2,740 matches
-
cu sine, ca pe o plapumă până peste cap, lumea în care s-a născut. Lucrurile stau așa: când te naști, lumea ta e cea mai mare cu putință. Orice este posibil. Pe măsură ce crești, lumea ta se micșorează. Tu crești întruna, la început îți cresc oasele, pe urmă amintirile, oase ceva mai îngălbenite. La un moment dat lumea din jurul tău se face atât de mică, încât pur și simplu nu mai ai unde să crești" (p. 80). Cartea șoaptelor, de Varujan
Un Pateric armenesc by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/6950_a_8275]
-
efectul de insinuare pe care repetiția îl dă cuvintelor sale: ideile lui ți se insinuează în minte chiar și atunci cînd nu ești de acord cu ele, și asta numai și numai grație repetiției insidioase pe care autorul a săvîrșit-o întruna. Există o ceremonie a repetiției la Bernhard, un fel de incantație al cărei efect nu poate fi atins decît prin aliterații. Un oracol al redundanței ritmate, acesta e Bernhard. Dar un oracol ale cărui idei ți se întipăresc în minte
Tehnica repetiției by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10930_a_12255]
-
volum în proză sucită și răsucită până la paroxism. Traducătorului, nu autorului, îi datoră m topica un pic mai contorsionată, stilul cu înflorituri fistichii, cu răsturnări în șirul natural, obișnuit, al vorbirii, cu incongruitățI ca viitorul 2 sau chiar 3 folosit întruna ca motor al narațiunii. Asistăm, așadar, la încă o paradă fastuoasă a discursului tip Ș. Foarță și păstrând marca lui, intactă și savuroasă chiar și în lipsa unui factor cu rol maxim în graiul comun: vocala izgonită. Iată o mostră, ca să
E fără e ! by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/5835_a_7160]
-
vocală: în Spania, a, în Rusia, o, în Japonia, i. O s-o țin tot așa, șontâc-șontâc, până la capăt, chiar dacă-i păcat, chiar dacă-i injust în raport cu noul triumf al lui Ș. Foarță, cu biruința lui asupra încăpățânării limbilor în a folosi întruna, cu și fără motiv sau rost, și vocala ocolită în volumul în cauză. Spațiul fix al rubricii nu mă lasă oricum să spun totul, să strig cu forța potrivită cât m-au încântat migala și inspirația și izbutita formă finală
E fără e ! by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/5835_a_7160]
-
cum avea să se sfârșească totul... Vă povestesc așadar pas cu pas cum am trăit acel Crăciun. Locuiam pe vremea aceea departe de centru, urmăream evenimentele la un televizor mic, alb-negru firește, dar mai ales urmăream trasoarele asurzitoare; se trăgea întruna, iar zgomotele nu se mai terminau... Copilul meu se afla la Brașov, alt oraș „asediat”, iar orice legătură cu ea și părinții fusese întreruptă, la telefoanele din centru, „interurbane” nici vorbă să ajung, telefon fix nu aveam, la televizor se
Un Crăciun neobișnuit... by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/2952_a_4277]
-
zgomotele nu se mai terminau... Copilul meu se afla la Brașov, alt oraș „asediat”, iar orice legătură cu ea și părinții fusese întreruptă, la telefoanele din centru, „interurbane” nici vorbă să ajung, telefon fix nu aveam, la televizor se vorbea întruna de morții din Brașov, de eroii de pe străzi, iar informațiile acestea, trunchiate, pur și simplu mă înnebuneau. M-am decis să plec, cu orice risc; să iau primul tren spre Valea Prahovei, fie ce-o fi. În ciuda sfaturilor prietenilor, colegilor
Un Crăciun neobișnuit... by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/2952_a_4277]
-
Val Gheorghiu Compartiment plin. Intrăm în munți și se simte deja răcoarea pădurii crude. Urmărim splendoarea de-afară. Numai ei doi, nu. De cînd s-au urcat, mesteca întruna vorbe. Ce dinamică perfectă! Termină unul de spus una, tace cîteva secunde, reia celălalt. Și nu s-au cunoscut pînă acum. Cine-or fi? Ce-or fi făcînd ăștia doi babani de vîrsta a treia, unul mai rumen că altul
Istorie lungă, istorie scurtă by Val Gheorghiu () [Corola-journal/Journalistic/17621_a_18946]
-
cadă, cea mai bună clipă din zi, mă gândesc la torturi pentru dușmanii mei." Arthur Koestler: „Nostim, pentru că eu, când sunt în cadă, mă gândesc la torturi pentru mine însumi." Opera este singura care contează, susțin criticii. Si totuși apar întruna biografii ale marilor scriitori, unele dintre ele, cum este Koestler - Odiseea literară și politică a unui sceptic din secolul XX, de Michael Scam-mell, după decenii de documentare. în cazul lui Arthur Koestler, autorul romanului care a răscolit conștiințele mai profund
Maniheism la două capete (2) by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6266_a_7591]
-
un copil. Ne tăvăleam pe jos de rîs. Deși îl știa cel mai bine, și îi cunoștea reperoriul, ca să zic așa, cel mai formidabil spectator era Chiriac. Rîdea în hohote și rămînea mereu în urmă cu lucrul la mape, atrăgîndu-și întruna observații. Virgil Flonda a fost ca o Șeherezadă în noaptea aceea. Poveștile lui ne-au ținut treji. O noapte cît toată lumea asta. Și, cînd zorii s-au ivit, ne-am îmbrățișat și am plecat pe un drum și minunat, și
Insuportabila lejeritate a ființei by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/10395_a_11720]
-
și-l proslăvesc, Fiindcă-n jar și friguri mă topesc Și lanțul greu al mortii-l port prostește, Cu sârguință și încrâncenare Îți sorb iubirea, noaptea ta o sorb Cu-ncrâncenare, Doamne, negrul corb Îmi soarbe moartea lentă. Cu răbdare. Fiindcă-ntruna trupul ți-l doresc, Fiindcă-n hăul de nimicnicie Mă prăbușesc, și noaptea ta mă-mbie, Și vreau să mor și veșnic să trăiesc În trupul tău. Dorință, boală grea. E tot ce vei găsi la moartea mea. Antonio Garmendia
Poezie spaniolă () [Corola-journal/Journalistic/4345_a_5670]
-
Peste arăturile împietrite în neclintirea lor, cerul e o față de masă întinsă pe jumătate, iar autobuzul frânează brusc înaintea căsuțelor galbene, lângă care, în crânguri de brazi, se plimbă curci cu gâturi roșii mușcate de vântul înghețat. [...] La ușă sună întruna. Sunt la capătul unei zile cenușii. Copila adorabilă stă pe pat, cu ochii încă plini de lumina albastră a somnului, lipită de un ursuleț de pluș. Dar lângă ușă se aude târșâit de saboți și niște bolboroseli ursuze. Bătrâna declară
Inga Abele (Letonia) Vârstele iubirii by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/3861_a_5186]
-
Emil Brumaru Un fel de cîntec amplu, o înmănunchiere doldora de umilințe și izbînzi, o înciorchinare-n mlaștinile raiului tuturor cuvintelor cunoscute, o rugăciune laică în roua iadului, răsfăț savant, și naiv, și tămăduitor. Sensul, aprent indiferent, ca vîntul, va bate întruna. Nici nu-i nevoie să-l cauți, te găsește el pe tine, îți îndoaie frazele către rosturi depășindu-ți înțelegerea. Ești mînat, împins în pînzele bombate (o!, vechile desene din cărțile cu aventuri maritime!), bălăcit în golfuri de insule feerice
Fi-vei primul cetățean de dezonoare al urbei (2) by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/14516_a_15841]
-
naturali, însă pentru mine sunt cei mai buni părinți din lume. Întotdeauna mi-au arătat cât de mult mă iubesc și au făcut ca toate dorințele mele să se îndeplinească. Cu toate acestea, de când am aflat această veste, mă gândesc întruna la acei doi oameni care mi-au dat viață: oare semăn cu ei, oare am ochii mamei, sau poate ai tatălui, oare ei se mai gândesc la mine? Care a fost motivul pentru care nu m-au mai dorit? Poate
Discuţii despre sex la Telefonul Copilului () [Corola-journal/Journalistic/81264_a_82589]
-
timp s-o prindă înainte de a se izbi de mobilă, dar în schimb s-a lovit ea. A încercat să-i ridice capul, ca s-o ajute să respire, și a privit-o: era încruntată, avea fruntea asudată și bodogănea întruna. A mângâiat-o până i s-a părut că s-a liniștit, cufundându-se într-un vis care i-a adus în mod inexplicabil un zâmbet pe față. Oare ce vedea bunica? Ce amintiri de la vârsta de șapte ani? Ce
Sora Katiei by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/8059_a_9384]
-
iar alteori țestoasa nu făcea altceva decât să-și scoată capul din apă, plângându-se parcă de lipsa totală de hrană și de soarta ei în general. Dacă ar putea vorbi, ne-ar boscorodi pe toate, zicea Mama, o lăsăm întruna să crape de foame; și ca să se revanșeze îi azvârlea câte o bucată de friptură pe care țestoasa o devora pe loc, chestie pe care n-o văzuse în documentarele cu animale, în care țestoasele erau făpturi pașnice și leneșe
Sora Katiei by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/8059_a_9384]
-
Bolintineanu. închizând ochii, ofer cititorului, oarecum rușinat, scurte fragmente din actul 2, scena 5... ...Un vânt s-a înălțat în trupu-mi chinuit îl văd, roșesc, și-ndată am pălit! Dar mândru și semeț, deși cam rău făptaș, Chipeș june, inimi întruna sfărâmând, Așa cum vedem zeii sau cum te vede Fedra, Al tău port îl aveau, și ochii și limbajul, O nobilă sfială îți năpădea obrazul, Pe când a Cretei valuri le străbătea în jos, De-a fiicei, vrednic, dorință, a lui Minňs
Fedra by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/10987_a_12312]
-
arăta ca un negustor de porci. Totuși, din cît își dăduse Inman seama de felul de a gîndi al lui Lee, ar fi preferat în orice moment să lupte sub comanda lui Longstreet. Așa searbăd cum arăta, mintea acestuia scormonea întruna după locul potrivit în care un om să se poată ghemui și să poată ucide după pofta inimii, dintr-o poziție de relativă siguranță. După ce regimentul lui Inman și-a strîns rîndurile, au urcat cu toții clina dealului, în direcția focului
Charles Frazier: Cold Mountain by Antoaneta Ralian () [Corola-journal/Journalistic/13248_a_14573]
-
incertă, se plimbă noaptea pe străzi, chiar dacă afară e urgie. Într-un astfel de rond nocturn, el întâlnește o altă figură destul de exotică: un bătrân, Ghiță Negrotei, cu viziuni de folclorist exaltat și cu un frate, Leo, despre care vorbește întruna. Din întâlnirea noctambulilor rezultă și a doua particularitate a lui Babis. E atât de mic de statură, încât poate fi numit (într-un mod absolut incorect politic) un pitic. N-ar trebui să dăm atenție acestui aspect, dacă el n-
Clopotul spart by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9271_a_10596]
-
la colectiv și furau cât și cum puteau ca să aibă ce mânca. Singurul pe care aș fi putut să-l privesc ca pe un erou era un vecin care-și pierduse piciorul undeva prin Uniunea Sovietică, însă el îi înjura întruna pe ruși și pe comuniști și ne alunga, amenințându-ne cu cârja, ori de câte ori voiam să gustăm merele lui văratice. De fiecare 9 mai înțelegeam că vremea eroilor trecuse pentru totdeauna, că îngerul care le punea cununi celor bravi plecase dintre
Aici Radio Europa Liberă by Cristina Cioabă () [Corola-journal/Journalistic/8359_a_9684]
-
ce-am vrut s-aud. Silogismul contradicției Tristețea-i că Aceasta și Aceea nu pot fi simultan adevărate. De s-ar putea un adevăr în rate, ne-ar fi mai confortabilă aleea? Dacă și vântul iernii, tot de asta vorbește-ntruna, - jalnica ta soartă rămâne,-ntre Aceea și Aceasta, a trenului uitat pe-o linie moartă. Ce este adevărul, cine, oare, ne spune-aici; și pentru ce, în gând, cum te-ar durea în inimă, te doare că trebuie s-alegi
BÖSZÖRMÉNYI ZOLTÁN - O sumă de sonete by Șerban Foarță () [Corola-journal/Journalistic/11444_a_12769]
-
un cal să dea îndărăt în boxă ! Copiii nu sunt tolerați. „Jucați-vă mai încolo!” În funcție de timp, se spunea: „Plecați să vă spălați pe mâini!” sau, și mai grav: „Duceți-vă să ajutați la smulsul buruienilor!” Educatoarea de la grădiniță repeta întruna: „Spălați-vă tăblița!” „Să ne spălăm de păcate”, vom auzi la biserică. Apoi ordinul dat fetelor mele: „Spălați-l împreună pe tatăl vostru pentru ultima oară...” Pe trotuar, băiețelul cu cochilii aștepta să mă uit mai cu atenție la una
Françoise Choquard - Magazinul by Magdalena Popescu-Marin () [Corola-journal/Journalistic/2477_a_3802]
-
onorabilitatea rigid-burgheză, frazele impermeabile, bune de învelit carnea realității. Și atunci el va deveni „un cuțit ascuțit” și se va înfige, iar și iar, „ca un fier ruginit/ în toți și în fiecare”: „Gîștele mari din oraș/ scurmă și scurmă întruna./ Cei care mulg nori de caș/ nu iau în barcă nici una.// Eu stau ca un prost/ într-o vană de fier/ lîngă parcare, în mușețel.// Un zeu mă dă în leagăn/ fără să-i cer.// Fețe de porci în oraș
De la Eminescu la Eminem by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/2877_a_4202]
-
vreun gol, ci pur și simplu dintr-o tendință de reînnoire a inventarului existent. Există în română destul de multe adverbe și locuțiuni adverbiale care indică desfășurarea continuă a unui proces sau a unei activități. Unele sunt vechi și populare: mereu, întruna, fără încetare, fără întrerupere, fără oprire, neîncetat; câteva au ieșit din uzul curent, căpătând o notă arhaică și de prețiozitate: necontenit, necurmat. Mai noi, standard, sunt permanent, în permanență și încontinuu. Desigur, în funcție de sensul aspectual al verbului, ideea de „continuitate
„Încontinuu“ și „non-stop“ by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/6436_a_7761]
-
necurmat. Mai noi, standard, sunt permanent, în permanență și încontinuu. Desigur, în funcție de sensul aspectual al verbului, ideea de „continuitate" poate avea actualizări diferite: descriind starea egală cu sine (deschis permanent) sau actul care se repetă într-un anume interval (clipește întruna). De altminteri, nu toate cvasi-sinonimele de mai sus se pot substitui în orice context (din rațiuni semantice și stilistice, nu spunem nici deschis necontenit, nici sughiță permanent...). Adverbul încontinuu s-a fixat ca formă sudată (singura pe care o acceptă
„Încontinuu“ și „non-stop“ by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/6436_a_7761]
-
comunicării profesor - student. Au trecut anii, a murit și moda structuralismului, au apus studiile semiotice, a trecut peste noi și postmodernismul. Continuam să ne întâlnim întâmplător la etajul patru și să discutăm, în trecere, despre ce mai citim și scriem. Întruna din aceste șuete în fața liftului, m-a întrebat la ce mai lucrez. Mai mult în joacă, i-am spus: „Dragă doamnă, dacă ar fi să scriu o carte pentru propria mea plăcere, aș scrie un studiu despre Dumas!" Nu știu
Dumas, creolul cu zulufi blonzi by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6448_a_7773]