15,017 matches
-
lor de a desfăta. De a participa, altfel zis, la configurarea unui paradis oriental În care legea supremă este amorul și scopul existenței e desfătarea. Este surprinzător faptul că Bolintineanu ține departe poezia lui sudică de orice mitologie. Chateaubriand, Hugo cultivă miturile greco-latine. Cel dinții creează un peisaj edenic bazat În Întregime pe valorile lumii grecești. CÎnd intervine elementul otoman, el reprezintă violența și fanatismul („Prezența lui - remarcă Jean Pierre Richard În Paysage de Chateaubriand - este o insultă permanentă adusă fericirii
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
care, În ciuda aparatului poetic desuet, le citim și azi cu emoție. Școala ni le-a fixat În minte și este suficient ca cineva să Înceapă un vers pentru ca urmarea să vină de la sine. Retorica acestor poeme este simplă și ea cultivă un număr de virtuți, dintre care cea mai prețuită este puterea de sacrificiu. Mama, femeia În genere, pustnicul ’sînt apărătorii legii morale. A trăi În sclavie este o rușine, existența este Înnobilată de libertate, sentimentul cedează În fața datoriei etc. Dezvoltînd
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
ține lucrurile la distanță, privirea le străbate, dar nu le apropie, privirea le integrează doar Într-un cadru de o măreție, de regulă, statică. Bucuroasă, privirea trece, apoi, la alt grup de elemente, altă scenă, alt tablou... În Grui-SÎnger, Alecsandri cultivă fiorosul din natură, măreția lirică În orgia vegetală. Elementele materiale alcătuiesc un grandios tablou de Întunecimi sublime: cărări Încîlcite, neguri sure, umbre mortale, fiare „povestice”, peșteri negre și amenințătoare, arbori cu ramurile Încrucișate ca niște spînzurători, stînci „fantasme pleșuve, mute
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
iese, bineînțeles, vulturul carpatin. O confruntare de efigii, un transfer ce vine din basmul popular. Alecsandri flatează mitologia națională În popularele poeme Peneș Curcanul, Sergentul, Frații Jderi, folosind o retorică simplă și eficientă. O retorică a eroismului popular, aceea ce cultivă inima de foc și brațul de oțel. Un lirism al sinecdocei. Inima bravă și brațul tare stau față În față cu o păgînitate amorfă, indistinctă, urîtă... Jder Nistor, vînătorul, intră-n turci „năpraznic cum intră În cîrd omorul”. Eroul lui
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
simte nevoia să dea o prelungire pasiunii sale În marile decoruri ale naturii nu mai Încape discuție. S-ar putea obiecta că, În definitiv, și Gessner, Parny, Bartin. Leonard și, În genere, autorii „micilor poeme” din secolul al XVIII-lea cultivau peisajul grandios, frumosul sălbatic... Chăteaubriand admira pe Parny, iar Lamartine citea Încă pe Bertin și Parny... Conachi continuă o tradiție de acest fel, Însă, prin cîteva accente, se simte la el noul suflu al Veacului. Peisajul devine o expresie a
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
analizați. Poezia erotică de la 1800 la 1870 are, În această privință, cîteva opțiuni, de la retorică la lumea materială. Să le vedem, acum, pe cele din urmă. Toată lumea știe că, prin Eminescu, intră În literatură floarea albastră, simbol romantic misterios. Simboliștii cultivă tuberozele și, În genere, florile de parc: decorative, cu mirosuri grele. Dar primii noștri poeți? Conachi părea a avea preferință pentru trandafir: „Un trandafir ți-am ales Din florile ce am cules...” Însă lîngă trandafir există crinul, viorica, toporașul și
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
parc: decorative, cu mirosuri grele. Dar primii noștri poeți? Conachi părea a avea preferință pentru trandafir: „Un trandafir ți-am ales Din florile ce am cules...” Însă lîngă trandafir există crinul, viorica, toporașul și „floricica numă-uita”. Floarea, În genere, este cultivată pentru valoarea ei de seducție. Pus la piept, Între rîvniții sîni, trandafirul devine un simbol ornamental și un simbol, evident, erotic. Mirosul bagă foc În sîmțîri, participă cu alte cuvinte la procesul de erotizare: „Nu știu floare este asta, ori
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
C. A. Rosetti nu critică, totuși, prea tare femeia, cum fac Anton Pann și Nicoleanu, de-un misoginism - zice enervat G. Călinescu - „de-a dreptul grobian”. Mai sînt și alții care privesc cu un ochi Întunecat Înșelăciunile amorului. Romanticii minori cultivă decepția În iubire, femeia Începe să ia Înfățișarea demonului. G. Cretzianu numește femeia fără suflet „vierme bun de strivit”. Gh. Tăutu se uită mustrător la femeia care se hlizește „sucind din șele și din obraz”. Nici aceștia nu sînt niște
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
cum asemănătoare e și natura (numai în parte autobiografică) a "materialului" epic supus "romanțării". Iată ce mărturisește prozatorul într-un interviu publicat la puțin timp de la apariția cărții: "În Bizu n-am depășit domeniul memorialistic și psihologic, pe care-l cultiv ceva mai de mult, decât prin forma de narațiune epică legată și nicidecum prin fond. Fondul, după cum am mai spus, rămâne memorialistic și autobiografic, adică însuși materialul ce ar fi trebuit să servească pentru un nou volum de Memorii, dacă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
absentului") cu ajutorul "amintirii-imagine". Ei bine, această "prezență a absentului" nu desemnează cumva chiar ipostaza privilegiată a eroului lovinescian, adică a intelectualului implicat în jocul vieții numai pe jumătate, asemeni spectatorului-actor? Și, dacă așa stau lucrurile, atunci e limpede că "romanul-melodramă" cultivat de prozatorul român intră în sfera de iradiere a proustianismului într-o măsură cu mult mai mare decât ne-am fi așteptat. Rămâne de văzut cum izbutește Lovinescu să asimileze lecția marelui prozator francez. Așadar, prin intermediul memoriei involuntare romanul proustian
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
înseamnă doar "autenticitate", "elan vital", "introspecție" sau "psihologism", ci și viziune organic-integratoare). Or, spațializarea "substanței invizibile a timpului", pe care Proust a încercat să o izoleze într-o "suită de romane ale Inconștientului", presupunea abandonarea psihologismului vulgar, de sursă biografist-individualistă (cultivat de prozatorii noștri declarați "proustieni") în favoarea descrierii fenomenologice a sufletului (entitate generică, transindividuală). Pe de altă parte, înțelegerea bergsoniană a realității ca devenire și a temporalității ca "flux", "durată", și nu succesiune mecanică de momente (reclamată de majoritatea exegeților drept
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
mai melodramatic mod cu putință, la glasul iubirii (obligatoriu!) nefericite. Ajungând prematur la concluzia "zădărniciei sentimentelor omenești", Bizu încearcă să se convingă din nou (a câta oară?) că a ales bine atunci când s-a retras din joc, pentru a-și cultiva, în singurătate, grădina. Refuzul vieții pare astfel justificat de bilanțul dezastruos al experiențelor sale amoroase (puține, dar edificatoare e amintită, printre altele, și "povestea" dramatizată în Aripa morții), experiențe care i-au demonstrat că, deși fiece om constituie o excepție
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Iași, 2008. Vezi capitolul "Negocierea ofertei identitare: între mască și sosie" (pp. 227-252): "Imaginea lui Eminescu este dublul operei eminesciene. Ea poate să tragă, după cum se raportează față de identitatea operei, fie spre mască, fie spre sosie. Prin cultivarea sosiei, se cultivă iluzia identității, smulgerea măștii anulând însă această iluzie. Ceea ce evocă imaginea lui Eminescu din opera autorului, masca revocă. Sosia se substituie operei, echivalând-o cu o anumită imagine asupra ei; masca infirmă similitudinea, disimulând-o. Ca expresie a verosimilității maxime
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
și Carp pe marginea "chestiunii evreiești", prozatorul subliniază faptul că Eminescu nu a avut "modele", de vreme ce "prefera pe egali, dar mai ales pe cei mai mici". Aceeași atitudine se regăsește la E. Lovinescu, care, în anii formării, prefera să-l cultive pe obscurul D. Evolceanu, iar nu pe Maiorescu sau Iorga (vezi notele Gabrielei Omăt despre relația lui E. Lovinescu și D. Evolceanu în volumul E. Lovinescu, "Sburătorul". Agende literare, vol. VI, ed. cit., pp. 612-616). După cum observă René Girard, "pretutindeni
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Dosoftei, mitropolitul Moldovei (1975), Ion Neculce și alte studii de literatură română veche (1975) ș.a. Cercetător sedus de exactitatea amănuntului și de geografia interioară a unei personalități, avându-i drept modele pe profesorii Dan Simonescu și P.P. Panaitescu, L. a cultivat studiul aplicat, exact, dovedindu-se egal cu sine în insistenta obiectivare, în recursul la o expresie clară, cu discrete note lirice, în care esențial este scopul profesoral al cercetării. SCRIERI: Istoria literaturii române vechi, I-III, București, 1962-1968; Contribuții la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287753_a_289082]
-
din Dealul Copoului. Din această ultimă grădină botanică se mai păstrează și astăzi arborii și arbuștii din parcul aflat între vechea clădire a universității, cantina studențească și căminele studențești de pe Bd. Copou și o mică seră "turn" în care se cultivau palmieri și bananieri. În 1960 cu ocazia sărbătoririi centenarului Universității s-a prezentat situația Grădinii Botanice și s-a ajuns la concluzia că nu mai corespunde cerințelor învățământului, și în 1963 s-a ales ca teren de amplasare a unei
Aspecte ecologice ale avifaunei din unele parcuri ieşene : valorificarea instructiv-educativă a studiului avifaunistic by Magdalena Dorina Culbec () [Corola-publishinghouse/Science/335_a_652]
-
flora și vegetația României, secția didactică experimentală, secția dendrologică, secția biologică, plante utile, secția ornamentală, rozarium, plante memoriale, secția de recreere și odihnă. Sectorul taxonomic: are o suprafață de 5 ha, se află în apropierea intrării principale. În secție se cultivă circa 2000 de taxoni ierboși și lemnoși, dispuși conform sistemului de clasificare elaborat de A. Borza și îmbunătățit după alte noi teorii filogenetice. În cadrul acestui sector s-au amenajat : un acvariu, stâncării, turbării, iar dintre unitățile sistematice de plante existente
Aspecte ecologice ale avifaunei din unele parcuri ieşene : valorificarea instructiv-educativă a studiului avifaunistic by Magdalena Dorina Culbec () [Corola-publishinghouse/Science/335_a_652]
-
iar prima plachetă de versuri, intitulată Astrul nimănui, îi apare în 1970. Ș. se afirmă inițial într-o publicistică ce varia între reportaj și eseu, apoi - în climatul de oarecare deschidere ideologică de după 1964 - e pasionat de teatru, în care cultivă o binevenită poezie a cotidianului, pretutindeni revelându-se un fond liric generos. Versurile, pe care le publică rar, au personalitate chiar de la debut. Cele mai realizate sunt un fel de meditații - gânduri răzlețe, reflecții fulgurante, amintiri de-o clipă, repede
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289805_a_291134]
-
și naturale dintr-o regiune de peisaj umanizat tipic indienilor Navajo. Peste 100 de ruine atestă prezența indienilor în această zonă încă înainte de anul 1300. Deși condițiile climatice sunt severe, indienii au reușit să se adapteze în special secetei îndelungate, cultivând ariile depresionare cu pânzele de apă aproape de suprafață sau valorificând izvoarele de la baza abrupturilor grezoase. d. Monumentul Arcurilor Naturale De o reală spectaculozitate sunt și arcurile naturale localizate pe un areal de cca.190km2 într-o zonă aridă înaltă a
CENTRE ȘI REGIUNI TURISTICE, PARTEA I AMERICA ȘI EUROPA by Daniela Larion () [Corola-publishinghouse/Science/552_a_1086]
-
reprezintă o continuare spre sud a Cordilierei de Coastă din Chile, iar golfurile Ancud și Corcovado sunt o prelungire a Văii Centrale Chiliene. Cea mai cultivată varietate de cartof de la Glob - Solanum tuberosum tuberosum este originară din insula Chiloé, fiind cultivată de populația indigena cu mult înainte de sosirea spaniolilor. Alături de cadrul natural cu elemente de atracție turistică, arhipelagul este cunoscut mai ales pentru bisericile sale din lemn incluse în Patrimonial UNESCO din anul 2000. Izolarea acestor insule față de restul țării și-
CENTRE ȘI REGIUNI TURISTICE, PARTEA I AMERICA ȘI EUROPA by Daniela Larion () [Corola-publishinghouse/Science/552_a_1086]
-
-ul. În 1920, prosperul său tată i-a cumpărat Casa Gabriella din Ascona împreună cu o parte a ținutului din jur. I-a oferit apoi și o importantă sumă de bani. Prin urmare, fericita progenitură avea acum toate șansele să-și cultive noile sale pasiuni "de teosofie, catolicism roman și gândire orientală"19. Opt ani mai tîrziu, ea va construi aici o faimoasă sală de conferințe cu fațada spre lac și o casă de oaspeți pe care a botezat-o cu un
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
altor autori. Jean Servier este doar unul dintre ei. 3. Magie și vrăjitorie Străvechea disciplină spirituală cunoscută sub numele de "magie" a avut enorm de pierdut în confruntarea cu creștinismul, sfârșind prin a fi confundată cu vrăjitoria. Creștinismul oficial a cultivat susținut și eficient această confuzie. Avea toate motivele să o facă pentru a-și impune supremația. În stilul provocator al lui Arthur Weigall din Păgînism și creștinism, Servier amintește de ofensiva religiilor revelate - printre care și creștinismul - "care, triumfătoare după
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
suficiente și (ne)motivate rețineri privind acest subiect. Cu atât mai mult, apariția la o editură prestigioasă (Editura Institutul European din Iași) a unei asemenea cărți - foarte bine gândită și frumos scrisă - are șanse reale să provoace interesul publicului larg cultivat pentru subtilele legături dintre mit și bandă desenată. Este meritul incontestabil al lui Gelu Teampău de a fi reușit să pună în evidență - clar, subtil și bine documentat - legăturile profunde dintre mit și banda desenată. Așa cum menționează explicit autorul, cartea
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
fondul decapitărilor și al oribilelor execuții ale celor de la ISI. În termenii lui Vasile Dâncu, se "creează o minunată cutie de rezonanță pentru aceste emoționalități"183. Așa cum știm cu toții, Franța modernă s-a declarat un stat laic și nu a cultivat apoape deloc prezența religiei în spațiul public. Religia a devenit o afacere privată. A fi om religios însemnă, în această logică exemplar secularizată, a fi om capabil de o trăire intimă, profundă, în raport cu Dumnezeu. În ordinea tragediei din 7-9 ianuarie
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
o splendidă ineficiență și de o tristă inactualitate. Ele au creat ,,societăți paralele" lumi complet străine ce coexistă printr-o tristă fatalitate a istoriei coloniale 184. Din aceste ,,societăți paralele" sau ,,lumi străine" musulmane se recrutează deseori fundamentaliștii religioși care cultivă violența extremă motivată și argumentată religios 185. În schimb, Marea Britanie a cultivat o politică multiculturală de alt tip. Conform acestui nou model de politică culturală, Anglia ,,a recunoscut toate comunitățile, dându-le dreptul de a se manifesta conform culturii și
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]