zări
Prințesa urgisită (I) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/12451_a_13776]
-
aprindeau, toate acoperite de abajururi albastre sau roz. - Așezați-vă... Aveți cumva vești despre fratele dumneavoastră? Maigret aproape că uitase povestea cu fratele, inventată de claun ca să-i înduioșeze pe Germain și pe bătrîna lui prietenă. Se uită în jur mirat, căci, în locul calabalîcului de de vechituri pe care și-l imaginase, găsea un salonaș Louis XVI, care îi amintea de atîtea și atîtea salonașe asemănătoare de la Passy sau Auteuil. Doar machiajul excesiv, stîngaci al bătrînei conferea încăperii ceva echivoc. Fața
MAIGRET LA NEW YORK – de Georges Simenon by Nicolae Constantin () [Corola-journal/Journalistic/12168_a_13493]
-
din elemente disparate, uneori dificil de pus cap la cap, iar miza o reprezintă în principal recompunerea căznită a unor povești de familie. Prozatoarea speculează abil vârsta bunicii - depozitară a numeroase secrete din istoria familiei -, avansând ipoteza naratorului necreditabil. Copiii, mirați sau înspăimântați de poveștile pe care bunica lor le istorisește, preferă să creadă că memoria îi joacă feste. Povestea urmează în principal două fire narative - unul al istoriilor personale ale unei familii obișnuite de japonezi, care se revoltă împotriva cutumelor
Amintirile sunt ca legumele dintr-o supă by Răzvan Mihai Năstase () [Corola-journal/Journalistic/4940_a_6265]
-
decât unul de același calibru, aparținându-i, tacticos și definitiv, lui Mircea Horia Simionescu. Revenind, însă, la Răzvan Petrescu și la execuțiile lui, să notăm numai lentoarea cu care ochiul vigilent al lectorului se apropie de pradă. După câteva concilieri mirate ("Pe urmă, autoarea face o recenzie la filmul Cum mi-am petrecut sfârșitul lumii. Ciudat, nu i-a plăcut. Zic ciudat, pentru că nici mie nu mi-a plăcut. Și nu sunt nimfomană"), urmează alte câteva ghionturi amicale ("Puțin mai departe
Proza cea mai scurtă by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8440_a_9765]