15,576 matches
-
dar, să-mi închipui numai, că dându-i-se jos bandajele și privindu-se în oglindă, și-a pierdut cunoștința, iar când și-a revenit nu-și mai aducea aminte de chipul lui de dinainte. Atunci Csákány a arătat spre plic, spunându-mi că în el se află vechiul lui buletin de identitate, i l-au dat la externarea din spitalul militar, iar acolo, în buletin, se află singura lui fotografie de pe vremea când mai avea fața intactă. El chiar că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
-i slab de înger, dar de atunci n-a mai avut curajul să se uite la această fotografie, a mințit că și-a pierdut buletinul, făcându-și unul nou, cu această nouă față. Csákány a tăcut, s-a uitat la plicul de pe masă, apoi la mine, și mi-a spus c-ar vrea să-mi ceară o mare favoare, să nu spun nimic, să scot doar din plic buletinul, să-l deschid și să mă uit la fotografia aia veche, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
unul nou, cu această nouă față. Csákány a tăcut, s-a uitat la plicul de pe masă, apoi la mine, și mi-a spus c-ar vrea să-mi ceară o mare favoare, să nu spun nimic, să scot doar din plic buletinul, să-l deschid și să mă uit la fotografia aia veche, apoi să-l închid la loc, să-l bag înapoi în plic și să-l iau cu mine și să-l păstrez. Atâta-mi cere, știe că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
ar vrea să-mi ceară o mare favoare, să nu spun nimic, să scot doar din plic buletinul, să-l deschid și să mă uit la fotografia aia veche, apoi să-l închid la loc, să-l bag înapoi în plic și să-l iau cu mine și să-l păstrez. Atâta-mi cere, știe că nu e puțin lucru, dar pentru el ar însemna foarte mult, iar dacă fac asta, atunci mă roagă ca de-acum înainte, când o să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
pentru asta, atunci nu trebuie s-o fac, pot să plec liniștit acasă. Eu m-am uitat atunci la Csákány, la fața lui plină de semne și cicatrici, și i-am zis că da, o s-o fac, și am deschis plicul, hârtia gălbejită, subțiată de atâta purtat prin buzunare, mi s-a destrămat printre degete, am scos buletinul, de pe coperta cenușie, unsuroasă, stema și scrisul dispăruseră aproape cu totul, ei, și atunci l-am deschis și am privit la fotografia de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
acel chip tânăr, mi-am adus aminte de tata, de tata și de fotografia lui pe care am scos-o din vechiul lui livret militar, și am simțit cum îmi dau lacrimile, și atunci am închis buletinul și, împreună cu rămășițele plicului, l-am pus în buzunarul interior al hainei, lângă regele meu alb, din os, și m-am uitat la Csákány și i-am zis că-i mulțumesc, o să am mare grijă de plic, și două lacrimi mi s-au prelins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
atunci am închis buletinul și, împreună cu rămășițele plicului, l-am pus în buzunarul interior al hainei, lângă regele meu alb, din os, și m-am uitat la Csákány și i-am zis că-i mulțumesc, o să am mare grijă de plic, și două lacrimi mi s-au prelins la vale pe obraji, le-am șters cu dosul palmei și i-am zis că acum o iau spre casă. Atunci Csákány s-a ridicat în picioare, a venit la mine, mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
am spus eu. Ce mai faci? — Bună. John Self. Ce onoare, răspunse Butch Beausoleil. — Ce mai faci, bătrâne? mă întrebă Fielding. Moșule, să știi că arăți cam tulbure. Să nu uit, am aici un cadou pentru tine. Îmi întinse un plic. În el era un bilet de avion New York - Londra, la clasa întâi. — Zborul e programat la ora nouă, îmi spuse Fielding, dar tu o să prinzi avionul - garantez pentru asta. Și acum, John, după cum arăți, nu ți-ar prinde rău ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
acoperită cu piele de rinocer și un pat oval ca o cuvertură de satin negru. Nici unul din aceste obiecte nu îmi aparține. Pereții tapetați cu voal nu sunt ai mei. Totul e închiriat închiriez apa, căldura, lumina. Închiriez ceaiul cu plicul. Locuiesc aici de zece ani și nimic nu e al meu. Apartamentul meu e mic și mă costă o groază de bani. Stând în colțul de nord al bucătăriei, îi urmăresc pe practicanții de jogging cu picioarele lor subțiri, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
cu husă de culoarea cartofului, și-a desfăcut evantaiul teancul de scrisori nedeschise, aruncate neglijent. De când a reprezentat corespondența un subiect de sine stătător în viața mea? Când mă uit la dreptunghiurile din pachet, când, în cele din urmă, rup plicurile, croindu-mi cu un mârâit drum printre rugămințile și ofertele ca niște capcane ale acestor scrisori cerșetoare, îmi vine să spun: Uite ce e, n-am putea să schimbăm subiectul? Cel puțin o singură dată în toți anii ăștia? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
mai multe articole din produsul ăsta - pentru Martina... Doris m-a iertat destul de ușor. Toate fac așa la început. În plus, câștigă o sută de mii de parai ca să-și manifeste interesul. Apoi am găsit un pix, un blocnotes, câteva plicuri și niște timbre. Mi-am deschis carnetul de cecuri. În timp ce lucram, îmi șopteam mie și banilor. Ultima scrisoare avea adresa scrisă de mână și mi se adresa cu Domnului John Self Esquire. Pe când răsfoiam teancul kaki, în dimineața îngrozitoare a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
de chiloți în coșul cu rufe murdare. În frigider era lapte proaspăt, dar în cană nu se vedeau resturi de ceai - și Selinei îi place ceaiul. E foarte pretențioasă când e vorba de ceai, și adesea are la geantă un plic de ceai... Mă aștepta. Am ghicit după agitația teatrală și exagerată de care era cuprinsă. Unde ai fost? am întrebat-o eu. „Aici“ a insistat ea cu o mișcare vioaie dai cap. De unde ai știut că mă întorc? „N-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
sex. Selina intră în dormitor cu bărbia înfiptă în piept. O întâmpin cu un râgâit măreț și fierbinte chiar când mai slobod băierile burții. Am luat teancul de scrisori de pe măsuța de serviciu și am început cu una de la sfârșit: plicul care conține extrasul meu de cont lunar, cu familiara hârtie maro și sigiliul de ceară ca o picătură de sânge. Nu mai e contul meu bancar, sigur că da. E un cont bancar asociat. Acum, jumătate din el aparține Selinei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
și i-am telefonat lui Fielding și l-am rugat să-mi dea o sumă incredibilă de bani. Din câte mi-am dat seama, el părea să-mi aștepte telefonul. Părea încântat. În aceeași seară am primit în cameră un plic mare. În el se afla o carte de credit americană, o cărămidă de cecuri de călătorie, o cartelă pentru automatele bancare de la o bancă de pe Fifth Avenue pentru o mie de dolari pe zi, dacă era cazul. Atât de ușurat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
că nu mă vei mai plăcea, că nu-mi vei mai arăta înțelegere - și cătă nevoie am de înțelegerea ta. Nu-mi pot permite să o pierd. Fanfaronul de Napoleon - porcului ăstuia îi plac merele. Am găsit în buzunar un plic de chibrituri La Zelda - Braserie și salon de dans. Unde am mai fost? Poate că ar trebui să o întreb pe femeia care mă urmărește prin New York. Ea trebuie să știe. În portofel am găsit un pachet cu trei prezervative
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
scările cu degetele-mi fripte de dorința de a ucide. Apartament era gol, desigur - primitor, ireproșabil, surprins (cât se poate de sincer) să mă vadă într-un asemenea hal. La început, în toată tăcerea care mă împresura, când am văzut plicul cu J-ul baroc, am crezut că javra aia mincinoasă mă părăsise deja. Totuși, hainele, medicamentele, cremele, ceaiul ei special, mirosul ei, feminitatea ei erau toate încă aici, nu dispăruseră, nu încă. „Cu dragoste, Selina.“ S-ar putea zice că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
o săptămână. Are exact aceeași greutate ca mine și ne înțelegem de minune. Georgina are... Are o inimă mare, Georgina asta. Îi scriu Martinei cam de două ori pe săptămână. În fiecare dimineață străbat linoleumul rece, stând la pândă după plicul roșu, alb și albastru. Deocamdată nimic. Încă mai sper. Scrisorile mele de dragoste n-o fi vreo mare operă de artă, dar sunt, cel puțin, al dracului de sincere. Trebuie să te primească înapoi, nu-i așa, dacă le iubești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
extraordinare, care străluceau pe fețele tuturor, de parcă își revedeau copi lul pierdut și regăsit ca prin minune. Fiecare îmi adusese câte ceva drag, rupt din suflet. O doamnă, într-un căru cior, ajunsă cu greu până acolo, mi-a dat un plic cu câteva timbre înfățișându-l pe Regele Ferdinand. Nu știu cine era, desigur cineva din trecut... Unul îmi adusese un mic album de Țuculescu, altul, o cărticică despre Enescu, unii veniseră cu câte o floare, alții, cu câte o veche fotografie ca
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
am zâmbit cu sfială. — Bineînțeles! exclamă Ioana. De data asta nu mai scapi. — Cum facem? am iscodit-o. — Eu, să-ți spun drept, am o versiune prescurtată a setului original, așa că pornim jocul de la textul meu. Ioana scoase dintr-un plic puțin îngălbenit o foaie împăturită și mi-o întinse, îndemnându-mă să citesc cu voce tare întrebările. Am deschis hârtia și am început: — Ce calitate admiri la un om? — Farmecul. Dar tu? — Bunătatea. Ce apreciezi mai mult la un prieten
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
să o lase baltă. Va veni anul următor cu cel mai rapid pachebot! În scrisori, numai bine; una pe an, iarna. Donna Iulia le citea, apoi le așeza în sertarul mesei. Noaptea, uneori, aproape adormită, Donna Iulia umbla după ultimul plic. I se părea că nu înțelesese ceva. Recitea; înțelesese bine. Câteva rânduri, de fiecare dată, Tim le adresa părinților. Donna Iulia le arăta scrisoarea - locuiau la câteva case. Să știi că sunt mereu în preajmă! părea că-i zice soacră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
fiu sigură... După încă trei ani, Tim nu aflase gândul cel nou al Donnei Iulia. Cel plecat vestea, ca totdeauna, de bine. Călătorește, America e mare, își zicea Donna Iulia. Dar simte că-l aștept, altfel nu ar scrie. Pe plicuri, de câțiva ani, ștampilele arătau, mereu, alte localități. Noaptea le căuta pe hartă; un oraș îl găsise, era în vest. Cîteva așezări nu figurau; în astfel de locuri, nebăgate în seamă de mulți, se putea scoate câștig bun. Donna Iulia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
aia pe cap și crezi că dai gata pe toată lumea! Lasă-mă în pace!” i-a strigat. Vânătorul de lupi albi și-a îndesat căciula pe cap și a pornit gânditor spre casă. Peste vreo săptămână, Donna Iulia a primit plic de la Tim. A învârtit hârtia multă vreme. Cel plecat scria, ca de obicei, că s-a ivit o afacere neașteptată și că, imediat ce termină, va lua bilet pentru vapor. Va veni vremea: toate aveau un timp al lor; Donna Iulia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
Poștașul nițel amețit. A oprit cu greu. Poate a băut cu Tim, și-a zis Donna Iulia. „Aveți o scrisoare!” a strigat poștașul. Crezând că nu a fost înțeles, a repetat: „Aveți o scrisoare!... Din America!” a continuat, fluturând un plic mare. „Mereu vă scrie cineva din America!” Drumul spre casă a fost lung. Donnei Iulia îi era somn. Vroia să doarmă. A desfăcut plicul spre seară. A citit scrisoarea de câteva ori. A prins-o un sughiț. A băut apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
că nu a fost înțeles, a repetat: „Aveți o scrisoare!... Din America!” a continuat, fluturând un plic mare. „Mereu vă scrie cineva din America!” Drumul spre casă a fost lung. Donnei Iulia îi era somn. Vroia să doarmă. A desfăcut plicul spre seară. A citit scrisoarea de câteva ori. A prins-o un sughiț. A băut apă. Nu-i faci unui om așa ceva... Când s-a liniștit, a citit iar. Saint Joseph, Missouri 16 martie 1889 Iulie, Nu știu cum te va găsi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
Trebuie să plătești, mi se pare drept. Pentru asta, azi, aștern această scrisoare. Până acum ți-am trimis una pe iarnă. Douăzeci și patru le vei primi după ce eu nu voi mai fi. Douăzeci și trei sunt deja scrise și puse în plicuri. Peste cel mult o jumătate de ceas, o voi așeza pe aceasta într-unul. Toate îți vor fi trimise de către cei trei frați Wright, niște inși de treabă la care stau de când doctorul m-a dat acasă. Nu vor pieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]