3,279 matches
-
trupă de actori (L’Illustre Compagnie du Jeu Royal). În intervalul 1995-1997 a fost director al Centrului Cultural din capitală Franței. Nu numai simpatia pentru vreun curent sau teorie a determinat afilierea lui Ț. la gruparea onirismului estetic, ci tocmai coincidență viziunii sale despre realitate (percepută halucinant, fâșiile verosimilului fiind mereu întrerupte de haltele onirice), precum și o anumita înțelegere a fantasticului. „Era vorba de a obține sensuri noi prin aranjarea, după o logică proprie, a unor bucăți de real (adică de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290052_a_291381]
-
început cooperant în ce privește datele despre tatăl său, muzician și profesor de muzică în Iași. 380 În actele oficiale, dirijorul fanfarei militare de la Fălticeni figurează cu numele de Virgil Apostu. Vreo înrudire cu sculptorul George Apostu de la Bacău, sau o simplă coincidență a numelor? 311 G. Pascu 381 pt. alcătuirea unui istoric al Conservatorului, pe care nu l am. Știu că și aici este pomenit tatăl meu. Pentru fotografiile la care țin mult, aș vrea să mi se facă fotocopii, iar cele
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
Elena Beram, îngrijitoarea ediției și autoarea studiului introductiv al celor 3 volume de Opere de Anton Holban, apărute la „Minerva”, București, 1970-1975. 424 cărților” se va repeta și în ziua de 26 mai pe postul I la ora 930. (Ce coincidență: în ziua procesului pt. Mirel!549) La această emisiune se va citi finalul romanului „Jocurile Daniei”, din care îți trimit un exemplar. Oare am căpătat iertare din partea matale pentru neglijența mea ? îți mulțumesc din inimă. Deasemenea pentru fotografia pietrei funerare
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
a istoriei: virajul spre extremismul politic în cazul lui Nae Ionescu, gafele poporaniste ale lui Crainic sau apologia naivă a românismului (inclusiv a Maglavitului), semnată de părintele Stăniloae. În acest concert de fapte zeloase, cititorul va găsi mai mult decât coincidența unor biografii suprapuse. Este frapant să descoperi instinctul unanim al orientării împărtășit de către cei mai înzestrați scriitori afirmați mai ales după Unirea de la 1918. Fără ca toți să poată presimți spectrul catastrofei comuniste care plutea amenințător la orizont, interbelicii s-au
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
pregătește vizita finală. În clipele de criză ale Bisericii, anticorpii - i-am numit pe creștinii sfințiți și înzestrați cu curaj profetic - deschid atacul. Ei identifică eroarea și impun o terapie. Biserica devine atunci o arenă deschisă surprizelor. Nu este o coincidență faptul că marii Părinți ai Bisericii și-au întețit asprimea vorbind mai ales celor „dinăuntru”. Surparea credinței începe cu lepădarea vigilenței autocritice. „Paznici de far”, teologii care au știut să cuprindă într-o privire istoria și eshatonul n-au ezitat
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
de a te elibera de stereotipii parazite și de a adânci cunoașterea de sine. Nepăsarea față de lumea din afara microuniversului religios al ortodoxiei va dispărea numai atunci când pravoslavnicii vor scăpa de obsesiile apartenenței la o tradiție muzeală. Ireductibilul poetictc "Ireductibilul poetic" Coincidență sau nu, procesul de acumulare orizontală a cunoașterii istorice a căpătat un spectaculos avânt în a doua jumătate a veacului trecut. Atunci, posibilitatea unui război nuclear contura dramatic sfârșitul absolut și total al aventurii umane. Amenințat cu dispariția speciei, omul
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
afect, pe rolul foarte important acordat trăirii personale În comprehensiunea textului literar. G. Poulet se declară adept al criticii subiective, declarând În Conștiința criticii că preferă principiul identificării conștiinței criticului cu aceea a operei. “Nu există o critică autentică fără coincidența acestor două conștiințe”. Criticul francez stabilește două modalități de identificare - uniunea În confuzie și critica reflexivă, el optând pentru prima cariantă care ar consta În uniunea totală a crticului cu opera: “Criticul este deci acela care, anulându-și propria sa
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
nici o altă cultură nu era inerentă. Urmele acestei legături au fost reunite cu mult spirit și inteligență de profesorul Ritler în cartea sa Vestibulul istoriei popoarele europene. Metoda este foarte imprudentă, deoarece adesea par să rezulte afinități, producîndu-se doar o coincidență accidentală de sunete. Se poate însă afla calea de răspîndire, presupunînd că s-a extins spre nord, din India pînă la Marea Caspică și de aici a urcat în parte spre nord și în parte a coborît spre sud prin
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
este o continuă încetare de a fi (sau de a nu mai fi) ceea ce era și început de a fi a ceea ce nu era încă: și întreaga linie de desfășurare a realității este o înșiruire continuă de asemenea puncte de coincidență" [354]. Dacă avem în vedere repetata definiție a Absolutului din Bhagavad-gītă, ca existență și non-existență și ceea ce este dincolo (de existență și non-existență) în care există perfecta înlănțuire "trimûrtică" a devenirii Ătman = Brahman, putem să deducem că Hegel, după ce a
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
358] E. PAOLO LAMANNA, op. cit., p. 450. [359] P. 244: subl. ns. A se reține și ceea ce am observat noi aici în această privință. [360] P. 248-249. Cf. și cu ceea ce se zice, conform speculației indiene (dar și hegeliene) asupra coincidenței cauză-efect, cu adnotarea hegeliană semnificativă conform căreia "conștiința vulgară nu poate concepe acest raport al nedeosebirii dintre cauză și efect" (p. 250 și urm.). [361] Asupra acestui concept, cf. p. 251 și urm., și p. 303. [362] GIORGIO LA PIRA
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
pus în valoare regizorul și cred că asta și este misiunea regizorului să potențeze textului și să valorizeze disponibilitățile actorului. Pentru că în ultimă instanță, așa cum spunea Caragiale, actorul este instrumentul divin și teatrul, dramaturgia este mai mult arhitectură decât literatură. Coincidența face ca Liviu Ciulei să fie un arhitect și probabil că această instrucție, această pregătire l-a ajutat foate mult în a așeza spectacolul pe o structură arhitectonică. Toate celelalte elemente care fac frumoasă o construcție, elementul pivot fiind actorul
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_986]
-
1912). Un rost al acesteia, pentru A., este acela de a izbăvi lumea de urât, de plictis, și de a o transpune într-un vis feeric. În acest univers virgin, adamic, au loc erupții intermitente ale unei infrarealități: întâmplări stranii, coincidențe misterioase, manifestări ale unor forțe oculte. O atmosferă înfiorată de neliniști ușor mistice se conturează din predilecția pentru vise premonitorii, halucinații provocate de stupefiante, manii blânde, morbide sau extravagante viziuni colorate. Prin fastuoasele descrieri, prin psihologiile complicate, prin sugerarea unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285370_a_286699]
-
București. Acest regulament era încadrat în „Tratatul de jocuri școlare pentru uzul tuturor școlilor de ambele sexe”, și a apărut în anul 1895. În anul 1897, se organizează la Timișoara primele meciuri de fotbal, între echipe de elevi. Ca o coincidență, tinerii fotbaliști timișoreni își disputau partidele pe „Câmpul târgului”, de pe ... „Calea Aradului”... Ca o continuare firească a dezvoltării acestui joc sportiv, în data de 11 iunie 1899 ziarul local „Közlöny” („Informația”) își anunța cititorii că: „La 25 iunie, fotbalul va
Bazele generale ale fotbalului by Gheorghe BALINT () [Corola-publishinghouse/Science/357_a_953]
-
de popularitate îl îndepărtează treptat de mai toate forțele politice 106. În condițiile în care criticile domnitorului la adresa diferiților competitori politici deveniseră un lucru comun mai ales când aceștia se aflau în structurile de putere, nu mai era nici o surpriză coincidența dintre momentul trecerii în opoziție a liderului politic luat în colimator de domnitor și redobândirea credibilității de către acesta 107. Din perspectiva apartenenței la aceeași familie politică, încercarea de colaborare de la începutul lui 1860 dintre liberalii din jurul lui I.C. Brătianu și
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
șosele C. de Sacchetti, care sublinia popularitatea domnitorului în respectiva zonă a țării, dar și nemulțumirea populației din județ față de "anarhia și abuzurile" comise de unii reprezentanți ai guvernului în teritoriu. Astfel de corespondențe erau utile și pentru că arătau o coincidență interesantă între nevoile resimțite de oamenii dintr-o anumită zonă a țării și proiectele pe care intenționa să le pună în aplicare: un regim politic personal, sufragiu universal, lege rurală care să îmbunătățească situația materială a țăranilor etc 173. Nu
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
țarist față de tratatul semnat la Congresul de la Paris din 1856, datorită, în primul rând, încălcării repetate a acestuia de către români. Afirmând că românii nu mai doresc unirea, ziare precum Gazeta de Moscova, Jurnal de Petersburg provocau îngrijorare la București 365. Coincidență sau nu, Rusia, prin vicecancelarul Gorceakoff, își exprima într-o discuție cu Talleyrand, ambasadorul francez la St. Petersburg, "grija" față de crearea tuturor condițiilor pentru ca moldovenii să poată să-și exprime opțiunea în favoarea menținerii sau desfacerii Unirii Principatelor. Dorind să înlăture
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
latente), a reflecției teoretice A și ASUPRA literaturii, având un caracter categorial, repetitiv, stabil, circular, pseudo-original"; o invarianții literari: "pun în evidență fondul literar comun, marea unitate structurală a literaturii. Ei ilustrează jocul profund al analogiilor sincronismelor, al simulta neităților, coincidențelor, paralelelor și similitudinilor literare, care se apropie de identitatea integrală" (Marino: 1998, pp. 80-81) [mituri literare]. Pornit în căutarea mitului personal eminescian, Mircea Cărtărescu (2011, pp. 33-39) diferențiază: a). Conținuturi de suprafață care cuprind: o conținuturi personale; o conținuturi literare
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
fără s-o știu nu sunt eu însumi Dumne..." (Sărmanul Dionis Eminescu: 2011, II, 55). Apropierea cugetării eminesciene de înțelepciunea indiană se justifică pe deplin datorită faptului că ele se suprapun în puncte esențiale, ceea ce face cu atât mai vizibilă coincidența. Vom reveni în cuprinsul prezentului studiu la raportul ătman-Brahmăn, la motivul roții sau la cel al viorii, în încercarea unei lecturi a Bhagavad-gïtă și a prozei [Archaeus] care să lumineze chiar mecanismul intertextual (vezi infra, subcapitolul referitor la [Archaeus]). Este
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
în intertext: "Acțiunea înfățișează un eveniment cosmic, dar nu numai ca prezentare, ci ca identificare...Funcția lui nu este numai să imite (vezi repetiția intertextuală), ci să confere sau să aibă o participare (s.n.)"10. În Sărmanul Dionis, există o coincidență deloc întâmplătoare în privința personajelor feminine, care apar în realitate sau în tablouri. Poate că Maria ascunde principiul participației, la care critica s-a oprit mai puțin, prea atentă la onomastica protagonistului, Dionis-Dan. Jocul sacru înregistrează trei forme de manifestare importante
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
potrivit pentru tema organicității operei eminesciene va fi oferit, câteva pagini mai târziu, de capitolul referitor la intra textualitatea transgenerică (vezi infra). Organicitatea ilustrată de eminescologul care toată viața a decriptat manuscrisele eminesciene descrie intratextualitatea, de la cele mai vizibile forme (coincidența numelor și, în general, a unor unități lexicale) la repetarea intratextuală subtilă. Relativ la coeziune, scrierea autenticistă din proza eminesciană, cu întreaga ei desfășurare paradigmatică, oferă un liant intratextual important prin semnificație (omul devine o carte deschisă), dar mai ales ca
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
sau al altuia răspunde unei succesiuni. Este foarte posibil ca vreo obsesie a imaginarului eminescian să-i fi neliniștit spiritul într-un moment esențial, iar din același zbucium să se nască un text prozastic și unul poetic, în momente diferite. Coincidența motivică înregistrată într-o succesiune de manifestări nu răspunde relației cauză-efect. Textele traduse de Eminescu (ceea ce înseamnă tălmăcire dintr-o limbă în alta, sistematizare prin conspect sau chiar o translație neformalizată, prin simpla lectură și înțelegere) pot ilustra, însă, un
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
unitatea divinității aplicată la noi [ la oameni]" (Varia Eminescu: 2011, X, 109). Citim opera lui Mihai Eminescu și trăim sentimentul anticipării de către poet a adevărurilor științifice emise în secolul care i-a urmat. Critica literară de pe malurile Senei numește fenomenul coincidențelor intertextuale produse în situații în care hipotextul încă nu s-a scris, iar hipertextul deja îl redă "plagiat prin anticipare"66. Nu vom utiliza sintagma din cauza conotației termenului, la noi, dar și pentru că distanța dintre secvențele antrenate în relația intertextuală
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
obicei foarte plăcută, dar nicidecum comparabilă cu cealaltă plăcere. Pulsiunea sublimată este privată de o parte a recompensei sale, ea oferind doar o satisfacție moderată, deplasată și redusă. Istorictc "Istoric" Freud (1925/1984) scrie legat de Nietzsche că există o coincidență uimitoare între vederile lui și cele ale psihanalizei. Atunci când acesta din urmă afirmă (1887/1971): „Senzualitatea nu dispare când survine starea estetică... ea nu face însă decât să se transforme și nu mai poate pătrunde în conștiință sub formă de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
viața este făcută din interacțiuni și din multiple încrucișări. Fiecare cu propria sa validitate și eficacitate. Fiecare cu o semnificație specifică. Fiecare fiind un simbol pe care trebuie să-l învățăm ca atare, și nu ca un simplu joc de coincidențe anecdotice. Estetica barocă este, de fapt, acceptarea tuturor specificităților și a tuturor particularismelor. Astfel, de exemplu, când O. Paz analizează ambianța în care trăia Sor Juana Inès de la Cruz, el arată cum se respira natural în "lumea ciudățeniei", și asta
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
de distincție logică a separării, a rupturii. Or, se întâmplă că barbarii sunt între zidurile noastre. Baroqus redivivus: perla imperfectă căreia îi recunoaștem un farmec sigur. Și, inconștient, această integrare a imperfecțiunii este la originea unei concepții "holistice" a vieții. Coincidență a lucrurilor opuse. Organicitate a rațiunii și a sensibilului. Naturalism sălbatic, așa cum se exprimă el în melomania exacerbată a muzicii "techno", "rap", "hard rock". Toate amintind incantațiile societăților primitive. Urlete sălbatice pentru a-și face curaj în fața ineluctabilității destinului. A
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]