1,452 matches
-
subiectivitatea și practicile realismului, "ca o rețea de proceduri practice, sensuri, precedente și abilități, fabricate istoric, care definesc subiectivitatea internațională competentă și care ocupă un spațiu social definit precar" (Ashley 1987: 411). Acest lucru este inevitabil în viziunea romantică a realiștilor, care se văd pe ei înșiși ca angajați într-o luptă pe două fronturi. Ei sînt apărătorii națiunii împotriva violenței inerente relațiilor internaționale, precum și vocea care avertizează împotriva încercărilor de a exporta idealuri interne, fie ele și democratice, într-o
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
se concentrează asupra întrebării: Cum poate această comunitate să păstreze tăcerea asupra caracterului construit și istoric al existenței sale. Scepticismul ei nu se poate opri la descrierea sistemului internațional ca o simplă necesitate. Dar ea nu crede nici în conspirația realiștilor malefici, care își tăinuiesc în mod voit puterea. Ea vede această putere ca fiind reprodusă social prin practicile comunității internaționale a realiștilor (Ashley 1989). Este vorba de o formă de putere impersonală (Guzzini 1993, 1994b). Ea constă în practicile de
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
se poate opri la descrierea sistemului internațional ca o simplă necesitate. Dar ea nu crede nici în conspirația realiștilor malefici, care își tăinuiesc în mod voit puterea. Ea vede această putere ca fiind reprodusă social prin practicile comunității internaționale a realiștilor (Ashley 1989). Este vorba de o formă de putere impersonală (Guzzini 1993, 1994b). Ea constă în practicile de rutină ale comunității, în înțelegerile sale evidente și luate de-a gata. O analiză a puterii intersubiective trebuie să ia în considerare
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
eco-nomice din ultimele secole, inclusiv recenta globalizare a producției și finanțelor, care necesită în primul rînd inovații conceptuale și teoretice. După cum era de așteptat, nici această analogie nu este nouă, ea fiind prezentă în scrierile realiste timpurii. Chiar înaintea globalizării, realiștii se refereau la ea ori de cîte ori doreau să conceptualizeze suveranitățile multiple sau suprapuse (Wolfers 1962: 242, despre noul medievalism; Bull 1977). De asemenea, ciocnirea puterii și a ideologiilor din timpul Războiului Rece a fost înlocuită cu "ciocnirea civilizațiilor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
unitatea dintre discursul diplomatic și disciplina relațiilor internaționale, atît de firească în vremea lui Morgenthau, nu mai este valabilă. Lumea politicii inter-naționale și cea a diplomației s-a schimbat. Apoi a fost pus în evidență un eșec similar, atunci cînd realiștii au încercat să salveze suprapunerea dintre realism și principala teorie explicativă din domeniul relațiilor internaționale, adică să salveze realismul ca teorie sau paradigmă ce definește identitatea disciplinei. Acest lucru a fost ilustrat prin critica volumului Logic of Anarchy, revizuirea cea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
întoarce la rădăcinile sale normative și istorice, dar atunci nu va mai putea acoperi agenda de cercetare a disciplinei relațiilor internaționale, nici nu va mai putea pretinde poziția științifică centrală pe care și-o asumase începînd cu 1945. În trecut, realiștii au făcut față acestei dileme. Această rezistență, manifestată în ambele moduri, a dat un anumit ritm evoluției realismului și, pînă acum, evoluției relațiilor internaționale ca disciplină. Aceasta a fost dubla poveste a acestei cărți. Cîtă vreme această rezistență continuă, povestea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
33, 4 (December), pp. 475-99. -(1988) The Global Political Economy, Brighton: Harvester Wheatsheaf. Gilpin, Robert with the assistance of Jean Gilpin (1987) The Political Economy of International Relations, Princeton: Princeton University Press. Gilpin, Robert ([1984] 1986) 'The Richness of the Realist Tradition', in Robert O. Keohane (ed.) Neorealism and its Critics, New York: Columbia University Press, pp. 301-21. -(1981) War and Change in World Politics, New York: Cambridge University Press. -(1977) 'Economic Interdependence and National Security in Historical Perspective', in Klaus Knorr and
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Phaidon Press. Granowetter, Mark (1985) 'Economic Structure and Social Structure: The Problem of Emeddedness', American Journal of Sociology 91 (November), pp. 481-510. Grieco, Joseph (1993) 'Understanding the Problem of International Cooperation: The Limits of Neoliberal Institutionalism and the Future of Realist Theory', in David Baldwin (ed.) Neorealism and Neoliberalism, New York: Columbia University Press, pp. 301-38. -(1988) 'Anarchy and the Limits of Cooperation: A Realist Critique of the Newest Liberal Institutionalism', International Organization 42, 4 (Autumn), pp. 485-507. Griffiths, Martin (1992) Realism
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
1967) Memoirs, 1925-1950, Boston: Little, Brown. -(1958) Russia, the Atom and the West: The BBC Reith Lectures 1957, Oxford: Oxford University Press. -(1951) American Diplomacy 1900-1950, Chicago: The University of Chicago Press. Keohane, Robert O. (1993) 'Institutional Theory and the Realist Challenge after the Cold War', in David Baldwin (ed.) Neorealism and Neoliberalism, New York: Columbia University Press, pp. 269-300. -(1989 [1988]) 'International Institutions: Two Approaches', in Robert Keohane, International Institutions and State Power: Essays in International Relations Theory, Boulder, Colo.: Westview
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
and Reaction in World Politics: International Systems in Perspective, Boston: Little Brown, 2nd edn. -(1966) 'Bipolarity, Multipolarity and the Future', Journal of Conflict Resolution 10, 3, pp. 314-27. Rosenberg, Justin (1994) The Empire of Civil Society: a Critique of the Realist Theory of International Relations, London, New York: Verso. Ruggie, John Gerard (1993) 'Territoriality and beyond: problematizing modernity in International Relations', International Organization 47, 1 (Winter), pp. 139-74. -(1986 [1983]) 'Continuity and Transformation in the World Polity: Toward a Neorealist Synthesis', in
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
1979) States and Social Revolutions: A comparative analysis of France, Russia and China, Cambridge, Mass: Cambridge University Press. -(1977) 'Wallerstein's World Capitalist System: A Theoretical and Historical Critique', American Journal of Sociology 82, pp. 1075-90. Smith, Michael Joseph (1986) Realist Thought from Weber to Kissinger, Baton Rouge: Louisiana State University Press. Smith, Steve (1995) 'The self-images of a discipline: a genealogy of International Relations Theory', in Ken Booth and Steve Smith (eds) International Relations Theory Today, Oxford: Polity Press, pp.
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
locul trist se pun pe drum, Și cum se duc, - acum ș-acum Se mai zăresc încă o dată S-amestecă prin bălării, Ca rămășița unui fum. Ca teoretician al romanului, Duiliu Zamfirescu ia poziție antinaturalistă. El înțelege să fie un realist, să respecte autenticul semnificativ, în fapte și în limbă. Combătând flaubertianismul, el se face apărător al procesului-verbal, cu atâtea decenii înaintea lui Andrè Gidè, înțelegînd a cita textual, spre indignarea lui Maiorescu, care e pentru refacerea "artistică", un ordin de
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
coloare indiferent de proveniența ei, de altfel în tradiția bisericii, care exaltă materia înjosită, spre a zgudui spiritul. Starea sanitară a arhimandritului care și-a frânt piciorul său murdar este tot atât de pură, plastic, ca și jegurile și pieile arse ale realiștilor din clasa lui Ribera și Murillo. Câteodată totuși se exagerează. În Tablete din țara de Kuty, Arghezi dă pamfletului atmosfera fabuloasă din opera satirică a lui Swift și a utopiștilor în genere. Ostilitatea e absorbită în mituri. Uitând punctul de
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
într-o epocă (cea interbelică) deloc lipsită de prejudecăți. Interesant e că nici Călinescu nu s-a lăsat mai prejos. În sclipitorul eseu intitulat Poezia "realelor", de pildă, el împarte scriitorii (în funcție de "sexualitatea" lor) în două mari categorii: "idealiștii" și "realiștii", primii având o viziune dualistă, gnostică (asemeni lui Lovinescu), din perspectiva căreia condamnă realitatea (întrupare a răului absolut), pe când ceilalți sunt moniști și înclină spre anularea contradicțiilor dintre suflet și trup, "realitate" și "idee". Or, dacă e să dăm crezare
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
a ține seama de condițiile specifice și o sumă de alți factori. Aceste considerații Îl duceau pe autor la concluzii cu totul false - În dauna operei lui Creangă. Prefața actuală marchează, deci, un proces de creștere a Înțelegerii operei marelui realist, proces caracteristic pentru Întreg studiul reconsiderărilor literare. Un alt aspect al aceluiași proces de clarificare Îl găsim În evoluția reconsiderării lui Slavici, la care punctul de plecare Îl constituie confuzia provenind - de data aceasta - din persistența unor importante rămășițe ale
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
realismul operei lor se datorează burgheziei În ascensiune. A socoti că purtătoare a idealurilor progresiste În revoluția de la 1848 este burghezia și nu masele populare, Înseamnă a nega caracterul democratic al acestei revoluții. (Ă). Marii scriitori tocmai prin aceasta sunt realiști, pentru că În perioada de reacțiune care a urmat revoluției de la 1848 ei au oglindit mai departe idealurile Înaintate ale poporului, operele lor au oglindit frământările poporului. Felul greșit de a privi pe marii scriitori din epoca 1848, de a-i
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
a folosi expresia lui Nietzsche. Aflate în filiație directă cu oamenii din care sunt alcătuite, toți împărtățind aceeași natură umană, statele realiste se vor comporta la fel ca și subiecții lor; se schimbă doar planul acțiunii: pattern-urile pe care realiștii le identifică în relațiile interpersonale pot fi extrapolabile cu ușurință pe scena politicii globale. Pentru Hans Morgenthau, politica internațională își are rădăcinile în natura umană, din care pot fi extrase regularități care acționează ca niște "legi obiective" și care fac
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
național" pe care Morgenthau îl înțelege ca fiind definit "în termeni de putere". Cu alte cuvinte, maximizarea propriei puteri. Urmărindu-și astfel logica politică, fiecare stat caută să devină hegemon, dacă sistemul permite această metamorfoză. În mod normal, istoria, pentru, realiști, este o succesiune de hegemonii exercitate de către statul sau statele cele mai puternice asupra celor mai puțin sau foarte puțin puternice. Când hegemonia devine insuportabilă, împotriva hegemonului se creează o alianță care îi contrabalansează puterea exagerat de mare și, cu
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
ciclice asupra istoriei: hegemonie-contrabalansare-restructurarea sitemului. Unitatea de analiză a procesului istoric este alcătuită deci dintr-un astfel de ciclu, iar ciclurile se repetă, chiar dacă au la bază noi configurații de putere și noi actori internaționali: forțele care îl subîntind, argumentează realiștii, sunt aceleași. Prin simplul fapt că sunt suverane în plan intern și independente în plan extern, dinamica statelor creează anarhia internațională. Anarhie nu are aici sensul doctrinar prin care termenul este de obicei înțeles, ci reprezintă o consecință a intereselor
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
de către formele mai vechi ale realismului, renunțând de asemenea și la perspectiva ciclică asupra istoriei, respectiv la luarea în considerare a statelor ca actori internaționali unici sau cel puțin semnificativi. Statele nu interacționează conform unor scheme prestabilite și permanente, afirmă realiștii neoclasici, ci creează regulile pe parcurs, comportându-se nu numai în baza factorilor tradiționali ca puterea, interesul național sau intimidarea, ci luând în considerare întreaga diversitate a variabilelor care se manifestă la nivel global în noul mileniu (Lobell, Lipsman, Taliaferro
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
este echivalentul tradiției liberale a gândirii politice. Pe cale de consecință, asumpțiile sale principale pun în problemă mediul internațional dintr-o perspectivă considerabil nu fundamental diferită de cea realistă. În perioada interbelică, disputa dintre realismul clasic și idealism eticheta pe care realiștii au atribuit-o curentului liberal american din acea perioadă este tendențios denumită, încercându-se astfel inducerea unei impresii depreciative despre orientarea internațională a liberalilor, sens care s-a păstrat și până astăzi; voi păstra denumirea, în absența alteia mai bune
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
printr-un progres al ideii de pace, interpretarea naturii umane drept ameliorabilă, nu iremediabil tarată și, nu în ultimul rând, conceperea procesului istoric în termeni pozitiviști, de progres, atât material cât și moral și deci social au fost ridicualizate de către realiștii vremii, în special de Edward Carr. Acesta reproșa idealiștilor termenul îi aparține naivitatea cu care abordau relațiile internaționale, credulitatea excesivă în natura umană și posibilitățile de îmbunătățire a acesteia și corelativ a politicii internaționale și iresponsabilitatea flagrantă de care dădeau
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
sau cosmopolitan în care comunitățile transnaționale se dezvoltă; c) importanța principiilor generale normative care pot fi învățate de către comunități prin logica argumentului comunicativ și a convingerii; d) noțiunea conform căreia chiar dacă, [...], comunitatea practică în RI poate fi comunitatea transnațională a realiștilor, este de asemenea adevărat că în ultimele decenii și-a făcut apariția o comunitate competitivă de liberali (în special în Europa), care se opune realiștilor și depune eforturi pentru a constitui practica liberală internațională o realitate auto-înțeleasă; e) argumentul că
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
convingerii; d) noțiunea conform căreia chiar dacă, [...], comunitatea practică în RI poate fi comunitatea transnațională a realiștilor, este de asemenea adevărat că în ultimele decenii și-a făcut apariția o comunitate competitivă de liberali (în special în Europa), care se opune realiștilor și depune eforturi pentru a constitui practica liberală internațională o realitate auto-înțeleasă; e) argumentul că practica socială ajută la îmbinarea lumii ideatice și discursive și a lumii materiale (Adler: 2005, 5-6). Înainte de a analiza conceptele principale cu care operează, trebuie
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
cuvinte, cele deținute de Sine și cele deținute de Alteritate. Identitățile sunt constituite de structuri atât interne cât și externe (Wendt: 1999, 224). Identitățile nu sunt date odată pentru totdeauna, așa cum au tendința să le perceapă, deși în grade diferite, realiștii, pluraliștii sau marxiștii ci dinamice și flexibile, reflectând raportul dintre agenți și structuri pe diferite nivele de analiză, de la local la global. Constructivismul este, pe lângă o teorie, un program emancipator care, spre deosebire de postmodernism, nu cade nici în capcana relativismului, nici
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]