15,624 matches
-
thriller-uri, polițiste. Am dorit civilizația aceea. Și acum eram la o petrecere, ceva șic de după serviciu pentru a-l serba pe un coleg. Vântul îmi adia prin păr. Mă chema. Mă numesc Anca Negru și în această noapte eram tristă pe viață. Pentru că nimic nu era ideal, pentru că nu exista ce căutam. Și pentru că nu exista, se părea, nimic la fel de bun. Plecai de la petrecere, coborâi cu liftul și vroiam să colind fără direcții străzile. Eram puțin vrăjită, visătoare. Și văzui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
orice s-ar întâmpla, și doar asta contează. Își pune sabia în teacă, sub pardesiul negru. La picioarele sale stă mortul. De fapt, cine e cel ce zace decapitat? Prietenul lui? Acum el se duce glorios spre eterna sa și tristă peregrinare. Aerul năclăit de ceață și pustiu persistă în jurul său în timp ce el trecea prin cartierele mărginașe ale orașului. Era noapte și rece, atât cât să rămâi viu la drama vieții tale. Nu se putea vorbi nici de tinerețe, nici de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
lumina aprinsă, ușa descuiată și cu chef de distracții. Are loc și războiul din Irak. Privit la televizor pare scos din filmele turnate prin 1994. Pe viu înțelegi ce e de înțeles pe unde ești. Prin prismă realității e gol, trist și mare. Fantezist, se văd luminile bombardamentelor în noapte, flăcări și exploziile rotunde. Orori: oamenii se omoară între ei. Lumea e în continuă schimbare. Trebuie înțelese punctele de vedere, urmărite evenimentele logic, pentru a nu pierde din vedere realitatea. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
cu gura pe mine și reproșuri. Însă eu o las să vorbească, fiindu-mi dragă așa. · · · · Fă ceva! · Am un vis și nu știu dacă e frumos sau un coșmar. Cred că e o poveste despre pasiune. E o poveste tristă, șoptită de sufletul meu. Să nu spui nimănui! Să fie secret. Tipul cu ochii verzi, mici, sclipitori, e brunet, are părul nu prea des, e înalt și are ceva dulce în ținuta sa. Îmi zâmbește de fiecare dată când mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
poate că sunt singură, însă știu să fiu cu toți. Fața mea unora le zâmbește cordial, altor indivizi le aruncă o privire cu sictir. Altora nu le comunic nimic. Și sunt dăți când zâmbesc cu bunăvoință, amabilă. Și pot fi tristă. Sau de o veselie excesivă, râzând pătrunzător cu acea voce de fată, cu tinerețe, încât umplu întreg salonul cu el. Filip, ce bucurie! Lui, care, curtenitor și cavaler, săritor chiar s-a purtat atât de frumos cu mine. Lui îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
colaborarea noastră profesională. Ține să mă ducă înapoi, așa că mai călătorim o dată împreună. Și ne distrăm mișto de data asta. Și când aflu că sunt însărcinată, deși ne-am întâlnit de câteva ori (am mers și în discotecă atunci când eram tristă vroia să mă înveselească din nou), plec înspre părți străine. Ca la prima noastră întâlnire, ne revedem la bar: Can I buy you a drink? No, thank you. I insist. Fine, then. Și faza e că petrecem din nou timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
străinul, disprețuitor, nici nu mișcase. - ...Niciodată nu mi-aș fi închipuit, recuplă în același registru monoton Norocosul, decimând în treacăt alt pâlc de insecte, capturate în șănțulețul unei încuietori și înhățînd fără patos trei dintre ele și deșertîndu-și-le în deschizătura tristă a unei guri. Practicată într-un cap mic, turtit lateral. Confecționat dintr-o materie difuză, mucilaginoasă, pe jumătate invizibilă în lumina solară. Niciodată nu mi-aș fi închipuit... că printre aspirațiile claselor celor mai puțin educate s-ar număra și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
fi avut? - Îți ziceam eu cât aș fi fost de mulțumit dacă, la plecare, mi-ai fi lăsat-o în grijă. O etalonam, ți-o întrețineam peste tot. Îți ziceam: "Jaco, iartă-mă. Dar mi-ai încredințat-o stricată... E tristă. Nu mișcă din fund!..." E câte unele care-și mișcă. Dar nu pune destulă conștiință în asta... Cât timp ai lipsit? - Doi ani. 69 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI Fiara le ronțăia lor sfinții, pantele, lăstărișul de pe Muntele Măslinilor
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
termen cât mai impropriu, că n-o mai văzusem deloc. Adat buzna până-n mijlocul camerei și și-a pus în evidență, 196 DANIEL BĂNULESCU În Cabinetul-dormitor al Mariei C. Nicolici, beznă să-ți vâri arătătoarele-n ochi. Has-Satan reperă bucile triste, stafidite, de colac dezumflat, ale cucoanei. Alături de ele, dosul trufaș, de statuie obeză, gelatinos de osânză, al lui Genel. Orientîndu-se după despicătura șezutului, îi detectă taximetristului umărul și-l scutură serios de omoplat de două, trei ori. - Puturosule, hai de
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
permite să nu înțeleg?! Recunosc. Era mama. 219 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI Urcară una, două, trei trepte, după care, în semn de supremă ospitalitate, Cocondy aprinse tardiv lumina pe coridorul pe care tocmai îl străbătuseră. "E atât de tristă să fii pe coridor și, din pricina bătrâneții, să nu ți se mai deschidă o ușă." Ușa nu i se deschidea, era încuiată, așa că trebuiră să o ia, prin întunericul din nou pogorât, înapoi. "Unde-o fi cheia?" Cocondy, care întîi
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
BĂNULESCU - Ce vârstă avea? - Putea împlini 39 de ani, în luna aceea grozavă, a conspirației. - Vorbiți despre Robin ca și cum, în septembrie, ar fi avut lună de balet. Iar, în octombrie, lună de conspirație. - E o poveste lungă, domnule Floyd. Și tristă. În mai 1923, Robin mă divorțase și mă obligase să mă căsătoresc cu turcul, un turc civilizat, domnule Floyd, fără craniu ras și iatagan, Benjamin (ciudat nume de turc). Dar un uriaș spion, unul dintre cei mai veninoși maeștrii ai
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Dacă m-aș fi comportat tot așa, în șase ani, de când ne-am căsătorit, aveam de mult în familia mea o sinucigașă. - Și atunci ce propui? Și atunci ai vreun gînd? - Păi... păreți de acord că situația e disperată și tristă... Și păreți de acord că ar trebui să i se răspundă printr-un gest disperat... Foarte clar că Dina s-a culcat c-un bărbat, se simte extrem de vinovată și că nu mai putem s-o luăm de la capăt
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
lucruri mă așteptam să mi se-ntîmple în această dimineață, nu însă să mă urecheze și telefonul. D-asta și intrasem sub duș, cu speranța secretă că nici un telefon din lume n-o să aibă plămânii să urle până la mine în momentele triste în care îmi fac singur baie. Am întrerupt apa rece, mai zgomotoasă, mai anglo-saxonă, iar telefonul, într-adevăr, suna. 325 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI - Iar dumneata n-o mințeai... Nu-i ziceai: "Dragă Dina, ia-o mai ușor
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Eu îmi pregătisem echipamentul, aveam de gând să dau frâu liber celor mai sălbatice porniri fizice din mine, sportul mă aștepta, când am auzit trei țârâituri săltărețe la ușă. Am deschis. 326 DANIEL BĂNULESCU eu am plătit cu femeia aceea tristă, vopsită și chinuită, care stă singură la o masă și care era soția mea. Ce căuta ea prin popicării, ce căuta ea prin restaurante și baruri, de seară ori de noapte? Ce căuta? Pe dracu, asta căuta... - Și... l-a
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
și ale căzii. Pe urmă a fost impresionant. Apa tropăia deja pe ciment. Treizeci de secunde și puhoiul trecuse deja de nivelul celor patru glezne liorpăind, cu nădejde, prin în camera de baie. - Să ne salvăm, Sinistrate! Încet, prin ploaia tristă... un piept curbat de tuse... cu sânge în batistă. Pe după colț se duse." Dădură un colț. - Ce-i aici? se miră el. 351 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI Scormonea, pe sub niște velințe, după icoana făcătoare de minuni. Și, doar
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Caitlin și era. Din toate punctele de vedere. Era frumoasă pe dinafară și era frumoasă și pe dinăuntru. Ca să nu mai spunem organizată, calmă și întotdeauna îmbrăcată ireproșabil. Pe scurt, Caitlin era tot ceea ce Susan nu era. Cu un zâmbet trist, Susan a cărat sacoșele în bucătărie, a început să le despacheteze și să le îndese în dulapurile deja sufocate de cumpărăturile încă virgine, făcute sub imperiul unor atacuri de panică: alune murate, praf pentru blat de tort și pliculețe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
fricii, Nick a întors capul căutând telefonul. A format imediat 999. —O ambulanță! Repede! Soția mea a pățit ceva... nu, nu respiră. Cred... Bărbatul nu reușea să rostească vorbele. Cred că e moartă. Înmormântarea lui Caitlin a fost cea mai tristă zi din viața lui Susan. I-a fost aproape imposibil să suporte s-o vadă pe Milly, care abia împlinise doi anișori, tropăind până în dreptul sicriului, cu mânuța grăsuță ascunsă în pumnul strâns al lui tati. Așezând buchețelul de lăcrămioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
în care suntem, iar asta înseamnă că trebuie să ne vedem de viața noastră. Și, oricum, putem să mai mergem încă o dată și cu Jake. David a oftat prelung, din rărunchi. —OK, a spus el zâmbind, cu toate că ochii îi erau triști. Prăjitorul de pâine a scos un sunet ca un clinc și două felii de pâine au sărit în sus. Pe o parte erau palide și călduțe, iar pe cealaltă parte erau negre și arse. Prăjitorul ăla fusese cadoul de nuntă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
accepte nici în ruptul capului să ne întâlnim. —Mama naibii! Și ce-o să faci? O să-i sari în față din spatele cutiilor de conserve de la Tesco-ul1 de la ea din cartier? — Ar trebui să aștept mult și bine, i-a răspuns Alison tristă. Sofia își face cumpărăturile pe internet, iar marfa i se livrează acasă. Am văzut facturile de la carduri, a adăugat ea frecându-se la ochii din cauza soarelui orbitor. Nu vă faceți griji! O să găsesc eu o soluție. —Ei! a bătut Fiona
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
îi povestesc lui David absolut tot. —Ei, sunt sigură că știi tu ce faci, a oftat Alison. Dar e o decizie grea - să ții secretul față de părinții lui. Mai bine de mine! — Nu te baza pe asta, a zâmbit Fiona tristă. În fond, Paolo și Giorgio sunt încă mici. Peste câțiva ani, s-ar putea să ai parte de aceleași necazuri ca și mine, numai că în doză dublă. —Grozav! Alison a scos limba la Fiona. —Tu trebuia să mă înveselești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
place să alerge, era deja departe de casă. După ce și-a uscat mâinile, Fiona și-a studiat „ridurile de râs“ din colțurile ochilor. Trebuie să mă abțin să mi se mai pară că totul e haios, s-a gândit ea tristă. Ca să pună capac la tot, lumina de deasupra capului îi accentua toate imperfecțiunile feței. Dar Fiona nu era excesiv de îngrijorată. Știa că dacă voia putea să se aranjeze și să arate foarte bine, iar relația ei cu David era destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
întinsă pe trotuarul ăla, n-am prea crezut c-o să-ți mai revii. Da, am fost cam varză, nu? i-a răspuns Susan râzând, în încercarea de a restabili atmosfera optimistă. În ultimele luni fusese înconjurată de oameni cu expresii triste pe chip și ultimul lucru pe care și-l dorea era să aibă parte tot de asta și acolo. Dar mi-am revenit și sunt gata să pornesc la luptă, a continuat ea și-a ridicat paharul cu șampanie. Salut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
pentru ca fosta nevastă să-i ciopârcească părul, nu? a explicat Julia frecându-și mâinile de fericire. Nu, planul meu a dat rezultate mai bune decât am sperat chiar și eu. Alison se uita în paharul cu șampanie cu o privire tristă. —Te simți bine? Fiona a atins-o pe braț. — Da, mulțumesc. Mă gândeam doar ce ciudată e viața. Eu îmi doresc cu disperare să fac un copil cu soțul meu. M-am și operat, iau și pastile și tot nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
dat buzna în cameră și s-a repezit către ea. Fiona a ridicat-o în brațe, a strâns-o la sân și-a tras în piept parfumul dulce care, pentru ea, se transformase într-un drog. —Ce făceau rațele? Ele triste, a sâsâit Jessica. —Vai, Doamne! Bietele de ele! Cunosc sentimentul, s-a gândit Fiona mâhnită. David a intrat din nou în cameră. Jake l-a urmat. Băiatul era alb la față. —I-am spus lu’ tata, a anunțat el deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
că așteptarea fusese mai grea decât respectiva confirmare sau poate că Julia intrase deja pe calea inevitabilului șoc care se instalează în mintea oricui primește o astfel de veste-bombă. Momentan, însă, Julia nu era nici furioasă și nu era nici măcar tristă. Se simțea doar complet amorțită. — Când? — Păi... Bărbatul părea speriat, de parcă s-ar fi așteptat ca Julia să explodeze și să se repeadă la gâtul lui în orice secundă. — Îți aduci aminte călătoria de afaceri de la New York? —D-daaaa, a răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]