3,724 matches
-
în scoarță de copac, se oferă să îndeplinească această misiune. Au aprins un foc și au făcut pregătiri. Teccuciztecatl, zeul scoicilor marine, aduce ofrande prețioase, aur, pene de quetzal, ace de mărgean roșu. Al doilea, Nanahuatzin, nu oferă decât lucruri umile, trandafiri verzi, legați câte trei, și spini de agave pătați de propriul său sânge. Dar în fața focului care arde de patru zile Teccuciztecatl dă înapoi. În schimb, Nanahuatzin se aruncă în flăcări. Și abia atunci, rușinat, se hotărăște și rivalul
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
trei zile împreună și ne-am împrietenit. Cu părul negru, lins, cu ochii sumbri și melancolici, arătîndu-și dinții albi de câte ori zâmbește (și zâmbește des), Enrique e ceea ce s-ar putea numi un mexican obișnuit. Vorbește puțin, politicos, fără să fie umil. Șofer excelent, străbate șoselele toride ale sudului fără să se plângă nici de violența ploilor, nici de căldură. Și înțeleg din raporturile cu el că, într-adevăr, simpatia are un rol important în relațiile unui mexican cu străinii. Se povestește
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
cizmulițe, ciorapii stau perfect întinși. "Să nu-mi agăți ciorapii..." Rece, ca o găleată de apă turnată în creștet, mai vulgară acum decît orice vulgaritate în oricare clipă a vieții, vocea femeii îl mai împresoară încă, născînd în el sentimentul umil al culpabilității, făcîndu-l să-și plimbe iarăși privirea de la genunchi în sus, printre coapsele lungi, să fie sigur că nu a agățat vreun fir. Își desfăcea asemenea unei femei obscene / Picioarele"... izbucnesc cu violență, în amintirea lui Mihai, versurile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
ar interesa să auziți o înșiruire de ipoteze puțin plauzibile despre starea mea sufletească. E destul că v-am agresat astfel, nu mai e cazul să vă și plictisesc. Trebuie totuși să vă trimit această scrisoare pentru a vă adresa umile și foarte sincere scuze, fără a spera cu adevărat că le veți găsi acceptabile. Îndrăznesc să sper că nu v-am pricinuit nici un rău. Dacă v-am produs vreo suferință, vă asigur că mustrările de conștiință mă dor mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
am răspuns. M-am apropiat și am sărutat-o pe Georgie pe obrazul îmbujorat. Nu a fost ușor. Am simțit că tremură. I-am strâns mâna lui Alexander. — Ești un tip al dracului de norocos! am spus. — Știu, zise el umil și aruncă o privire scurtă spre Georgie. Apoi adăugă: Viața e plină de neprevăzut. Dar schimbările cele mai rapide sunt adesea și cele mai sigure. Odată ce ne-am gândit la asta, nici n-am mai avut nevoie de argumente. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
local numit The King’s Head and Artichoke. Hawkins cobora deja din mașină. M-am gândit să mai scap o vorbă de duh, dar m-a copleșit dintr-o dată un sentiment de oboseală, așa că l-am urmat Înăuntru. Am cerut umilă o vodkă dublă atunci când am fost Întrebată ce doresc, dar, În afară de asta, n-am mai scos o vorbă. El mă privi scrutător. — Ești În regulă? Am dat din umeri, căci nu vedeam rostul vreunui răspuns. — Știam că n-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
considerate ca zone rezidențiale, aproape egale cu cele din Victoria Park. Cel mai bun „drum“, bulevardul Travancore, numit astfel în memoria unui ennistonian care îl servise pe Raj în acest oraș, începea splendid din Crescent și se sfârșea ceva mai umil, dar încă agreabil, într-o zonă rurală, cu vedere spre țesătorie. Ivor Sefton, de pildă, locuia în Crescent într-o vilă datând de la sfârșitul secolului al XVIII-lea. Tânăra familie Gregory Osmore ocupa o casă frumoasă, separată, îndărătul platanilor dinspre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pe drumurile prăfoase din California. S-ar fi părut că cel mai mic semn, un gest al mâinii, prin care i-ar fi recunoscut existența, ar fi putut să-l tămăduiască, atât de intensă îi era nevoia și atât de umile așteptările. Rozanov se arătase indiferent dar, într-un anume fel, îngrozitor. Îi dăduse limpede a înțelege că nu dorea să-l mai revadă. Ceea ce îl făcuse pe George să devină și mai stăruitor, apoi nebun, turbat. Nu-și ruina el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
după pana de electricitate, și se îndreptă, laolaltă cu alte trei-patru siluete spre altarul iluminat. Pășind prudent cu tocurile ei înalte pe dalele de piatră, trecu pragul tocit spre crucifixul împodobit cu roșu și cu aur, rămânând în urmă, cu umil respect, pentru a-i lăsa pe ceilalți să intre înaintea ei. (Dar și ceilalți făcură același lucru.) Când se apropie de frumosul altar, cu marmurile-i magnifice îmbrăcate în superbe broderii, și îngenunche în fața lui, își simți inima bătând mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
George McCaffrey, dar desigur că îl cunoașteți. — McCaffrey, nu. Mai cunoști altul? — Mi-e teamă că nu. — Atunci va trebui să fii dumneata. Cuvintele sunau a final autoritar. Voi face tot ce-mi va sta în putință, spuse părintele Bernard umil și ușor amețit, dar încă nu mi-e foarte clar ceea ce doriți. — Pur și simplu pe cineva căruia să-i vorbesc. Cineva absolut serios. M-am obișnuit să-mi clarific gândurile pe calea conversației. — Să presupunem că nu vă voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
energie demonică. Îl invidiez pe Pavel. Dar nu crezi în mântuirea fără Dumnezeu? Ce le oferi oițelor dumitale? Sau le îndrugi minciuni? — Într-adevăr, ce le ofer? — Iluminarea și așa mai departe? Când mă gândesc la asemenea lucruri, mă simt umil și speriat. — Nu te cred. Și ce faci atunci? — Mă rog. — Cum poți? — Mă adresez lui Hristos, omul. — Lui Hristos? A murit de mult. — Al meu, nu. Pentru mine e o figură mitică. — Inventată de dumneata. — Nu... nu inventată... nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
negre. O canapea joasă, verde deschis, cu brațe foarte turtite, îmbrățișa o puzderie de perne mici, negre. În fotoliu capitonat cu creton, o masă de birou funcționărească, acoperită cu plastic, și un scaun pătrunseseră ca intruși, reprezentând, în felul lor umil, utilitatea și confortul. Pe sub ușile de lemn sculptat ale băii se strecura o șuviță de abur. Camera era caldă și duduia de zgomotul apei care, curând, deveni inaudibil. — Frumoasă cameră aveți aici, spuse George, așezându-se pe fotoliul capitonat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
se pot înșela! Precum e sus, așa-i și jos, cunoștea o excepție notabilă, prin raport strict la spațiul de locuit subteran, vizitat întâiași dată de către eroii noștri. Această excepție antagonică, izvorul unor insurmontabile discrepanțe, o constituia tocmai apartamentul proprietăresei umilului Vierme! Pardoseala din living parchet de stejar și de ulm, lăcuit și șlefuit cu migală, manual, de-a lungul nervurilor abia dacă se observa un pic, pe margini, sub povara grandioasă a unui imens covor original de Isfahan, mirifică mostră
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
a înălțat. Vițelul roșu nu s-a născut, încă. Din Castelul Sant'Angelo, din Castelul Gandolfo și din Basilică, Sanctitatea Sa, Primul Episcop, Papa, păstorește Roma. Urbi et orbi. Despre ultimul Antichrist, progenitura infernală, să fiu iertat, dar eu, unul, mărturisesc umil că nu am auzit. Cum n-am auzit nici despre Mabus. Nici despre Mahdi Solitarul. Nici despre Imamul sau despre Padișahul Neștiut. Nici despre Ivan Țarevici. Și nici despre Alt-Cineva. Și sunt semne majore! Ce-i drept, stirpea lui Iacob
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
pune pe tine niște blugi. Plus o geacă, o cămașă, un tricou sau ceva asemănător. Iar partea despre Cuvânt și despre Armele eroilor, hmm..., aia chiar că n-am înțeles-o. N-am ghicit-o. Je suis désolé! Îmi cer umil, încă odată, mii și mii de scuze. Ai dreptate! Cu hainele, se rezolvă cumva, până mâine, la amiazi, îl asigură seren Arhanghelul, pe Bursuc. Cu Armele, dragă prietene, uite cum stau treburile... BAAL II Faci tu cărțile de data asta
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
glosările astea sterile, cu mofturile și cu afirmațiile rizibile! mârâie iritat Bursucul, întorcându-se cu iarăși cu fața, către auditoriu. Din prima și ca să nu existe pentru careva, nici un strop de confuzie, aflați că noi suntem băieții buni. Despre prea umila mea persoană, iată că v-am spus. Blondul de lângă mine, chiar este cine spune că este! Arătați-i respectul cuvenit ori, dacă nu, schimbăm macazul! Vă promit! Eu nu mint niciodată! Iar în persoana celui de-al treilea și Bursucul
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
pe rând, tăiate, dezmembrate! Eșecul nu este o opțiune. Dacă pierdem, omenirea este și ea etern pierdută. Iar pedeapsa ei irevocabilă, e binemeritată! Așa după cum a și invocat damnarea, din adâncul inimii lui frânte, oropsite, negre, disperate, un spirit omenesc umil și umilit și Arhanghelul privi ostentativ și neclintit, spre Vierme. Ce...?! Cum...?! Eu...?! Eu să fi fost...?! Văleu...!! Dar, când...!? Când, dracu'...?! Când a plecat lepădătura de Coco, ca să și-o pună, cu javra de Năică? Atunci când am urat eu
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
de majordom, lui Elio nu-i trecuse vreodată prin minte să-i mulțumească acestuia pentru ceea ce făcea. Îi părea că aceasta este o consecință naturală a rolurilor lor În societate. De altfel, Buonocore acceptase de bună voie și Îndatoriri mai umile - s-o ducă pe Maja la psihanalist, pe Camilla la hipodromul de pe Flaminia, unde Își ținea poneiul, Xanadu -, și nu se lamentase niciodată. Elio deschise exemplarul, Încă neatins, din Corriere ca să vadă dacă se vorbea despre el În vreunul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
prin geantă și Închise telefonul. Îl privi pe profesor calm și angelic. — Merg mai departe? Întrebă politicos. La urma urmelor, profesorul nici măcar nu-l asculta. Își făcea notițe În palmbook, avea lucruri mai bune de făcut decât să evalueze pregătirea umililor săi studenți. Totul era doar o prefăcătorie, o farsă - dar apelul acela o demascase, Îi demascase și asta nu putea s-o admită. Trebuia să-l pedepsească. Zero Își dădu seama că avea să fie respins. Ideea Îl necăji, căci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
mai Înfricoșători. Nu putea să se lase intimidată de ageamiul ăsta. — Am aflat că au fost deja trimise scrisorile de confirmare. Șeful Începu să țăcăne cu pixul pe suprafața de sticlă a biroului. O măsură, sâcâit de Îndrăzneala supusei sale umile. Rămase surprins că era o blondă exemplară. Cam trecută, poate, dar cu siguranță nepotrivită Într-un post de telefonistă În care clienții puteau cel mult să aprecieze timbrul vocal. Confirmă. — Firma a hotărât să ducă mai departe o strategie modernă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
sunt absolut interzise de regulamentul firmei. Riști să-ți pierzi postul pentru o tăvăleală. — Ceilalți nu vor primi mesajul. Îmi spuneți că mi-am pierdut locul de muncă? Întrebă Emma. Ar fi vrut s-o spună cu o voce dulce, umilă și supusă, dar o spusese pe un ton agresiv, ca și cum ar fi vrut să-l sfâșie pe papițoiul acela indecent de nici treizeci de ani care arunca În stradă o mamă de familie. Puiul tatii, laureat În economie și comerț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
de soarta acestei noi javre râioase găsite de fiul său. Javră care avea să stârnească mila și dragostea Camillei - care și-ar fi dorit atât de mult să țină unul În casă, În timp ce el urâse dintotdeauna câinii, patrupedele acelea tâmpite, umile și servile ca ființele umane, cu care se aseamănă mai mult decât Își seamănă de multe ori oamenii lor Înșiși. — L-am prins cu o creangă, Îi explică Aris, surprins de interesul tatălui său. Se oprise la baza piciorului de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
o stea a cântecului italian, mai erotică decât Patty Pravo, mai rebelă decât Loredana Berté, mai ambiguă decât Alice, se vedea zăvorâtă de un fost militar, forțat să solicite Forțelor Armate să-i prelungească pentru câtva timp contractul, căci cu umila lui diplomă de maistru mecanic nu reușea să-și găsească de lucru. Iar Emma avusese deja un teolog. Un licențiat În științele lui Dumnezeu. Și putea să aibă pe oricine, oricând, chiar și mâine. Voi să știe de câte ori o avusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cotlet și cartofi prăjiți, imaginează-ți, spuse Emma deschizând portiera. Mașina lui Sasha mirosea a mentă. Scaunele erau acoperite cu pânză albă. În aparat, iubitul fantomatic lăsase Eternal Caballé. Carcasa CD-ului Înșiruia titlurile: Trăiește nefericit alături de ea. Eu sunt umila ta umbră. Mereu liberă. Mon cœur s’ouvre à ta voix. Sasha se așeză la volan, Își Înfipse degetele În ochi și Își scoase lentilele. Cu un gest eliberator, care Îi provocă o mare plăcere, le aruncă pe fereastră. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
zecile de polițiști care așteaptă În stradă, locuitorii ieșiți la ferestrele Întregului cartier, ospătarii, bucătarii și oamenii de serviciu de la restaurante, bețivii, turiștii care se Întorc la hoteluri. Targa rămâne pe trotuar, În lumina lampionului, În Întunericul nopții. Lucrul acela umil - precar, fragil, gol, acolo jos - În fața tuturor. Ceva profanat pentru totdeauna. Și-a văzut tatăl cu pistolul Îndreptat spre ea. Cum poți să vezi așa ceva și să rămâi viu? Și totuși. O pun cu grijă În mașină, de parc-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]