3,441 matches
-
nimic decât neant (to medem) care începe și se sfârșește în nimic; oamenii sunt plăpânde instrumente (organa) dintr-o materie precară (praful) însuflețită de o adiere. Petru Creția 37 face o interesantă intervenție pe această temă: "ruinele sunt, în lumea priveliștilor, singura prezență a trecutului învins și încheiat. Din trecutul artefactului rămâne, în prezent, o imagine intactă (sau chiar ameliorată), care există în fantezia mnemonică, și una avariată, care este dată în percepția relicvei: superpoziția lor, simultană cu constatarea decalajului dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
integrală a lumii" (A. Machado), așa cum se conștientizează adeseori Eminescu: "să vadă totul, văzându-se pe sine însuși"14. O astfel de măsură a privirii Heidegger o raportează la Hölderlin: "Poetul este poet numai atunci când ia măsura, deci când rostește priveliștile cerului în așa fel încît intră în armonie cu aparițiile strălucitoare ale cerului ca fiind acel element străin în care zeul necunoscut își află locul potrivit."15 Atitudinea este proprie romantismului, unde poetului îi revine un rol important pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
se soreau cu nespusă lene, poarta de stejar de o vechime seculară, scările de piatră tocite și mâncate de mult umblet, toate acestea laolaltă te făceau a crede că este mai mult o ruină oprită curiozității decât o locuință."29 Priveliștea tabloului pare fixată doar la nivelul retinei. Concretețea cu care sunt receptate detaliile creează o lume rigidă, spectrală, vidată, din care lipsește orice sentiment. Lucrurile rezonează între ele, duplicitar, fiind percepute la nivelul unei "lucidități reci" (Novalis) a unui intelect
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Stejaru, exprimând altruismul dar și nostalgia locuitorilor, scria în cronica din Făt-frumos nr.4/1935: „În afară de regretul sufletesc estetic după Suceava voievodală și pitorească (a dangătelor de clopote și a țârâitului de greieri, printre negre, vechi zidiri și a vastelor priveliști peste nespuse nemărginiri de țară), revistei FătFrumos, mutându-și scaunul de la Suceava la Cernăuți, nu prea încearcă alt regret, văzând cât de cu vrednicie o înlocuiește, publicația domnului Gh. MaximBurdujanu Crainicul Cetății. Ajunsă acum la capătul anului II (1934) Crainicul
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
Prietenia” de Gh. Ionașcu, „Mama” de Lidia C. Puiu, „Ne cheamă Țara”, de Emilian I. Franchievici, și poezie:C.I. Eșanu, Dragoș Vicol, Petre Bucșa, Radu Scraba, Mircea Larionescu. Continuă a se publica: actualități literare, șarade, enigme, carte de vizită magică, priveliști din Bucovina, Valea Bistriței aurii. * Miorița este numele unei publicații străjărești scoasă de elevii centurei a VIII-a a Liceelor „Mitropolit Silvestru” și „Aron Pumnul”. Pornită sub părinteasca oblăduire a dlui comandant de ținut prof. Vlad Bănățeanu, revista conține lăudabile
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
jurnal al detențiunii la Văcărești este Celula nr. 13 (1932). Notațiile reci, denudate de orice artificiu, nu evită zonele întunecate ale traiului la gherlă, așa cum, prin excepție, lasă să le scape și câte un puseu de lirism elegiac (stârnit de priveliștea zilelor de toamnă). Scrutând mediul promiscuu, în care iese la iveală și ce e rău, și ce e bun în fiecare, scriitorul veșnic în răspăr ajunge la părerea că de multe ori cei închiși sunt victime ale societății și că
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286664_a_287993]
-
atace noaptea urna cu bătăușii, opoziția își lua măsurile defensive. Când am ajuns la Primărie, am găsit sus petrecere. În sala urnei, biroul era în păr, apoi încă câțiva liberali hotărâți să apere urna, printre care ziaristul umorist N.T. Orășanu. Priveliștea era pitorească. Într-un colț stătea soldatul de sentinelă cu pușca la picior, iar pe scaune în jurul meselor lumea cealaltă. anul 1875 247 Oarecare inimi generoase trimiseseră bunătăți: o mare tavă cu baclavale, una cu mititei, apoi două donițe cu
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
versificația evocatoare, notațiile senzoriale configurează climatul unui anotimp (În miezul verii). Deseori pastelul trece, prin personificare și alegorie, în fantezie (Ștrengarul văilor, Seara). Dar cu toată concretețea ei vie, lumea lui C. nu e numai cea din afară. Pentru că, în priveliștea naturii și în riturile ei, poetul ajunge să priceapă, „liber și de-uimire plin”, misterul sacru al „supremei orânduiri” (O. Goga). Și el i se impune, la modul orfic, ca ritm („Numai zumzetul de-albine [...] / Curge-ntruna, parcă vine / Din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
dominantă este romantică. Pasionat, violent, poetul îl imită pe Byron, văzându-se sub zodia unui destin tragic. Mânat de o chemare nelămurită, ar vrea să zboare spre alte tărâmuri; sufletul îi arde, avid de „senzații/de-acele ce doboară”, de priveliști „sângeroase”. Vijelia, spaima, duhul celui rău țin în stăpânire lumea (Strofe, Sonet III). Baladele Logodnicii morții și Strigoiul sunt nocturne și fantastice, urmând motivele byroniene din Oscar of Alva și Vampirul. Autentic este fiorul în fața sălbaticelor pustietăți din descrierile carpatine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289667_a_290996]
-
1908; O istorie de demult, București, 1908; Cântecul amintirii, București, 1909; Povestiri de seară, București, 1910; Apa morților, București, 1911; Povestiri de petrecere și de folos, Vălenii de munte, 1911; Un instigator, București, 1912; Bordeenii și alte povestiri, București, 1912; Priveliști dobrogene, București, 1914; Neamul Șoimăreștilor, București, 1915; Foi de toamnă, București, 1916; ed. Iași, 1921; 44 de zile în Bulgaria, București, 1916; Printre gene, București, 1916; File însângerate, Iași, 1917; Frunze-n furtună, București, 1920; În amintirea lui Creangă, Iași
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289422_a_290751]
-
lucruri? Latinii, prin vocea lui Cicero, ar fi răspuns: Historia, magistra vitae. Cu mici rezerve față de formula prea sigură de sine a marelui orator, cred totuși, și eu, că istoria poate fi o sursă de asemenea Învățături, de imagini și priveliști dătătoare de sens, pentru noi și pentru lumea În care trăim. Atâta vreme cât noi Înșine, ca și prezentul În care trăim, am fost produși de trecutul care tocmai s-a scurs, cred că istoria ne poate ajuta să Înțelegem și cine
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Duțu, Alexandru, Cultura română În civilizația europeană modernă, Editura Minerva, București, 1978. Duțu, Alexandru, Dimensiunea umană a istoriei. Direcții În istoria mentalităților, Editura Meridiane, București, 1986. Duțu, Alexandru, Literatura comparată și istoria mentalităților, EdituraUnivers, București, 1982. Duțu, Alexandru, Modele, imagini, priveliști. Incursiuni În cultura europeană modernă, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 1979. Duțu, Alexandru, Sinteză și originalitate În cultura română, Editura Enciclopedică, București, 1972. Dvoichenko-Markov, Demetrius, „A Rumanian Priest in Colonial America”, În The American Slavic and East-European Review, XIV, 1955, nr. 2
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
europocentrismului și prin sesizarea specificității viziunii despre lume a societăților „primitive”; vezi Claude Lévi-Strauss, Gândirea sălbatică, Editura Științifică, București, 1970. Vezi Pantelimon Golu, Orientări și tendințe În psihologia socială contemporană, Editura Politică, București, 1988, pp. 168-175. Alexandru Duțu, Modele, imagini, priveliști, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 1979, pp. 5-29. Se pot adăuga acestor considerații, privitoare la relația dintre imagini și cadrul lor referențial, argumentele concordante ale lui Daniel-Henri Pageaux, „Une perspective d’études en littérature comparée: l’imagerie culturelle”, În Synthesis, VIII, 1981
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
comunicare la cel de-al doilea Congres de literatură comparată de la Chapell Hill, 1958. Autorul este cunoscut la noi mai ales prin traducerea Istoriei criticii literare moderne. Pentru o critică a ideilor lui René Wellek, vezi Alexandru Duțu, Modele, imagini, priveliști, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 1979, pp. 70-71, precum și Hugo Dyserinck, op. cit., pp. 197-200. Mai ales În rândurile comparatiștilor americani; vezi Ulrich Weisstein, Comparative Literature and Literary Theory, Indiana University Press, 1973, citat de Al. Duțu, loc. cit. Vezi René Etiemble, Comparaison
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Goff, Pentru un alt Ev Mediu, vol. II, Editura Meridian, București, 1986, cap. IV: „Către o antropologie istorică”, precum și comunicările prezentate În cadrul temei „Anthropologie, histoire sociale, histoire culturelle”, la Congresul de istorie de la Madrid, din 1990. Alexandru Duțu, Modele, imagini, priveliști. Incursiuni În cultura europeană modernă, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 1979; Literatura comparată și istoria mentalităților, Editura Univers, București, 1982; Călătorii, imagini, constante, Editura Eminescu, București, 1985; Dimensiunea umană a istoriei. Direcții În istoria mentalităților, Editura Meridiane, București, 1986. Volumul VIII (1989-1994
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
1979; Proclamația, Brașov, 1979; Călătorie în țara fiordurilor, București, 1980; Gorunul lui Horea, București, 1984; Soarele alb de la miezul nopții, București, 1985; Eroii au purtat acest nume, București, 1988; Planeta și pasărea, București, 1992; Eros prin anotimpuri, București, 1993. Antologii: Priveliști și oameni, București, 1957; Patriei, București, 1958; Lumini din august, București, 1959; Folclor poetic nou, pref. Mihai Pop, București, 1965; Spectacolul nunților, pref. Perpessicius, București, 1969; 10 poeți țărani, pref. Al. A. Philippide, București, 1973; Stare de dor. Poeți și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288080_a_289409]
-
1981; Nutreț pentru demoni, Raubach, 1982; Spaima viorilor, Raubach, 1982; Clavicula mundi, Raubach, 1983; Fapta și întâmpinarea, Raubach, 1984; Judecata fără de apoi, Raubach, 1984; Piatră-apă-soartă, postfață Mihai Niculescu, Raubach, 1985; Steaua neizbucnită, Raubach, 1986; Trei poeme, Raubach, 1986; Fuga din priveliști, Raubach, 1987; Elegiile cretane, Raubach, 1989; Pardes, Aarhus (Danemarca), 1989; Cheia din miresme, Raubach, 1990; Stigmate și lauri, Raubach, 1993; Zariștea din timp, Raubach, 1994; ed. bilingvă (Zariștea din timp - En glauta ur tid), tr. Gabriela Melinescu și Bo Herlin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287925_a_289254]
-
în opera lui Douanier Rousseau 59. Ion Bogdan Lefter pornește discuția despre picturalitatea operei lui Creangă de la observația lui George Călinescu din monografia Ion Creangă. Viața și opera: "El nu știe să descrie, nu vede pictural, nu poate desprinde din priveliști o stare, într-un cuvânt, nu are sentimentul naturii"60, observație pe care o contrazice propunând o perspectivă nuanțată asupra vocației descriptive a lui Creangă: Când purcede la drumul povestirii, Creangă vizualizează de îndată ce are de spus, însă o face în
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
subiect și la viziunea sa asupra lumii și a literaturii. Nu e pictural în accepția peisagistică și naturistă a cuvântului pentru că materia prozei sale nu mimează cu atare picturalitate. Paginile sale nefiind deloc statice n-aveau cum să înrămeze neclintite priveliști 61. Ion Bogdan Lefter explică vizualitatea operei lui Creangă prin asocierea dintre strategiile literare de reprezentare prezente în universul literar cu cele reperabile în universul picturii naive: Privite cu atenție la puterea lor de reprezentare, cea teribil de vie și
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
Bălăiță era destul de apropiat de arta desenului. Un coleg de redacție își amintește că manuscrisele lui George Bălăiță erau pline de exercițiile sale artistice: "Unele din manuscrisele lui Bălăiță aveau doar câteva rânduri, restul paginii fiind ocupat de desene: chipuri, priveliști, și, din când în când, castele cu turnuri, turnulețe, grădini luxuriante și umbre princiare plimbându-se pe alei străjuite de lampadare. Cred că erau momentele în care inspirația, capricioasă cum e întotdeauna, refuza să vină la întâlnire, iar el o
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
chiar când era binevoitor, protocolar, clătinându-se între aroganță și politeță vădit superioară, curtenitor cu femeile, serenissim cu oricine, în atitudine, în vorbă și tăcere. Iată contrastul dureros, divorțul aproape, între artist și om, ce m-a abătut repede de la priveliștea jalnică a acestei dizarmonii intime, iar ca memorialist, mult mai târziu, m-a făcut să arunc vălul biblic peste amintirea lui... E. LOVINESCU Latura cea mai originală a romanelor lui Duiliu Zamfirescu este intenția de a nota intimitatea dintre sufletele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
cele două republici surori. Administrația Naționala a Fermelor Porcine a revenit în vechiul ei sediu, iar Marele Cimitir a fost mutat (cu cele deocamdată doar paisprezece monumente funerare de lux cu tot) pe Dealul Uriașului, de unde, oricum am lua-o, priveliștea este mult mai frumoasă. Și astea toate chiar așa s-au petrecut. 59. Cele două statui ecvestre ale martirului Robert von Pohlen Pe lângă atâtea perioade succesive cumplite 26, toate perfect justificabile și justificate (sublimele războaie eroice cântate de poeți, pandemiile
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
se întoarcă în țară. Acum săvârșește un gest de mare democrat, dezrobindu-și țiganii de pe moșia de la Mircești. În 1855 apare, în fine, „România literară”. Încă un drum la Constantinopol și de aici - spre Crimeea. Pe frontul de la Sevastopol îl înfioară priveliștea războiului. Pentru înfăptuirea Unirii, unul dintre visele sale din tinerețe, nu precupețește nici un efort, fie în țară, fie în capitala Franței, dovedind de fiecare dată excelente virtuți de diplomat. Face parte din grupul unionist, fiind cooptat în Comitetul central al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]
-
în proza aceasta dezinvoltă, cu voluptuoase digresiuni, metaforele sunt rare, epitetul convențional. Totul e sprintenă relatare și dialog suculent (Istoria unui galbân, nuvelă de tip picaresc). Dar naratorul are și ochi de pictor, preocupat să surprindă variațiile cromatice, modificările unor priveliști, din faptul zilei și până la căderea nopții, când contururile devin tremurătoare și parcă ireale. El este un descriptiv, limpede și luminos, de peisaje cu linii clare, un solar ahotnic de a se desfăta în splendoarea calmă a spațiului în care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]
-
favorabilă o astfel de construcție a peisajului în care o parte a lui să fie ascunsă privirii. Acest gen se exprimă foarte bine prin acele colțișoare din natură tainice și sălbatice, cu joc vioi de lumină-umbră, și de asemenea prin priveliștile feerice, care se ivesc pe neașteptate de după desișuri, exercitând asupra omului o adevărată fascinație. Genul meditativ ne sugerează o atitudine contemplativă; observând fenomenele naturii sau privind consecvent împrejurimea naturală, omul gândește în liniște la probleme majore ale vieții. Compozițiile plantelor
PENTRU SĂNĂTATEA MEDIULUI ÎNCONJURĂTOR by VLAD BEJAN, VICTOR BEJAN () [Corola-publishinghouse/Science/91837_a_93173]