3,189 matches
-
unui armean în Turcia și pentru că i s-au găsit la percheziție cocoșei de aur, a fost schingiuit cu un sadism ieșit din comun. La începutul lui 1951 a fost bătut în camera 104 din Gherla, iar Cornel Popovici enumeră torturile la care l-a supus el: lovituri cu bâta la fund și la palmă, lovituri cu palma peste față și cu pumnul în piept. L-a ținut nedormit trei-patru zile și apoi în poziție chinuitoare pe marginea patului timp de
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
cu bâta la fund și la palmă, lovituri cu palma peste față și cu pumnul în piept. L-a ținut nedormit trei-patru zile și apoi în poziție chinuitoare pe marginea patului timp de două săptămâni. Popovici adaugă că, în urma acestor torturi, Keropeian „a rămas foarte desfigurat și distrus”3. Nu se cunosc motivele pentru care i-au fost batjocorite familia și credința într-un mod atât de inuman, însă el s-a întâlnit cu Octavian Voinea, căruia i-a destăinuit o
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
de Interne. Transferat la penitenciarul Galata din Iași împreună cu lotul său, susține că în închisoare a fost bătut, tras de păr și electrocutat. Cu toate că se scăpa pe el și avea convulsii insuportabile, torționarii nu se opreau. Leonida afirmă că, în urma torturilor și a amenințărilor cu moartea, a cedat psihic și a devenit schizofrenic, fapt declarat, după eliberare, de către părinții săi. De asemenea, susține că inclusiv colegii din lot, văzându-i condiția, l-au declarat nebun în timpul procesului. A fost condamnat de către
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
de la etajul I, unde au sesizat atât încercări de a fi trași de limbă, cât și de a fi preveniți de pericol prin priviri. La începutul lui iulie 1951, cei șase au fost duși la camera 99, unde se desfășurau torturile cele mai crude din cadrul acțiunii de la Gherla. Asaltul „comitetului” de agresori a avut loc în seara lui 19 iulie 1951, când Livinschi, Pușcașu, Mărtinuș, Stoian, Popa și Romanescu i-au lovit îndeosebi la încheieturile mâinilor și picioarelor și la cap
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
au refuzat să se lovească unii pe alții, agresorii le-au condus mâinile pentru a se lovi, pe perechi: Maxim-Lupoaie, Obreja-Stoica, Neagu-Ismana. Maxim spune că și-a revenit abia pe 15 august 1951 din starea de leșin și înșiră alte torturi la care au fost supuși cei din grupul său: au fost forțați să își mănânce arpacașul din genunchi, dar s-au prăbușit cu toții cu fața în gamelă, opărindu-se, fiind sleiți de puteri; au fost obligați să lingă mâncarea de pe
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
le-au spus că vor fi anchetați cu privire la ceea ce s-a întâmplat la Gherla și că trebuie să spună adevărul, fără exagerări, fiindcă Securitatea știe tot, însă primul a încercat să îl sensibilizeze, amintindu-i că l-a cruțat în torturi. Înainte de procesul din toamna lui 1954 a fost dus la Văcărești, unde s-a încercat influențarea sa. Maxim a refuzat să facă declarații în timpul procesului pentru că a observat că grefierul nu le consemna. A mai trecut prin închisoarea din Aiud
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
la spate cu o funie, fiind lovit la cap, la față, pe spate, în coaste, plex și la tălpi. De fiecare dată când leșina era trezit cu apă. Țurcanu a jucat încălțat pe trupul lui, iar după câteva ore de torturi a izbucnit: „Cât Dumnezeul mă-tii vrei să mai stau eu în pușcărie din cauza ta, mă? Ori îți faci demascarea, ori, dacă nu, te duci îngeraș, după alții de-alde tine”2. Măgirescu recunoaște că s-a prăbușit fizic și
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
unde a stat cu Virgil Lungeanu, Gheorghe Parizianu și Gheorghe Costea. A cunoscut acțiunea violentă la camera 3-parter începând cu luna martie 1950. Mihai Iosub l-a avertizat să aibă grijă ce spune, întrucât în cameră sunt „reeducați” de la Suceava. Torturile au fost declanșate de către Maximilian Sobolevschi, care le-a spus celor din cameră că un grup de deținuți s-a hotărât să o rupă cu trecutul și să se reeduce. Bătaia a fost oprită de către Adrian Prisăcaru, de teamă ca
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
pentru că s-a declarat zidar, împreună cu Tomuța, Dănilă și Bărbulescu, deși nici unul dintre ei nu era de meserie. Totuși, în decembrie 1951 a fost dus la o cameră de la etajul III, într-o perioadă în care nu se mai aplicau torturi, ci presiuni psihice și morale. În luna februarie 1952 a fost mutat la atelierul de tâmplărie, fiind ulterior plimbat prin mai multe camere în vara lui 1952, înainte de a fi eliberat. Referitor la acțiunea din Pitești, susține că cel mai
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
prin mai multe camere în vara lui 1952, înainte de a fi eliberat. Referitor la acțiunea din Pitești, susține că cel mai greu de suportat erau tensiunea și incertitudinea asupra a ceea ce va urma, recunoscând că și-a schimbat mentalitatea în urma torturilor timp de câteva luni, până a ajuns la Gherla. După eliberare a urmat Facultatea de Teologie din Cluj, devenind preot reformat. A scris o carte în limba maghiară despre Pitești și Gherla: Ha túlélted hallgass! (De vei supraviețui, taci!). Silvestru
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
decembrie 1949, la Pitești. După vreo două săptămâni de carantină, în luna ianuarie a fost repartizat la camera 4-spital, unde i-a găsit pe Turtureanu, Sandu Mățăoanu, Mihai Jianu, Paul Mărăcine, Barbu, Țurcanu, Pușcașu, Roșca și Gherman. A intrat în torturi după o singură zi și mărturisește că Țurcanu le-a spus că, după eliberare, vor ajunge șoferi, în cel mai bun caz, ceea ce denotă faptul că acesta cunoștea în detaliu planurile Securității în privința victimelor. A asistat la uciderea lui Cornel
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
reveniseră și i-au avertizat pe ceilalți elevi să se ferească de Stoian și Cobzaru 4. De la Târgșor a fost mutat la Gherla, unde a făcut cunoștință cu acțiunea violentă, prima dată fiind iscodit într-o celulă, apoi introdus pentru torturi în camera 99, unde s-a reîntâlnit cu Maxim, Stoica, Lupoaie, dar și cu Stoian și Cobzaru. Susține că, în afară de bătăi, au fost puși să se scuipe unul pe altul în gură, iar unii să ingereze fecale ori să sărute
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
evitat discuțiile. După venirea lui Țurcanu, l-a văzut pe Oprișan lovind, realizând că era deja prins în malaxor 4. A fost transferat la Gherla cu al doilea lot, în august 1951, și introdus la camera 99, unde aveau loc torturile cele mai groaznice. A găsit totuși puterea să îl prevină pe Mihai Timaru: „Știi, o să fiu pus să te bat. ș...ț O să înțelegi mai târziu”. Odată începute bătăile, Timaru l-a văzut pe Oprișan lovindu-l, dar cu lovituri
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
provocat pe Țurcanu, care l-a călcat în picioare lăsându-se cu toată greutatea, evacuând tot aerul din el și spunându-i: „Așa ai să mori! Încet! Încet, încet! Picătură cu picătură!”2. Oprișan s-a îmbolnăvit de TBC în urma torturilor și a fost transferat la Târgu Ocna pe la jumătatea lui 1954. A stat puțin acolo, pentru că a fost implicat în al doilea proces al deținuților, în care a fost și condamnat. A murit în Casimca Jilavei prin iulie 1958. Aurel
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
ajunsese. Ion Pangrate 2tc "Ion Pangrate2" Născut în comuna constănțeană Valea Neagră pe 17 octombrie 1915, era tinichigiu și lăcătuș. A fost arestat ca legionar după rebeliunea din 19413 și rearestat de comuniști pe 26 iulie 1948. A trecut prin torturi la Gherla începând cu luna octombrie 1950. Condamnat la 15 ani de muncă silnică, a fost trimis la Gherla pe 4 martie 1949 și scos la muncă în fabrica închisorii ca maistru. După venirea studenților, prin octombrie 1950, a fost
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
arestat ca membru al organizației regaliste „Stema Țării”, la 24 de ani, pe când era student al Facultății de Chimie, în anul III2. În lotul său a fost încadrat și Gheorghe Vătășoiu, care avea să se sinucidă la Pitești. A cunoscut torturile în camera 4-spital începând cu 19 ianuarie 1950, arătând că au mai fost bătuți alături de el Alexandru Bogdanovici, Gheorghe Calciu și Iosif V. Iosif de către un „comitet” condus de Vasile Pușcașu și Gheorghe Roșca. Mărturisește că a avut senzația unui
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Analiză și cercetări. Din organizația sa mai făceau parte Constantin Petrescu, Vichente Murărescu, Gheorghe Popescu, Grigorie Frunză, Ion Cârciu și alții. A fost arestat la Bucovăț, în vacanța de Paști din 1949, probabil prin aprilie, spune el, pentru că Leonida cedase torturilor. A profitat de faptul că era la Cluj pentru a se declara „membru periferic” al organizației, astfel că a primit o condamnare de doar 3 ani. A executat 4 ani totuși, trecând prin penitenciarele Timișoara, Văcărești, Jilava, Pitești, Gherla și
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
membru periferic” al organizației, astfel că a primit o condamnare de doar 3 ani. A executat 4 ani totuși, trecând prin penitenciarele Timișoara, Văcărești, Jilava, Pitești, Gherla și Canal. A fost încarcerat în două celule de carantină înainte de a cunoaște torturile, stând cu cei din lotul său alături de ceilalți timișoreni (Emil Sebeșan, Ion Soare, Ion Angelescu). Într-una din aceste camere au auzit strigăte disperate din altă celulă, așa că s-au înțeles între ei ce să declare în cazul în care
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
gimnastică istovitoare. Obișnuit să încaseze lovituri de la box, sport pe care îl practicase în libertate, Plapșa și-a fixat bătăușii cu privirea pentru a le observa reacțiile: unii plecau capul, alții erau întărâtați și îl loveau mai cu sete. Dintre torturile la care a fost supus amintește: statul în picioare în fața priciului zile și nopți la rând (erau ridicați cu lovituri de ciomag dacă se prăbușeau), statul în poziția de „demascare” (statul în șezut, cu privirea îndreptată către degetele de la mâini
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
ori existau resentimente din cauza arestărilor), ci doar că s-a alăturat lui Țurcanu în martie 1949, după condamnările din urma proceselor. La Pitești a ajuns cu al doilea transport din Suceava, cel din septembrie 1949, dar, cu toate că a participat la torturile din camera 4-spital în perioada de început, nu s-a făcut prea mult remarcat până la transferarea sa în Gherla, pe 7 iunie 1950. Vidul de informații cu privire la el este completat și de absența din declarațiile sale din anchetă a referirilor
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
fiind cooptați, în afară de Stoian, Liviu Boeriu, la camera 80, Murărescu, la 81, Octav Botez, la camera 82, și Marcel Buta, Gheorghe Simionovici și Florin Bârsan, la 99. Popa recunoaște că obținerea informațiilor se făcea prin bătaie și că, înainte de începerea torturilor, stătea de vorbă cu oamenii lui din camere, dându-le indicații despre cei care vor veni acolo și ce material dețin. De asemenea, îi amenința pe acoliți că, dacă vor deconspira acțiunea, vor fi omorâți, după care le indica ce
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
după încetarea bătăii, au fost împărțiți în două tabere și că a trăit dezamăgiri teribile din această cauză. Din „comitetul” agresorilor făceau parte Zaharia și Juberian, dar și Păvăloaie ori Măgirescu, foști colaboratori direcți de-ai săi. Enumeră câteva dintre torturile la care au fost supuși: obligați să soarbă mâncarea fierbinte, bătuți individual, într-un crescendo continuu, întrucât echipele de agresori erau mereu schimbate sub pretextul că nu știau să bată, puși să frece podeaua sub greutatea unui bătăuș în cârcă
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
întâlnit cu Paul Limberea și Chirică Balanișcu; amândoi au murit în pat, lângă el. Popa a fost îngrijit timp de șapte luni la infirmerie, după care a fost transferat la Gherla, la jumătatea lui august 1951. Afirmă că, după toate torturile, trăia doar fizic, sufletește fiind complet distrus. Nu a mai avut de-a face cu acțiunea violentă în Gherla, reușind să stea izolat, motivând că are TBC și străduindu-se să tușească cât mai mult. Mai târziu a fost dus
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
fizică și complet înspăimântat. Când unii colegi din Jilava i-au lăsat pâine la baie, Aristotel Popescu i-a denunțat gardianului pentru că îl ajutau, refuzând să mănânce cadoul primit. A fost, într-un fel, victima absolută a Piteștiului, pentru că, prin torturi îngrozitoare, a fost transformat în agresor doar pentru a fi acuzat că este unul dintre responsabilii crimelor din Pitești și Gherla și pentru a muri în condiții mizerabile în închisoare, fără a-și reveni vreodată sufletește. Gheorghe Popescu 1tc " Gheorghe
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
care primise o condamnare de 8 ani de detenție. A ajuns la Pitești pe 5 noiembrie 1949 și a stat într-o cameră cu Cornel Pop, Murărescu, Lucian Plapșa, Grigorie Frunză, Constantin Petrescu și Gheorghe Ionescu, până a intrat în torturi la camera 4-spital cu lotul timișorenilor, pe 31 decembrie 1949, fiind bătut de Țurcanu, Popa, Gebac, Virgil Bordeianu, Roșca, Pușcașu, Livinschi, Bogos, Mărtinuș și Andronache. Imediat după torturi și autodenunțuri, a fost forțat de Popa să facă parte din „comitetul
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]