2,110 matches
-
prin excepție titlulvictima, însă cu intenție glumeață de experiment, lipsită de orice iritație. . - Îți voi trimite martori! strigă falsul ofițer. . - Ce, ești prost? se plictisi Hangerliu. Eu cu tine în duel?Du-te-n... Și proferă fără jenă o îngrozitoare înjurătură. Când rigoarea guvernului luă o față serioasă, Hangerliu pretextă plecarea la vânătoare. Fu urmărit și aici discret, și un individ îmbrăcat țărănește avu misiunea de a lua parte la expedițiile cinegetice și a trimite un glonț greșit. Însă Hangerliu se
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
sale păstra mereu o conduită respectuoasă, neridicând glasul, folosind expresii care obligă, ca: "Dacă vrei", "dacă ai vreme", "dacă ești așa de bună", "ai bunătatea", și mulțumind invariabil cu "mersi". În linie generală, Pomponescu nu putea suferi brutalitatea, și o înjurătură în gura lui era gaură în cer. Ceea ce-și permitea Hangerlioaica nu-și îngăduia Pomponescu, om dintr-o clasă care se supraveghează și se ține de reguli mai degrabă decât de instincte. Prețuia grațiosul în toate. Nu suferea paharele
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
oamenilor. Dar nu despre aceasta voi vorbi. Alături de casa Elenei era o căsuță sărăcăcioasă, alcătuită dintr-o singură cameră și un antreu (tindă, cum se spune la țară). Pe când noi tăifăsuiam, la un moment dat am auzit gălăgie, ceartă, plânsete, înjurături. Am ieșit imediat afară și, în timp ce Elena ,,mă punea la curent” cu ce se întâmplă, am văzut niște scene de coșmar, ce mi-au rămas pe retină și pe care cred că nu le voi uita niciodată: în curtea alăturată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2350_a_3675]
-
că guvernamentali și numai guvernamentali pot ieși din urne și că la urma - urmelor lupta se reduce în asemenea caz la intrigile din chiar partidul roșu, la certe meschine dintre Serurie și Sarkez. Sarkez și Serurie, la apostrofe comune și înjurături de uliță între gheșeftari căpătuiți și cei cari caută a se căpătui. Alegerile comunale din București, cari au umplut consiliul cu capete de post și oameni de facem-treburi, de tot ce marele oraș are pe de o parte mai mărginit
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
zid, cu capul sprijinit de cărămida lui înghețată, m-aș juca pasionat cu forma norilor sfâșiați de antenele parabolice de pe Palatul Telefoanelor, i-aș modela în formă de brichete, de păianjeni, de Iehova, de pioneze, aș scrie cu pufoșenia lor înjurături teribile de-a lungul cerului înserat... aș prohibi subit producția hormonilor estrogeni în toate aparatele genitale, ale oamenilor, șobolanilor, muștelor și tuturor celorlalte ființe și aș urmări de-a lungul anilor destructurarea lumii vii prin angelizare... aș transforma toate bisericile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
flacără îndărătul căreia se estompa o siluetă de copil. Amenința atunci cu pumnul, iar fata se apleca peste balcon, se apuca bine de ramurile unui nuc care umbrea partea de sus a casei și striga către mine, minute-n șir, înjurături groaznice, pe care le auzeam perfect dacă nu era circulație pe șosea. Puneam oglinda și mai departe, peste etajele și acoperișurile tot mai haotice din partea de sus a panoramei, până ce lumina ei abia se mai distingea, spălăcită, de cea de sub
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
celor foarte ieftine de la Romarta, prea scurte sau prea lungi pentru ei. Cravate hilar nepotrivite la culoarea hainei. Căutau, chipurile, să se piardă-n mulțime, dar se făcea imediat gol în jurul lor. "Securiștii!", auzeai peste tot, și se mai auzeau înjurături, dar și râsete, înăbușite repede de obișnuința mai puternică-a fricii. Ciudat e că aceeași frică se citea și pe fețele lor, dincolo de asprimea și misterul, false, caraghioase ca și hainele, împrumutate din filmele cu agenți secreți. Băieților, evident, le
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
erau căcat (și chiar rahat, deși până și ai lui mai ziceau așa) și dracul, în locul căruia trebuia să spui mereu naiba. Totuși, toți băieții de la bloc vorbeau în gura mare numai cu cuvintele astea, spuse doar ele sau în înjurături, care erau expresii ciudate, spuse la supărare, pline de cuvinte interzise. La Mircea acasă nu se-njura și nici nu se drăcuia. Doar foarte rar, când rămânea fără țigări, de exemplu, tatăl lui se făcea roșu ca racul la față
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
rar, când rămânea fără țigări, de exemplu, tatăl lui se făcea roșu ca racul la față, trântea și bufnea și mai scăpa cîte-un "Pastele mă-sii!" Mai zicea și "moaș-ta-n cur" sau "moașă-ta pă gheață", dar astea nu erau înjurături, așa-i vorbea el lui Mircișor când era bine dispus și glumea. Dar [...] alergase imediat să i-l spună și mamei lui, care amesteca-n oale la bucătărie. Femeia abia-și ținea râsul, se vedea de la o poștă, totuși strângea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pat și mi-am scrântit piciorul..." Atunci râsese Jean de el și ieșise-n ploaie ca să strige porcăriile alea către Dumnezeu. Lui Mircișor, care acum se chinuia să rupă o bucată de iască de pe scoarța castanului, nu-i plăceau deloc înjurăturile, dar se gândea că, de vreme ce Dumnezeu oricum nu exista, n-avea nici o importanță. Deja între frunzele copacului se formaseră ciorchini de castane mici, verzi, cu țepișorii încă moi. Ploaia dăduse jos câteva crenguțe, și Luci și Sandu se chinuiau să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ci tocmai pentru că nu există, pentru că e o multiplă iluzie și impostură, pentru că e-ntruchipat de-un actor, și scena-n care joacă e făcută din bucăți filmate în mai multe reprize, în zeci de ore de filmare, de nervi și înjurături, de reluări da capo, de mofturi ale vedetelor, de împiedicări în cablurile și șinele de traveling ale aparatelor de filmat, de proptele în spatele fațadelor de scânduri, de efecte de lumină și de scripturi căznite și gaguri furate din reviste vechi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o eliberare. Într-un moment, toți operatorii râdeau cu o poftă nebună. - Ce mama dracului, izbucni Oksana ducând mâna spre laser. - A cui mamă? întrebă Tader care încerca din răsputeri să se abțină să nu râdă. Femeia realiză brusc că înjurătura aceea era mult prea veche pentru ca vreunul din operatori să o înțeleagă și se calmă. - Ce se întîmplă? - Știți, condiționarea noastră la râs e cea mai puternică din toate. Amintirea unui eveniment ilar în care un operator nu a râs
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
târziu bătrânul, care nu înțelegea mare lucru din cimiliturile pe care le schimbau cei doi. Ajutoarele sale începuseră și ele să se trezească și Johansson se văzu nevoit să le lipească gurile cu bandă adezivă pentru a opri șuvoiul de înjurături. - Nu vreau australul vostru, repetă, ceva mai tare, Alarik. - Ei, na!, că s-a dilit și moșneagul! exclamă Barna. Ți-am spus, omule, că nu o să vină nimeni să ți-l ia înapoi?! Bătrânul clătină însă frenetic din cap. - Nu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
chiar și Odolgan, înaintară pe mal, ducându-se până în păpuriș, și sloboziră, la rândul lor, un nor de săgeți, fără să-și atingă însă ținta, ajunsă de acum prea departe. Ambarcațiunea rapidă se îndepărta pe marea oglindă a apei. Printre înjurături, Geremar împungea și chinuia calul, cu privirea țintă spre fugari. Balamber, în schimb, își luă un ton resemnat și constată cu răceală: — Acum nu-i mai prindem. Să-i lăsăm în voia sorții. 20 Cântecul îndepărtat al unui cocoș îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de încheieturi, căutând să se elibereze, și atunci Maliban, care între timp adusese caii împreună cu Vitalius, îi trecu în spate, îl înșfăcă zdravăn de brațe și i le imobiliză la spate. Metronius îl pălmui iarăși, poruncindu-i cu putere, printre înjurături, să spună adevărul, că era mai bine pentru el. Cu toate acestea, bagaudul, care sângera pe nas și avea o buză crăpată, continuă să strige, cu suflul ce-i mai rămăsese: — Nu știu, vă spun! Jur că nu știu! Sebastianus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
zăriră turnul la nu mai mult de o sută de pași. Era multă mișcare acolo. Circa douăzeci de oameni, dintre care unii, cu părul bond și purtând scuturile și armurile în solzi tipice pentru războinicii lui Sangiban, se luptau, printre înjurături și zăngănit de săbii, alții erau deja a pământ, iar alții încă se agitau înfrigurați în fața camerei de gardă a turnului, unde se afla marea roată dințată ce comanda podul mobil. între timp, un grup de alani se muncea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
și cam a patra zi, la amiază, găsim ușa încuiată, sunăm, batem, iar sunăm și iar batem, nimeni nu ne deschide, însă cineva era în dosul ușii și noi, înfuriați de lipsa de omenie a celor de după ușă, tragem o înjurătură apăsată, stupim și plecăm. Mai spre seară, vine un om, întreabă de noi și ne spune că D. profesor Băncilă ne poftește la el. Nu știam că meșterul era la Agapia, vestea ne bucură, închipuindu-ne că vom fi opriți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
ar fi avut loc o acțiune legionară și manifestanții ar fi intrat cu forța în sediul televiziunii. Acel interviu a avut un impact deosebit de puternic. Asta a făcut să intru în atenția serviciului special de telefoane care se ocupa cu înjurături la adresa indezirabililor și să primesc scrisori de amenințare. În una dintre acestea, care nu venise prin poștă, ci îmi fusese pusă în cutia poștală, mi se spunea: ai avut noroc că a fost bulibașa mine, pentru că altfelă Printre cei ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
împart cu ea un pahar de vin și apoi să murim în același spasm. Ce este deci dragostea? Pentru canalie, un desfrâu, o plăcere abjectă și trecătoare. Trebuie cercetate caracteristicile dragostei așa cum le concepe canalia în cântecele fară perdea, în înjurături și grosolănii pe care le repetă în lumea beției ei, sătulă sau pe stomacul gol. De exemplu, „a băga piciorul măgăriței în vas“ sau „a-și pune pământ pe cocoașă“. Dar dragostea mea pentru ea era altceva. E adevărat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
și care, abia ajungând la sfârșitul unui vers, trebuie s-o ia de la capăt. Cântecul ei biciuia carnea ca scrâșnetul dinților unui ferăstrău. Striga, apoi, brusc, tăcea. De-abia închisesem ochii, că gardienii beți se auziră dincolo de pereții camerei. Schimbau înjurături obscene și cântau în cor: Hai să bem, Vinul orașului Rey să-l bem! Dacă nu bem acum, Când o să mai bem? Mi-am spus în sinea mea: „Dacă voi cădea în mîinile poliției?“ Dintr-odată, mă simțeam plin de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
s-ar fi temperat nițel, favorizând nuanța în receptare și un verdict purificat de circumscrierile excedentare ale complicităților afective. Cu toate acestea, volumele ulterioare nu au infirmat, nici unul, diagnosticul inițial. Dimpotrivă. Dacă de atunci, chiar de la prima carte (Povestiri cu înjurături, 2000), talentul autorului se cristalizase deja într-o formulă narativă precis conturată, percutantă și uimitor de matură, mascând carența experienței de viață printr-o excepțională disponibilitate empatică, formulă manevrată dezinvolt de un povestitor însetat de concret, cu urechea și ochiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
exces de mijloace, ca într-o exergă. Aici, din contra, diagrama ce marchează direcția de evoluție, pe axa principalelor repere, din viață și din cărți, păstrează consecvent un foarte descurajant (la prima vedere) aspect rectiliniu. Într-adevăr, de la Povestirile cu înjurături la O limbă comună sau paginile de jurnal publicate postum diferențele sunt neînsemnate: aceleași întâmplări și fapte diverse, reluate parcă mereu, pe un ton identic, cu variații insesizabile. Dar ceea ce se pierde privind lucrurile din imediata apropiere, pe suprafețe mici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
Eugenia Ionescu nu e omul care să acuze, să vorbească de rău pe cineva. Îmi aduce aminte de un profesor al meu caruia îi era imposibil să beștelească pe cineva. Cutare e... și te-așteptai să se dezlănțuie niște îngrozitoare înjurături de mamă, te așteptai la un întreg potop de invective. Cutare are un comportament nu tocmai potrivit, își încheia eufemistic fraza profesorul meu. O scriitură fără resentimente descoperim în jurnal. Nu veniseră anii în care Mitică Dragomir să rostească o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
firmă care stă să cadă, pe care e scris cu litere galbene, scorojite, Feroviarul, și se oprește în prag. Să intre, să nu intre? O fi vreo bombă ordinară, se gîndește zgîindu-se la ușa din lemn din dosul căreia răzbat înjurături și vociferări. Cam asta este diferența, i-ar fi spus Bătrînul dacă ar mai fi fost posibil să fie împreună, și Roja se hotărăște brusc, apasă clanța jegoasă și pășește înăuntru ca venit dintr-o altă lume. La Nord era
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
nu-și puteau stăpîni instinctele, rîsetele necontrolate. Danturi îngălbenite, fețe țepoase, scăfîrlii care nu înțelegeau niciodată că ora închiderii trebuia respectată. Numai barmanii știau cît le dădeau de furcă pramatiile alea, chemau milițienii să-i zvîrle cu forța în stradă, înjurături, bastoane pe spinare, dar degeaba, uitau cu toții repede, a doua zi istoria se repeta, o luau de la capăt, asta era viața lor, treaba mergea ca unsă, asta era Rusia. O cu totul altă lume, ah, ce vremuri, se gîndește, clipele
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]