3,245 matches
-
păstrată pentru sine însuși, dar trebuie răspândită în mod responsabil și în mod gratuit. a) „Vai...”, pentru că Evanghelia este o datorie și un drept. Isus, înviat din morți, nu a sfătuit numai să se evanghelizeze, dar a impus ca slujire perpetuă și cu un orizont universal: a poruncit Apostolilor „să meargă în lumea întreagă și să predice evanghelia la toată făptura» (Mt 16,15) și «la toate popoarele” (Mc 13,10). Ascultând de porunca lui Isus, Biserica a început drumul de
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
au ca origine acțiuni și cugetări economice. Dacă dăm la o parte tot ceea ce, în producție, ține de tehnică și nu intră acum în calculele noastre, reiese că aspectele legate de vînzare și cumpărare, prețurile, salariile sînt supuse unor fluctuații perpetue și că în nici un alt domeniu amintirile proaspete nu le alungă mai repede și în întregime pe cele vechi. Bineînțeles, ritmul vieții economice poate fi mai mult sau mai puțin rapid. Sub regimul corporațiilor și al micii industrii, cînd procedeele
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
pereților stîn-coși, a arborilor cu rădăcini tîrîtoare, încîlcite... toată această dezordine în plină mișcare a vieții naturale. Totuși drumul este solid sub pașii mei, precis trasat, consolidat de ambele părți, este monoton, definit, stabil și imobil în mijlocul acestei naturi în perpetuă curgere, iar pietrele juxtapuse formează cu el un fel de structură imuabilă și durabilă care persistă în toate formele de reînnoire. Astfel se înfățișează opera omului: forme imobile impuse pentru un timp naturii în mișcare. Este marea opoziție dintre tehnică
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
XIX-lea (1971), iar cu Mihai Nasta, Poetică și stilistică (1972). Face traduceri din literatura anglo-saxonă (George Meredith, John Ruskin, René Wellek), scrie eseuri despre Shakespeare. În Paradoxul român (1998), primul volum publicat în România după 1990, A. examinează decalajul perpetuu - reiterat în forme variabile în spațiul românesc - între limbaj și realitate, între evenimentul istoric și narațiunea istorică. Obiect constant de interes al cărții sale, acest clivaj ar putea să fie denumit generic paradoxul inadecvării. Autorul insistă asupra rupturii existente în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285241_a_286570]
-
o „dogmă” din „nesupunerea totală”, din „sabotaj”, din faptul de „a nu mai aștepta altceva decât violență”, ei găseau că menirea lor era „recuperarea totală a forței noastre psihice”, prin „coborârea vertiginoasă în noi, iluminarea sistematică a locurilor ascunse [...], plimbarea perpetuă în plină zonă interzisă”. Preconizata „recuperare” urma să culmineze cu accederea în „acel punct al spiritului din care viața și moartea, realul și imaginarul, trecutul și viitorul, comunicabilul și incomunicabilul, susul și josul nu mai sunt percepute contradictoriu”. O asemenea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290021_a_291350]
-
și cea a spațiului sacru, percepută ca un loc al hierofaniei. Intuim astfel faptul că, între spațiul creației artistice și cel al creației divine, se dezvăluie o comuniune puternică, ce leagă în mod mistic pe om de divinitate, permițând repetarea perpetuă a Creației primordiale în condițiile și posibilitățile de afirmare ale umanului 170. Raportând fenomenul creației artistice la contextul existențial originar al lumii, descoperim o serie de interconexiuni subtile între starea inițială și finalitatea acesteia, ca o tendință de depășire a
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
de ziua onomastică, necazurile prilejuite de nerespectarea anumitor îndatoriri etc. Acest sentiment complex, nou, este numit de obicei dragostea de casa părintească. Observațiile de mai sus ne dau câteva repere importante privind formarea sentimentelor, fără a clarifica pe deplin mecanismul, perpetua devenire, complicare a afectivității. „Ceea ce convinge un interlocutor, ceea ce câștigă adeziunea este atât logica unor argumente, cât și atitudinea vorbitorului, propriile sale sentimente ce se transmit mai mult prin ton, postură și gesturi. Progresul afectiv se realizează în cursul
Prevenirea și combaterea efectelor negative ale frustrării în relația profesor-elev by Preda Constanța () [Corola-publishinghouse/Science/91511_a_92350]
-
de durerea simțită, așa, mai târziu, dacă aceste deprinderi nu se vor transforma, ele îl vor face pe individul respectiv să nu-și găsească niciodată vreo vină în acțiunile lui neizbutite și să dea vina pe alții. Conduita de lamentare perpetuă, în alte cazuri, de imprecații necontenite la adresa anturajului, nu sunt decât rămășițe ale deprinderilor infantile, ale obișnuinței de a primi mai mult și a da mai puțin” (Pavelcu, 1999 p.5). Cu alte cuvinte, trebuie găsită linia de mijloc între
Prevenirea și combaterea efectelor negative ale frustrării în relația profesor-elev by Preda Constanța () [Corola-publishinghouse/Science/91511_a_92350]
-
preferă și sau afișează solitudinea - tulburările de personalitate de cluster A și TP evitantă, provocările recurente - TP antisocială, TP borderline, TP obsesiv-compulsivă, o atitudine plictisită - TP narcisică, TP obsesiv-compulsivă sau una de sprijinitor al terapeutului - TP histrionică, TP dependentă. Nemulțumirea perpetuă este apanajul TP narcisice și TP borderline. Acestea ș-au dovedit și cele mai rezistente la efectele pozitive terapeutice ale grupului în ambulator (TUTTMAN, 1990Ă. Sunt descrise și aplicate câteva variante psihoterapeutice de grup. Astfel terapiile de scurtă durată, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
externalistă. Pe de altă parte, societatea occidentală, care valorizează implicarea socială a individului și gîndirea creativă, ajută indivizii să dezvolte o atitudine internalistă față de evenimentele cu care se confruntă, această atitudine fiind apreciată de către semeni și instituții, dar și încurajată perpetuu de regulile nescrise ale jocului social. Aceste explicații sînt în concordanță cu argumentul elaborat de S. Schwartz cu privire la modificarea valorilor indivizilor în procesul de adaptare la condițiile economice și sociopolitice. Se poate observa, așadar, cel puțin teoretic, existența unei relații
Psihologie interculturală: repere teoretice și diagnoze românești by Alin Gavreliuc () [Corola-publishinghouse/Science/855_a_1870]
-
prin consecințele pe care le pot avea. Cunosc și o altă evidență: ea îmi spune că omul e muritor. Totuși, sunt puțini la număr cei care au tras de aici ultimele concluzii. În acest eseu trebuie să considerăm ca o perpetuă referință decalajul con- stant dintre ceea ce ne închipuim că știm și ceea ce știm în realitate, consim- țământul practic și ignoranța simulată datorită căreia trăim cu idei care, dacă am fi cu adevărat pătrunși de ele, ar trebui să ne modifice
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
Singura realitate este "grija", care se regăsește pe toată scara ființelor. Pentru omul pierdut în lume și printre divertismentele ei, această grijă este o frică scurtă și trecătoare. Dar, de îndată ce frica aceasta capătă conștiință de sine, ea devine spaimă, climat perpetuu al omului lucid, "în care existența se regăsește". Acest profesor de filosofie scrie fără să tremure și în limbajul cel mai abstract cu putință: Caracterul finit și limitat al existenței umane este mai primordial decât omul* însuși". Se ocupă de
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
ceea ce îmi apare atât de evident. Căci fondul conflictului, al divorțului între lume și spiritul uman, constă tocmai în faptul că s înt conștient de el. Dacă vreau, așadar, să-l mențin, nu o pot face decât printr-o conștiință perpetuă, mereu reînnoită, mereu încordată. Iată ce trebuie să rețin pentru moment. În această clipă, absurdul, atât de evident și totodată atât de greu de cucerit, intră în viața unui om, regăsindu-și patria. Spiritul mai poate încă părăsi calea știută
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
face să trăiască absurdul. A-l face să trăiască înseamnă, înainte de orice, a-l privi. Spre deosebire de Euridice, absurdul nu moare decât când îți întorci fața de la el. Astfel, una din puținele poziții filosofice coerente este revolta. Ea este o confruntare perpetuă a omului și a propriei sale ignorante. Este exigența unei imposibile transparențe. Ea pune lumea sub semnul întrebării clipă de clipă. După cum primejdia îi oferă omului prilejul de neînlocuit de a capta experiența, tot astfel revolta metafizică extinde conștiința de-
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
dat? Or, în fața acestei preocupări speciale, a crede în absurd înseamnă a înlocui calitatea experiențelor prin cantitatea lor. Dacă mă conving că această viață nu are alt chip decât cel al absurdului, dacă simt că echilibrul său constă în această perpetuă opoziție între revolta mea conștientă și întunericul în care ea se zbate, dacă admit că libertatea mea n-are sens decât în raport cu destinul ei limitat, atunci trebuie să spun că important nu e să trăiești în felul cel mai bun
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
întâmplat". Astfel, Kirilov, Stavroghin și Ivan sunt înfrânți. Frații Karamazov dă răspuns Demonilor. Și e vorba, într-adevăr, de o concluzie. Cazul lui Alioșa nu-i ambiguu ca acela al prințului Mâșkin. Bolnav, acesta din urmă trăiește într-un prezent perpetuu, nuanțat de surâsuri și de indiferență, și această stare de beatitudine ar putea fi însăși viața veșnică de care vorbește prințul. Alioșa, dimpotrivă, spune limpede: Ne vom întâlni". Nu mai poate fi vorba de sinucidere și de nebunie. La ce
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
se arate surprins. Și nu se va mira niciodată îndeajuns de această lipsă de mirare. În aceste contradicții recunoaștem primele semne ale operei absurde. Spiritul proiectează în concret tragedia sa spirituală. Dar nu o poate face decât cu ajutorul unui paradox perpetuu, care dă culorilor puterea de a exprima vidul și gesturilor cotidiene forța de a traduce ambițiile eterne.25 Tot astfel, Castelul este poate o teologie în act, dar, înainte de orice, aventura individuală a unui suflet pornit în căutarea grației, a
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
spre întrebări. Structura deschisă a Realității și a cunoașterii garantează prezența permanentă a necunoscutului, a neașteptatului și imprevizibilului. Prin urmare, refuzul interogării, certitudinea absolută sunt semnele unei atitudini ce nu se înscrie în câmpul transdisciplinarității: "Cultura transdisciplinară este cultura interogării perpetue ce însoțește răspunsurile acceptate ca temporare" (B.N.,1999, p. 143). 2.2.3. Viziunea transdisciplinară despre om a. Locul omului în cosmos "Nu știm de ce ne aflăm pe acest Pământ. Nu știm care e sensul vieții noastre. Însă, în mod
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
a scriitorilor, mai ales o dată cu apariția Romantismului, care proclamă necesitatea unei atare organizări și ordonări la nivel social-istoric, iar istoria o reclamă ca pe o constantă a etosului națiunilor. Omul a avut întotdeauna nevoie de ideologie, deoarece a simțit nevoia perpetuă de redefinire a conștiinței etnice. Orice formă de alienare ideologică duce la suprimarea interiorității și a individualității umane, urmată imediat de arborarea unei măști ca expresie a depersonalizării. SCENARIU DIDACTIC Prima oră: Tema: Modele de mistificare ideologică în literatură Resurse
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
copii sunt ceva obișnuit. Ca de obicei, este inclus și un exemplu, o tânără familie cu 5 copii care sugerează că nu se vor opri aici, sunt încă tineri (mama 33, tata 41, ambii cooperatori). Humuleștii, un simbol al copilăriei perpetue (4/1987, p. 13) - o altă zonă vestită prin natalitatea ridicată; studiu de caz: mama muncitoare, tatăl mecanic, au 6 copii și se declară ca fiind foarte fericiți, mai ales că statul și partidul comunist îi sprijină și îi ajută
[Corola-publishinghouse/Science/84992_a_85777]
-
încărcat de cele mai eterogene ofrande, un prinos emoționant al pietății atât de trebuitoare în răstimpul de cumpănă istorică în care ne aflăm”. Sunt valorizate acum și alte filoane: protestul împotriva unor monstruozități ale istoriei, precum în Psalmul cenușii (Holocaustul perpetuu) (2003), sau poezia trubadurescă, de celebrare a visului și a eternului feminin, ca în Dragoste la vârsta întâi, dragoste la vârsta a treia (2001), care cuprinde, totuși, multe versificări facile, ori, în fine, disponibilitatea umoristică, epigramatică din Imaginara paranghelie (2002
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289436_a_290765]
-
vârsta întâi, București, 1994; Revelații sacre, vol. I, București, 2001, vol. II, pref. Pan M. Vizirescu, Bacău, 2003; Dragoste la vârsta întâi, dragoste la vârsta a treia, postfață Gheorghe Grigurcu, București, 2001; Imaginara paranghelie, Târgu Jiu, 2002; Psalmul cenușii (Holocaustul perpetuu), Târgu Jiu, 2003. Repere bibliografice: Ion Al. Stănescu, Dicționar al oamenilor de cultură, artă și știință din județul Teleorman, Pitești, 1993, 135; Cristea, Teleorman, 604; Gheorghe Grigurcu, Un poet religios, R, 2003, 11-12; Aureliu Goci, Trubadur și pandur, „Economistul. Ecart
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289436_a_290765]
-
unele state recurg la mijloace violente în reglementarea diferendelor, iar altele nu? Lipsa autorității centrale, de natură să impună ordinea în lume, este una dintre cele mai folosite explicații ale apariției războaielor. Anarhia sistemului internațional nu este suficientă pentru o perpetuă confruntare interstatală. După cum s-a arătat și în capitolul dedicat lărgirii conceptului de securitate, Barry Buzan afirmă că există o largă varietate de stări anarhice, care ocupă o axă având anarhia imatură la un capăt și anarhia matură la celălalt
RELATII INTERNATIONALE by Radu-Sebastian Ungureanu () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1524]
-
nevoilor și a dorințelor proprii nu este realizată o dată pentru totdeauna, ci depinde de circumstanțele și de oportunitățile care ne sunt oferite în prezent, fericirea care ar trebuie să derive din ele nu poate fi considerată ca fiind un câștig perpetuu ci un scop urmărit iar și iar”. 3. Psihodiagnoza conceptului de fericire Se poate da un diagnostic al fericirii? Există indicii care ar putea să ne ajute să înțelegem dacă o persoană este fericită? Da, se pare că ar exista
Secretul fericirii în viaţa consacrată : însemnări psihologice şi metodice by Giuseppe Crea () [Corola-publishinghouse/Science/101008_a_102300]
-
fac să devina autonomă, sigură de identitatea ei personală” (VFC 37). Ceea ce îți cerem este: • Să accepți să răspunzi la chestionarul on-line despre fericire, sau • Să contribui la a-l face cunoscut altor persoane (persoane consacrate cu profesiune simplă sau perpetuă) care ar putea să răspundă la acest chestionar. În ambele cazuri poți contacta echipa care se ocupă de această cercetare la următoarea adresă de email: creagiuse@gmail.com În paginile care urmează poți să citești acest proiect de cercetare, așa cum
Secretul fericirii în viaţa consacrată : însemnări psihologice şi metodice by Giuseppe Crea () [Corola-publishinghouse/Science/101008_a_102300]