1,674 matches
-
umple de bale și păcat. Din Olivia mai rămăseseră Întregi doar mâinile și părul. În rest, sub rochia sa largă, „mărșăluia” foșgăind un regiment de melci... Acum, iată, răul făcut cu sau fără vrerea lui se Întoarcea Îndărăt. Asupra masterandului plana un pericol imenent. O clipă de neatenție și melcii ascunși În trupul ei, sictiriți de mereu același habitat, vor migra pe trupul lui... Oliver se cutremură de scârbă. Ar fi preferat să fie bântuit de furnici, de viermi sau de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
cea subțire de la antebraț. Și totuși, În ciuda acestui fapt, metamorfoza s-a produs, picioarele și mâinile i s-au acoperit de pene negre și argintii și trupul lui Oliver s-a putut Înălța la cer. Acolo a rămas mult timp planând În locul becului și răspândind o lumină Întunecată-n jur, plină de Înțelepciunea și de adevărul ultim ascuns În bezna cea de nepătruns din om, iar când s-a trezit din nou În pat, legăturile căzuseră, astfel că s-a putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
să treacă granița dintre cele două regnuri, transformându-se Într-un copac. Învățătura sa nu trebuia să rămână Între ramuri, ea trebuia transmisă lumii prin viu grai. De aceea trupul Oliver, lepădându-se de frunze, se acoperea și de penaj. Planând În aer, Oliver avertiza printr-un croncănit umanitatea de răul ce sălășluia Înlăuntrul ei. Sfârșitul lumii vechi era aproape. O lume nouă și umbra unui nou Mesia creșteau la orizont. Adevărurile noii lumi, Oliver le propovăduia prin ciripit. El era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
viceversa. Universul În care viețuia doctorul Noimann evolua după legi cu totul stranii. Aici formele Înlocuiau fondul, de aceea uneori tavanele se Învârteau, iar treptele pe care urca Îl trăgeau mereu În jos și Noimann, În loc să ajungă În salon, unde plana acvariul, ajungea În beci. Treptele erau fluide, puneai un picior pe ele și lunecai În hău, scăldat Într-o mâzgă ce mirosea ca propria ta vomă. Nu luneca numai el, ci lunecau și costumele, doar patul și amanții rămâneau sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
se adapta noilor condiții ale existenței noastre; era o adaptare fluidă în care viața obișnuită nu se deosebea cu nimic de viața presimțită; ea le turna una în alta, gesturile și cuvintele ei se aliniau într-o modestie obscură și plană căreia numai rămășițele orgoliului meu mai încercau, din când în când, să i se opună. Pentru mine, Zenobia reprezenta mirificul dezlegat; naivitatea și spaimele ei erau de altă natură : ea tresărea și se speria la orice foșnet, auzea cum se
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
și ele de la temelie singura certitudine până atunci nezdrun cinată : aceea că nu știam nimic și că nu trebuia, cel puțin deocamdată, să cred că aș fi putut înțelege ceva. Câteodată socoteam vinovate numerele pe care le simțeam din nou planând deasupra mea nu ca abstracții-cantitative, ci ca legi aspre ale unei lumi incomensurabile și neconvertibile. Atunci încercam, conștient, să ies din taina lor, afundându-mă și mai mult în ea. Dar nu despre numere vreau să vorbesc acum, deși ele
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
pustie. De-acum, au și pornit pe lumea eronată Ecouri de revoltă și de jale; Tot mai citești probleme sociale... Sau, ce mai scrii, iubita mea uitată? Largo Muzica sonoriza orice atom... Dor de tine, și de altă lume, Dor... Plana: Durere fără nume Pe om... Toți se gândeau la viața lor, La dispariția lor. Muzica sentimentaliza Obositor, - Dor de tine, și de altă lume, Dor... Muzica sonoriza orice atom. Plouă Da, plouă cum n-am mai văzut... Și grele tălăngi
Plumb. Cu voi. Scântei galbene. Stanțe burgheze by George Bacovia [Corola-publishinghouse/Imaginative/295560_a_296889]
-
femeie măiastră?" Zinzin se ghemuiește la pieptul lui cu teamă, cu un fel de oboseală. Zinzin trage arcușul pe strunele viorii, sunetul scrâșnește în creierul ei, se uită la cei din sală, și-i imaginează plutind în văzduh, siluete haotice, planând peste dealuri, cântând ca îngerii în bezna lumii, și-a înfipt picioarele în podea, își lasă mâna să conducă arcușul ca într-un fel de transă, ascultă vocea profundă a viorii, aceasta tresare într-un suspin, muzica începe să curgă
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
nimicul pe care îl trăiește cu atâta intensitate și atât de dureros îi spune că ea nu are ce căuta în această lume Zinzin trage arcușul pe strunele viorii, coarda viorii scrâșnește, spectatorii din sală plutesc în văzduh, siluete haotice, planând în văzduh, își înfige picioarele în podea, își lasă mâna să conducă arcușul ca într-un fel de transă, ascultă vocea profundă a viorii, își lipește urechea de pieptul ei, aceasta tresare, muzica începe să curgă în aer ca mierea
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
de suferință, va fugi de aici, creierul i-a luat foc, va scăpa din acest coșmar, printre cadavre o zărește pe Sandei cântând la pian, în creierul acesteia dansează Maria despletită prin pădure, în căutarea Dumnezeului ei, cu brațele deschise, planând ca o păsare, mănăstirea arde în flăcări, Maria cântă fericită la pian, în mijlocul focului soldații violează măicuțele, Maria apasă clapele pianului tot mai tare, iadul se întinde până la picioarele ei, cântă și râde ca o bezmetică, "așa vă trebuie nenorocitelor
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
lumi, prin care se plimbă ca pe aleile unui parc. Deschide o ușă, pătrunde pe o alee, pătrunde într-o lume imaginară. O face în timp ce cântă la pian, în timp ce se plimbă prin pădure în căutarea hranei sau în timp ce experimentează zborul planat prin pădure al Mariei. De când l-a văzut pe băiatul din Clădirea Albastră se simte atât de straniu... Era fericită fără să știe de ce. Cântă cu plăcere la pian, caută hrana în fiecare seară cu un fel de emoție. De când
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
ierbii, pământul, sufletul palpită acolo, în talpa piciorului nostru, ne conduce pașii direct spre Dumnezeul nostru", spunea Maria transfigurată de fericire, Sandei știe că sufletul Mariei se afla în talpa piciorului, altfel nu ar fi alergat ca într-un zbor planat prin pădure în căutarea Dumnezeului ei, degetele Mariei ating clapele pianului, clapele se mișcă, Sandei deschide ochii și o vede pe Maria cântând la pian, îmbrăcată în rochia ei de mireasă, sunetele pătrund în trupul ei ca picurii de miere
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
dacă vrei, măsurat În linii, Înseamnă cam treizeci de linii. Ei bine, problema apare dimineața. Știi cum trebuie să-ți petreci orele dimineții? Bagă bine la cap. Cu toții ignoră chestia asta și de-aia se fac praf. Dacă continui să planezi ca Într-un vis, nu Încape nici o Îndoială că te vei transforma Într-o legumă. Ești atent? Mai Întâi prizezi o linie seara, Înainte de masă. Se spune că după ce iei cocaină, mâncarea nu ți se mai pare gustoasă, dar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Eleonora în această pasiune sau nebunie a mea, cum vreți să-i ziceți. ― Poate că ai fost căutată de poliție după ce s-a aflat de convorbirile tale telefonice cu judecătorul, i-am spus, și, nefiind găsită, bănuiala a început să planeze și asupra ta. "De ce altceva a dispărut?" se poate întreba procurorul, care trebuie să fie unealta dresorilor. Aceștia știu că tu le cunoști secretul și că de groaza lor ai fugit. E firesc, prin urmare, să vrea să scape de
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
lumea, toți cei care au umplut orașul de câini, toți dresorii care au apărut peste noapte, toți indivizii care plimbîndu-se cu câinii de zgardă i-au amenințat soțul, toți cei care au făcut-o să creadă că o primejdie gravă plana asupra copiilor ei. În acele momente acuzata nu mai era o femeie stăpână pe sine. Era o unealtă în mâinile fricii dezlănțuite. Ea n-a făcut decât să cedeze în fața fricii, să lase frica din ea să ucidă. Nu ea
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
mici rugozități. - Nu știu ce vorbești! revine melodia moluștei. Eu întrebam de vară-mea. Mă uit deodată cu dragoste la ghemul spinos vinețiu care-mi întinde niște liane tăioase. - Ți-am adus un cotor! Ia uite cum îl mănânc! Patru rădăcini solzoase planează înspre asfințit. Sunt ferugienii, bonții, asalii și pitușii care vin la întrunirea nocturnă a Zonei, găzduită de pământul Katal. Un vânt aspru dulceag îmi trece printre perii gâtului lung, prea lung parcă... Cad într-o letargie călduț-rozalie, legănat de niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85064_a_85851]
-
banii aceștia, sau, Trebuie să vă fi Înșelat În privința destinatarului. Demnitatea era pe atunci o formă de noblețe la Îndemâna tuturor claselor. Cu toate acestea, cu toată existența falșilor sinucigași și a afacerilor murdare de la graniță, spiritul acestor locuri continua să planeze deasupra apelor, nu a apelor oceanului, căci acestea scăldau alte țărmuri departe, ci deasupra lacurilor și râurilor, deasupra pâraielor și pârâiașelor, În bălțile pe care ploaia le lăsa În urma ei, În adâncul luminos al puțurilor, unde se percepe cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
se dezvălui, clară și În toată goliciunea ei, chestiunea care avea să dea naștere celei mai pasionante și aprinse polemici cunoscute În toată istoria acestei țări În care nu se moare. Iată ce-l Întrebă pe ucenicul filozof spiritul care plana deasupra apei din acvariu, Te-ai Întrebat dacă moartea o fi aceeași pentru toate ființele vii, fie ele animale, incluzând ființa umană, sau vegetale, incluzând iarba târâtoare pe care călcăm și sequoiadendron giganteum cu cei o sută de metri Înălțime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
sau n-a murit viermele de mătase pentru că trăiește În fluture. Ucenicul filozof răspunse, Viermele de mătase n-a murit, fluturele va muri, după ce va depune ouăle, Asta o știam eu Înainte să te fi născut tu, spuse spiritul care plana deasupra apei din acvariu, viermele de mătase n-a murit, În interiorul coconului n-a rămas nici un cadavru după ce a ieșit fluturele, tu ai spus-o, unul s-a născut din moartea celuilalt, Se numește metamorfoză, toată lumea știe despre ce e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
le-ai dat nu sunt altceva decât asta, numele pe care li le-ai dat, Care dintre noi doi este filozoful, Nici eu, nici tu, tu nu esti decât un ucenic În ale filozofiei, iar eu sunt doar spiritul care planează deasupra apei din acvariu, Vorbeam despre moarte, Nu despre moarte, despre morți, am Întrebat din ce motiv nu mai mor ființele umane, iar celelalte animale, da, din ce motiv non-moartea unora nu este și non-moartea altora, când acestui peștișor roșu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
aceea care era a noastră, și-a suspendat activitatea, celelalte, cele ale animalelor și ale vegetalelor, continuă să opereze, sunt independente, fiecare lucrând În sectorul ei, Acum ești convins, Da, Du-te atunci și anunță pe toată lumea, spuse spiritul care plana deasupra apei din acvariu. Și așa a Început polemica. Primul argument Împotriva Îndrăzneței teze a spiritului care plana deasupra apei din acvariu a fost acela că purtătorul său de cuvânt nu era un filozof cu diplomă, ci un simplu ucenic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
opereze, sunt independente, fiecare lucrând În sectorul ei, Acum ești convins, Da, Du-te atunci și anunță pe toată lumea, spuse spiritul care plana deasupra apei din acvariu. Și așa a Început polemica. Primul argument Împotriva Îndrăzneței teze a spiritului care plana deasupra apei din acvariu a fost acela că purtătorul său de cuvânt nu era un filozof cu diplomă, ci un simplu ucenic care nu mersese niciodată mai departe de câteva rudimente reduse, de manual, aproape atât de elementare ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
ele, chiar dacă culorile și formele s-ar bătea cap În cap, În fine, o filozofie a ceea ce se putea numi școala arlechinească, sau eclectică. Problema, Însă, nu stătea atât În asta. E adevărat că esențialul tezei fusese opera spiritului care plana deasupra apei din acvariu, totuși, este de ajuns să citim din nou dialogul desfășurat În cele două pagini anterioare ca să recunoaștem că și contribuția ucenicului În ale filozofiei a avut influența ei În gestația interesantei idei, cel puțin În calitate de ascultător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
ajutat mult, Nu vreți să vă explic și cealaltă frază, Care, Cea cu una albă și alta neagră, Nu, pe asta o cunoaștem, o practicăm În fiecare zi. Polemica despre moarte și morți, atât de bine inițiată de spiritul care plana deasupra apei din acvariu și de ucenicul filozof, ar fi sfârșit În comedie sau În farsă dacă n-ar fi apărut articolul economistului. Deși calculul actuarial, așa cum el Însuși recunoștea, nu era specialitatea sa profesională, se considera suficient de cunoscător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
de a tot face Înmormântări pentru câini, pisici și canari de companie, Și papagali, spuse o voce din fundul sălii, Și papagali, consimți președintele, Și pești tropicali, aminti altă voce, Asta a fost numai după polemica iscată de spiritul care planează deasupra apei din acvariu, corectă secretarul de ședință, de acum Încolo Îi vor da pisicilor, din cauza chestiunii aceleia a lui lavoisier, când spunea că În natură nimic nu se crează și nimic nu se pierde, totul se transformă. Dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]