1,606 matches
-
că am fost bebeluș și tu m-ai crescut. Legenda fluturașului Odată, o rază de soare se îndrăgosti foarte tare de flori. De cum se arăta soarele pe bolta cerului, ea se și furișa și pleca să vadă florile. Le mirosea polenul de pe petale și se minuna când găsea lacrimile dimineții pe frunze. - De ce sunt atâtea lacrimi pe frunzele voastre? - Seamănă cu niște lacrimi, dar ele sunt de fapt boabe de rouă, răspunse florile somnoroase. - Ce sunt boabele de rouă? - Boabele de
Poveşti de adormit nepoţi by Moraru Petronela () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91533_a_92363]
-
se știe dar s-au trezit speriate de zgomotul făcut de niște albinuțe ce purtau în mâini niște coșulețe micuțe. - Ce se întâmplă. ce e cu ele? întrebă gărgărița tânără pe gândăcelul înțelept. - Au ieșit din stupi albinuțele să culeagă polenul de la flori. - De la flori? Se miră gărgărița. - Da de la flori, privește în jurul tău câte au apărut. Într-adevăr, printre pâlcurile de zăpadă au apărut așa, niște clopoței gingași de culoarea zăpezii, ceva mai încolo câteva flori de culoare violet numite
Poveşti de adormit nepoţi by Moraru Petronela () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91533_a_92363]
-
păli peste față. Rămaseră buimaci câteva minute, până ce vârtejul produs de mulțimea de molii minuscule, zburătăcind orbite de lumină prin cameră, se domoli. Moliile acoperiră uniform pereții, mobilele, hainele, lăsând să plutească, suspendat în aerul încăperii, o pulbere fină ca polenul, care provocă celor doi o criză de strănutat. Când se dezmetici puțin și când prăfăria din aer se rarefie, Filip se putu uita în interiorul lăzii. Ceea ce văzu îl surprinse și mai mult. Din semiîntuneric fu străpuns de privirea de sticlă
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
ai trezit? [1937] * BUNĂVESTIRE PENTRU FLOAREA MĂRULUI Bucură-te, floarea mărului, bucură-te! Uite în preajmă-ți pulberi de aur ca un nor în aer! Țâșnesc firele ca dintr-un caier de pretutindeni și de nicăiri! Nici o făptură nu-ntreabă. - Polenul căzut în potire ca un jar îl îndură toate florile, în dulci suferinți peste măsură și peste fire. Bucură-te, floare ca ghiocul, și dumirește-te! Nu trebuie fiecare să știm cine-aduce și-mprăștie focul. Dar, vezi, arhanghel sunt, iar
Poezii by Lucian Blaga [Corola-publishinghouse/Imaginative/295565_a_296894]
-
îmi veți ținea odată și urna cu cenușa mea. Visez: frumoase mâni, când buze calde-mi vor sufla în vânt cenușa, ce-o s-o țineți în pălmi ca-ntr-un potir, veți fi ca niște flori, din care boarea-mprăștie - polenul. Și plîng: veți fi încă așa de tinere atunci, frumoase mâni. LACRIMILE Când izgonit din cuibul veșniciei întîiul om trecea uimit și-ngîndurat prin codri ori pe câmpuri, îl chinuiau mustrîndu-l lumina, zarea,norii - și din orice floare îl săgeta c-
Poezii by Lucian Blaga [Corola-publishinghouse/Imaginative/295565_a_296894]
-
înseamnă A IUBI! A iubi: o naștere, prima ninsoare, o ploaie după o zi de jar, un cer senin, ieșirea la un luminiș după ore de luptă cu desișurile unei păduri în care verdele plantelor, zumzetul necuvântătoarelor înaripate ce culeg polenul, susurul izvoarelor și azurul ce încununează coroana pomilor sunt totul pentru sufletul meu de copil ce privește mereu spre soare! Edenul e printre noi, trebuie doar acceptat de fiecare dintre noi: să poți alerga liber prin 10 prundișul unei albii
Reflexii de lumină, inocenţă şi magie by Petronela Angheluţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91757_a_92397]
-
în apele râului. Veverițele purtau cu ele miresmele răcoroase ale pădurilor de brazi. Veneau din cele mai îndepărtate zări, coborau din munți, și prin tot locul pe unde trecuseră luaseră cu ele chipurile zilelor și-al nopților, încărcându-se de polenul albastru înveninat al pelinului, de parfumul pătrunzător și iute al frunzelor de stejar, lepădând acum din lăbuțele vlăguite, alături de mirosul viu al sângelui scurs din ghearele tocite, aromele macerate de ghindă, ferigi și ciuperci cărnoase, adierea amară a pelinului veșted
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
caleidoscop care miroase și miroase a parfumuri care aprind sângele, peste toate, în primăvară și la tinerețe. "Papá, de ce miros florile?" îl întrebase odată pe tatăl său. Pentru a atrage insectele, fiul meu." "Și de ce să atragă insectele?". Pentru că ducând polenul dintr-o floare în alta, le fecundează și dau fructe!", și "ce e asta a fecunda?"... Ce îi răspunsese la această întrebare tatăl său? Nu îmi amintesc. Cărțile pe care i le-a împrumutat Menaguti, da, explică totul, îl fac
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
Clarita, Clarita mereu escortată de don Fulgencio, don Epifanio, Menaguti, tatăl său și alături Federico. Și cum i se par lui don Fulgencio toți aceștia o adunătură de cluburi! Se pierde în plimbări pe câmpul unde se fecundează florile din polenul staminelor depus pe pistiluri, sau în suflarea coroanei de semințe de păpădie care se împrăștie pe câmp. Într-o zi, mergând la cimitir să mediteze acolo, printre acele rânduri de nișe, i se întâmplă ceva anume. Dacă nu mă iubește
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
stat cu noi, spuse Thaw apărîndu-se. — Dar tatăl nu a stat. Observați eczema de pe scrot și din dosul genunchiului și de la coate. Tipică. — I s-au făcut teste de piele? întrebă un student. — Da. Reacționează violent la toate tipurile de polen, la păr, blană, pene, carne, pește, lapte și la praf. Astea nu pot fi decît iritații. Dacă astea ar fi cauza, și-ar petrece toată viața în pat, dar el are frecvent perioade fără astm... Nu-i așa? — Da, întări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și zăceau acolo ca moarte. Doar câte un fior le mai agita carnea gelatinoasă. Zeci de fluturi, plini pe aripi de ochi de păun sau de crenguțe de coral, mișunau acum pe creierul dezgolit al lui Fra Armando, ca un polen gros, de plușuri și catifele. Cu luni de zile în urmă, în nenumărate locuri de pe sfera pământească, fete tinere se plimbaseră pe câmpuri cu flori. Un fluture mare și greu, venit de nicăieri, le dăduse roată, iar ele se trântiseră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
altădată. Mă-ntorceam acasă noroit din cap până-n picioare, dar având în buzunar când un deget de ghips cu unghie adevărată, când o floare de fier forjat căreia-i dăduseră, între petalele negre, sta-mine delicate, de un verde translucid, cu polen gros pe corpusculii din vârf. Așa că zorii verzui ai primăverii mă prindeau din nou în fața obeliscului stacojiu de pe Uranus, care, cu cele unsprezece etaje ale sale, era acum singurul obiect din cosmos care mai sfida exorbitanta și exoftalmica nălucă a
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
boabele de rouă din cupele florilor și transparentiza picioarele lăcustelor verzi ca iarba lipite de frunze. Norii-nspumați, cu contururi perfect delimi" tate, curgeau extrem de-ncet, lăsîndu-și umbrele pe pământ. Coborîră-n viroagă, cu florile multicolore până la brâu, se mîn-jiră de polen și de lichide cleioase picurând din exuberantele potire, simțiră suind pe picioare miriapozi și vacile-Domnului. Fumuri de mireasmă transparentă urcau către cer, fluturând ca un păr buclat, dizolvîndu-se-n aer. În iarbă, sub pașii lor, mustea un pârâiaș înghețat, ce-și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lăsă iar între flori. Hainele umede i se lipiseră de trup, lăsând să se vadă corsetul de plexiglas roz mulat pe fiecare curbă a corpului ei, și capetele cu cheiță ale șuruburilor cu care era încheiat. Rămaseră așa, plouați de polen și scăldați în dorință, până veniră, în fine, fluturii. Veneau din sutele de insectare "e muzeului Antipa, care-și deschiseseră-ncet, în săli umbroase, capacele cu geam. Fluturii africani și amazonieni, atât de mari încît abia dacă-ncăpea cîte-o pereche
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu grijă, înăbușindu-i zbaterea, într-o cutie mare, de pantofi, pe care-o avusese-n sacoșă. Câteva clipe fluturele zvâcnise ca un porumbel, dar apoi se liniștise. Cutia dispăru la loc în sacoșă și cei doi, scuturîndu-și hainele de polen și părul de fluturi, ieșiră din văioagă și căutară ușa gardului de nuiele. Duhoarea și-mpuțiciunea erau afară insuportabile. Înaintau prin mațe cu fecalomi pietrificați, prin vărsături și șuvoaie de urină galbenă, izbiți peste obraji de crengi prăfuite. Abia reușiră să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Colegii mi-au spus că eram palid la față. Încă mă mai puteam ține pe picioare, altfel probabil că m-aș fi întors acasă, dar nu s-a întâmplat așa... Toți se întrebau dacă nu cumva am devenit alergic la polen. Tocmai mă întorsesem din America de Sud și era posibil să fac un fel de alergie. Totuși nu mă puteam concentra. Mă durea capul. Slavă Domnului că slujba mea presupune să vorbesc mai mult la telefon și am putut s-o las
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
A mers mai departe, fără să staționeze. Dar, metroul care mergea spre Kita-senju, a oprit și m-am urcat în el. La firmă am ajuns pe la 10.30. Nasul îmi curgea ca la robinet. «Ce ciudat. Oare am alergie la polen?», glumeam în timp ce munceam. Pe atunci, alergia asta era la modă. Nu mai zăream obiectele de pe birou. Lucruri pe care, în mod normal, le vedeam, acum nu le distingeam. Am zis: «Mi-am stricat ochii. Nu mai văd nici literele de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
staționeze ceva timp și m-am gândit să-mi odihnesc picioarele. Însă, din față veneau oamenii care tușeau. Mergeau unul după altul. Au trecut pe lângă mine. Stăteau cu batistele la gură. «Ce s-o fi întâmplat? Or fi alergici al polen sau mai știu eu ce.» Dacă n-aș fi simțit mirosul în acel moment, n-aș fi tușit. Aș fi stat acolo nemișcat. S-a dat alt anunț: «O să vă dăm biletele înapoi, așa că vă rugăm să folosiți alte mijloace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
un firicel de vânt se strecoară printre razele de lumină. Se simte în aer plutind mireasma proaspătă a primăverii care trezește totul la viață. Păsările grăbite să-și construiască cuibul, ciripesc neliniștite pe la streșini. Albinele roiesc gustând din belșugul de polen al florilor. Se aude glasul mieilor care se țin grăbiți de urma oilor ieșite pe dealurile înverzite la păscut. Peste tot e o mare forfotă de oameni care merg grăbiți la treburile lor. Pământul reavăn și bine lucrat așteaptă cu
ANTOLOGIE:poezie by Ştefania Damache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_672]
-
de primejdiile privilegiate ale cunoașterii: „bezna compactă” a imersiei În solitudine. În adevăr, adică. Grădina revine ca nostalgie sau vis, sau interzisă inocență păgână, pătimașă: „Respir adânc. Stau nemișcată. Vreau/ Încerc/ să Îmi Închipui ce n-am trăit: Grădina cu polenuri/ sau pur și simplu plăcerea matinală de-a mă trezi de-a fi” ( Există mecanismul funcționând). Și: „Îmi amintesc uneori (cu efort) iarba de-afară de-acasă iarba din Grădina cu mere” (Mama cu pruncul). Autodefinirea devine tot mai drastică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
dintr-un vis. Cum sunt unele vise despre care-ți vine greu să crezi că au fost Înlănțuiri eliberate de controlul rațiunii. M.Blecher a fixat ca pe fluturi coșmarele În slove: acul a Înțepat numai viermele, dar aripile cu polen continuă să bată. Viața În aceeași poziție: pe spate cu genunchii Împietriți În W Întors. Săptămâni, luni de vară cu zilele mari, luni de iarnă cu nopți fără sfârșit, ani, ani după ani”. Eroismul său este, doar aparent, paradoxal, consecința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu-i permite să stabilească un contact vizual. Nu încă. Îl supără, pentru ca să aprindă flacăra, să-l prindă, să-l facă pe el să înceapă căutarea. Ariile de operă i se revarsă în minte. Aripile de fluture sunt grele de polenul auriu al florilor... Și pe urmă o aude pe Fairlynn. Strigătele ei. Grozav! Minunat! Îmi place la nebunie discursul! Îl iubesc pe omul ăsta! Mao dă autografe și răspunde la întrebări. Fata ridică mâna. El îi face semn din cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
capră: trebuia să fie mai mult, dacă viața lui are vreun sens. Ajunge lângă River Run Estates, se strecoară prin liziera de sicomori. O ia pe poteca lungă, doi kilometri și jumătate de promontoriu plin de muște negre și de polen, lipsit total de protecție în fața vremii nemiloase. Râul se dă înapoi pe măsură ce se apropie de el. Grangurii îl iau în primire. Cap de capră, cap de capră. Calc-o. Forța înțelegerii îl silește să se așeze pe un petic de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de maniere, de educație, de felul în care se poartă un bunic cu nepotul lui) erau chiar izvorul bucuriei. Pe munte, diferența de vârstă dintre noi era spulberată de vânt, patruzeci și opt de ani se duceau în hăuri ca polenul sau ca praful, cum eu nu reușeam să mă dau peste cap și să ajung bărbat, el redevenea copil, nu numai prin cântecelele și poantele din adevărata lui copilărie, ci prin sute de gesturi, cuvinte și semne. Odată, la cabana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
În cazul orhideei care se deteritorializează alcătuind o imagine- calc a viespei, la rândul ei se reteritorializată În această imagine. În termenii gândirii DeleuzeGuattari vispea se deteritorialisează devenind o piesă În aparatul de reproducere al orhideei și reteritorializează orhideea transportând polenul. Viespea și orhideea constituie rizomul ca heterogenitate. S-ar putea spune că orhideea imită viespea și-I reproduce imaginea În manieră semnificantă. Dar acest lucru este valabil numai la nivelul straturilor pentru că de fapt intervine o captură, o plus-valoare a
Caleidoscop by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93371]