1,735 matches
-
apa, udă pământul... — Avea o educație rară, făcută de maică-sa, o arhitectă cunoscută, care emana o aroganță plină de rafinament, o femeie care nu se machia deloc, singurul defect al maică-sii erau urechile, avea niște urechi mari, clăpăuge, caraghioase, pe care le acoperea cu părul căzut până la umeri. O iubea pe fata ei, dar nu așa, în mod obișnuit, că fiecare mamă își iubește copilul, nu?, o iubea și îi spunea totdeauna adevărul, în speranța că poate să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
aer proaspăt În piept. Asta Îi pune sângele În mișcare. Urinează sub cerul liber, În spatele magherniței, privit de pe acoperiș, de un porumbel care-și cheamă insistent perechea. Câinele lui Ben, se gudură pe lângă el, dând din coadă și făcând salturi caraghioase. Antoniu Îi aruncă cutia de pate În care au mai rămas câteva resturi de pastă, pe care animalul le linge meticulos. Frigul de dimineață, pătrunzător, Îi intră În oase făcându-l să tremure și Îngreunându-i respirația. În curând va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
agentul de circulație dirijând În intersecția rotundă ca un cerc perfect, cu gesturi de păpușă automată. Lenin, impunătorul monument comunist, Încremenit, cu o mână Întinsă, ce pare a dirija ceva nevăzut. Redactorul-șef Dezideriu nu pricepe nici ce face omulețul caraghios din intersecție și nici cine este momâia aia uriașă și cenușie de pe soclu. Încearcă să-și amintească, dar nu reușește. Își pipăie Îngrijorat bărbia, Își trece mâna prin părul bogat, și-și masează tâmplele. Gesturi firești În orice secol. ,, Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
cel din piesa lui Shakespeare, care o iubea pe Cleopatra, și n-am văzut În viața mea o carte cu coperți vișinii În care să fie tipăriți Psalmii. Cât despre numele de Plăcințica, ce să mai spun? Mi se pare caraghios, cum caraghios mi se pare să insistați. Peste o oră, trebuie să duc materialul la redacție, mă concediază dacă nu-mi dați o mână de ajutor. Vă dau și bani, numai să-mi răspundeți la câteva Întrebări. Fata Îl imploră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
piesa lui Shakespeare, care o iubea pe Cleopatra, și n-am văzut În viața mea o carte cu coperți vișinii În care să fie tipăriți Psalmii. Cât despre numele de Plăcințica, ce să mai spun? Mi se pare caraghios, cum caraghios mi se pare să insistați. Peste o oră, trebuie să duc materialul la redacție, mă concediază dacă nu-mi dați o mână de ajutor. Vă dau și bani, numai să-mi răspundeți la câteva Întrebări. Fata Îl imploră din priviri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
recunoaște! Tu ai urcat În mansardă, când m-a strigat Horst să mergem la focul de tabără! Dar nu i-ai fi mărturisit și că tu, roșie la față de furie, zbierai: Crezi că mi-aș pierde timpul cu idioțeniile tale, caraghiosule! Mai bine te-ai uita la tine, nu vezi ce glas caraghios ai, ce față plină de coșuri! Aș vrea să văd la balul de la sfârșitul anului dacă o să accepte vreuna să danseze cu tine! * — Du-te după Walter, plângea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
mergem la focul de tabără! Dar nu i-ai fi mărturisit și că tu, roșie la față de furie, zbierai: Crezi că mi-aș pierde timpul cu idioțeniile tale, caraghiosule! Mai bine te-ai uita la tine, nu vezi ce glas caraghios ai, ce față plină de coșuri! Aș vrea să văd la balul de la sfârșitul anului dacă o să accepte vreuna să danseze cu tine! * — Du-te după Walter, plângea mama, din pat, atunci când Walter Își Încheia centura cu pafta argintie strălucitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
dumirit că impresia de altă lume, de altceva pe care o ai Înainte de a apuca să vezi cu adevărat ceva ți-o dau culorile. Și nu mă refer În primul rând la hainele celor de-acolo, la felul trist și caraghios cum erau Îmbrăcați... Mă refer la un univers În culori șterse și Întunecate, ca un film alb/negru... Sosind la capătul de dincolo al apelor, la poporul cimerian, pururi Învelit În ceață și Întuneric și pe care În veci nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
pe toți că, mai pe furiș, mai pe față, se uită la mine, că nu mă scapă o clipă din ochi, că nu-mi pierd nici o vorbă... * Verdele intens-umed al pajiștii. Păunul, cu coada desfăcută, sărbătorește, se grăbește, solemn și caraghios, spre paznicul Înconjurat de rațele sălbatice care se Înghesuie, măcănind, În jurul lui. Doar un porumbel cenușiu gulerat vine mai departe, În urma lor, ca o găină prea domesticită. — Du-te și tu, hai! Du-te și tu acolo unde se servește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
și În alte dăți, de altfel, să fii tu cea care are dreptate. O parte dintre cei care au apucat să vorbească atunci cu mine, la conferință, mi-au strecurat, Într-adevăr, printre tot felul de vorbe inutile și gesturi caraghioase, rugăminți precise. Nu aveam timp să le notez și până la urmă le-am și uitat. Mai ales că descopeream astfel că o parte din public nu venise din interes față de conferință și nici măcar din curiozitate față de mine - ceea ce știi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
latură a mea, pe care n-a mai văzut-o până acum. Ben își dezvăluie frumusețea de dinți într-un rânjet, un mare zâmbet mieros și fals și spune: ― Sunt Ben Williams la London Today. Încep să râd pentru că e caraghios. El ridică o sprânceană și spune: ― Ei, ce zici de asta? ― Cam mult, cu dinții ăștia albi, răspund eu râzând. Chiar și pentru tine. ― Te-ai putea uita un pic peste scrisoarea mea de intenție? Mă roagă el. O trimit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
atenționat sergentul... ― Să trăiți, domnule căpitan! Permiteți să vă prezint pe Dumitru Dinsus, sergent în rezervă, fost artilerist, și pe caporalul în rezervă Todiriță Mesteacă, fost infanterist. Dumitru și Todiriță, îmbrăcați în sumane, rămași în poziție de drepți, păreau puțin caraghioși... Căpitanul, un fel de bunicuț îmbrăcat în haine militare, cu tâmplele argintii, privind amuzat pe sub sprâncenele stufoase, a comandat: ― Repaus. Veți merge în încăperea de colo, să vă vadă medicul dacă sunteți sănătoși. Pe urmă, vă întoarceți aici. Executarea! Cu
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
să cedezi. Se pare că unul din ei confundase „Zidurile din Limerick“ cu „Asediul Ennis“-ului, așa cum se întâmplă de obicei... 5tc "5" Ideea de a mă culca cu Luke sau cu oricare din prietenii lui era de-a dreptul caraghioasă. Ba chiar de neimaginat. Dar ce știam eu pe atunci... Seara cu pricina a venit cam la o lună după Marea Distracție cu tipii din Mayo de la Cute Hoor. Brigit și cu mine ne duceam - sau mai degrabă dădeam buzna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ce să spun. Apoi, din senin, am simțit cum dorința a explodat în mine. într-o fracțiune de secundă, Luke a încetat să mai fie un personaj amuzant. Nu-mi mai păsa de tunsoarea lui demodată sau de hainele lui caraghioase. Totul, inclusiv pantalonii ăia strâmți, și, mult mai important, conținutul lor, a devenit inexplicabil și insuportabil de sexy. Voiam să mă sărute. Voiam să-l târăsc după mine, departe de Rickshaw Rooms. Voiam să mă arunce într-un taxi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
în cap. Dincolo, la saună, a răspuns Clarence. La auzul cuvintelor astea, mi-a sărit inima din piept de bucurie. Și trebuie să recunosc că m-am simțit și foarte ușurată. Acum că aveam dovada clară, temerile mele păreau prostești. Caraghioase chiar. — Cum a fost? a întrebat Mike. —Grozav! i-a răspuns Clarence. Absolut grozav! — Asta a fost prima oară pentru tine? l-a întrebat cineva. — Da, și a fost minunat. După, m-am simțit chiar minunat. —Așa și trebuie, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
bătrânul printre dinți. Mergi mai departe și mai ales nu încerca să înțelegi ce se întâmplă! Nu-i timp acum. Ușor de spus dar extraordinar de greu de făcut. Senzația era cel puțin năstrușnică, își dădea seama că face mișcări caraghioase, ca și cum ar fi pedalat pe o bicicletă invizibilă. Deoarece se deplasau atât de repede și moșul îl ținea strâns de brațul drept, întinse mâna stângă în față ca să se ferească de eventualele obstacole ascunse în întuneric. În lumina lunii văzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
atâta vreme pe toate tonurile”). Temându-se pentru „interesele partidului” simte o combinație cu urmări mai adânci decât s-ar crede. Formând pereche cu Brânzovenescu, prin depeșa lor despre „tradare” pe care vor s-o trimită „la centru” rămân niște „caraghioși”. Într-un fel, Farfuridi, care-și va oferi și el candidatura pentru deputăție, e dezinteresat, acțiunile lui nu sunt numai automatismele unui sclerozat („Eu, am n-am treabă, la douăsprezece trecute fix...”), ci și formele care arată că nu e
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
tuflită pe frunte, stătea în cârciumă de la opt dimineața până după zece seara la închidere, deși nu bea mai mult ca alții: cădea câte două trei ceasuri într-o somnolență, după care se scula și începea să măsoare, cu pași caraghioși de copil care învață mersul, sălița de la polițele cu sticle până-n prag, ciocănind sonor în tejghea cu paftaua inelului de pe degetul mâinii stângi. Ai văzut ce mi-a făcut Rasputin? întreba, dacă te prindea cu ochii pe el. Nikolai ajunsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
până-n colț, că-i așa frig... cu un zâmbet pe undeva vinovat. După ce vin domnii de la ROSAL (cei care atâta așteptau, să nu găsească pubelele-n drum, ca să ne lase cu gunoiul cât casa) o pornește și el, cu pași caraghioși de copil care învață mersul, la crâșma lui Tănase, mai în jos pe Stelea Spătarul. Cum peste drum e secția de poliție, se mai ceartă și cu polițaii care-și beau pe repede nesul. Acum, de exemplu, sunt în actualitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
oară soarele... Umbre se tot mișcau peste ziduri și fiori reci mă treceau pe șira spinării. Moartea mă îngrozea și atunci m-am gândit iarăși la ea. Creața părea că zâmbește, dar ochii ei îmi ocoleau privirea. Umbra profilului ei caraghios și atât de drag mie se estompa sub valurile spumegânde și negre ale Mureșului. Realizam în acele momente că ea nu-mi spusese nicio clipă că simte ceva anume pentru mine iar eu mă îndrăgostisem de ea iremediabil fără să
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
că nu ne voia pe niciunul din noi. Se trase puțin îndărăt, dar nu prea tare și doar preț de vreo câțiva pași, apoi, revenindu-i un zâmbet discret pe fața plânsă, mă prinse pe după gât ca un bărbat. Eram caraghioși, fiindcă pe tocuri era mai înaltă ca mine și când am intrat în acea sală de dans, am dat naștere la zeci de zâmbete cârcotașe. Pe o melodie italiană, Erjika își înlănțui brațele peste umerii mei și lipindu-și trupul
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
tâmp, cu ochii ațintiți în lentila aparatului. „Exact ca pozele cu bebeluși culcați pe blănița fotografului din vitrina de la Baby Foto!“, am exclamat în sinea mea, stăpânindu-mă să nu pufnesc în râs. Ceea ce-l făcea pe inculpat și mai caraghios în ochii mei era că freza ondulată, favoriții retezați și obrajii proaspăt rași îi dădeau mai degrabă un aer de tovarăș cu răspunderi, perfect compatibil cu costumul maro și servieta diplomat, decât de trăpaș din Vestul Sălbatic al hormonilor nestăpâniți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
o lega doar fluturatul acela al mâinii ca o zbatere de aripi și căutătura lui, câteodată pierdută, alteori aprigă, timp de aproape doi ani, ea în drum spre abatorul de curci, în autobuz, dimineața, el spre școală. Cu poșetuța ei caraghioasă și pantofii cu talpă EPA, la care mama ținea tare mult. „Îți pune piciorul în evidență, mamă, și strânge-ți părul sus, așa, luminează-ți fruntea! Uite ce frumos îți șade cu rochița asta albă, cu bretele!“ Și după ce revenise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
poftă să mai pună câte ceva de la el, întocmai ca și ea. Din camera de cămin, și-l imagina lângă ea, în genunchi, cu coatele pe calorifer, privind apusul acela sălbatic, soarele zdrențuit de brazii întunecoși. În buzunarul ascuns al poșetuței caraghioase ținea ascuns biletul acela mâzgălit. Nu-i veneau în minte certurile lor, nici nopțile nedormite în așteptarea lui, ci doar cerul negru-rozaliu, îmbrățișând-o și purtând-o undeva în visare. Apăs tălpile mele pe urmele pașilor tăi/ Mi-e teamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
-te Gigele, tată, milițian și or mânca și copiii tăi o pâine.»“ Rodicuța se așeză într-un colț pe bancheta metalică, nu zicea nimic și nici nu mai plângea. Își fixase ochii printre zăbrelele de la dubiță. Își adună demnă poșetuța caraghioasă lângă ea, îl strânse pe Gabriel de mână și se gândi numai la ce-o să zică tata. Scârța-scârța. „Să trăiți, tovarășe maior! Permiteți să raportez, tovarășa Rodicuța e aici, la adăpost. A fost o mică altercație, să trăiți, e scris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]