17,554 matches
-
prin camera lui Radu, observă puțină mobilă: doar un dulap, o masă cu două scaune simple, o canapea, soba de încălzit și o noptieră pe care se afla un aparat radio și câteva volume. Ea descoperi într-un colț o pereche de ghete bune care se vedea că au fost încălțate. Nicăieri nu descoperi pantofii pe care ea îi cumpărase cu o zi înainte. Radu nu apucase încă să-i scoată din geanta în care erau puși încă în spital. Atunci
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
afle ce se mai întâmplă cu ea. înainte să afle, vroia s-o întrebe pe Livia, știind că ea o îngrijea după operație dar nu știa cum să formuleze întrebarea, pentru a nu părea ridicol. La acea petrecere erau numai perechi: soț și soție, prieten cu prietenă. Numai Radu era de unul singur, bucurându-se de compania celor doi, Andrei și Livia. Chiar și Angela era însoțită de un bărbat între două vârste, gras și cu un început de chelie, care
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
magazinului unde se găseau articole de îmbrăcăminte și încălțăminte. Angela i-a ales un pulovăr de culoare gri, care lui îi plăcu și îl cumpărase, acum pentru părinții lui. îl lăsă pe el să aleagă, după ce el cumpără o pereche de ghete pentru tatăl lui și un batic negru pentru mama, știind că ea preferă culoarea neagră, pe care și el o prefera. Radu mai alese un fular din mătase alb și o întrebă pe Angela dacă îi place. Ea
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
cumpăna dintre ani, în toate curțile satului L., se auzeau strigăte de veselie, urări de tot felul, unii cântând ”la mulți ani”, în timp ce bătaia clopotelor aducea un plus de mister sărbătorii. La fel și în curtea familiei Plopeanu cele trei perechi: Radu cu Ramona, Andrei cu Livia și Eugen cu Oana cântau la mulți ani închinând cu șampanie. Pe fețele tuturor se putea citi o bucurie senină, specifică acelei nopți, în afara de Eugen, care părea puțin crispat, neobișnuit fiind cu societatea
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
permanent băutură și nici nu erau vizitați de oameni care nu se puteau controla. Acesta era motivul pentru care bătrâna doamnă nu vedea cu ochi buni legătura dintre fiica ei și acest tânăr, făcându-i mereu reproșuri Ramonei. Cele trei perechi nici nu intrară bine în casă când un grup de urători își făcu apariția, unii dintre ei fiind elevi ai Ramonei. Ea, veselă, le mulțumi pentru urări, servindu-i cu suc și prăjituri. Radu zâmbind, îi servi pe fiecare cu
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
și Ramona se îmbrăcase în negru și își puse o cămașă de culoarea lămâii, care-i accentua paloarea. în momentul în care intră în sala căminului cultural pentru că acolo avea loc petrecerea, spre surprinderea lor, nu erau prezenți decât două perechi și un profesor care se ocupase de organizare. Sala era frumos pregătită, pe fiecare masă se afla câte un coșuleț cu ghiocei. Profesorul care se ocupa de organizare îl numi pe Radu și pe un alt bărbat, care se afla
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
un I.A.S. din Târnăveni, un om blând și vesel. Angela, arogantă și mândră se aproprie de Radu și Ramona fără să-i privească, ținându-și de mână partenerul. Schimbă câteva cuvinte zgomotoase în hohote de râs cu o altă pereche apoi se avântă în dans forțându-și partenerul, greoi și stângaci. -Ce-o fi având cu noi această femeie?, întrebă Ramona. -Nu trebuie luată în seamă, zise Radu făcând un gest de nepăsare cu capul și mâna dreaptă. Dialogul lor fu
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
-Nu trebuie luată în seamă, zise Radu făcând un gest de nepăsare cu capul și mâna dreaptă. Dialogul lor fu întrerupt de Andrei, care o luă pe Ramona la dans, făcându-i semn lui Radu să danseze cu Livia. Ambele perechi dansau acum apropiate, discutând și râzând mai mult de avântul pe care din când în când îl luă Angela în dans, de fiecare dată bruscându-și partenerul. Puțin după miezul nopții, organizatorii anunțară alegerea Reginei Balului. Mai mulți ochi își
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
să-l ia, fapt de care Radu nu se prea îndoi. într-una din frumoasele zile al începutului de mai când soarele scăpăra spre asfințit, Ramona Plopeanu ieși din curtea școlii pentru a se duce la magazin săși cumpere o pereche de sandale. în magazin printre puținii clienți era și Eva, care o salută apropiindu-se de ea, lucru neobișnuit. Ele se cunoșteau dar nu se salutau, Ramona intrând foarte rar în cofetărie. -Astăzi a fost o vreme frumoasă, zise Eva
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
clătit covoarele și unde l-am întâlnit pe domnul inginer Radu care pescuia. Printre altele am vorbit și despre dumneavoastră și pot spune că vă admiră foarte mult. Ramona se mulțumi doar să-i zâmbească. După ce-și cumpără o pereche de sandale albe, ieși din magazin salutând-o pe Eva. Ea se hotârî să meargă pe malul Târnavei mici, pentru a-l întâlni pe Radu. Nu avu prea mult de mers. De la o oarecare distanță îl văzu pe Radu, care
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
vrea să întârzii, mama își face griji. -N-ai să întârzii prea mult, Radu zâmbindu-i vesel cu ochii mijiți. Cum ajunse acasă, Radu aprinse focul în bucătărie, puse ibricul pentru cafea apoi îi oferi Ramonei un pulovăr călduros și o pereche de pantaloni din catifea neagră. Hainele nu-i veneau deloc dar se simțea bine în ele. în timp ce ea pregătea cafeaua, el aduse magnetofonul în bucătărie, deodată atmosfera se înveseli. Amândoi ascultau atenți și cu multă plăcere „Fotoliul din odaie”, prin
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
privirea în jos, Ionuț zise: -Mi-a vorbit mama mea despre o mătușă cu numele Angela de la Târnăveni. -Eu sunt dragul meu, primește acest pachet, mam gândit să-ți fac un cadou, fiind iarnă ți-am adus un fular și o pereche de mănuși dar nu numai, am mai pus și dulciuri, sper să-ți placă. Ionuț îl primi mulțumindu-i. -în ce clasă ești?, întrebă Angela deși știa. -în clasa a cincea. -Ești băiat mare. Acum eu plec, dar am să
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
e să-ți cauți o fată de treabă, că acuma e belșug de văduve arătoase și În floarea vîrstei, mă-nțelegi. O fată cumsecade Îți aranjează viața, prietene, și te Întinerește cu douăzeci de ani. Ce nu poate face o pereche de țîțe... Tata nu răspundea niciodată la aceste insinuări, Însă mie mi se păreau din ce În ce mai Înțelepte. Odată, la una din cinele noastre, care se preschimbaseră În lupte de tăceri și de priviri furate, am scos subiectul la interval. Credeam că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
glasul tatei care Îi vorbea necontenit. Am găsit un costum pe care tata nu și-l mai punea, o cămașă veche și ceva lenjerie intimă. Din lucrurile aduse de cerșetor nu se puteau recupera nici măcar pantofii. I-am ales o pereche pe care tata a nu prea Îi Încălța, fiindcă Îi rămăseseră mici. Am Învelit În hîrtie de ziar zdrențele, inclusiv niște chiloți care aveau culoarea și consistența șuncii muntenești, și le-am vîrÎt În lada de gunoi. CÎnd m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
nu mă făcusem cioburi În lipsa ei. — Vi se duce dorul În casă, domnișorule, spuse ea coborîndu-și privirea. — Și eu ți-am dus dorul ție, Bernarda. Haide, dă-mi o sărutare. M-a sărutat timid, iar eu i-am lipit o pereche de sărutări sonore pe fiecare obraz. RÎse. Am văzut În ochii ei că aștepta să Întreb de Clara, Însă n-aveam de gînd s-o fac. — Ești foarte frumoasă azi, și foarte elegantă. Cum de te-ai hotărît să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
nu avea preț pe ea și trebuie să-l Întreb pe tata, am mințit eu. I-am văzut plecînd la braț, pierzîndu-se pe strada Santa Ana, gîndindu-mă că, poate, cineva de sus veghea și, măcar o dată, Îi va Îngădui acelei perechi cîteva picături de fericire. Am atîrnat afișul cu Închis În vitrină. Am Întîrziat un moment În dosul prăvăliei ca să răsfoiesc registrul unde tata Își nota comenzile și am auzit sunînd clopoțelul de deasupra ușii care se deschidea. Am crezut că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
acelea care se imprima de obicei pe o planșă din carton gros. Marginile erau arse, iar imaginea, fumurie, părea brăzdată de urmele unor degete mînjite de cărbune. Am examinat-o la lumina unei lămpi. În fotografie se putea vedea o pereche de tineri zîmbind spre aparat. El nu părea să fi avut mai mult de șaptesprezece sau optsprezece ani, părul deschis la culoare și trăsături aristocratice, fragile. Ea părea poate ceva mai mică decît el, cu un an sau doi, cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
ceva, glumeață. Imaginea transmitea o căldură ce mi-a smuls un surîs, ca și cînd În acei doi necunoscuți aș fi recunoscut niște vechi prieteni. În spatele lor se zărea vitrina unei prăvălii, plină cu pălării demodate. M-am concentrat asupra perechii. Hainele păreau să indice că imaginea avea cel puțin douăzeci și cinci-treizeci de ani. Era o imagine de lumină și de speranță care promitea lucruri ce nu există decît În privirile neîncărcate de ani. Flăcările devoraseră aproape toată marginea fotografiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
Cimitirul Cărților Uitate, Isaac Îmi povestise că Julián Carax Întrebuința numele de familie al mamei, nu al tatălui: Fortuny. Tatăl lui Carax ținea un magazin de pălării În Ronda de San Antonio. M-am uitat din nou la portretul acelei perechi și am avut certitudinea că băiatul acela era Julián Carax, zîmbindu-mi din trecut, incapabil să vadă flăcările care se Închideau deasupra lui. ORAȘ DE UMBRE — 1954 14 A doua zi de dimineață, Fermín veni la lucru pe aripi de Cupidon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
privirea În interiorul Întunecat. — Dacă ați venit pentru chirie, ați ajuns prea tîrziu, spuse un glas În spatele meu. Administratorul proprietății a plecat. Femeia care Îmi vorbea avea vreo șaizeci de ani și era echipată În uniforma națională a văduvei evlavioase. O pereche de bigudiuri se ițeau de sub un batic roz care Îi acoperea părul, iar papucii de boatiné se asortau cu niște ciorapi trei sferturi de culoarea cărnii. Am considerat de la sine Înțeles că era portăreasa imobilului. — Prăvălia e de Închiriat? am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
intrat În legătură cu Julián Carax. — Tatăl dumneavoastră mi-a povestit că erați prieteni buni. Tata v-ar spune că am avut o aventură sau ceva de genul ăsta. Nu-i așa? În opinia lui, eu o iau la goană după orice pereche de pantaloni, ca o cățea În călduri. Sinceritatea și dezinvoltura acelei femei mă lăsau fără cuvinte. Am Întîrziat prea mult pînă să urzesc un răspuns. În timpul ăsta, Nuria Monfort zîmbea ca pentru sine și tăgăduia din cap. — Nu-l băgați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
se înclină cu respect...Merg încet, cu atenția trează. După cele pe care le văd mi se pare că sunt într-o altă lume...La ușa unei prăvălii se leagănă o legătură de opinci nou-nouțe, atârnate de nojițe alături de o pereche de ciubote. Din dugheană se aud lovituri surde de ciocan. Cred că e o ciubotărie...Larma uliței crește pe măsură ce timpul trece. Lumea a început să viermuiască. Unii se grăbesc în susul uliței, alții în josul ei. Fiecare cu treaba lui...La prima
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
față și pe spinările goale încarcă o haraba cât ți-i malul cu niște baloți grei. Aici se opintesc în juguri patru boi ca să urnească din loc un car încărcat doldora cu saci de grâu, dincolo gem sub povară alte perechi de boi care se trudesc să urnească tocmai harabaua pe care o încărcaseră hamalii...Nimeni nu șade în loc. Dacă îți mijești ochii și privești la mișcarea din Chervăsărie, ți se pare că te afli în fața unui mușuroi de furnici scormonit
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
lui”. Cred că îți dai seama că sfinția sa Paisîie, egumenul Gălății, știa ce face. Asta se vede chiar din cele spuse în zapis: locul era „pustii de atîta samă de vreme” și apoi mai avea și sfinția sa nevoie de o pereche de ciubote acolo...Pentru întărirea acestei pilde, află, părinte că s-a dumirit și sfinția sa „Anastasă egumenul de la Danco”, care la 26 decembrie 1727 (7236) spune: „făcut-am zapisul mieu la mîna lui Dumitru cizmariul precum avînd mănăstire locu de
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
ș-au făcut dugheană cu cheltuiala sa” și „să de cîte un bezmăn de ceară la mănăstire”. Se vede de la o poștă că suntem pe Ulița Cizmăriei. Și asta nu numai că la fiecare dugheană deasupra ușii atârnă câte o pereche de ciubote, ci și pentru că cei care cumpără locuri sau dughene sunt cizmari. Uite și la suretul (rezumat) după un zapis din 22 august 1734 (7242) în care se spune: „Șerban postelnicul...am vîndut o pivniță de piatră și cu
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]