14,765 matches
-
se auzi glasul batjocoritor al lui Flamma. Pe aici intră gladiatorii, dar nici unul nu urcă treptele acelea la întoarcerea din arenă. Cei morți ies pe porta libitinaria, iar cei vii - pe poarta principală. Pe poarta aceea voi ieși după ce voi vărsa sângele tău în arenă. Îl împinse la o parte pe Valerius și începu să coboare cu grijă. Scara se termina într-o încăpere îngustă și înaltă, unde câțiva muncitori mânuiau scripeții ce puneau în mișcare frânghii și contragreutăți. Sus, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
din arenă se ascundeau de fapt disprețul față de persoana lui și speranța unei revoluții. Așa că și-a pus gărzile să-i ucidă pe manifestanți. Și nu-i numai asta, zise paharnicul. Tonul lui devenise belicos. Era atât de agitat, încât vărsă vinul pe jos. Îl alungă pe sclavul care voia să spele podeaua și trânti o cârpă peste pata de culoarea sângelui care se întindea pe pardoseală. — Din porunca lui Vitellius a fost otrăvit Junius Blesus... Înainte de a veni la Roma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
omorât de ucigașii plătiți de Vitellius, iar armata lui avea să fie înfrântă de soldații vitellieni care împânzeau orașul? Privi nisipul, pe care câteva dansatoare presărau petale de trandafiri și unde, peste puțină vreme, el, secutor-ul Valerius, avea să-și verse sângele. Se ghemui, așteptând finalul ceremoniei preliminare, al cărei fast i se părea grotesc. Își simțea nervii întinși din cauza așteptării, nu a fricii. Câteva ajutoare așezau buchete de trandafiri roșii pe gardul ce despărțea arena de treptele amfiteatrului, împodobit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
pe care se aflau bucățele de tămâie, cornuri de pin uscate și alte substanțe pe care oficiantul urma să le arunce în foc într-o anumită ordine, potrivit tradiției. Altul îi întinse o cupă cu vin, pe care sacerdotul îl vărsă deasupra substanțelor parfumate, încheind ceremonia. Trâmbițele anunțară prezentarea programului luptelor. Se auziră numele gladiatorilor care aveau să se înfrunte. Când auzi strigătul: „Rețiarul Skorpius împotriva secutor-ului Orpheus“, Valerius se ridică și îi aruncă lui Marcus o privire indescifrabilă. În arenă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
și atâta oboseală? Antonius lovi cu pumnul în masa ce fusese așezată în fața cortului. Mesagerul tresări. În spatele lui Antonius, Arrius Varus, Errius Sartorius și Cornelius Fuscus rămaseră impasibili. Sunt mesagerul împăratului, se grăbi să precizeze trimisul lui Vitellius. Nu-ți vărsa mânia asupra mea. — Nu eu îi ucid pe ambasadori, ci împăratul tău. Nu eu uit că ambasadorii sunt sacri chiar și pentru barbari... Glasul lui Antonius era gâtuit de mânie, iar în priviri i se citeau furia și durerea. — În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
și stihurile alătur ate: „...Sună toaca la Doftana / Către zori se-ntinde geana./ Nu l mai c hinuiți pe Dej / Noi în luptă suntem treji. Șade dus, la „H” în sus / Gheorghe în cătușe pus. / Și în loc să-i dea mâncare / Varsă apa din căldare, / Să nu aibă aciuare...” (Comunistul). Față de cele de mai sus, notam într o carte a mea : „Oare există vreo cauză că A.B. nu-și mai amintea că a debutat la ziarul local și nu în „Luceafărul
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
În mijlocul bisericii stătea mortul învelit în giulgiu. Biserica era iluminată și împodobită ca pentr u un mort, fost om bogat. Prohodul i-l făcea arhiereul, înconjurat de mulți clerici. Nu era de față nici o rudă, nici un prieten, nu s e vărsau lacrimi mincinoase... doar o vădană, în haine negre, af lată la picioarele sicriului; restul săracilor care alcătuiau cortegiul răposatului, purtau pe fețele lor întipărită tristețea mută și dureroasă a adevăraților prieteni rămași în viață... Apropiindu-se de sicriu, Arhiereul îi
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
cu raza-i lină, dulce Au ajuns după muncel. Au ajuns ș-a lui iubire S-a sfârșit a ei menire Viața mea de-a lumina. Dar pe cer au rămas stele Mie lacrimile mele Ce pe lume le voi vărsa.” Versuri care vor continua când Eminescu avea să se îmbolnăvească: „O! Visul meu cel mai slăvit Frumos și cel din urmă Așa cum dulce te-ai ivit Te stinge și te curmă Căci e demult de când am pus Inimei mele pază
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
se va depune de Academia Română, conform art. 12 din statutel e ei , la Cassa de Depuneri sau Banca Națională. Scrisurile rura le i eșite la sorți se vor completa, iar sumele ce vor depăși, din încasarea lor integrală, se vor vărsa fondului indicat mai sus, pentru crearea de premii și burse la liceul « Codreanu » din Bâr lad. Aceste premii de 200.000 lei, indivizibile, v or î ncepe a se acorda din anul 1931, în sesiunea de Iunie a Academiei Române, cu
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
și germană a operei poetice complete a lui Mihail Eminescu. Dacă nici după trecerea acestui nou interval de trei ani, nu se va prezenta nici o traducere reușită, în condițiunile arătate mai sus, atunci sumele respective ale traducerilor nepremiate se vor vărsa fondului de premii sau burse a celor mai buni elevi ai liceului «Codreanu» din Bâr lad, cumpărându se efecte de Stat pentru mărirea acestui fond . În general, chestiunea traducerilor operelor literare de valoare românești în limbile străine, o consi der
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
de 100.000 lei și un imobil în Bârlad testat unei surori a sa. Numește diferiți legatari asupra lucrurilor și publicațiunilor sale periodice, obligându-i pe fiecare ca o pătrime din venitul net din come rcia lizarea lor să se verse Academiei Române pentru sporirea fondului de premii sau burse la elevi ai Liceului „Codreanu” din Bârlad, hotărât prin actul său de danie din anul 1929. După executarea acestor legate, Academia are sarcina să întrebuințeze „banii rămași pentru publicarea diferitelor manuscrise importante
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
dar va preti nde din anul de doliu, iar în schimbul automobilului va cere Academiei cheltuielile de înmormântare. Examinând situația, comisia își exprima opinia ca Academia să lase dnei, fără nici o pretenție automobilul dar suma de 400.530 lei să fie vărsată la fondul succesiunii, dată fiind situația precară a fondului; în sc himb, Academia să achite dnei Hamangiu pentru anul de doliu, câte 10.000 lei pe lună, adică în total 120.000 lei, propunere care se aproba în unanimitate. În
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
noi în cercuri rotunde și moi? Statuile În ritm de vals, citesc imaginile întocmite fals pe sticla înghețată și rece. Statuile mor sufocate de obiectele din jur: ca lumânările stinse ușor de o mână nevăzută dispărută și ea, undeva, cândva, vărsată în aerul apăsător și galben, în irizări de toamnă târzie, vie, doar în amiaza mea. Alături de femeia frumoasă din piatră, stă o mască, care niciodată n-a zâmbit. Ce idee s-o pui în tablou cu ramă prețioasă de aramă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
-n rostire. Încerc pereții camerei cu tapetul de mătase violet, afrodisiac înflăcărat, ca părul viu, șerpuind peste perna de puf. Eroare, pereții s-au măcinat; am ascultat cum vâjâie la colțuri dezordinea vântului, sau respirația mea cu obrazul ciupit de vărsat, destramă zbârcit, cenușiu brâul care a fost cândva colorat și viu. Spori microscopici dansează pe zid, un miros de alge îmi atinge fața când dorm; un vrăjitor lărgește vârstele tăiate-n pereți, se joacă cu-ndoiala în miros jilav și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
Nimeni nu pune un petic de postav nou la o haină veche; pentru că și-ar lua umplutura din haină, și ruptura ar fi mai rea. 17. Nici nu pun oamenii vin nou în burdufuri vechi; altfel, burdufurile plesnesc, vinul se varsă, și burdufurile se prăpădesc; ci vinul nou îl pun în burdufuri noi, și se păstrează amîndouă." 18. Pe cînd le spunea Isus aceste vorbe, iată că a venit unul din fruntașii sinagogii, I s-a închinat, și I-a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
prooroci, înțelepți și cărturari. Pe unii din ei îi veți omorî și răstigni, pe alții îi veți bate în sinagogile voastre și îi veți prigoni din cetate în cetate; 35. ca să vină asupra voastră tot sîngele nevinovat, care a fost vărsat pe pămînt, de la sîngele neprihănitului Abel pînă la sîngele lui Zaharia, fiul lui Barachia, pe care l-ați omorît între Templu și altar. 36. Adevărat vă spun, că toate acestea vor veni peste neamul acesta. 37. Ierusalime, Ierusalime, care omori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
zicînd: "Luați, mîncați; acesta este trupul Meu." 27. Apoi a luat un pahar, și, după ce a mulțumit lui Dumnezeu, li l-a dat, zicînd: "Beți toți din el; 28. căci acesta este sîngele Meu, sîngele legămîntului cel nou, care se varsă pentru mulți, spre iertarea păcatelor. 29. Vă spun că de acum încolo nu voi mai bea din acest rod al viței, pînă în ziua cînd îl voi bea cu voi nou în Împărăția Tatălui Meu." 30. După ce au cîntat cîntarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
repede un compensativ de wiscky că deja văd dublu și-i motiv de dambla prin deces. ȚACHE Aveți rău de spațiu închis? LELLA Nu drăguță. Eu am rău de mare. Și nu te uita ca prostu, că orice apă se varsă în mare și mare țiar fi pomana să dai un wiscky, fie el și rusesc, contrafăcut de unguri. Merçi. ȚACHE Cum și când v-a venit ideea de a candida? LELLA Păi, ca s-o zic pe bune,mi-a
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
sculptor amator sau amator de sculptură? Și una ...și alta. Dar mai mult mă preocupă bronzul. Aha. Și eu mă omor după bronz, că-l fac la ultraviolete, la o lampă. N-am mers la Mare că-i poluată. Au vărsat ăștia pești în ea, ceva de groază, că i-a dat și la televizor pe mai multe canale, că de aia și cred că s-au înmulțit în halu ăsta. Peștii pyrania am auzit că devorează tot. În marea noastră
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
inutile deoarece a ars, fura indicatoarele rutiere puse de romani, care, nemaigăsind drumul spre coloanele bojdeucilor de celibatari decorate-n ton cu moda autohtonă, au făcut celebrele depresii antice și s-au lăsat asimilați cu sărmăluțe, blănuri de oaie, vin vărsat pe rogojini, mămăliguță și codri verzi de brad de Crăciun Împodobit cu capete de lup, amestecați, triturați În procesul de făcut geneza chiseliță pînă la totala lor dispariție și contopire cu viețuitoarele de sub frunzele de foioase, viezuri, strămoși, berze, formarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
rulotă ca să-l Împuște și el cînd i-o sosi vremea pe mecanic, totul se amestecă iar ca Într-o mîncare asiatică cu 27 de castronașe pline cu lichide gelatinoase gri necunoscute, probabil ulei de floarea soarelui, Îți vine să verși doar urmărindu-l pe bucătar dîndu-ți rețeta, o poți face În oricare dintre castronașe, s-ar putea ca asta să le fie menirea, conținutul, se combină scene reluate din film cu altele pe care ți le poți Închipui că se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
fantomele poveștilor care ar fi trebuit să fie”* Salman Rushdie. De cîteva ori am ațipit. Niki este uluitor de soporific. La un moment dat am deschis ochii tocmai cînd ofițerul Își tăia unghiile de la picioare și mi-a venit să vărs. Ritmul neorealist de lent e imprimat de Înmormîntarea inițială ce pare să dureze pînă la genericul final. Rebengiuc e șters, ceilalți, cenușii, Coca Bloos creează o babă insuportabilă cinematografic, restul ar putea lipsi, Florian nu-i diabolic, cum poate s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Și dacă părinții soldaților Împușcați la Otopeni Îl Întreabă În România liberă de pomană cine-s criminalii, el ondulează cîte-un verb, ce era să facă, nu știa nimic, c-a venit În vid, l-a umplut, gata. După care Își varsă amarul provocat de Roman, care l-a lăsat singur prin văzduh. Acum, e posibil ca domnul Iliescu să aibă buba admirației de sine perfect Îndreptățită. Doar a jucat cîndva tenis cu Însuși Danubiul gîndirii, și nu se poate să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
nu lua, nu vezi că-s verzi și umblă muștele pe ei, văzusem, dar foamea la care se adăuga sentimentul fantastic că am ajuns și eu o dată primul la o coadă a Învins și-am cumpărat o duzină și-am vărsat după aia trei zile dîrdîind sub pături cu blonda pe care-abia o cucerisem părăsindu-mă dezgustată de tîrÎtul meu aproape neîntrerupt spre WC, pe urmă m-am mai destins, stăteam cazați la o babă cu drosofile unde mirosea Înfiorător a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
punctele erotice discutabile, și mi-am dat seama destul de repede că nu sînt geniu ci pe-aproape, așa că am continuat din sadism. Și prin anii ’80 nu-mi plăceau nici gospodarii, găleata cu care căram apă de la cișmea pînă-n casă vărsînd jumătate din conținut pe ulița copilăriei lor și foarte multe alte lucruri, inombrabile, gonococul, găinile, gajurile ba, dar nu le mai jucam În curtea școlii, crescusem, nu mai eram la școală cu fetele cu sîni de 12 ani fierbinți, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]