17,554 matches
-
cânta și pentru Noi valsul durerii sale, Părăsita. În tot acest răstimp Regele era foarte atent la dis cuție. A ascultat și el cântecul oprind cu greu lacrima care dădea să izvorască în colțul ochilor. Și, după ultimul sunet, între perechea regală și grupul alămurilor s-a lăsat o liniște adâncă, momentul consumat așteptând parcă să se întâmple o minune. Domnule căpitan Alexandru Marian... Majestate, dânsul nu mai e căpitan...a fost de gradat... Domnule căpitan Alexandru Marian, Vă mul țumim
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
oamenilor. În fiecare duminică, după slujba de la biserică se mergea la horă. Am mers și eu așa, pentru spectacol. Băieții jucau frumos dar prea îndârjit,oarecum nepotrivit cu starea de armonie pe care trebuia s-o ai la dansul de perechi. De vină era pârdalnica de pălincă din care, înfierbântați de mișcare, flăcăii mai luau câte o porție. Am chemat un bătrân și l-am rugat să mă ajute să ascund sticlele. Or să ne omoare ăștia dacă află. Nu-i
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
pe care tinerii îi imită. Ce fel de societate este aceasta în care sunt încurajate (cel puțin prin nesancționare) astfel de idealuri? Marile aglomerări urbane izolează individul. În lumea satului fiecare persoană este prinsă într-un angrenaj complex mai multe perechi de ochi privindu-l și supraveghindu-l. Atitudinea celorlalți față de el depinde de comportamentul său. Comportamentul său este parte integrantă a chipului sub care este văzut de ceilalți. La oraș se produce o ruptură între comportament și aspect: fiecare este
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
când ne scapă asemenea modului în care propriile dorințe "ne scapă", devenind în felul acesta și o imagine a ceea ce ne este străin (în sensul că scapă controlului nostru), a Străinului din noi. Din această perspectivă, a spune că este "perechea ta" nu este total greșit: este perechea acelei părți din tine pe care n-o poți controla, a acelui Eu care este mai mult, și parcă altceva, decât Sine. Statistica poate fi o sursă de fericire; una apropiată cumva de
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
propriile dorințe "ne scapă", devenind în felul acesta și o imagine a ceea ce ne este străin (în sensul că scapă controlului nostru), a Străinului din noi. Din această perspectivă, a spune că este "perechea ta" nu este total greșit: este perechea acelei părți din tine pe care n-o poți controla, a acelui Eu care este mai mult, și parcă altceva, decât Sine. Statistica poate fi o sursă de fericire; una apropiată cumva de absolut. Prin intermediul ei nu mai sunt limitat
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
-ți asumi că undeva în lume aceasta altcineva a exprimat deja ideile de noutatea cărora te bucuri, fără ca tu să fi avut timpul, răbdarea, posibilitatea etc. să știi asta. Te poți salva de riscul repetării postulând bucuria regăsirii unui "suflet pereche" sa a unei "minți gemene". Numai că pornirea inițială e cea de-a fi unic, marcându-ți astfel locul într-o lume prea plină de similitudini. Două idei la fel de goale de sens: scriitor fără (o) carte și rege fără (o
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
stomacul său. Cel mai mare tub se afla acolo. Cu degetul de la o mână apucă de carne în locul unde era prins tubul. Cu cealaltă mână, prinse tubul. Și tocmai voia să tragă cu toată puterea - când se aprinse lumina. Două perechi de mâini se repeziră și-l apucară simultan. - Cred că noi ar trebui să-ți deconectăm echipamentul de supraviețuire. Era vocea pe care el o numise Vocea Numărul Doi. Identificarea vorbitorului se afla undeva în subconștientul lui Gosseyn. Creierul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
cine sunteți? Făcu o pauză. Cât vorbise, se răsucise pentru a sta cu fata la solidul său vecin, presupunând că. din moment ce amândoi se aflau pe podium, orice întrebare sau răspuns va circula între el și Vocea Patru. Urmă iar o pauză. O pereche de ochi galbeni portocalii priveau fix într-ai săi - de culoare nedefinită; decât dacă ochii tuturor Gosseyn-ilor erau la fel, caz în care culoarea albastru ca oțelul era ceea ce vedea Vocea Patru. Ochii galben-portocalii se îngustară, pe neașteptate. După care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
o propunere destul de bună. Mai ales că n-ar trebui să vii aici până nu plec eu. Tu și cu mine n-ar trebui să ne aflăm aproape unul de altul până nu analizăm ce s-ar putea întâmpla unei perechi de duplicate ca noi când se află unul lângă altul. Dar, după evenimentele de aici, cred că n-o să mai stau mult pe nava asta..." Evenimentele se transferară de la o minte la alta, în mod automat: motivul pentru care Enro
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
prima dată. Blayney îi trimisese vreo șase costume de haine, cu completările necesare; și cinci dintre ele - descoperi Gosseyn ușurat - se aflau încă în dulapul său de haine. În timp ce trăgea repede pe el mai întâi lenjeria de corp, apoi o pereche de pantaloni bej-închis și o cămașă maron, șosete și pantofi, se trezi întrebându-se ce s-o fi întâmplat cu costumul pe care-l purta în momentul când a fost transportat în capsula de la bordul navei străine. Oare să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
la cap. Cu toate aceste necazuri pe care i le făcea, doamna Tatiana îl iubea foarte mult, ca orice mamă care simte dragoste pentru copiii ei. A fost mereu alături de el, făcând multe sacrificii. Dacă vedea în vreo vitrină o pereche de pantofi frumoși pe care și i-ar fi dorit, renunța să și-i cumpere ca să-i cumpere lui Gelu, de exemplu, o giacă, chiar dacă știa că n-o va purta multă vreme vânzând-o sau împrumutând-o cuiva. Își
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
kilometrică, tocmai pentru a putea reface drumul Îndărăt ce duce de la universul viu la cel cu desăvârșire mort. Piatra kilometrică, pentru a putea călca mai ușor pe asfalt, primise drept dar de la adevărul ultim, pentru efortul depus fiecare zi, o pereche de adidași Nike uzați de-atâta umblat mereu pe-același drum... Ca să poată păși mai ușor pe asfaltul spart, adidașii Își fixau casca de urechi, ascultând acordurile chitarei lui Jimi Hendrix. Pe calea mântuirii, pictorul Întâlnea suflete pierdute, ce-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
desprinsă din tablourile lui Bosch. O masă Încărcată cu resturile festinului se deplasa prin cameră, Încălțată ca un om. Nu cumva se pitise vreun mușteriu sub ea și, ca să-l sperie pe Noimann, umbla chircit În patru labe, având o pereche de adidași prinse pe mâini? Sau poate că, În loc de unu, se ascundeau sub masă doi oameni? Sau poate că, din pricina beției, Noimann avea din nou halucinații?! Medicul stătea În poziție de lotus pe marginea patului, uitându-se prostit În jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
când insectele și omizile se transformau Înapoi În cifre, intrând În portmoneu și-n buzunare. La Întoarcerea spre casă, cifrele țopăiau, mergând În fața lui. Nu știu cum se Întâmpla, dar abstracțiunilor li se umfla fundul, căpătând forme bombate, acoperite de câte o pereche de bikini. Nu aveai cum să nu fii atras de ele. Să fi fost de lemn și tot ai fi Încercat să le tragi din mers o palmă peste rotunjimi. Simțurile lui Noimann nu erau cu totul adormite. Privind cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Noimann Își alegea de la o distanță câte o țintă. Un punct de reper, spre care Înainta, Înconjurat de mii de picioroange Îmbrăcate În dresuri negre, galbene și roșii. Sutienele brodate În dantele semănau cu niște baldachine ce adăposteau câte o pereche de sâni cu o Înfățișare din ce În ce mai apetisantă. Încetul cu Încetul, insectele-cifre, Înaintând pe Karl Marx, spre casă, luau chipul și Înfățișarea lui Lilith. Era, desigur, o Lilith ceva mai puțin palpabilă, dar la fel de atrăgătoare, părând desprinsă dintr-un film făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
sfidase el legile naturii și pe Însuși bunul Dumnezeu organizând o astfel de agapă? Versurile năvăleau În mintea lui bolnavă, odată cu aburii alcoolului ce pluteau peste creierii obosiți de atâtea nopți nedormite: „Și totuși Îți cer În secunda stelară treimea perechilor tale de buze; eu sunt cruciatul căzut dintr-o țară de peste tărâmuri de veacuri confuze...” Cruciatul zăcea prosternat la picioarele propriei sale statui vergine. În stânga lui era Întins trupul uns cu nămol fosforescent al lui Edward Satanovski. Iar În dreapta zăcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
copite, se opriră chiar În fața mesei lor. Noimann le Întinse câte o halbă. Birjarul Îi deschise portiera, Îndemnându-l să urce pe scaunul din spate. „Mai Întâi accesoriile și apoi hoitul”, spuse stomatologul, Înmânându-i pălăria de pai și o pereche de mănuși din piele de căprioară pe care le avea asupra sa. Noimann Îi Întinse birjarului În frac negru și joben câteva bancnote, rugându-l ca pe drum să cumpere și o jerbă de flori și o panglică tricoloră cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
o iluzie.” Cealaltă ureche parcurse același traseu, așezându-se pe cealaltă pleoapă. „Vedeți?” hohoti el. Noimann aruncă o privire spre Bikinski, iar Bikinski spre Noimann, apoi ambii Își Îndreptară ochii spre inginerul Edward, care poseda acum nu una, ci două perechi de urechi. Făcând Încă o scamatorie, Satanovski Își deplasă toate cele patru urechi, rotindu-le În jurul capului. În curând, În jurul frunții lui apăru ca un fel de nimb sau ca o coroniță „Împletită” din urechi de câine. Când veni ospătărița
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Împletită” din urechi de câine. Când veni ospătărița să strângă resturile de la masă, golind scrumierele de mucuri și lăsând În locul lor altele, curate, inginerul Edward, pocnind din două degete, transformă urechile de câine Într-un triplu careu de ași, iar perechile de urechi de pe pleoape le acoperi cu doi șeptari, unul de caro, altul de treflă. Chelnerița scoase un strigăt ascuțit, scăpă tava și cârpa jos, zbughind-o În fugă la bucătărie. Între timp, Satanovski intrase parcă În transă. Bărbia i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
sa carne. Teologii și filozofii nu contenesc să vorbească despre familie. Familia Însă e putredă pe dinăuntru. Bărbatul e un clește, femeia alt clește. Cleștii se devoră unul pe altul neîncetat. Când apare un al treilea, deja e prea târziu. Perechea sado-masochistă Îl va chinui ca pe Iisus...” De afară se auzi un croncănit, urmat de un urlet straniu. Mirosind de la distanță ceva putred În atmosfera locului, Oliver, după ce rătăci un timp de unul singur prin oraș, oglindindu-se-n vitrine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
lor, gâfâind cu limba scoasă afară de un cot, și pe Satanovski, stând picior peste picior, cu trabucul aprins și jobenul dat pe ceafă și ochii ațintiți În gol, ba pe sine Însuși ciucit Într-o poziție ciudată, Încolăcit de patru perechi de picioare, două de bărbat, două de femeie... Apoi din nou „filmul” se rupse... După care, venită parcă din neant, răbufnea o altă scenă. Cele trei trupuri constituiau un grup statuar Înlănțuit Într-o poziție neverosimilă. Capul lui Satanovski se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
avea timp pentru paradă sau alte scălămbăieli. Abordând un aer de superioritate, el desprinse de la locul său costumul alb și se Îmbrăcă pe fugă... Apoi, desprinzând din cuier pălăria și Îngrămădind În geanta de voiaj mașina de ras, prosopul, câteva perechi de ciorapi și alte lucruri indispensabile unei călătorii, ieși valvârtej pe ușă. Era o dimineață caldă, senină. Păsările ciripeau În frunzișul neașteptat de verde. Insectele zburau, rotindu-se În lumina sinilie ce se cernea printre crengile copacilor postați la marginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
negru al geamantanului e brăzdat de cicatricele fermoarelor argintii îndreptate în toate direcțiile, un șvaițer negru de mici buzunare și fante, de săculeți și compartimente. Fața Reverendului parcă-i doar carne crudă, roșie, adunată în jurul unui nas și al unei perechi de ochi, ca o friptură cusută cu ață și plină de cicatrice, cu urechile răsucite și umflate, cu sprâncenele rase. Și-apoi, trasate cu dermatograf, descriu două arcuri uimite ajungând aproape până unde începe părul. Privindu-l cum urcă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
fiecare primăvară și toamnă toți angajații agenției locale urmează un curs care să le reîmprospăteze cunoștințele despre respirația gură la gură. Despre resuscitarea cardio-respiratorie. Fiecare grup se întâlnește în cabinetul sanitar ca să exerseze masajul cardiac pe manechinul din dotare. Lucrează perechi, directoarea agenției pompează pieptul, celălalt îngenuchează, prinde manechinul de nas și-i suflă aer în gură. Manechinul e un model Betty Suflătoarea, doar cap si tors. Fără brațe sau picioare. Cu buze albastre de cauciuc. Cu ochii de plastic turnat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
astea, băiețelul și fetița de cârpe de care toată lumea poate abuza. Și, firește, Cora a făcut ce-a putut ca să le țină curate. Le-a cusut la loc. Dar într-o zi a căutat pe net altele noi. O nouă pereche. Undeva există oameni care-și fac un rost din cusutul vaginurilor minuscule în formă de buzunar și a scroturilor ca niște portmonee. Care îmbracă păpușile astea în rochițe de stambă înflorate și în salopete. Dar, de data asta, Cora a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]