2,720 matches
-
fețe ale aceleiași monede, iar separarea lor e de neconceput, fiindcă le anulează existența. Cu alte cuvinte (v. capitolul "Spiralogia"): Nu există cunoștință fără conștiință și conștiință fără cunoștință, nici în forma rațională a veghii și nici în forma de reverie a somnului". În aceeași ordine de idei, nu poate exista o dihotomie creier-spirit. Spiralogia Nucleul teoretic al cărții, spiralogia, este articulat și demonstrat în capitolul omonim. Astfel, Jean-Jacques Askenasy reprezintă cunoașterea și conștiința ca o dublă spirală ascendentă, o structură
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
ca fiind prezentă atât în starea de veghe sub formă rațională, cât și în starea de somn, sub formă imaginativă. Nu există cunoștință fără conștiință și conștiință fără cunoștință, nici în forma rațională a veghii și nici în forma de reverie a somnului. Platon considera cunoașterea ca fiind dependentă de două criterii: adevăr și credință. Filosoful modern Elliott Sober 2 consideră "filosofia filosofiilor" o funcție a creierului. Pentru spiralogie, cunoașterea-conștiință este rezultatul descoperirii progresive a adevărurilor științifice în toate domeniile. Spiralogia
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
mai ales, să sugereze stări sufletești. Relatările lui despre întâmplări vechi ori recente, narațiuni adesea melodioase, își asociază magia amintirii și penumbrelor; vocația rapsodică se lasă invadată de filoane lirice impresive, de poeticitatea subconversației, mai exact de indicibilul minutelor de reverie. Pe scurt, în Sadoveanul tuturor vârstelor fuzionează observatorul multiobiectual și gânditorul negrăbit; tipic, faptele, întâmplările și ecourile lor surse de posibile compoziții devin literatură după o relativă gestație, după ce s-au decantat, după ce s-au reorganizat și orchestrat. "Am obiceiul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
severitate de moralist n-am vorbit decît despre slăbiciunile mele. Ca să echilibrez puseele critice și autocritice, printre observații, am inclus propria mea anamneză, care e, aci, în ultimă analiză, „tema autorului”. Mi-am anchetat fără ezitări conștiința. Am reconstituit amintiri, reverii, aspirații, zbateri; mi-am contabilizat lipsurile, naivitățile, greșelile; mi-am expus îndoielile, nemulțumirile, decepțiile; am vorbit despre frustrări, ratări, eșecuri, despre zidiri și surpări interioare; am notat înălțimi (atît cît am putut urca eu) și prăpăstii de gînd. În rezumat
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
din oraș. Cuvintele sale lăsau să se întrevadă saturația dată de un program rigid și monoton. „Ce bine ar fi - zicea - să poți face și altminteri: să nu dormi cînd lumea doarme, să mergi unde vrei, cînd vrei...” De la această reverie romantică a virat către cel mai cras „materialism”, subliniindu-mi avantajul de a mînca gratis la cantină datorită prieteniei cu bucătăreasa-șefă, pe care o stimulează uneori cu cîte un „cadouaș”. „Căci ce-i mai scump și mai scump, azi
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
ai acelui „dinasticism” elogiat de Perpessicius într-una din poeziile sale. Jocul de șah, care îi dă colegului meu o atît de mare satisfacție, e, ca și literatura, în ciuda încordărilor pe care le presupune în anumite momente, o formă de reverie, de transfer într-o altă lume. Evident, dintr-o asemenea stare de spirit, sarcinile, ca să nu zic mizeriile vieții cotidiene, devin aproape insuportabile, prelungiri ale cunoscutului blestem biblic, de unde și vorba de „sudoarea frunții”. După ce-am coborît amîndoi din
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
cu mîna), „mai scund decît Roxana”. * Dacă ar fi să recapitulez, biblioteca a fost cupola celor mai multe dintre evenimentele mele. Aș putea să descriu sălile de lectură, siluetele unora dintre cei ce le frecventau. Aș putea să evoc, în ciuda timpului trecut, reveriile în marginea cărților citite. *Libertate interioară: a gîndi ceea ce vrei să gîndești! Sînt la Udești de șapte zile, dar aceasta-i prima însemnare. Eram hotărît să stau, de cum ajung, în casa părintească. Am făcut-o abia din a doua seară
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
această depășire și mă amuz de comicul formulării sale. Uite, bag seama, poate există și un asemenea gen de întrecere, și un asemenea ideal! Lîngă mine, Vasile fumează și transpiră, încîntat de progresele sale. Cu teama de a-i strica reveria, îl întreb totuși: „Cine-i Bran?” Mă privește de-a dreptul contrariat: „Cum, nu știi?!...” Nașa e o femeie căreia îi place să vorbească mult, ca pe scenă. Are și o mimică bună. Poartă basma înnodată la spate, pe care
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
să am amîndouă calitățile!”, a protestat tipul, care, probabil, în acel moment, se credea Nastratin Hogea. În adolescență, cel mai mare număr de ore mi l-am ocupat cu gînduri de dragoste. De pe marginea cărților plonjam în lungi și năucitoare reverii. Acum, cel mai mare număr de ore mi-l ocup cu temerile pentru sănătate. E vreo legătură între cele două epoci? *Militantul unui partid nu poate vedea lumea decît prin lentila ideologiei partidului respectiv. Fatalmente, „universul” său e redus, înfășurat
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
bine, polemismul lui C.ș. vizează îndeosebi părerile confortabile pe care și le-au format unii despre ei înșiși. „Privind atent realitatea, nu se poate să nu observăm - a spus el − că foarte mulți oameni plutesc într-un fel de reverie”. O colegă de-a sa avea impresia că e Gina Lolobrigida: se bronza și iarna ca să aiba un ten asemănător cu al celebrei actrițe italiene, iar un coleg, deși nu lucrase mai nimic în domeniul științific, pretindea că meritele sale
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Lolobrigida: se bronza și iarna ca să aiba un ten asemănător cu al celebrei actrițe italiene, iar un coleg, deși nu lucrase mai nimic în domeniul științific, pretindea că meritele sale sînt cel puțin egale cu ale unui academician. Există apoi reveria obținerii unui post, a achiziționării unui automobil, unui frigider, unui aragaz etc. La o altă lansare a romanului, organizată la Institutul de Chimie „Petru Poni” din Iași, o „tovarășă” i ar fi reproșat misoginismul, mai exact faptul că în cărțile
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
deja sau au s-o vadă mai mulți.” E convinsă că eforturile ei de Pygmalion feminin au eșuat. Se resemnează însă cu ideea că a căutat să facă totul „corect și fără fisură”. Tace cîteva minute, după care plonjează în reverii: „Cineva, un domn - ce-i drept cam copt -, mi a spus: C., tu ești o lume. Dacă m-aș mai naște o dată, tot nu m-aș plictisi cu tine.»” Ca să nu-i sparg visul, n-am scos o silabă. *L-
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
-l punea dis-de dimineață, pe halat. Într-un rând l-am zărit cățărându-se pe stâncile care mărginesc lacul de la Morfontaine, îmbrăcat cum îi era obiceiul, ca și când stătea să plece la Versailles. De jos, pe unde mă plimbam, cufundată în reveriile mele câmpenești, i-am strigat că, în mijlocul acestei atât de frumoase naturi, Cordonul său Al bastru era cu totul ridicol. Nu mi-a luat în nume de rău nici o clipă că l-am făcut să-și simtă cusurul; pentru că, la
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
o vreme când nu mai era obligat să o accepte.294 Cred că greutatea cu care își exprima gândurile altfel decât în scris îl ținea legat de oameni care erau de multă vreme la curent cu ideile și familiari cu reveriile sale, și că inferioritatea lui în cadrul unei discuții îi făcea, în general, destul de neplăcut contactul cu oamenii de spirit. De altfel, ceea ce dorea mai presus de orice era să aibă parte de devotament pentru persoana și pentru cauza lui, ca și când
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
despre științe și arte ă1750), Discurs asupra originii și fundamentelor inegalității dintre oameni ă1754), Scrisoare către D’Alembert despre spectacole ă1758), Noua Eloiză ă1761), Contractul social sau Principii de drept politic ă1762), Emil sau Despre educație. Postum au322 apărut: Confesiunile, Reveriile unui solitar și Rousseau îl judecă pe Jean-Jacques. În plin Secol al Luminilor, Rousseau ridică un protest vehement împotriva societății opresive și a instituțiilor arbitrare. Premisa gândirii sale sociale este că omul natural era bun și fericit, că natura a
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
lui B. din această etapă a creației sunt structurate binar: după o primă secvență sumar descriptivă, urmează prelungirea ei ca un ecou (sau ca un contrapunct) în interioritatea eului liric: „Inima galbenă a lunii / arde pe vânturi și lasă / vagi reverii de mătasă / cercului galben de astre / [...] / Singură / Inima mea, / pendulând / între lună și soare”. A tradus, singur sau în colaborare, din Cervantes, Lope de Vega, Federico García Lorca, Miguel Hernández. Antologia de „folclor poetic contemporan” Pe-un picior de plai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285588_a_286917]
-
intimitatea ființei și lume, concepută ca o traversare armonioasă prin peisajele imaginației, stârnite de cuvinte și devenite prilej de încântare, sau, dimpotrivă, ca o înaintare spre expresia rigidă, austeră. Notele generale ale acestei poezii sunt candoarea, discreția, aerul auroral, fragilitatea, reveria, toate exprimând disponibilitatea deschiderii ființei lăuntrice spre lume. Tonalitățile de cantilenă, ca și preferința pentru imaginile florale permit stabilirea unor conexiuni cu poezia simbolistă, obsesia hibernalului și a albului pur, a increatului sugerând apropieri de G. Bacovia sau de Ion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286994_a_288323]
-
cauzalitate a tuturor evenimentelor relatate, este factor declanșator și legitimant al intrigii. Iată de ce, hermeneutica acestui text se constituie până la urmă în hermeneutica unui vis. Textul oferă de altfel, așa cum s-a putut vedea la momentul analizei, cadre specifice coșmarului, reveriei sau extazului în fața frumuseții. Visul este însă prezent peste tot, în fiecare capitol, nu ca un ideal de neatins, menit unei relații de contemplație cu sufletul omenesc, ci ca o realitate care provoacă la acțiune, la deplasare, la schimbarea stării
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
ca progres științific și tehnologic, ca etapă în istoria civilizației occidentale, altul ca atitudine antiburgheză radicală, ca dezgust de anostul existenței și ca autoexilare. Literatura cu pirați a corespuns, de la un moment dat încolo, unei necesități psihice de evadare, de reverie compensatorie, care a devenit astfel când a explodat progresul tehnic și capitalismul a născut clasa de mijloc, cu noi nevoi de delectare. Dintr-un epos egal cu celelalte în valoare tematică, literatura marină a devenit, începând deja cu secolul al
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
date, cu toate că porturile și schimburile comerciale pe apă n-au înlăturat definitiv, probabil, ispita tâlhăriei (un exemplu e legenda târzie a piratului grec al cărui mormânt se află în vechiul cimitir din Sulina 2). Pirateria trebuie legată, la noi, de reveria mării, în general, pentru a forma un areal de analiză generos, cât de cât, deși interconexiunea dintre cele două teme nu duce întotdeauna exact la elementele care ne interesează aici. O privire rapidă peste istoria maritimă autohtonă ar putea da
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
să includă Sulina, Istanbul, Gallipoli, insula Skantsura, coasta Africii, Pireu, Messina, Port Said, insula Musarah, Marsilia, Gibraltar, Punta Arenas, Buenos Aires, Ușuaia, Strâmtoarea Magellan, Țara de Foc și înapoi. Sunt câteva pasaje în roman care au dovedit fiorul escapist și puterea reveriei marine a autorului, între care acesta, pulsatil, intens, profund liric, reprodus în toată lungimea lui de imn al navigației cu pânze, unic într-o literatură preponderent a uscatului : Soarele răsărea din pupa în fiecare zi, lungind umbrele catar gelor peste
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
de poveste, de desfășurare, de tensiune și de spectaculos, încremenit într o imagine interiorizată in extremis, stimabil, altfel, în genul său, tabloul marin nu dă o temporalitate a evadării imaginare, așa cum o fac literatura și filmul. Deși, s-o recunoaștem, reveria trăită în fața unui tablou marin nu poate fi cuantificată și generalizată, ea ține de subiectivitatea unică a fiecăruia. Prelungirile particularizante ale unei imagini statice pot fi cât se poate de ample și de dinamice și pot duce tabloul mult mai
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
era cuib de pirați care jefuiau vasele ce se apropiau de Gurile Dunării, făcând, treptat, marile averi cu care, mai târziu, deveneau oameni cinstiți. Proza Întâlniri în Arhipelag (1908) are cele mai multe referințe la pirați și, uneori, ele sunt provocate prin reverii de lectură sau întâm plări stimulative. Citind Scrisorilelui Ion Ghica, la bordul lui Mircea, pe un traseu dinspre Egipt spre țărmul româ nesc, naratorul-personaj reproiectează peisajele fostului guvernator al insulei Samos peste priveliștile contemplate de pe punte : Ce timpuri !... Prin locurile
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
acest gen a rămas legat de opțiunile copilăriei și adolescenței, la noi și aiurea. Final (pe țărm, puțin melancolici) Corăbii, mare și piraterie - iată trei borne istorice și simbolice interconectate. Dincolo de realitatea istorică a fenomenului au stat, ca de obicei, reverii, fantasme, legende, care, toate, au alimentat un anumit tip de imaginar occidental. El s-a manifestat cel mai pregnant în arealul angloamerican după secolul al XVII lea, odată cu Exquemelin și Johnson, iar proiecțiile rezultate au fost decupaje marine bazate mai
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
revistele literare ieșene precum și în “Candela Moldovei”. „...Versurile lui Ion Boroda vădesc o experiență a scrisului și o sensibilitate aparte, de singuratic care își denunță singurătatea pentru a o depăși; stările din gama acesteia, melancolia în primul rând dar și reveria ori apatia sunt refuzate ca actualitate poetică”, sublinia regretatul scriitor Laurențiu Ulici în Revista “România literară” din 27 august 1981. “Paradoxal - scria distinsul poet și eseist Octavian Paler într-o frumoasă prefață la volumul Primite retur (1984) - nici un poet nu
Personalităţi ieşene by IoanTimofte () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91513_a_93222]