1,473 matches
-
Crawford avea s-o scrijelească o dată În plus pe cerul Estrellei de Mar. Timp de zece minute am stat cuminte sub ziarul meu, aproape dezamăgit că nu vedeam vălătuci de fum ridicîndu-se din streașină. Am ieșit din mașină, Închizînd ușurel portiera În urma mea, și am traversat strada. Pitit În garaj, am auzit deschizîndu-se oblonul unei ferestre de la etaj. Am intrat În bucătărie și am rămas ascultînd pașii lui Crawford pe podeaua de scînduri de deasupra capului meu. Trăgea prin cameră un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Punîndu-și jurnalul streașină la ochi, Crawford privi În zare către carcasa pustiită a casei Hollinger. Peste un an de zile, acolo o să fie vreun hotel sau un cazino. Pe coasta asta, trecutului nu i se Îngăduie să existe... Am Încuiat portiera și m-am dus lîngă el. — De ce nu s-ar păstra casa așa cum e acum? — Ca un totem tribal? Avertisment pentru toți vînzătorii ambulanți și micii speculanți cu bilete de club? Nu-i o idee rea... Am mers, pălmuiți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
lui și se Întorcea În Estrella de Mar după ce plătea chelnerii și personalul de Întreținere. CÎteodată venea să-l viziteze, cu limuzina și germanii ei, Elizabeth Shand. Avea loc o ciudată pantomimă În care cei doi țineau deschisă cîte o portieră, În vreme ce ea se uita la clubul sportiv cu o privire de văduvă rapace venită să viziteze un bun imobiliar pe cale să-i cadă În gheare cu titlul de moștenire. Oare legendara ei intuiție În afaceri o părăsise de data asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
de Întrevederi a Închisorii. Pledarea ca vinovat părea să ne fi cuprins pe amîndoi În strînsoarea ei, dar acum nu mai aveam sentimentul de culpă care ne unise cîndva. Undeva În spatele meu se oprea un motor și se deschidea o portieră. Mi-am ridicat privirea de pe Financial Times și-am descoperit un BMW cunoscut care trăsese În parcare. La volan era Paula Hamilton, care privea cercetător la noile tende de culoare deschisă care fîlfîiau deasupra ferestrelor clubului sportiv. Își schimbase hainele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
puteri celor mai mulți localnici. Deci ei ar putea fi antrenori de sport? — Exact. SÎnt convinsă că le vei pune talentele la treabă cu folos. Toate talentele. — Firește. Pot să ajute la recrutări. Am condus-o la limuzină, unde Mahoud aștepta lîngă portiera din dreapta, cu sudoarea curgîndu-i de sub chipiu pînă pe maxilarele puternice. — Clubul ăsta chiar are nevoie de membri noi, am continuat. Mă gîndeam că aș putea să trimit niște pliante prin poștă. Sau să Închiriez un aeroplan să zboare În fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
care Îi ducea servieta la mașină. Părea și el la fel de amuzat, zîmbind pe sub mustață, nerăbdător să se alăture distracției. — Pliante și bannere? Nu prea cred, spuse Elizabeth, așezîndu-se pe banchetă și aranjîndu-se comod În budoarul de mătăsuri. După ce Mahoud Închise portiera, ea se Întinse pe fereastră și mă strînse de mînă liniștitor. — Trebuie să-i trezim pe toți din amorțeală. Locuitorii din Residencia Costasol sînt disperați după noi vicii. Oferă-le satisfacții, Charles, și te-ai scos... 21 Organigrama crimei Încrederea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
unei replici.) CÎnd adversarul tău trișează, trebuie să-ți Îmbunătățești jocul. Am tăcut amîndoi o vreme, În timp ce căram În Porsche și restul bunurilor furate. M-am Întors la mașina mea, gata să plec de unul singur, dar Crawford a deschis portiera și s-a așezat pe locul din dreapta. Soarele care strălucea prin geamurile laterale ale Citroënului Îi punea În obraji o roșeață strălucitoare ca de febră. Fusese nerăbdător să-mi spună ce-avea de spus, Însă acum simțeam că nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
că Estrella de Mar și Residencia Costasol seamănă oarecum cu Kowloon. (Aranjă oglinda retrovizoare și se privi În ea, dînd din cap ca pentru a-și Întări vorbele.) Te las acum, Charles. Ai grijă. — Bun sfat. Apoi, pe cînd deschidea portiera, i-am spus: — Presupun că tu ai Încercat să mă strîngi de gît, nu? Mă așteptam să-l văd jenat, dar el s-a Întors și s-a uitat la mine cu sinceră Îngrijorare, surprins de nuanța severă din glasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
poate i-o Împrumutaseră din depozitele Închisorii. — Frank... ești liber. Slavă Domnului! CÎnd am ajuns În dreptul BMW-ului, am simțit cum mă năpădește iar vechea dragoste frățească. I-am zîmbit prin parbrizul Însemnat cu gîngănii strivite, pregătindu-mă, În timp ce deschidea portiera, să-l Îmbrățișez. Paula ieși din mașină, cu fața parcă ciupită din cauza luminii tremurătoare. Evita să mă privească. De pe locul din dreapta, Gunnar Andersson Își Întinse genunchii osoși, apucînd cu mîinile marginea capotei ca să se tragă afară din mașină. Își Încheie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
sculptură. — Dar Frank? El unde apare În toate astea? Paula Își șterse praful de pe mîini. — Ai adus cheile de mașină? Alea pe care le-am văzut pe biroul tău? — Uite-le aici, am spus, scoțîndu-le din buzunar. Le vrei? Încearcă portiera. — La BMW-ul tău? Am Încercat deja... acum cîteva săptămîni, cînd ne-am Întîlnit prima dată. Am Încercat toate mașinile din Estrella de Mar. Nu se potrivesc. — Charles... nu mașina mea. Încearcă Jaguarul. — Mașina lui Frank? Am trecut pe lîngă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
am simțit un val de ușurare că nu se potrivise și că Frank era În continuare nevinovat. Dar cînd am Întors cheia am auzit clinchetul cu care mecanismul de Închidere centralizată descuia cele patru uși. Am ridicat mînerul, am deschis portiera și am aruncat o privire În interiorul mașinii, din care răzbătea un miros stătut, la hărțile rutiere și la mănușile pentru condus de pe locul din dreapta, la ghidul turistic al Calabriei de pe polița din spate. Mă năpădi o senzație de pierdere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
ar fi putut să ajungă un Leu sublim, după spusele contemporanilor, dar a supralicitat excentricitatea și nu a obținut În schimb decât reputația de ființă bizară. Iată-l plimbându-se În trăsură, cu unul din cai ținut În lesă prin portieră sau presărându-și sare În cafea sau turnându-și În cizme Înghețata de fragi și vanilie care i se servea la Tortoni. Nici ducele de Brunswick nu face o figură mai bună atunci când năvălește ca un nebun la Horace Viel-Castel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
prins În canoane, să execute partitura pe care toți o așteaptă, fără a cădea vreodată Însă În grotesc, fără a fi excesiv În sfidare. Marchizul de Saint-Cricq face, de pildă, o impresie execrabilă când e văzut ținând frâiele calului prin portiera elegantei trăsuri. Gesturile unui dandy autentic trebuie să aibă o insolență rafinată, nu brutală. O altă amprentă a corpului, folosită abil ca instrument de seducție este vocea: reținută, eventual emfatică, fără modulări patetice, fără stridențe, bâlbâieli, ezitări, fără exaltare. Asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
imposibil să îl găsească. Parcă mașina între taxiurile din fața hotelului Citadela, trăgând ostentativ frâna de mână pentru a sugera că drumul se încheiase. —OK, domnișoară Costello. Ăsta e capătul de linie. Aici faceți plata. Maggie îi mulțumi, după care deschise portiera. Înainte să iasă, se întoarse către el, punându-i o întrebare scurtă: Bem ceva? Nu obișnuia să bea, își dădu ea seama. Se purta atât de atent cu whisky-ul și cu apa, de parcă ar fi fost niște lichide rare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ne rostogolim în josul muntelui. —La naiba. Uri, trebuie să facem ceva. Știu, știu. Vorbi din nou după câteva secunde. —OK. La următoarea curbă, e un punct de observație. Pot să opresc acolo. Când o s-o fac, trebuie să deschizi imediat portiera și să sari din mașină. Și să rămâi foarte jos. Trebuie să faci asta în secunda în care mașina ajunge acolo. Nu aștepta să se oprească de tot. Apoi aleargă pur și simplu peste margine. E o porțiune mai joasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
începu să apese frâna. Maggie își scoase centura, ceea ce declanșă imediat un piuit puternic. Aștepta momentul potrivit. Uri se uită în oglinda retrovizoare, apoi intră brusc în spațiul liber și țipă: —Acum! Și să te ții jos! Maggie apucă mânerul portierei, îl împinse și sări ghemuită din mașină, poticnindu-se pe drumul în mișcare, alergând aproape pe vine până la marginea suprafeței pavate. Acum, într-una din puținele secunde pe care le avea la dispoziție ca să ia o decizie, trebui să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
pentru a se putea concentra la ce auzea. În clipele care au urmat focului de armă, în timp ce rederula în minte amintirea acestuia, auzise o bufnitură și zgomot de pași pe pietrișul de deasupra. Apoi, un minut mai târziu, deslușise zgomotul portierelor trântite și hârâitul motorului care se punea în mișcare. S-a rugat atunci, ca și acum, să audă curând altceva: pașii lui apropiindu-se, poate, sau glasul lui strigând-o de pe drumul de deasupra. Vocea din mintea ei i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
mai mult, un fel de somn amăgitor cu care te-ademenește înghețul. O Dacie neagră a trecut zvâcnit pe lângă mine. S-a oprit puțin mai în sus, în dreptul cofetăriei, și apoi s-a întors, cu spatele. Șoferul mi-a deschis portiera și mi-a făcut semn să intru. Ezitam, temându-mă să nu dau de vreo belea. — Urcați, toarșu’, nici o problemă. Șoferul dădea din mâini, vesel, de parcă își văzuse vărul de la Mizil. — Așa e-n noaptea asta, a râs el, după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
de la neoanili astea care nu se vede prea bine... Mă amețise vorbăraia lui. L-am lăsat să turuie, curios cum de aproape am scăpat și pot să plec nebătut. Am dat să cobor. A zvâcnit și, până să mă urnesc, portiera din dreapta mea era deschisă. — Spuneați că mergeți la... — Cobor aici. Mai am o stație și vreau să mă mai răcoresc. — Nu-i periculos? Lasă, mă descurc. Luase poziție de drepți. Am trecut pe lângă el și am pornit în lungul Bulevardului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
ningea pentru prima dată peste neam, a oprit în dreptul meu o mașină lungă, lungă, semănând perfect cu dricul motorizat din anii ’40 ai veacului trecut al fostei primării de Galben. O blondină, cu o căciuliță de Moș Crăciun, a deschis portiera dinspre mine, ciripind ceva ca un chițăit. De pe scaunul șoferului, m-am auzit strigat, răspicat: — Profesore! Ce faci, bre, profesore! Nu mai trebuiau alte cuvinte. Îl recunoscusem: era popa Țandără. Vocea lui inconfundabilă de bas profund și felul lui neobișnuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
sponsorizare, nu te rușina. Îmi trimiți numărul tău de cont și-ți vărs câți coconei ai nevoie. Sponsorizez zeci de porcării și tocmai în numele prieteniei noastre de demult să nu-ți dau și ție? Ne-am îmbrățișat. Înainte de a trânti portiera, m-a tras spre el, pupându-mă nădușit. — Nici nu-ți închipui, profesore, ce drag mi-erai p-atunci. Când te pileai, ce chestii mai scoteai din tine! Mai ții minte? P-aia cu Basarabia, mai ales, o mai știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
cum zorii vin spre ea, zorii ei cu pași zoriți, înrourații zori ai acestor lacrimi doar ale mele, pe care le aud, până și pe ele, cum alunecă pe obrajii doar ai mei, voi mai auzi cum se deschide o portieră, cum se trântește apoi acea portieră, motorul ambalându-se, scrâșnetul mașinii urnindu-se, fâșâitul roților, departe, tot mai departe, înspre zorii pe care doar îi voi mai auzi, zori numai ai mei, urcând de-acum și spre mine, dinspre răzarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
ei cu pași zoriți, înrourații zori ai acestor lacrimi doar ale mele, pe care le aud, până și pe ele, cum alunecă pe obrajii doar ai mei, voi mai auzi cum se deschide o portieră, cum se trântește apoi acea portieră, motorul ambalându-se, scrâșnetul mașinii urnindu-se, fâșâitul roților, departe, tot mai departe, înspre zorii pe care doar îi voi mai auzi, zori numai ai mei, urcând de-acum și spre mine, dinspre răzarea unei dimineți care n-aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Mai plouă? ― Plouă. Pe scări maiorul continuă agitat: ― Cel mai mare ghinion pe care poate să-l aibă un anchetator în viața lui e să dea de-o nebună ca asta! Culmea, tocmai pe mine m-a pocnit! Trânti nervos portiera și se adresă șoferului: ― Muzeul Chiusbaian. Tăcu multă vreme privind stropii de apă care se lățeau pe parbriz apoi se răsuci spre Azimioară și declară mocnit, îndesat, pe tonul unei sentințe fără drept de apel: ― Femeia asta o să mă bage
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
fi o călătorie comodă. În general, automobilul nu-mi face bine. Nici eu nici Mirciulică nu suportăm benzina. Prima oară când m-am urcat într-o mașină am avut o senzație de vertij. Raul Ionescu începu să râdă și trânti portiera. Prinse în aer brațul cârnului care făcea exerciții de gimnastică. ― Ai grijă! Te ții după noi și fără exhibiții pe șosea. Nu vreau probleme cu șmecherii de la Circulație. Mașinile ― una albă și una roșie ― demarară. Pe parbriz, ștergătoarele ticăiau ritmic
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]