15,624 matches
-
nu se mai înțelegea cu nimeni. Parcă fiecare vorbea alt grai. Și abia când globul de foc se făcu o stea depărtată pe care mulți nici n-o mai zăreau, acești oameni se adunară din nou, aprinseră focuri și stătură triști până când soarele ieși din cedri. Minunata luntre nu mai era pe pământ. CAPITOLUL XXXV Dincolo de țărmul Mării dintre Pământuri, la marginea unui oraș din țărișoara Uț, pe un maidan, zăcea un om lepros care de multe luni se tânguia și-
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
era un bătrân cu barbă roșcată și ușor căruntă. Ochii lui scăpărau de mânie. După veșminte, părea să fie preot. Spune-ne numele tău de cutezător trufaș, ca să știe cine ești! adăugă el. Bătrânul care zâmbise, acum privea în jurul său trist. Din ochii lui părea că se scurge milă pentru toți cei de față, milă pentru prostia și neștiința lor. Rosti cu glasul său puternic: - Enoh! Lumea îl privi uluită. Numai preotul clătină din cap cu mânie și cu ciudă și
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
urmelor, n-au ce rău să facă. Bietul Kiki n-avea urmă de răutate În el. Și așeză scrisorile Într-un sertar din Camera Verde. Sir James Mackenzie confirmă diagnosticul doctorului Skinner, ceea ce păru să Îi ofere scriitorului o satisfacție tristă. Marele medic Îl mai consultase o dată, În 1909, când era convins că suferă de o boală cardiacă, asemenea fratelui său William, doar pentru a-i spune că nu avea nimic la inimă și, În general, nimic care să nu poată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
la bucătărie, după ce a auzit o parte a acestor denunțuri declamatoare În timp ce intra și ieșea În vârful picioarelor din camera bolnavului, pentru a Împrospăta carafa cu zeamă de orz cu lămâie și zahăr, preferată de dl James; dă din cap trist. Se crede În marș pe undeva. Joan Anderson țâțâie din buze și se șterge la ochi. Nu este semnul unei emoții reale - are un ochi care Îi lăcrimează permanent -, dar gestul se potrivește. Minnie Kidd găsește un motiv pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
goale ițindu-i-se de sub pătură. Chipul nebărbierit Îi este supt și picioarele Îi sunt reci la atingere. Se Întreabă, În timp ce Îi aranjează cearșafurile și Îi acoperă picioarele, dacă mai apucă să prindă Anul Nou. În anul acesta, Crăciunul este o sărbătoare tristă pentru cei mai mulți britanici. Este al doilea de când a Început războiul și apropierea sa redeșteaptă ironic amintirea unei formule pline de Încredere care a circulat prin august 1914. — „Până de Crăciun o să se termine totul“ - vă aduceți aminte? le Întreabă Burgess
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
spuneau multe nerozii la vremea aia, că fotografia are să omoare meșteșugul ilustratorului, de aceea, dincolo de desen, e și ceva personal. În plus, am fost Întotdeauna prieten cu tutunul. Sau, mai bine spus, el a fost prieten cu mine, Încă din tristele zile ale studiilor de chimie. Gerald zice că, după cât de multe răsucesc, ar trebui să dea numele meu unei mărci de țigări. Henry se Întrebă lăuntric dacă fumul În care prietenul său se Învăluia atât de des nu-i făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de a fi publicat, iar el Îi lăsase o ciornă spre lectură, Într-una din seri, Înainte de a se despărți. Când se Întâlniră a doua zi, conform Înțelegerii, pentru a merge la plimbare În grădinile Boboli, o găsi tăcută, aproape tristă. Se gândi că poate era din cauza copacilor și arbuștilor cam sumbri ai grădinii, că dispunerea lor excesiv de geometrică avea acest efect, pe care Îl mai observase și la alți vizitatori, până se așezară pe o bancă din capătul unei alei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pe an, suficient pentru a se Întreține, pe sine și familia sa, În confort și fără a trebui să mai facă eforturi, și pentru a-și lăsa copiii aranjați când avea să se despartă de această viață. Și totuși, când tristul eveniment avu loc, banii fuseseră În cea mai mare parte irosiți prin investiții nechibzuite și prin plata datoriilor fiilor mai mici, Wilky și Bob. După Războiul Civil, demaraseră o aventură idealistă, Încercând să conducă o plantație din Florida cu sclavi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de timp! După aceea, nu mai născuse idei de piese noi care să treacă dincolo de paginile carnetului. Și ce publicase În anul care trecuse? Vreo două povestiri În The Yellow Book și Theatricals, care nu era nimic altceva decât mărturia tristă a ambițiilor năruite, constând În două piese, Chiriașii (titlul inițial fiind Doamna Vibert) și În libertate (inițial Doamna Jasper), care, În ciuda eforturilor sale, nu reușiseră să vadă luminile rampei. Deși prefațase volumul cu o Notă a autorului de o modestie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
și care relatase că Fenimore formulase de curând instrucțiuni ca, În cazul morții ei, apartamentul să fie sigilat de consulul american, În așteptarea rudelor, și Își exprimase dorința de a fi Înmormântată În cimitirul protestant de la Roma, pentru că detesta cimitirul trist, insular, de la Veneția. Aparent, exagerase mult gravitatea bolii, sau cel puțin așa consideraseră doctorul și asistenta ei personală, căzând pradă unui obicei pe care ei Îl considerau morbid, acela de a zăbovi prea mult asupra ideii de moarte. Desigur, exista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mea. Am promis că mă duc zece minute să o văd pe biata lady Brancaster, care e tare necăjită. Fiica ei, o fată cu o educație aleasă, s-a logodit de-adevăratelea cu un diacon din Shropshire. O poveste foarte tristă, foarte tristă. Nu Înțeleg mania asta modernă pentru diaconi. Pe vremea mea, noi, fetele, Îi vedeam, bineînțeles, foind de colo-colo ca iepurii, dar nu mai e nevoie să adaug că nu le dădeam nici o atenție. Mi se spune Însă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
promis că mă duc zece minute să o văd pe biata lady Brancaster, care e tare necăjită. Fiica ei, o fată cu o educație aleasă, s-a logodit de-adevăratelea cu un diacon din Shropshire. O poveste foarte tristă, foarte tristă. Nu Înțeleg mania asta modernă pentru diaconi. Pe vremea mea, noi, fetele, Îi vedeam, bineînțeles, foind de colo-colo ca iepurii, dar nu mai e nevoie să adaug că nu le dădeam nici o atenție. Mi se spune Însă că, În ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
impresii despre Guy Domville. Nimic nu ar fi putut fi mai puțin binevenit, dar, ca și funebrul dineu organizat pentru actori cu o seară Înainte, trebuia Îndurat. Primul sosit fu William Norris. Îi strânse mâna și Îl privi neliniștit și trist. Dragul meu, spuse el, vreau să Îți spun o vorbă despre seara de ieri și apoi tac. Ai scris o piesă minunată, plină de poezie, simțire și probitate morală. Huliganii care au huiduit aseară și-au arătat propriul analfabetism. Desigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
rugă să se Întoarcă, motivând că, altfel, avea să Își vadă și el numele pe lista neagră a Emmei. Rămase neclintit pe trotuar, urmărindu-și amicul suind panta, până când acesta dispăru În bezna cețoasă. O siluetă fragilă, Încovoiată și cam tristă. N-ai fi ghicit că era unul dintre cei mai celebri scriitori din lume. Celebritatea lui Du Maurier crescu odată cu timpul. Henry reveni la Hampstead, de data aceasta Într-o duminică, și găsi familia adunată Într-o stare de mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de la Londra a lui Trilby. Cel mai probabil avea să fie un succes uriaș și Du Maurier fără Îndoială avea să fie chemat să se Împărtășească de aplauzele generoase de la final, iar contrastul cu premiera la Guy Domville și cu tristul său rol În ea avea să fie prea amar pentru gustul lui. Îi era și-așa destul de greu să Își ascundă invidia față de sumele de bani pe care Du Maurier trebuie să le fi obținut de pe urma cărții. Un sfert de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
asemenea, că recunoștea că, În perioada aceea a vieții, făcuse experiențe reușite În domeniul hipnotismului. Idila se Încheiase odată cu mutarea lui Du Maurier la Düseldorf și Întoarcerea lui Moscheles În Anglia. Ce se Întâmplase ulterior cu Carry era o poveste tristă. După câteva legături nefericite cu alți bărbați, cunoscuse un doctor care o luase de soție și o dusese la Paris, dar care murise la scurt timp după ce Îi dăruise un fiu. „Ce s-o fi ales de Carry, lăsată iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mare dacă ar fi trăit să audă și despre Guy și George Davies. Dar s-a stins ea Însăși În ianuarie, anul trecut (oftează și vârfurile mustății cărunte par să se lase și mai mult, din compasiune față de această poveste tristă). O familie cu un destin tragic, mai ales dacă te gândești cât de veseli și de plini de viață erau toți În tinerețe. I-am cunoscut bine, la fel ca și Henry, bineînțeles. Acum Însă, parcă toate familiile au un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
care Începe așa: „Știu bine cât de sincer și de profund mă compătimești În momentul acesta greu care s-a abătut asupra mea și m-am bucurat mult să primesc mesajul dumitale plin de atenție“. Pentru că a auzit de curând trista poveste a Sylviei, Alice se poate pune ușor În situația Emmei Du Maurier, Înțelegând-o, mai ales când Începe să se refere la moartea preaiubitului ei William. „Mă Întorceam din Devonshire pe 29 august când am aflat din ziare vestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Sylvia Nu-știu-cum-Davies? Acum Însă este altceva. A văzut Peter Pan, a auzit de la Edmund Gosse povestea nașterii lui, a descoperit scrisoarea trimisă În preajma morții soțului ei, adresată cumnatului care acum trage să moară În camera de alături, a citit relatarea tristă a ofertei lui Barrie de a se Îngriji de orfanii familiei Davies - „Eu sunt prea bătrână ca să le mai fiu de ajutor. El e singur și are o unică dorință, de a se ocupa de ei așa cum ar fi dorit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cum se simte HJ, dar s-a Întâlnit În hol cu un vecin care auzise deja de moartea scriitorului. Nevrând să deranjeze familia Îndurerată, a lăsat un bilet pentru dna James și s-a dus la poștă, să Îi telegrafieze trista dar nu neașteptata veste lui Edith Wharton. Nu menționează faptul față de dna James și de Peggy, a căror purtare s-a Îmbunătățit considerabil și care Îi mulțumesc pentru tot ce a făcut pentru Henry. — Vrei să Îl vezi? o Întreabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
este văzută ca un portal către o extensie, nu o extincție, a conștiinței. El recunoaște Însă, de bună voie, absența oricărei dovezi ferme pe care s-ar putea Întemeia o astfel de speranță. Trebuie să ne resemnăm, afirmă el, „cu tristul fapt că „știința“ nu ține seama de suflet, principiul care ne preocupă pe noi, și că suntem În mod laș și cronicizat Închistați În organele noastre materiale... Observația și probele confirmă verdictul dezolantelor laboratoare și al analiștilor siguri pe ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
vreme. Copacii subțiri plângeau cu crengile goale. Peste tot urâtul te făcea să te cutremuri. Fire de iarbă sufereau plăpânde. Era un urât stricat. În singurătate pare atât de liniștit, un pustiu ce nu te atinge, un colț de libertate tristă. Soarele ardea, dar afară nu era cald. Era mai precis relativ friguț. Ploile aduceau gunoaie pe apele de la canal. Acestea veneau în valuri vălurele. Câte o frunză pe ici, pe colo de salcâm sau de tei plutea pe râul respectiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Își lăsă parpalacul pe scaun și-și cumpără o apă. Cum putea mintea ei fi mai puțin limpede, când ea era trează, sau cum putea să-i ia cineva din piept disperata-i durere, de vreme acum dulcea-i și trista-i durere, care-i picura plăpând pe sufletul însângerat de vreme, pe umerii împovărați de cunoaștere sau pe sărmanul suflet rebel și pururi liber? Căci spiritul e liber, dar omul va putea fi pururi doborât, și dacă, odată cu moartea adoarme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
se uscaseră picăturile de ploaie și vântul, o greșită limită subtilă între restul și mediul ei, cu nimic mai intim decât holul pustiu (și nearanjat) al blocului. Astăzi primise corespondență. Scrisoarea avea ceva din aerul învechit și prețios al lucrurilor triste. Deja se contaminaseră de la mirosul de țigară în care era îmbâcsită încăperea. Va deschide geamul înainte de a pleca. Puse scrisoarea pe masă. Trebuia să ajungă la serviciu, avea inspecție. Se pregătise din timp, și foarte bine. Știa perfect ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
mâna, amândoi mințiră în privința destinației. Nemuritorul 1998 Priveam de la ultimul etaj al Tower-ului N. Y. City-ul. Superb. Superbă era și noaptea respectivă. Însă rupsei magia și plecai spre casă, pe jos. Mă numesc Anca Negru. Într-o noapte, plecai fiind tristă pe viață (citisem și împărtășisem o poveste din "Aventura IV" scrisă de Purcaru Anca). Din multe posibilități, și una ideală (cea a visului meu, ce nu se va întâmpla în realitate) nu rămăsesem cu nimic. (Singura mea consolare era că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]