2,172 matches
-
Vezi cum e, zice domnul Președinte, nu știi niciodată ce tîmpit poate da peste noi, e mai sigur să conduci tu, îi explică, o să ți se pară o nimica toată. Trebuie să judece la rece, să lase la o parte remușcările, Baricada fusese de la început sortită eșecului, chiar dacă lui nu i-ar fi umblat deloc gura. Prea fusese totul cusut cu ață albă, începu să se gîndească mai bine la ce i se întîmplase, prea multe muște se învîrteau în jurul aceluiași
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Președinte colegul lui Gorbaciov? N-au fost Regizorul, Picioruș și Potăiță cei mai buni prieteni la Academia de Marină din Constanța? Ce dovezi mai clare ne trebuie ca să fim siguri că toți sînt făcuți din același aluat? Așa că fără nici o remușcare poți continua să asculți pe la toate ușile în dosul cărora scîrnăviile astea își pun la cale comploturile. — Ce mai individ cu două fețe, zice domnul Președinte. A-nceput el să ne explice cum e cu traficul de influență, că depindem
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
c-o să mă întrebi despre asta. Dacă nu cumva femeile astea, care cu ani în urmă i-au căzut pe rînd la picioare, n-or mai fi avînd și acum cine știe ce slăbiciuni față de el, dacă nu cumva le-o apuca remușcarea la gîndul că datorită lor, el marele amorez de altădată o să ajungă un neica nimeni. Să știi că te înșeli dacă încă îți mai imaginezi că Roja îl mai are pe vino-ncoa așa cum îl avea cu cîțiva ani înainte
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
deoparte pentru zile negre. Nici prin cap nu-i mai trecea că Milițică ar putea să mai dea pe acasă și să rămînă peste noapte, își luase de mult gîndul că ceva l-ar mai putea schimba. Și atunci ce remușcări mai poți avea, cînd te gîndești că de fapt pe el nu l-a interesat niciodată viața ta, că tot ce a urmărit a fost doar propriul său interes? Era al naibii de frig înăuntru, instalația de încălzire a clădirii intrase în
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
că „mișcarea” cu care Eliade a simpatizat „la origini” ar fi evoluat ulterior „Într-un sens negativ”, ceea ce ar fi dus la despărțirea dintre simpatizant și simpatizată. În sfârșit, se răspunde și obiecției care privea lacuna de memorie și de remușcare a marelui cărturar. „I se reproșează de ce nu și-a făcut, măcar la sfârșitul vieții, mea culpa. Nu considera probabil că cineva are dreptul să se amestece În intimitatea opțiunilor sale dintr-un anumit moment, dintr-un anumit segment biografic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
că nu fusese primit la Academie. Unii l-au comparat cu cărturari de origine evreiască (Tiktin, Șăineanu, Gaster) care slujiseră, la timpul lor, cu zel și har, cultura română. Nu știu câtă valoare au aceste constelații, nici ce tip de nostalgie sau remușcări sau marginalizări etnice codifică asocierile, cert este că, spre deosebire de predecesori, Z. Ornea nu a părăsit România, deși ar fi avut destule motive s-o facă. Zigu a rămas pe scaunul său de cititor și scriitor, În același loc, până la capăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
realitatea. Cât despre realitatea istorică, În acest caz, ar fi greu s-o considerăm idilică, cum ne-ar lăsa să Înțelegem cei jigniți de excesiva, libertina extrapolare a adevărului la ambiguitățile ficțiunii. Agresat de reproșurile celor apropiați și de propriile remușcări, Chick nu renunță, totuși, nici până la urmă, a opune acuzațiilor lui Ravelstein dreptul la nuanță. „Ravelstein a văzut că refuzam să Întreprind neplăcuta acțiune de a gândi la toate astea. Aveam de dus o viață evreiască În limba Americii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Lica. O adorase, se pare, și făcuse totul s-o scoată din infernul comunist al României anilor ’50 și, ulterior, să-i ușureze adaptarea În Franța. După sinuciderea, acum câțiva ani, a partenerei sale, Sigrid, falia depresivă se adâncise, evident. Remușcările și nostalgia deveniseră frecvente. Se simțea vinovat. Jucase cartea Însingurării orgolioase și egoiste, acceptase, uneori, confreriile vedetismului artistic, snobismul mondenității. Regreta răutatea de care dăduse dovadă, câteodată. „Țara Dada”, cum numea România, revenise și ea, tot mai des În acești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de pe vârful crizei lor. La Lan Ping, asta se manifestă prin febră. Zace în pat în brațele lui, tremurând, leșinând. Acum țipă isteric, lovind salteaua cu pumnul, pentru ca în clipa următoare să-și piardă cunoștința. El o îngrijește, plin de remușcare. Îi dă să mănânce terciul așa cum o mamă i-ar da pruncului ei. De câte ori se trezește, el e la căpătâiul ei. Uneori, asta se întâmplă la miezul nopții. La trei dimineața. Ea deschide ochii, îl vede dormind, cu capul peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
începură întrebările. Un student respectuos întrebă care e diferența între a scrie științific și a scrie pentru public. O pensionară voia să pună în discuție starea scandaloasă în care se aflau serviciile medicale. Apoi cineva întrebă dacă Weber avusese vreodată remușcări pentru că viola intimitatea subiecților săi. Camerele înregistrară uluirea scriitorului. — Sper că nu, spuse el, șovăind. Există protocoale. Întotdeauna omit numele și adesea și datele biografice, când sunt importante. Uneori, un studiu de caz combină de fapt două sau mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mișcare. Dar să ne oprim aici, tovărășele, altfel n-ai să mai dormi la noapte.” „Tată, Doina și Liviu ne-ar ocoli și ei?” „Foarte posibil, foarte posibil, oricum, li s-ar recomanda să o facă. Iar ei ar avea remușcări și s-ar conforma, poate. Sau poate că nu. Pronosticurile nu prea se adeveresc, când e vorba de oameni. Ei, hai să nu ne mai gândim la ce-i mai rău.” „Eu nu cred că un lucru rău se realizează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
atenți să poată amorți cu aur toate intrigile politice. Cu răbdare... La denia celor douăsprezece evanghelii, încercă să-l însoțească pe Iisus Hristos de la Ana la Caiafa până-n vârful dealului Golgotei. Alături cu tronul, în dreapta, Ștefan cu chipul chinuit de remușcări, făcea cu unghia un semn în lumânarea de ceară pentru fiecare evanghelie citită; în stânga, fratele lui, senin și frumos, împlinit bărbătește la trup, Constantin, Dinu, cum îi spuneau toți, urmărea cu atenție cântările. Reușise mai bine decât ceilalți doi, gândul
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
predestinării, era un om activ cu un mare interes pentru studiu, dar se simțea mândru nu atât de faptul că se putea întoarce înapoi prin bunici și străbunici până la acel cărturar, ci că descoperea în suflet un vag sentiment de remușcare că îl abandonase pe cabalist, convertindu-se la catolicism. Da, îl iubește pe prințul Ștefan pentru că poartă numele primului mucenic, al diaconului Ștefan, care a fost evreu; în subconștientul lui spunea „a fost evreu ca și mine” și-i era
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
îl pot ține închis la Ediculé, dar amintirea vremii lui n-o s-o poată șterge nimeni. Îi pare rău lui, spătarului, de Brâncoveni? Nu, hotărât nu, este și el un Cantacuzin și neamul lor nu prea a fost încercat de remușcări. Simte însă un fel de nostalgie pentru acele timpuri, poate și pentru că era mai în putere, poate și pentru că scăpase de spaimele prin care trecuse în tinerețe, poate și pentru că vodă și toți ai lui îl prețuiau și-l iubeau
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
oarecum obosit, soarta Brâncovenilor îi apăsa cugetul, sentimentul vinovăției îl imobiliza și-l făcea să-și privească viața cu ochi critici, dar iată hotărârea femeii pe care o admirase cu câteva clipe în urmă vine să-i alunge șovăiala și remușcările. Zâmbi, pentru că și acum, ca și alte ori, nu putea să-și stăpânească gândurile: „Oare de ce se crede Păuna Cantacuzină și nu Brâncoveană?” — Nu este nimic de râs, neică Mihai, hotărî doamna, îl așteptăm pe imbrohorul Rekiap să ne spună
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
domn, Nicolae Mavrocordat, trimite în urma lor emisari cu scrisori compromițătoare și chiar o mie de pungi de galbeni pentru ca cei doi Cantacuzini, vodă Ștefan și tatăl său stolnicul Constantin, să fie judecați fără milă. În zadar spătarul Mihai, ros de remușcări, a încercat de data aceasta să-și salveze nepotul. Când primăvara înflorea grădinile din Istanbul, cei doi au fost închiși la Ediculé, averile lor au fost strigate la mezat în bazarurile orașului și teroarea supliciului interogatoriilor s-a abătut neiertătoare
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
de-a face cu porcii, atunci vino la mine la birou, uită-te la petițiile pricinuite în oricare dimineață a săptămânii, și-o să-ți arăt eu ție porci! Treburile pe care le fac alții - și nu pățesc nimic! Cât despre remușcări, nici pomeneală! Răul cauzat unei ființe neajutorate îi face să zâmbească. Doamne sfinte, le înseninează ziua! Minciună, intrigi, mituiri, hoții - jaful, doctore, toate astea se comit cu sânge rece. Câtă indiferență! Indiferență morală totală! Crimele comise nu-i tulbură mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
religiei nu s-au făcut excese? Inchiziția și rugurile ei, pe lângă multe altele, sunt povești de adormit copiii? Discipolii acestei noi ordini universale pe care mama Rusia vrea să o instaureze în lume pot fi la fel de fanatici și lipsiți de remușcări ca și acei călugări care se considerau cu de la sine putere singura măsură a binelui. Prin urmare, crezi că acest liberalism ce și-a arătat limitele este singura soluție? Lupii vor mânca întotdeauna mieii. Eu nu sunt atât de orgolios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
umeri. Iar dacă nu este de acord... Nu e dragoste aceea ce se schimbă când de o schimbare dă".91 Hotărârea mea este definitivă, ne căsătorim cu sau fără acceptul ei. Știu. Dar noi nu trebuie să fim încercați de remușcări mai târziu că nu am făcut tot ce a fost omenește posibil ca lucrurile să se desfășoare pe un făgaș normal. Smaranda își trece dosul degetelor peste obrajii lui, mângâindu-l ușor. Se apropiase atât de mult de el încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
filmele propagandistice. Ca efect imagistic arată superb, dar astfel de comandanți sunt un pericol permanent pentru subordonații lor, genul acesta de comportament demonstrând nu atât bravura cât inconștiența celui decis să sacrifice totul, inclusiv viața lui, fără cea mai mică remușcare. Neamțul își scoate casca și cu un zâmbet satisfăcut trece podul palmei peste fruntea transpirată. Părul blond este tuns foarte scurt. Fără să piardă timpul își pune din nou casca și curând se pierde în masa compactă a soldaților. Foooc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Samuel lăsă din mână telecomanda, concentrându-se asupra unei pensule de pe podea, pe jumătate acoperită cu o bucată de plastic. Vinovăția începea să-i dea târcoale. Cu cât se gândea mai mult, cu atât se afunda într-o mare de remușcări. Nu procedase corect. De atâta vreme n-o mai văzuse doar pe Margareta. Dormise ani în șir, iar acum, la trezire, o forțase să continue firul vieții de acolo de unde el singur îl întrerupsese. Și asta, pentru a câta oară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
el se gândea, eu îmi aminteam de sâmbetele și duminicile pierdute pentru șeful care se retrăgea acum în biroul lui și forma un număr uitându-se pe fereastră. Tip de treabă, de acord, dar să-l fi ajuns din urmă remușcările? Ce zice manualul de PR? Se recomandă? Ne-a frecat și ne-a săpunit, e un zbir când vrea să fie, dar iată că, fiind și un tip de treabă, și-a călcat pe inimă: distracție la locul de muncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
am mai uitat o dată în dulăpiorul din spatele ficusului, în alt dulap de pe hol, am mai scotocit prin raftul cu haine. Toată această operațiune de investigație inutilă mi-a consumat încă o jumătate de oră, timp suficient ca să iasă la lumină remușcările și sentimentele autocritice. Sprijinindu-mă de mânerul unui fotoliu, îmi mușcam buza cu frenezie; pornisem televizorul, zappând de pe un canal pe altul și gândindu-mă pe unde ar trebui să mai scotocesc - dacă nu cumva ar trebui să renunț. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
litere. Îmi imaginam desfășurarea ulterioară a acțiunii: urma să chem Poliția, s-o dau pe Mama Mare pe mâna justiției, să mă scutur de toată bizareria asta, iar ele trei urmau să fie puse undeva într-un ospiciu. Nu aveam remușcări pentru acțiunile mele ulterioare. Ceea ce se petrecea aici era o crimă. Bunică-mea nu le-a cultivat pentru contemplare, asta era clar. Le-a crescut pentru a se putea transfera într-unul din trupurile lor. Iar creierul ce avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
am simțit puțin vexat de frivola ei ireverență față de maestru. Dar asemănarea lui cu coana Anica mi se păru atât de izbitoare, și însuflețirea Adelei de descoperirea ei o făcea atât de frumoasă, încît am trădat pe maestru fără nici o remușcare. Și l-am trădat chiar și atunci când, aflând al cui e portretul, Adela a uitat de coana Anica și a luat ofensiva împotriva filozofului: - A!... Domnul despre care mi-ai spus odată la Vorniceni că ne face proaste, minciunoase, pocite
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]