2,391 matches
-
puțin - spuse spătarul. Apoi. întorcându-se spre cadână: Nu ți-e frig așa ușurel îmbrăcată, drăguță? Cadâna îl privi curioasă și, fie că nu înțelesese limba, fie că înțelesese, îi zâmbi larg, copilărește. — Apără-mă, Doamne, că sunt om bătrân - mormăi spătarul în barbă. După care grăi din nou: Și... după câte văz eu, câștigi și tu o pâine p’acilea... nu? Cadâna surâse și mai tare. — Ia loc, te rog - continuă spătarul, arătându-i un scaun. Cadâna, zâmbind mereu, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
afară să se scoale cu zavistie și ocară împotrivă-mi, voi zice ca proorocul: batjocorește-mă și te voi ierta, lovește-mă și te voi cruța, pârăște-mă și te voi afla și-a ta va fi împărăția cerurilor! — Amin! - mormăi mitropolitul Nazazarie Iscariotul. — Suntem deopotrivă sortiți țărânii - urmă cu glas mai scăzut Sima-Vodă, parcă atins de-o ușoară tristețe - unde ne întoarcem, dac-ați băgat de seamă, la momentul potrivit, ba unii dintre noi chiar înainte de soroc. Murim, dragii mei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
vorbele trebuie cumpănite prin fapte. Dacă e să-l ajutăm pe jupânul Macek, pe care eu îl cunosc de mic copil, că aici, unde vezi că stăm acum, m-a înțărcat tata, fie-i stepa ușoară... — Fie-i stepa ușoară - mormăiră într-un glas ceilalți cazaci. — ... apoi nu vorbele sunt bune - continuă Vasea - ci faptele. Fapte, fapte, fapte! cum spuneau bătrânii noștri. — Ce fapte? - zise hangiul, ștergându-și lacrimile. — Din cele mai vechi timpuri - zise Vasea lăsându-se pe spătarul scaunului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
pe ce să trecem la musulmani. Răpeam de toate: domnițe, slujnice, jupânese, boieroaice, ba odată, țin minte, într-o marți, tata, fiind cam matol, nu s-a uitat el prea bine și a adus o babă... Fie-i stepa ușoară! - mormăiră cazacii. — ... care a și murit. De-aia zic eu - urmă Vasea - că, dacă e s-o furăm înapoi pe Malgorzata, cel mai bine e s-o răpim. Ce ziceți? Episodul 113 MITENKA — Pare-mi-se mie - răspunse Metodiu - că aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
l-am mai visat pe Domnul! — Păi vezi? Ce ți-am spus eu? Da’ ce-ai visat? — Am visat - răspunse palpitând atrăgătoarea femeie - vreo șase-șapte sfinți, toți unul și unul. Am dormit ca legănată. — Domnul să te aibă în pază... - mormăi Metodiu, grăbind pasul. Să-i lăsăm acum o vreme pe bunii noștri călugări să se piardă pe drumul secretei lor misii spre Cetatea Eternă și noi să ne întoarcem degrabă, la timp, în Moldova, să aflăm ce-au mai pățit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
aiciî se vârâră în paturi. Somnul însă nu li se lipea de pleoape. Primul care glăsui fu Iovănuț. — Ei, preacuvioase, iată-ne că iarăși suntem la Roma. Măiculiță Doamne, mai că nu-mi vine să cred! De ce să nu crezi? - mormăi Metodiu. Prima oară e mai greu, dup-aceea te obișnuiești. Când mă gândesc ce-am lăsat acasă... - făcu Iovănuț. — Dușii cu dușii, rămașii cu lăsații - spuse Metodiu. Gândește-te mai bine la ce te-așteaptă aici, că o să stai oleacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
îl îngrijora. I-am aruncat o privire fermă: —Bill, știi că poți vorbi cu mine. Nu va ajunge și la urechile altora. Gândește-te la asta, OK? Pentru o secundă, am avut senzația că e gata să zică ceva; apoi mormăi: — Ar trebui să te duci. Se îndepărtă și își făcu de lucru la consolă. Nu mai puteam spune nimic. Era pentru prima dată când purtam tocuri pe pavajul de marmură din atrium; făceau un zgomot ridicol, semnalându-mi trecerea ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
o anexă ca vai de capul ei a unui depozit care voise să se extindă și între timp se răzgândise. Recunosc că exteriorul nu promite multe. Iar înăuntru e și mai rău. Am ieșit din taxi. Sebastian m-a urmat, mormăind ceva cum că mă conduce până la ușă. Mi-am scos cheile și am rămas amândoi pentru un moment pe scări, din nou cuprinși de tăcere. Era îngrozitor. Aveam senzația că urmează încă o rundă de urări de noapte bună. Orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
și ne priviră cu uimire. Lifturile erau în stânga atriumului, așa că bieții oameni nevinovați au intrat în cadru fără să vrea, primind de la Tony un fluviu de blesteme pe care, din fericire, după o privire amenințătoare din partea lui Joe, le-a mormăit mai mult sau mai puțin pentru sine. În sfârșit, a luat și câteva prim-planuri cu mine. —Mută-te lângă perete ordonă el. O să ne ofere un cadru frumos. Nu, mai departe. Așa, acum întoarce-te și uită-te la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
la mine. Mai bine ai fotografia-o pe fata asta drăguță decât bucata aia de metal, nu? Ei bine, vă las să continuați. Baftă la fotografiat! Dispăru de-a lungul balconului. Fața lui Tony se umflase apopleptic. Nenorocit pompos, a mormăit el, atârnând din nou peste balustradă și concentrându-se pe o anumită față a Planetei plutitoare. Cine se crede ăsta să-mi vorbească așa? Se pare că este viitorul președinte al băncii, am zis, aducându-mi aminte ce îmi spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
neregulă cu nasul tău. Nu-l băga în seamă, așa e el. Ar trebui să primim pozele în curând. Sunt sigur că vor fi minunate. E foarte bun la asta. Atunci de ce te-ai mai deranjat să mă suni? am mormăit în telefon. —Ce? — A, nimic. Ce mai face Adrian? —Trebuie să plece, a spus Duggie cu pasiune, probabil clătinându-și incontrolabil capul în toate părțile; așa făcea mereu când era entuziasmat peste măsură. Nu-mi pasă ce spune Willie, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
sticlă, privindu-l cu dorință. —Dumnezeule, i-am spus, arăți atât de bine încât te-aș mânca! Vocea i se îngroșase, mâinile ajungându-i sus pe coapsele mele, dezbrăcându-mă de rochie, ghidându-mă înspre gura lui. —Tu prima, a mormăit. Se crăpa de ziuă pe când pășeam înapoi prin parc, aruncând cu virtuozitate sticlele goale la un coș de gunoi de pe drum, și am luat singurul taxi care se plimba pe lângă Serpentine Gallery. Dacă tot ai de gând să faci gesturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ocolind singurul obstacol, și m-au penetrat. Mi-am arcuit spatele și m-am agățat de el. — Vrei să mă opresc? mi-a șoptit în ureche. Am închis ochii, de oboseală, dar și din cu totul alt motiv. —Nenorocitule, am mormăit. O să te fac să plătești pentru asta... M-am abținut cât de mult am putut, însă, când taxiul a intrat pe strada unde locuia Sebastian și a dat peste o groapă, am gemut și simultan am avut orgasm. Era prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
aplecă peste birou, șoptindu-i ceva la ureche lui Susie. Ea a chicotit, obrajii ei luând o tentă de roz, și i-a spus aproape pe șoptite: N-aș putea spune... păi, poate... bine, rămâne vineri atunci. James a mai mormăit ceva, s-a uitat la ceas și s-a îndreptat către hol. Susie a chicotit din nou și a continuat cu asta până i-am spus politicos: Poți, te rog, să suni la biroul lui Sir Richard Fine și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
l-am sărutat pe buzele ieșite în afară mai mult decât de obicei, parțial pentru că voiam și parțial pentru a-l distrage de la acest subiect. A cedat pentru un moment, dar apoi m-a îndepărtat. — Ce este? am întrebat. A mormăit ceva ce n-am înțeles. Nu aveam de gând să-l las să scape atât de ușor. L-am sărutat din nou, mușcându-l de buze, tachinându-l cu atingeri scurte și cu mușcături, până când, cu un oftat, m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
degetele îi erau durdulii, dar unghiile aveau o manichiură perfectă, un bej spre roz care se asorta cu costumul. În spatele mâinilor se auzeau sunete înfundate de nefericire. —Jordan? i-am zis mai cu blândețe. A fost numai vina mea... a mormăit, încă acoperindu-și fața. A înghițit. — Doar vina mea. Nu ar fi trebuit să-i spun... Mi-am căutat în geantă. Cu o șansă de unu la o mie, aveam un pachet de șervețele îndoit, pe jumătate plin, la fundul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
am obosit. Cred că din instinct. —Mulțumesc, fetelor, a spus neclar James. Drăguțe fete. Mulțumesc. Susie, spune mulțumesc. —Mulțumesc, a chicotit Susie. James și-a lăsat capul pe spate și a dus paharul la gură. — Ce miros ciudat, a spus, mormăind. Ah, pe gât cu el. A băut whisky-ul dintr-o înghițitură și s-a uitat împrejur, zâmbind. Apoi, paharul i-a picat din mână. Ah, pentru Dumnezeu, James, a zis Belinda iritată. Uite ce dezastru ai făcut aici! Sticla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ne-a spus, aplecându-se. Ar trebui să ne oprim în curând. Va chema serviciile de urgență și o ambulanță. —Să-i aduc niște frișcă să bea? m-a întrebat Sebastian disperat. Nu poate să-i facă rău, am zis, mormăind. James era încolăcit pe podea și se sufoca. Cercul de oameni din jurul nostru se dublase; majoritatea își dăduseră deja seama că se întâmplase ceva. Geneviève reușise să o convingă pe Susie să iasă din mulțime, deși nu știam dacă reușise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
l-am recunoscut apoi ca fiind Marcus Samson, a cărui onomastică o sărbătoream. —Doamne! a zis Richard Fine. Ce naiba s-a întâmplat cu el? Nu este un nenorocit de epileptic, nu? —Rattray-Potter este obișnuit cu băutura, a adăugat Marcus Samson, mormăind. — Se pare că cineva i-a făcut-o mai tare, le-a răspuns Sebastian. Sir Richard s-a uitat împrejur imediat. —Shaw, a spus cu voce joasă, adună-i pe clienți și du-i în salon. Servește-i cu niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Lăsați, coniță, că n-a fost chiar așa - hai odată, dom’ locotinent! - Du-te, dom’ locotenent, zice tata. Ori n-ai auzit ordinul plutonierului? Execută-l pe loc, altfel se trezește pe dată marele român din mititelul hahol... Grabenko molfăie, mormăie, grohăie - și pleacă. Ducă-se. Tata Îi și indică, din urmă, direcția: drept Înainte, -n mă-sa. Mai târziu, mult mai târziu, tata: - Când am făcut școala din Mana, am avut nevoie la un moment dat de mai mulți cărăuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
de frig. — Prudența ta e lăudabilă, Îmi spuse el privindu-mă șmecherește. CÎt despre zona asta, las pe mine. Poți parca chiar aici, dacă dorești. Nu are acoperiș, dar am grijă de teritoriu ca de propria mea casă. — Bine, dar... mormăi aproape imperceptibil bucătarul, strecurîndu-mi și mie o ceșcuță cu saké. Ce vrei să spui? Îi ceru fratele socoteală brutal. Ce te nemulțumește? Hai, zi! — Nu mă nemulțumește nimic, răspunse el cu indolență, legănîndu-se de pe-un picior pe altul. Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
după atîta vreme, soarele radia din nou printre fisurile create În nori. Și acum Încercam să privesc din nou fotografia LUI... din toate unghiurile. Fotografia era În fața ochilor mei. Mă aflam iarăși la ghereta din parcare. — Da, optzeci de yeni, mormăi paznicul anevoie. Nu vreau rest, și i-am Întins o bancnotă de cinci sute de yeni... cu fotografia LUI peste bani.. Părul lui, tuns neuniform, nu se rărise Încă prea mult. — Am o rugăminte. Bătrînul avea o pătură pe genunchi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
de la Litere și mța dus în redacția „Caietelor critice“. Nici acum nu știe Profesorul că lțam mințit, iar dacă citește rândurile de față, îl rog să mă ierte. Atunci când mța întrebat (cu prilejul susținerii tezei de licență): „Dumneata scrii?“, am mormăit un mmda îndeajuns de nehotărât, care ar fi trebuit sățl facă bănuitor, dar nu lța făcut. Mița cerut o mostră și a doua zi ițam dus povestirea Păcătosul. În schimb, am căpătat „însărcinarea“ de a scrie o recenzie unui roman
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
a depus o cerere de intrare în Partidul Liberal-Democrat. În faza inițială s-a spus că actrița a fost acceptată ca membru PLD, apoi că nu chiar, că se va discuta... Liberalii democrați, la fel de liberali ca și democrații democrați, au mormăit că de fapt trebuie să analizeze cererea la nivel central și că în analiză se va ține cont și de moralitatea domnișoarei Plugaru, și de competențele ei. Sunt convins! Acum, dacă pe domnul Steel bărbații noștri politici s-ar putea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
Beverly Hills și cum conduc pe Rodeo Drive într-o decapotabilă, cu un anume domn Adam Kirrane lângă mine. Capitolul 3tc " Capitolul 3" —Tim la telefon. Vocea mamei mă sperie de moarte. —Să-i spun să sune mai târziu? Da, mormăi morocănoasă. Nu-mi vine să cred că mama m-a trezit pentru ceva așa de lipsit de importanță ca un telefon de la Tim. Mă simt mahmură, deși nu am băut, și am un gust groaznic în gură. Și de ce a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]