2,199 matches
-
lui Napoleon, dar au luat amploare după 1969, când Malraux, ministru al Culturii sub De Gaulle, a creat o Fundație a Franței care gerează de atunci banii și obiectele intrate în patrimoniul Institutului. Patrimoniul actual, inventariat de Garcia, întrece orice închipuire. Iată doar o fă- râmă din ea: castelul de la Chantilly, unul din cele mai frumoase din Franța, castelul de la Langeais, abația regală de la Chaalis, muzeele Marmottan, Jaquemart, Claude Monet de la Giverny, cu colecțiile lor de artă cu tot, biblioteci, imobile
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/2756_a_4081]
-
Deșertul negru Ți-am căutat inima prin deșert, pe-ntinderi de nea am găsit-o desfrunzită plină de drumuri nevăzute. Unde duc pașii de la-nceput? Nu știm și nu vrem să știm ce se va-ntâmpla. Viitorul e numai o închipuire trăită repetabil de mii și mii de ori fugind în necunoscutul tainic - sufletul - l-am hrănit cu smirnă și-au răsărit chiparoși; ai alergat să ajungi lângă mine, sunt mai bogat cu o zi lumină împrăștiată-n văzduhul cerat. Când
De?ertul negru by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83908_a_85233]
-
jumătate, poate mai stă acolo și astăzi, asta nu mai știu. A plecat prințul Andrico să îl caute pe Marco, pentru că liniștise vânturile, liniștise apele, doar pe balaur mai trebuia să îl înfrunte. Zâna i s-a arătat c o închipuire vorbitoare și ia mai zis: -Dragul meu prinț, balaurul se află în spatele unei stânci numită ,,Sirena Viselor,,. Dar pentru a ajunge acolo trebuie să ai mare grijă. Dacă te cațeri pe acea stâncă, vei fi transformat în stană de piatră
Prințul Andrico by Adelina Ciocan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91480_a_92896]
-
cavaler. Bineînțeles, cei doi soți și-au legalizat, între timp, relația. Când înțelepciunea domină orgoliul Multe s-au pus în cârca lui Carol cel Mare de-a lungul vremii. Unele având câte un sâmbure de adevăr, altele fiind de departe închipuiri cu nuanțe fantastice. La fel ca în basme. Dar nimeni nu se supără din această pricină, tot omul fiind de acord că și născocirile fac parte din viață. Care viață ar fi mult mai seacă dacă imaginația nu ar mai
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92334]
-
Mamă : o identitate ficțională E, mai întâi de toate, o închipuire. Una identitară. Din câte-mi amintesc, e mai veche decât adolescența, vârsta zburătoare doar o fixează întru câtva. Ce ești începe mai mereu cu ce ai putea fi. Aș putea fi - dac-aș fi - când voi fi... Trebuie spus cu
Poveşti cu scriitoare şi copii by Miruna Runcan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1780]
-
-mi amintesc, e mai veche decât adolescența, vârsta zburătoare doar o fixează întru câtva. Ce ești începe mai mereu cu ce ai putea fi. Aș putea fi - dac-aș fi - când voi fi... Trebuie spus cu sinceritate că e o închipuire constantă, chiar dacă direcția în care se duce se întemeiază, în mare parte, pe întâmplări și pe observații accidentale. Pe de altă parte, e și o transpunere în spațiu și timp, o adaptare ficțională, cu straturi întregi de promisiuni încarnate - palimpsest
Poveşti cu scriitoare şi copii by Miruna Runcan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1780]
-
departe de întâmplările istoriei, fie și dacă ne gândim la originea latină a poporului francez. Poate tocmai din această cauză ea a dominat conștiința oamenilor, îndeosebi a celor ce nici nu puneau prea mare preț pe diferențele dintre realitate și închipuire. Așa dar, legenda pretinde că orașul Reims a fost întemeiat de Remus, fratele lui Romulus, cei doi copii legendari întemeietori ai Romei și alăptați de celebra lupoaică, cunoscută nu numai în lumea latină. Statui cu cei doi prunci sugând la
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92340]
-
altă zare și tot așa până ajungi de unde ai purces! Acum ai înțeles? Asta ar însemna că pământul ista îi cam rătund...ca un măr! Cam așa ar veni, după cum spui tu. Acum pricepi că se poate vedea și cu închipuirea? Asta am vrut să spun eu când am zis că văd „chiar și mai departe...” Vorbind mereu pentru a alunga tristețea despărțirii de cărăușie, au ajuns la poarta lui moș Dumitru. Hooo! Ho! Băieții tatei! Azi îi ultima zi când
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
fi tot Hliboceanu, iar în urmă va merge Mitruță. Noi... la mijloc. Bine-i așa, Pâcule? Ia să te aud! Hlibocene, ai cam amuțit când ne-ai văzut. Încă nu-ți vine să crezi.Te gândești că poate îi o închipuire de-a ta sau un vis urât! Ia să-ți auzim glasul! Păi, cum spune moș Dumitru, așa vom face. Nu-i nici o supărare... Da’ eu mă duc să văd de încărcatul carelor, că soarele îi sus... Au încărcat după
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
Atunci se strângea, închipuindu-și mușcătura. Toată spaima i se concentra în puțina carne ce i atârna în cloaca hămesită. Simțea adunându-se asupra ei toată răutatea universului. Dar acum, preocupat, nu-și mai amintea asta, după cum uită și netrebnica închipuire care prin repetare copi lărească ajunsese să capete consistența realității: ușa de lemn a closetului e smucită într-o parte și un moroi intră încet peste el, puțind a amoniac și răcnind, apoi îl strânge pe Celebi în brațele sale
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
ce compun (conform etimologiei verbului sym-balein) rotundul uman înghițit de cunoașterea supremă prin moarte. Dacă în Comisionarul se excelează în monologul dialogal al spațiului închis ("piesă de cameră" cu irizații romantice), Arhivarul este o desfoliere aproape vetero-maniacală, am zice, de închipuiri nu o dată cu fibră kafkiană, dar și mateină. Cufărul cu molii spațiu infinit al reveriei plăsmuitoare de fantasme cu amintiri trăite/visate, frenezia recompunerii prin magie fabulatorie a ființei ca obiect sacral și a Lucrului ca timp oprit, încrustat, sufletul vagant
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
scăpat de supraveghere, fuge afară, liber să se sinucidă. Dar nu. Se întoarce să-l ajute pe Filip. Dar acesta dispăruse fără urme. Și acum nu mai este sigur că Filip a existat în realitate, sau a fost numai o închipuire a sa: "Și la urmă n-au aflat de au fost doi, unul de Moarte și altul de Viață, sau unul doar cu îndoită față." Iosif Eugen CAMPUS, "MINIMUM", nr. 145, aprilie 1999, Tel Aviv Andrei Oișteanu și Cutia cu
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
lăsați-mă să umblu mut printre voi, să vă ies în cale cu ochii închiși. PSALM O durere totdeauna mi-a fost singurătatea ta ascunsă Dumnezeule, dar ce era sa fac? Când eram copil mă jucam cu tine și-n închipuire te desfăceam cum desfaci o jucărie. Apoi sălbăticia mi-a crescut, cântările mi-au pierit, și fără să-mi fi fost vreodată aproape te-am pierdut pentru totdeauna în țărână, în foc, în văzduh și pe ape. Între răsăritul de
Poezii by Lucian Blaga [Corola-publishinghouse/Imaginative/295565_a_296894]
-
să răspund dar nu puteam fi acuzat de lașitate. Surprins, încolțit din două părți, îmi pierdusem capul, iar claxoanele mă zăpăciseră și mai mult. Totuși, mă simțeam nefericit de parcă onoarea mi-ar fi fost terfelită pe vecie. Mă vedeam în închipuire urcând în mașină, fără nici cea mai mică reacție, sub privirile ironice ale unei mulțimi cu atât mai bucuroase cu cât în acea zi purtam, îmi amintesc prea bine, un costum albastru foarte elegant, în urechi îmi suna din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
nespălatul care mă lovise, ajungându-l din urmă, imobilizându-i motocicleta la marginea trotuarului, luându-l deoparte și dându-i chelfăneală pe care o merita din plin. Acest film, cu câteva variante, s-a desfășurat de sute de ori în închipuirea mea. Dar era prea târziu și timp de câteva zile am clocit în mine o ciudă plină de venin. Iar a început să plouă. Nu vreți să ne oprim sub acest portic? Așa. Ce spuneam? Ah, da! vorbeam despre onoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
vor astfel decât să se asigure o dată mai mult că sunt încă stăpânii scumpei lor comori. Vor s-o aibă, cum se spune. Dar mai e ceva: îndată după asta, sunt mai puțin geloși. Gelozia fizică este un rezultat al închipuirii, dar totodată și o judecată asupra ta însuți. Pui pe seama rivalului gândurile urâte pe care le-ai avut în împrejurări asemănătoare. Din fericire, excesul plăcerii slăbește imaginația ca și judecata. Suferința adoarme o dată cu virilitatea și nu se trezește decât o dată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
sarcină care se impunea guvernelor, în cazul unor discordii. El s-a ocupat și de anularea căsătoriei regelui cu regina Marguerite de Valois 39. A făcut atunci dovada unui zel, a unei istețimi și a unei fidelități aflate dincolo de orice închipuire. Telegramele lui au rămas adevărate modele și, ori de câte ori suplețea spiritului său s-a lovit de dificultăți insurmontabile, îi scria lui Henric al IV-lea: "Sire, aveți succes! Roma va ceda!" Regele aprecia mult acest fel de a trata afacerile ecleziastice
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
în rochia înflorată, numai șolduri și picioare, foșnind prin miresme, de-o sănătate și un orgoliu fără seamăn. Ce tâmpit! Uite-așa-l apucă și nu-l mai slăbește! Parcă se-mbată! Parcă se-mbată cu propriile lui vorbe și închipuiri! Numai să întinzi mâna și să le culegi din aer. Să te lași fără împotrivire topit de șuvoaiele tainice care curg de peste tot și acoperă totul. Trupul cu sângele lui se-ncărca necontenit de iuțeală și fierbințeală, așteptând ceva ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
un lup la lună. Urla până răgușea de-a binelea, și-atunci băga-n răcori pe oricine dacă voia, și pentru asta nu-i trebuia mult să stea pe gânduri: un tufiș întunecos, o râpă, o văgăună găsea oriunde. Avea închipuirea vie și puterea sau slăbiciunea asta, care era o boală când nu și-o putea alunga, îl hărțuia întruna, trăgând spaima după el. Asta e! Închipuirea. Toate pornesc din închipuire... Gândul i se opri retezat de fascicolul reflectorului. La doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
să stea pe gânduri: un tufiș întunecos, o râpă, o văgăună găsea oriunde. Avea închipuirea vie și puterea sau slăbiciunea asta, care era o boală când nu și-o putea alunga, îl hărțuia întruna, trăgând spaima după el. Asta e! Închipuirea. Toate pornesc din închipuire... Gândul i se opri retezat de fascicolul reflectorului. La doi pași înaintea lui, în marginea unui vagon de vite, deslușea silueta santinelei. Nu mai putu nici mâna să și-o miște. Pielea capului i se răci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
un tufiș întunecos, o râpă, o văgăună găsea oriunde. Avea închipuirea vie și puterea sau slăbiciunea asta, care era o boală când nu și-o putea alunga, îl hărțuia întruna, trăgând spaima după el. Asta e! Închipuirea. Toate pornesc din închipuire... Gândul i se opri retezat de fascicolul reflectorului. La doi pași înaintea lui, în marginea unui vagon de vite, deslușea silueta santinelei. Nu mai putu nici mâna să și-o miște. Pielea capului i se răci. Auzi lătrăturile câinilor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
față și piept. Fulgerător, se lăsă la pământ, ducându-și palma la gură, mușcându-și buzele până la sânge. Ochiul de foc clipi, strivindu-l de pământ. Fără trup, tăiat de lumină peste bărbie, fața lui Ghiță Todireanu se profilă în închipuirea lui sau aievea masivă, uriașă, cu buzele strânse și ochii mijiți într-o neînduplecată îndărătnicie. După un timp, lumina se stinse. Se ridică. Făcu un salt mai departe. Căzu ca împușcat. Reflectorul împroșcă jetul de raze pe el. Se lipi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
din ce în ce mai frenetică și vastă, ce se întindea și se-ntinse, cuprinzând curând întreg orașul și țara. CAPITOLUL 16 Era prima noapte, după atâtea amăgiri albastre și năluciri deșarte și ucigătoare, umplute numai de dorința ei pătimașă și de propria ei închipuire căznită de dorință, când strângea perna jilavă în brațe și simțea că sângele ei se aprinde în galopul străbătut prin deșertul marelui pustiu din ea, incendiind întunericul și tot pământul. Prima noapte când se despuie de tot ce prisosea pielii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
și cât ar fi în stare să amestece benefic planurile, infuzând duh în febrilitatea senzorială și dulci răceli reflexive în creuzetul epidermic? Întrebări tipice adolescentului năuc, pentru care coincidența contrariilor și teoriile sufismului au impus cu înfiorare sinteza lumânare-flacără ca închipuire a relației trup-suflet. Una fără cealaltă, ca plinătatea fără suportul golului, nu pot supraviețui în bogată conlucrare. Booon. Vă scutesc de teoria chibritului și vin la țenchiul voroavei. După ce mi-am scris fără condiționare și cu maaaare plăcere obolul, am
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
Constantin Țoiu Sfânta Scriptură se încheie cu prorocirile de sfârșit de lume ale Sfântului Ioan Teologul. Acest text poetic, după liber cugetători, a stârnit din ce în ce mai mult închipuirea oamenilor, pentru care ideea dispariției finale a omenirii cu civilizația ei cu tot a devenit o adevărată obsesie. Arătări cumplite prevestesc Marele Eveniment... Cap. 10. 1. Și am văzut un înger puternic, pogorându-se din cer, învăluit într- un nor
Sfârșitul lumii by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/5580_a_6905]