2,172 matches
-
că vorbește nu-mai doamnei M..., îmi luă brațul, să mergem în grădină: - O urăsc, izbucni ea, după ce făcurăm câțiva pași, fiindcă-irea. Ieri a dat un ghiont Saftei pe ascuns. A trebuit să-i dăruiesc Saftei o bluză ca s-o consolez. Mereu i se pare că slugile mănâncă prea mult. Și doar nu-i pe socoteala ei. E invitata noastră, o aduce mama pe la noi fiindcă a fost nevasta fratelui ei. - Duduie, mata poți urî? - Pot! Mie nu mi-i indiferent
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
cea mai înaltă a vieții. Nu sunt un infatuat, dar... Dacă cel de altădată ar fi întîlnit-o pe ea, cea de acum! Dar poate că nici atunci... Ipoteza că nu m-ar fi iubit nici atunci ar trebui să mă consoleze. Și totuși mă înveninează. Simt bine că, dacă ea mi-ar spune acum că nu m-ar fi iubit nici atunci, durerea ar fi și mai mare... Nu mi-ar mai rămânea nici gândul consolator că nu eu sunt ceea ce
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
la maximum femeia din ea, îmi înnebunea inima. Adela bolnavă!... Am găsit-o cu fața aprinsă, cu ochii strălucitori, respirând scurt și repede. Coloana de mercur a termometrului mi s-a părut cât Turnul Eiffel. La auscultare - nimic. M-a consolat (ea pe mine!): "Nu te speria, are să-mi treacă". Nu găsisem nimic anormal, dar tocmai ignoranța cauzei m-a alarmat peste măsură. Indicând doamnei M... câteva măsuri, cunoscute și de ea, m-am dus în cerdac. Când mi s-a
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
că eram gravidă... Lulu m-a implorat să renunț la Canada și să rămân cu el, să țin copilul... N-a mai putut continua, a înecat-o plânsul. Plângea isteric, frângându-și mâinile, iar eu nu știam cum s-o consolez. — Nu mai puteam suporta să trăiesc din mila celorlalți, înțelegi ? spus ea printre lacrimi. I-am spus că era oricând posibil să mai aibă copii, dar ea a scuturat din cap. Nimic nu va mai fi vreodată la fel. Cuvintele
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
s-au numărat primarul Klaus Johannis și reprezentantul Comisiei Europene, Giorgio Ficcarelli, diferite personalități ale culturii din capitală și din Sibiu, care cu greu s-au strecurat prin mulțime. Cei rămași afară au putut urmări spectacolul proiectat pe zidul muzeului, consolându-se și cu gândul că acesta avea să se joace și în următoarele două seri. „Sibiul nu are la ora actuală un spațiu adecvat pentru operă. Ar trebui construit un spațiu generos pentru spectacole. Aici găsești spații cum rar găsești
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
că de la sare“. Urmează momentul de glorie, în care femeia de la celălalt capăt al telefonului își savurează victoria. Dar, inevitabil, îi răspunde: „taci, fato, vii la mine, că-ți dau cât îți trebuie“. Și, după câteva vizite în care este consolată din calitate de perdant al bătăliei, soacră-mea umple cămara cu multe multe soiuri de acrituri, mai dulci sau mai iuți, mai sărate sau mai verzi, pentru că în familia mea gusturile sunt diferite. ENȚICLOPEDIA ENCARTA Cold school Luiza VASILIU Văzând
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
spre o șalupă care așteaptă. Printre puștile Încrucișate ale infanteriștilor, Lefty vede pudra proaspătă de pe obrajii femeilor, trabucurile aprinse În gurile bărbaților. Una dintre femei ține sub braț un pudel mic. O alta se Împiedică și Își rupe tocul, fiind consolată de soțul ei. După plecarea șalupei, un funcționar consular se Întoarce spre mulțime. ― Numai cetățenii francezi vor fi evacuați. O să Începem imediat să eliberăm vizele. Auzind bătăile În ușă, băieții sar În picioare. Stepan se duce la fereastră și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ajutăm, a insistat Lefty. Mi-a dat bani. Mi-a bandajat mâna. Nimănui altcuiva nu i-a păsat de noi. O să-l luăm cu noi. Cât au așteptat ca verișoara lor să le trimită bani, Lefty a Încercat să-l consoleze pe doctor și, până la urmă, l-a convins să vină cu ei la Detroit. ― Numai să fie departe, a spus doctorul Philobosian. Dar acum, pe vapor, nu vorbea decât despre moarte. Voiajul trebuia să dureze Între douăsprezece și paisprezece zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
dacă trezesc copilul? ― Nu țipa. Bine. Hai. Sunt gata. Dar cinci minute mai tâziu: ― Ce ai? ― Nimic. ― Nu-mi spune că n-ai nimic. Parc-aș fi cu o statuie. ― Of, Lefty! Și izbucni În hohote de plâns. Lefti o consolă și Își ceru scuze, dar când se Întoarse pe cealaltă parte, ca să se culce, se simți Îngrădit de singurătatea paternității. O dată cu nașterea fiului său, Eleutherios Stephanides Își văzu viitoarea decădere În ochii soției sale, care avea să continue, și, Îngropându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
indicau gândurile din ce În ce mai Încâlcite. Mirosul acru era de la cetonele stresului. Cu trecerea verii, barba deveni câlțoasă, necosită, și era evident că Milton se gândea la strada Pingree. Intrase și el În paragină, ca și strada Pingree. Lefty Încerca să-și consoleze fiul. ― Fii tare, Îi scria el. Cu zâmbetul pe buze, Îi copie epitaful luptătorilor de la Termopile: „Trecătorule, du-te și spune-i Spartei că noi am căzut aici Îndeplinind cu cinste legile ei“. Dar Milton nici măcar nu citi fragmentul. Infarctul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Mă tem că e imposibil. Se poate să fi existat sângerare din altă sursă. Lui Tessie i se umplură ochii de lacrimi. Privi În altă parte. ― Tocmai am primit o ilustrată de la o fostă pacientă, spuse Luce ca s-o consoleze. Un caz asemănător cu al fiicei dumneavoastră. Acum s-a căsătorit. Ea și soțul ei au adoptat doi copii și sunt cât se poate de fericiți. Ea cântă În orchestra din Cleveland. La fagot. Se lăsă tăcerea, până când Milton Întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
scânteierile Încetau. Și după ce se gândea la toate acestea, Tessie se gândea la Obiect, la prietenia mea strânsă cu Obiectul. Își aminti ziua când fata aceea murise În timpul piesei și cum dăduse buzna În culise și mă găsise Îmbrățișând Obiectul, consolând-o, mângâindu-i părul, și expresia sălbatică de pe chipul meu, care nu semăna deloc a tristețe... De la acest ultim gând Tessie reveni. Milton, pe de altă parte, nu-și pierdea vremea reevaluând dovezile. Pe hârtia de la hotel Callie declarase: „Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
un sistem penitenciar), dar, până la urmă, și gașca (de cele mai multe ori o sectă primitivă și îndobitocitoare). Iar când zeci de găști se adună într-o galerie, urmările sânt imprevizibile, pe fondul regresiei și destrămării evidente a lumii românești. Oricum, mă consolez, mai avem ceva drum de parcurs până la hooligan-ii englezi și la băile de sânge de tip Heysel. Și, oricum, mai există încă o modalitate de a vedea comod și liniștit un meci de fotbal, fără ca urlete de fiară să-ți
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
trecuse deja de operația de stenoză de pilor (dacă v-ar arăta burta lui, deși mă îndoiesc c-o să fie de acord, i-ați zări cicatricea datând de la vârsta de trei săptămâni), gângurea baritonal și molcom încât bunicul nostru o consola pe mama lasă, tu, p-ăsta-l facem popă, râdea cu incuri și fără dinți, plescăia-n somn, își lărgea încet, încet alimentația, mai o brânză dulce făcută-n casă, mai o supă pasată de morcovi și pui, mere rase cu biscuiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
holbă ochii la el. Se așeză pe un scaun În fața lui, examinându-l mai cu atenție. Ochii roșii, demostra evident o intoxicare alcoholică, În timp ce fața, tremurăturile mâinilor confirmau cu certitudine acest diagnostic. Ca să nu-l jignească, Își propuse să-l consoleze zâmbind: „Atunci când mănânci cu poftă, se poate Întâmpla oricui. În mod sigur, ai făcut alergie...!” „Ce alergie, doamnă doctor...!” - interveni Nando. „Dumneata nu Înțelegi...? Acest om e bolnav, nu vedeți cum Îi tremură mâinile...? Și, mai priviți cu atenție ochii
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
reumatolog... Te rog, mai scrie o rețetă....”, făcu doctora un semnn asistentei medicale. Nando privea la doctoră mânios. Această femeie În halat alb, nu realiza ori nu dădea atenția cuvenită bolnavului să-i recomande ce avea de făcut În favoarea sănătății, consolându-l cu trimiteri inutile...! Se abținu cu greu să nu ridice tonul la cele două femei și li se adresă cu o voce relativ calmă. „Doamnă doctor, noi nu am venit aici pentru a face glume. Acest om moare văzând
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
acesta le inspiră curaj, trebuind să se adresase poliției dela Început. Întradevăr, cuvintele șoferului aveau să se adeverească În momentul când, Îi Întâmpină un maior exagerat de amabil, care pentru a „patra oară” fu nevoit să deruleze pățania. Maiorul Îl consolă, convingător: „Ați alergat În zadar...Apsolut toate cazurile, crime, sinucideri, otrăviri - trebuesc aduse imediat la cunoștiință organelor de poliție...!! Nu va mai fi necesar să vă duceți din nou la morgă! Puțină răbdare: Într’o jumătate de oră, vom afla
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
amănunțite despre lăcomia taximetristului care fără pic de rușine Îl obligase să plătească o cursă care nu valora mai mult de patru-cinci dollars. Pentru a nu crea de la bun Început fetei o proastă impresie, se hotărî să păstreze tăcere. Se consolă, În definitiv nu poți judeca o societate după manierele nu prea elegante ale primului om Întâlnit. Gustul amar al precedentei zile se strădui să-l dea uitării, contribuind alături de Atena la aerisirea camerelor precum și la despachetatul valizelor. Aproape de ora prânzului
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
până În dinți, În loc să păzească teritoriul românesc de dușmanii care vor să ne atace, armele lor sunt fixate În poziție de tragere Împotriva propiei populații...!” La câteva zile, ambițiosul tânăr fu chemat la cercetări și nu se mai Întoarse. Tony Pavone consolându-se, poate, anchetatorii Îi va trimete alți tineri cutezători dornici de-a trăi În libertate, sperând, ajutând timpul să treacă mai repede. Timpul...!? Cât de lung urmează să fie...? De când era arestat, i s-au mai luat unele declarații urmate
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
datină. Ei simțeau ca Iorgu are mare nevoie de ajutorul lor, și, că ei pot să-i aducă o rază de soare în sufletul lui împietrit de atâta suferință. ”- Ce-i scris omului, în frunte-i pus!” căută să-l consoleze Avel. - Așa-i, omul nu poate lucra împotriva soartei lui... Ce-a hotărât Domnul, nu poate schimba omul! Completă Carmen. Fiecare urcă muntele pe propria cărare într-o călătorie dramatică, spre întâlnirea cu Dumnezeu...! a mai adăugat ea. Era în
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
O plâng și acum În ziua de vineri, 06 octombrie 2000, când scriu acest exemplar, al treilea, (Celelalte două exemplare, scrise tot de mâna mea, au fost oferite, câte unul, lui Robert și lui Sandu) al Cronicii neamului Derdena. Mă consolează doar gândul că ea și celelalte trei surori (toate patru, de puritate serafică) se află În Cer, În lumea Îngerilor Domnului. 5. MIHAI (MIHU) I, profesor, cel ce a Început să scrie această Cronică, s-a născut la 07 martie
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
spini, ciulini și urzici, despre o altă grădină plină de blesteme și distrugere. Mâna dreaptă trimite vibrații, valuri de energii, ea e gentilă, spune: bună ziua!, hei și la revedere! Mâna dreaptă e plină de simpatie, acceptând viața, dând ajutor și consolând pe cei suferind mai ales din iubire. Mâna stângă nu spune niciodată „bună ziua“, ea semănând mai degrabă cu mâna omului care a crestat elefantul din grotele din Altamira, elefantul cu fildeșii lui strâmbi. Mâna stângă corespunde omului interior - inteligent, necheltuitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
cărei nume ea nu-l cunoștea. După mama, visul era un avertisment. Ea venise ca să mă împiedice să-mi părăsesc locul natal și în primul rând pe ea, mama care sacrificase totul pentru copilul ei. Eu râdeam, încercând s-o consolez: - Nu fi îngrijorată, nu este țara noastră destul de străină ca s-o schimb cu alta? Mama părea mulțumită de explicația mea. În ascuns poate spera ca arta prietenului meu, pictorul, să mă împiedice să visez la alte țări în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
lui ca niște râuri repezi. După câteva zile, Beppo și Jacopo părăsiseră casa, îndreptându-se spre aeroport. În urma lor ieșise Edith, care-i strigase soțului în loc de rămas bun: - Prostule, îți riști viața din nou, oricine poate face asta! Nu, se consola Beppo, nu oricine poate face asta! Simțea un dor de ducă, un dor de a coborî imediat în adâncul apei ca într-un pântece transparent, devenind o singură ființă cu acel adânc. Găsind un nou mod de a trăi în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
cunoscut, mort demult, să apară nu numai în gândurile și visele mele, dar chiar într-o făptură străină, așa dintr-odată, pe mijlocul străzii, aici la Stockholm. S-a întâmplat ca eu să mă opresc uluită, eu care aproape mă consolasem la gândul că cei dragi erau dispăruți pentru vecie din spațiul și timpul nostru. Ieri după-amiază, am citit într-un ziar de seară despre un englez, Malcolm avusese o broască țestoasă care fugise și se întorsese după treizeci și cinci de ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]