4,325 matches
-
amenința pe Alexandru se Întoarse brusc, cu o lovitură care ar fi trebuit să taie pieptul bătrânului, dar acesta eschivase liniștit și, cu o simplă mișcare de Încheietură, făcuse sabia agresorului să zboare În celălalt colț al tavernei. Cu un țipăt, al treilea spadasin se năpusti asupra bătrânului, dar Își simți picioarele retezate de tăișul fin al spadei florentine. Montassini era fascinat de această intervenție, dar nu era cea la care se așteptase. Îl cunoștea pe bătrân și Îi purta un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
rău soției mele, suntem niște bieți negustori... - Scoateți-l! strigă Tachibana. Samuraiul de lângă rănită scoase un pumnal cu vârful ascuțit și apăsă, la Început ușor, apoi, cu un gest precis, Îl adânci În rană și Îl răsuci. Bolnava scoase un țipăt lung de durere și Își pierdu cunoștința. Fetița privea cu ochii mari, Înmărmurită, strângând brațul tatălui ei. - Vă rog, Înălțimea Voastră... murmură, pierdut, Shigeru. Samuraiul scoase vârful Însângerat al săgeții și Îl arătă șefului său. - Aceste săgeți nu aparțin armatei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
care se dovedea a fi conducătorul grupului, indică ocolirea bisericii și răspândirea prin case pentru jaf. Dar, deodată, se prăbuși cu o săgeată Înfiptă În gât. În următoarele clipe, alți cinci tătari căzură sub săgețile arcașului nevăzut. Cineva scoase un țipăt, indicând clopotnița. Într-adevăr, din turla bisericii, un arcaș foarte bun se arăta doar o clipă, cât să ucidă un alt dușman. Un grup de cincizeci de nohai Înconjurară biserica, iar zece dintre ei descălecară, Încercând să intre. Primii doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
limbajul păsărilor, sosiră semnalele de primire a poruncilor. Oană Își aminti, fără voie, momentul cel mai luminos al acestor zile. Intrarea În Cetatea Hotinului, cu căpitanul Gâlcă pe Întins pe targă, zgomotul mărunt de pași pe scările de piatră și țipătul de spaimă al Siminei: „Bogdaaaan!!!”. Descălecase, o luase de umeri și o strânsese până când tânăra mamă Își dădu seama că Oană avea ceva să-i spună: - Nu te repezi așa, Simino, că ce nu stricară tătarii ai să strici tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
careu În jurul domnitorului. - Lacrămă, preiei postul lui Gâlcă pe aripa stângă! ordonă Oană. Pietro, pe dreapta! Douăzeci de scuturi pe ambele laturi! Atac În săgeată, la galop mare, pe centru! Acum! - Moldovaaaaa! se auzi strigătul de luptă al Apărătorilor, acoperind țipetele de pe câmpul de luptă și Înfiorându-i pe luptătorii moldoveni. - Intră În luptă Măria Sa! strigă spătarul Albu, tăind cu o lovitură piezișă de sabie un tătar care se apropiase de el. Luptați, vitejilor! Moarte tătarilor! - Moarte tătarilor! se auzi strigătul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Neamțului, unde se aflau corpurile de oaste ale vânătorilor domnești și ale călărimilor de munte. Ridică mâna și porunci: - Desfaceți zidul. Porniți imediat spre Cetatea Albă! Măria sa Ștefan va ști ce are de făcut! - Nu te lăsăm, căpitane! se auzi țipătul deznădăjduit al arcașului Simion. Nu te lăsăm aici de-ar fi să ne spintece de cinci ori pe fiecare! - Căpitanul a vorbit Înțelept! spuse spahiul, la fel de calm. Important este ca Ștefan să scape din aceste locuri prea apropiate de Dunăre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
altcineva... Oricine... Nu Cosmin... Se sprijini de pervazul ferestrei, văzu ochii lui Pietro Îndreptați În sus, spre ea, și abia atunci Își dădu seama că totul e adevărat și că nimeni nu găsește cuvintele care pot dezvălui acest adevăr. Și țipătul ei străbătu coridoarele, lovindu-se de pereți și năruindu-se asupra celor de afară, care se opriră, privind spre ferestrele Sălii sfatului. - Măria ta!!!! Era un strigăt de neputință. Dacă cineva putea face ceva, orice, acela era numai voievodul. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
oțelul apăsându-i coastele, căutându-i inima. Știa că peste o clipă va muri și nu Înțelegea de ce. Închise ochii. Nu mai simți nimic, dar auzi un geamăt prelung și un trup fără viață se prăbuși peste el. Apoi un țipăt lung de spaimă Îl Înfioră și auzi alte trupuri căzând În jurul lui. Rămase cu spatele lipit de pământ, fără să vadă nimic, apoi dădu la o parte cadavrul care căzuse peste el, se propti Într-un cot și deschise ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
apropiau de el la galop, cu iataganele scoase. Era limpede. Nu putuse fi prins viu, trebuia ucis. Și atunci fu străbătut de un gând care nu era gând, era mult mai mult de atât, era o prezență intensă, ca un țipăt mut, ca o revărsare de forță, ca o voce pe care n-o auzise niciodată dar o așteptase dintotdeauna. Și atunci mă vei vedea... . Umbra zbură din nou, venind de nicăieri, și ajunse Între el și spahii. Văzu doar un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Ștefan Oană, fiul cel mic al căpitanului Cosmin Oană. Avea ochii și zâmbetul tatălui său. Își amintea cele mai mici amănunte din copilăria petrecută În Moldova. Toate informațiile adunate până atunci duceau spre el. Luptătorul care avea darul prevestirii. Un țipăt uriaș, ca al unui animal Înjunghiat, se ridică deodată peste păduri. Semnalul de moarte al războinicilor Bordjighin. Cel care vestea triburilor din stepele mongole dispariția unui mare conducător. Acel semnal nu se mai auzise În Asia de la moartea marelui Gingis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Paul ea pierduse limba pentru totdeauna". Pe la zece ore seara se păru că, prinde putere deodată și începu să strige grozav. Familia imperială alergă iute lângă dânsa; însă, prințesele fură depărtate de la acest spectacol spăimântător. În fine Catarina dete un țipăt plângător, ce fu auzit în apartamentele vecine, și muri după o agonie de treizeci și șapte ore. Vom mai adauge numai atâta că maiorul Masson, francez de naștere și om, de o mare fineță, ca ofițer al marelui duce Alexandru
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
recunoaște cum soarta imperielor depinde câteodată de la împrejurările cele mai neînsemnate. Teii bătrâni din grădina de vară serveau noaptea de azil la mii de cioare. Când trupa înaintă la această oră neobicinuită aceste paseri de rău augur umplură aerul de țipetele lor și zgomotul astfel produs fu așa de mare că ofițerii cari comandau detașamentul se temură să nu deștepte pe împăratul. Complotul n-ar fi reușit într-adevăr dacă steaua lui Paul i-ar fi permis să se pună la
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
urmă au fost adresate țarului și oamenilor de stat ai Rusiei? " - "Cunoașteți opinia poporului nostru că tot binele vine de la țarul liberator (Țarosloboditeli ) și nimeni nu voia să ne crează că apăsarea vine de la Petersburg. Am dovedit-o aceasta prin țipetele noastre de durere și prin răspunsurile aspre ce le-am primit. Acuma știu oamenii noștri ce au a spera de la marele țar și credem că predilecțiunea pentru Rusia a suferit o grea lovitură. " - "De ce nu voiți să 'ncercați, d-ta
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
vechi pe acele teritorii decât rasa maghiară însăși. Și, când aceste popoare, fie români, fie sârbi, fie alții, nu vor să se lase a li jupi pielea și a li se stâlci organele graiului cu nodurile dulcei limbi ungurești, atunci țipete și vaiete că se prăpădește patria lui Arpad, că e înaintea unui abiz. Dar fie înaintea unui abiz. Ce mai pagubă! O formațiune politică de poltroni și de gură - cască mai puțin, iată totul. Cu înlăturarea d-lor Ugron și
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
de-a declara că, oricum ar sta cauza, Anglia se va sili a mănține bunele ei raporturi cu Franța și avem cuvinte de-a crede că tot acest exemplu va fi urmat de guvernul austriac în privirea României, cu toate țipetele presei vieneze. Nu este în discursul de tron al regelui României un singur pasaj care să aibă caracterul unei provocări la adresa cabinetului din Viena. Guvernul român se mărginește în a declara că libertatea Dunării este o condiție esențială pentru dezvoltarea
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
buletinele, după cum le primim sub imediata impresiune a catastrofei. Un membru al teatrului ne narează: "Eu mă aflam jumătate îmbrăcat în coridorul scenei, când, la al doilea semnal de începere, 5 minute înainte de 6 și trei sferturi, se auzi un țipăt de groază pe scenă. Alergai pe scenă, care era în foc și de unde toată lumea fugea. Un lucrător apropiase prăjina cu flacăra de spirt prea mult de o perdea, care îndată fu în flacări. Focul se urcă îndată până la tavanul scenei
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
până la loje. Fugii în stradă și întîlnii pe directorul Jauner. Ajungând în fața teatrului, se părea că publicul a ieșit deja și, nemaivăzând pe nimeni ieșind, credeam că toți au scăpat. Știam că gazul ardea pretutindeni și că, 5 minute după țipătul de groază, casa era toată iluminată încă. Mă întorsei și intrai iar în partea din dos a casei, de unde se auzea strigăte de ajutor. Se vedeau flacări colosale plecând din garderobe. Câteva dame cari, jumătate îmbrăcate, strigau după ajutor, fură
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
cu familia sa. Nevasta cu copiii erau în galerie, de unde și Nitsche i-a condus jos prin flăcări și fum. În fine garderobele se goliră de tot. Alergai prin foc înainte. În vestibul dau peste o îmbulzeală nedescriptibilă și aud țipete sfâșietoare. Toți se împing spre balconul deschis din front. Pompierii. veniseră deja. În mijlocul mulțimei grămădite în fața teatrului se întinde pânza de scăpare și din balcon sare un om în pânză. Acest esemplu fu imitat și de alții, chiar și de
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
cu colți în gură ca oștirea lui Cadmus. Pe cine mușcă? Pe o biată foiță - cum o numește el - care a văzut mai întîi lumina soarelui în aceeași zi cu dânsul și s-a născut în același oraș, Bacăul. Iată țipetele lui: Zilele aceste au apărut primul număr a unei foițe ce-și aroagă titlul "Gazeta de Bacău", acest titlu a unui vechi organ liberal de publicitate încetat de vreo câțiva ani. De la debut foița abuzează de agerimea limbei sale invective
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
nouă ani de zile, zice "Deutsche Zeitung", când superbele Tuilerii și strălucitul Louvru au pierit în flăcări. Adânc mișcată, Europa privea la acele îngrozitoare limbi de foc ale socialismului și din toată lumea civilizată se auzi un strigăt de indignațiune, un țipăt de oroare în contra "simielor Marei Revoluțiuni", cum numește un poet francez pe Ferre și Raoul Rigault cu ai lor. Ceea ce n-au îndrăznit nici Marat și Robespierre au {EminescuOpXI 172} cutezat a face piticii Comunei; ei puseră mâna sacrilegă pe
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
facem, capitalul național se micșorează, ajungem la inanițiune, perspectiva e grea, situațiunea îngrozitoare! Cititorul observă lesne că noi nu zicem nimic, ci reproducem pur și simplu cuvintele "Romînului" aplicând logica lui. N-am făcut decât să constatăm alături cu aceste țipete radicale că sub guvernul conservator de la 1871 până la 1876, inclusiv balanța comercială, departe de-a fi îngrozitoare, era favorabilă chiar în anii cei mai răi, încît excedentele anuale a ceea ce luam prin export peste ceea ce cheltui[a]m pentru import
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
fi izbutit negociațiile ce le urmărește d. Brătianu cu unele grupuri parlamentare. [ 30 iulie 1880] ["DACA ÎN TIMPUL GUVERNULUI CONSERVATORILOR... "] Daca în timpul guvernului conservatorilor s-ar fi întîmplat a zecea parte din câte se întîmplă astăzi sub guvernul roșu era un țipăt pe patrioți de n-ar fi fost omul în stare să-și auză glasul propriu. Un ochi deprins cu cercetări istorice, căutând a pătrunde înțelesul acțiunilor d-lui Brătianu, va vedea că avem a face cu un om foarte deșert
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
diferenței, care îmi apare atât de pregnant acum, să se evapore, să se piardă. Degeaba, lanterna minții mele are bateria prea slabă. Sentiment bizar și neplăcut de înfrângere "intelectuală". Trei copii înarmați cu bețe aleargă frenetic după un câine, scoțând țipete barbare, undeva pe strada Mașina de pâine, pe lângă magazinul Obor. Îl înconjoară tiptil, tiptil, iar sărmanul animal se face mic, mic... Cel ce pare a fi șeful grupului, în timp ce se pregătea să dea prima lovitură, se oprește brusc și spune
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
trei-patru neveste, uneori mai multe, îmbrobodite până în vârful nasului, o droaie de copii, și inevitabila cameră video Sony ascunsă în palmă. După marea detonare (circa cinci tone de pulbere, scria gazeta) o atmosferă de infern și de sfârșit de lume: țipete, căldură, aglomerație produsă de mișcarea browniană a mașinilor și a pietonilor pe străzi. Plus mirosul greu și tulbure de pucioasă consumată care plutea în nor compact deasupra solului. Cred că așa miroase aerul în preajma cazanelor lui Scaraoțchi. Singurul moment in
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
cred că, În acest caz, el se justifică. În rândurile lui Le Corbusier despre frumusețea Partenonului, se Întrezărește un elogiu adus violenței. „Gândiți-vă la Partenon”, scrie el. „Gândiți-vă la limpezimea, liniile clare, intensitatea, economia, violența lui. Amintiți-vă țipătul lui puternic În mijlocul acelui peisaj creat prin grație și teroare. Putere și puritate” (ibid., p. 187; sublinierea Îmi aparține). După cum putem observa, Le Corbusier avea și tendința de a-i dezumaniza pe oponenții săi și pe săracii din orașe: „Totul
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]