2,524 matches
-
și pentru a pune o anumită ideologie sub semnul întrebării. Un exemplu timpuriu din categoria scrisorilor în care jurnalismul narativ a fost folosit în scopuri fățiș ideologice sau politice este relatarea făcută de călugărul Oderic Vitalis a morții lui William Cuceritorul în 1087. Călugărul relatează cum lorzii regelui aflat pe patul de moarte se adună în jurul său dar în clipa în care acesta moare, lorzii pleacă pe domeniile lor pentru a înăbuși răscoalele țăranilor. Între timp, vasalii jefuiesc locuința regelui decedat
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
dar și începutul recunoașterii lumii înconjurătoare nemediate de învățătura bisericească care spune că simbolica viață de apoi avea o realitate superioară lumii noastre temporale. O astfel de mediere timpurie poate fi observată în omilia lui Vitalis despre moartea lui William Cuceritorul. Pentru a cita încă un exemplu, cartografii medievali au oglindit o lume care se conforma atât cu învățăturile bisericii, cât și cu crezurile răspândite legate de fantastic. Rezultatul a fost, după cum a observat Susan Eisenstein, "inabilitatea de a distinge Paradisul
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
foarte evident. Un alt predecesor al jurnalismului literar narativ este relatarea narativă de senzație. Nu ar fi exagerat să spunem că senzaționalul este un predecesor necesar al jurnalismului literar narativ. Senzaționalul nu este nou, bineînțeles. Clar, miasma corpului lui William Cuceritorul este de senzație pentru ilustrarea unei omilii. Mai mult, majoritatea relatărilor senzaționale scrise în secolele al XVI-lea și al XVII-lea aveau o morală. Dar o altă motivație pentru scriitor și tipograf este profitul care însoțea dezvoltarea clasei mijlocii
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
socială la sfârșitul secolului al XIX-lea, explorată de Michael Schudson. Ar fi greșit să spunem că reportajul social a apărut din neant. Ca majoritatea formelor nonficționale, reportajul social are antecedente. Până la urmă, relatarea lui Vitalis despre moartea lui William Cuceritorul are un aspect social, având în vedere natura sa omiletică: intenția sa a fost salvarea trupului. În secolul al XVI-lea pamfletele despre hoți serveau drept amuzament dar examinau și o problemă urbană, aceea a tâlharilor și a hoților de
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
210, 258 Warner, Charles Dudley, 51, 265, 283 Warner, Langdon, 70 Washington Journalism Review, 318 Washington Post, 64 Wave, 64 Wayne, John, 251, 299 Weekly World News, 130 Wells, Linton, 216, 217 Whibley, Charles, 154 Whitehead, Alfred North, 300 William Cuceritorul, moartea lui ~, 124, 128, 137, 152 Wilson, Woodrow: Mere Literature and Other Essays, 283 Winterowd, W. Ross, 24, 25, 32 Wordsworth, William, 269 Wright, H. J., 203 Wycherley, William, 148 Yagoda, Ben, 26, 27, 35, 37, 43, 158, 181, 204
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
A dispărut însă fără a avea urmași. Diversele aristocrații romane au dispărut și ele. Aristocrațiile barbare au dispărut. Unde sunt, în Franța, urmașii francilor? Genealogiile lorzilor englezi sunt foarte exacte: mai subzistă foarte puține familii coborâtoare din gentilomii lui Wilhelm Cuceritorul, celelalte au dispărut. În Germania, aristocrația actuală este în mare parte constituită din descendenți ai vasalilor vechilor seniori. Populația statelor europene a crescut enorm în ultimele secole. Or, cert este că, proporțional, aristocrațiile n-au crescut deloc. Vilfredo Pareto, Traité
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
era nimeni prin împrejurimi, doar jucătorii de șah: o lungime de lac și înceata revenire pe spate, senzația destinderii totale și totalitare, a momentului perfect, a clipei privilegiate. Plutind pe spate, cădea în cer, alpinist à rebours. Robur roborativ și cuceritor. Arthur Cravan poate fi ameliorat în zicere: Cum poți fi mare poet fără să știi a înota? Și Nietzsche: Cum să crezi într-un zeu care nu știe crawl. Dar Isus era pescar, între altele și nu numai de suflete
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
a "jurnalelor intime", din care se publicau uneori fragmente în revistele culturale), pentru a trece în mod neașteptat la un surfing pe valurile semnificantului, speculând la maximum paronimia și apropierile maselor fonice ale lexemelor: alpinist à rebours. Robur roborativ și cuceritor. Joc aparent gratuit ("roborativ" adaptare după "roboratif"62 neputând califica un personaj) pentru că dincolo de el cunoscătorul vede cum sunt contrapuse două referințe ale literaturii secolului al XIXlea: Jules Verne (autor masiv tradus în vremea copilăriei și adolescenței viitorului jargonaut și
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
califica un personaj) pentru că dincolo de el cunoscătorul vede cum sunt contrapuse două referințe ale literaturii secolului al XIXlea: Jules Verne (autor masiv tradus în vremea copilăriei și adolescenței viitorului jargonaut și a prea-plecatului (prea-aplicatului său exeget), prin trimiterea la Robur cuceritorul 63 și infinit mai puțin cunoscutul Joris-Karl Huysmans, cu al său roman À rebours, despre care studenții epocii abia de auzeau în trecere, considerat "Biblia decadenților", puțin recomandabilă celor ce urmau să pregătească "forța...". Apare deci o primă pendulare între
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
trebuie să sfideze și apoi să ignore Divinitatea. Odată alegerea negativă împlinită, eul se demonizează în sensul unei intrări în deplin acord cu rezonanțele ce au escaladat infernul spre a se picura în rosturile omului. Voluptatea veninoasă a tentației alunecă cuceritor în pulsiunea conștiinței corupte care își disipează urmele cometice ale binelui deja abandonat. Acest eu întunecat este ecou al sunetului de triumf demonic peste câmpiile sumbre ale unui spirit înfrânt și adoptat întru negativitate. Farmecul porții care își așteaptă deschiderea
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
a fost fixată la Pavia, oraș care, în secolul al VIII-lea, devine, fără îndoială, centrul intelectual cel mai strălucitor al Europei occidentale, în timp ce, în jurul palatului regal de la Monza, se dezvoltă deja un nou centru literar și artistic de seamă. Cuceritorii erau puțin numeroși, de aceea romanizarea lor a fost rapidă, iar limba lor a dispărut rapid în favoarea latinei și a dialectelor sale, regii longobarzi străduindu-se să apere mănăstirile și pe erudiții lor, ca, de exemplu, Paul Diaconul, istoric "național
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
seminție de călăreți, tot de origine turcă: bulgarii, care, trecînd Dunărea, către 680, se fixează în Moesia, unde-și constituie un stat solid, adversar al Bizanțului. În sfîrșit, la începutul secolului al VIII-lea, sosesc din extremul sud al continentului cuceritorii arabi musulmani: arabi și berberi. În 711, Tarik ibn Ziyad, șef războinic de origine berberă, pătrunde în Spania prin strîmtoarea Gibraltar 14, chemat probabil de un principe vizigot pentru a-1 ajuta să scape de vreun dușman, în același an
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
din timpul Imperiului tîrziu în anumite regiuni, de organizare autonomă în micro-societăți locale, în jurul marilor domenii, barbarii adoptînd în general și adaptînd sistemul roman al villa-ei. Fie că posesorul său era un membu al vechii aristocrații provinciale sau descendent al cuceritorilor barbari, villa prezintă, în centrul său, o zonă cultivată, încercuind locuința stă-pînului, colibele sclavilor sau ale țăranilor și clădirile de exploatare e ceea ce se numește ager și o fîșie de pămînturi necultivate și de păduri, în care se merge la
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
pas în procesul care va duce, în cele din urmă, la instalarea francilor în peninsulă. Dacă grecii sînt alungați din Spania de vizigoți începînd cu 625, trebuind să evacueze și Magrebul cu jumătate de secol mai tîrziu, sub presiunea atacurilor cuceritorilor arabi, ei vor reuși încă să se mai agațe de ultimele lor poziții italiene, și aceasta pînă la mijlocul secolului al VIII-lea. Nu fără mari greutăți, însă, căci atacurilor longobarzilor li se adaugă rezistența opusă puterii exarhului din Ravenna de către
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
prelungită. În Anglia, o armată daneză se instalează în Northumbria în 876 și, repede, constituie, în jurul York-ului, un adevărat regat. Acesta va dispare în 954, dar la sfîrșitul secolului al X-lea și începutul secolului al XI-lea, noi cuceritori danezi, Harald Dinte-Albastru, Sven Barbă-Despicată și Knut cel Mare ocupă Anglia, dominînd asupra unui vast imperiu care conține și cea mai mare parte a Scandinaviei. În țara francă, singurul stat normand care n-a avut o existență efemeră este cel
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
mult dccît în alte părți și au luat un nou avînt odată cu Stîntul Imperiu, feudalitatea nu a pătruns decît tîrziu, la fel ca și în Saxonia, Frizia și mai ales Anglia și Italia de Sud, unde sistemul feudal impus de cuceritorii normanzi s-a suprapus în mod aproape artificial structurilor sociale și politice ținînd de o cu totul altă tradiție. Seniori și seniorii Oricît de importante ar fi diferențele care disting instituțiile feudale și delimitările clasei seniorale în cele patru colțuri
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
de a distruge voința de independență a orașelor italiene și, prin aceasta, a puterilor comunale care s-au instalat aici în absența structurilor feudale solide, ca și, de altfel, a puterii regatului normand, pe care Roger II, conte de Sicilia, cuceritor al regiunilor Pouille și Calabria, îl face recunoscut de către Papă. În 1154, Frederic Barbarossa trece în Italia, începe lupta împotriva milițiilor urbane și cucerește Roma unde agitatorul și reformatorul Arnaldo de Brescia organizează un fel de resurecție a Republicii Romane
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
șefii principalelor familii. Îndreptățit de promisiunile pe care Eduard și chiar Harold, trimis cu o ambasadă în acest sens în 1064, i le-ar fi făcut, cel care mai este încă numit Wilhelm Bastardul și care mai tîrziu va deveni "Cuceritorul" hotărăște să intervină în insulă pentru a se încorona aici rege. În septembrie 1066, corăbiile sale, trans-portînd o armată de 10000 de oameni, trec Marea Mînecii; la 14 octombrie, în urma unei bătălii mult timp incerte, cavaleria sa îi zdrobește la
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Harold, care moare el însuși în toiul derutei anglo-saxonc. Îi vor trebui trei ani lui Wilhelm pentru ca, după încoronarea sa la Westminster în liua de Crăciun a anului 1066, să devină cu adevărat stăpîn al Angliei, instalîndu-și aici puternic autoritatea. Cuceritorul implantează în insulă o feudalitate de import, care nu distruge însă complet vechile tradiții locale. Cavalerii săi normanzi nu s-au instalat de îndată pe fiefuri, ca în Normandia, ci s-au grupat în castele, în comunități războinice, făcînd un
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
făcut, însă, concesii nobilimii. Dispariția sa, în 1135, a fost urmată de o lungă criză a succesiunii, care a slăbit regatul și care n-a luat sfîrșit decît în 1154, cînd coroana regatului îi revine fiului contesei Mathilda, nepoată a Cuceritorului și a unui mare senior continental, Geoffroy Plantagenet, conte de Anjou și de Maine, apoi duce al Normandiei. În curînd, noul rege Henric II se vede în fruntea unui adevărat "imperiu", format din regatul Angliei, dar și din Normandia, Mâine
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
vor fi cucerite de la păgîni, pentru ca, patru ani mai tîrziu, episcopii germani să lanseze o cruciadă permanentă împotriva popoarelor din Est. Timp de mai bine de o jumătate de secol, teutonii, care obțin, în 1237, alipirea unui alt ordin militar cuceritor (operînd mai la est), cavalerii Gladi-feri, se vor război astfel în teritoriile prusacilor, convertindu-i cu forța, deposedîndu-i de pămînturi în folosul coloniștilor germani, masacrînd populațiile care nu se supun creștinării și germanizării, întemeind sute de sate și zeci de
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
în tot Occidentul creștin, punctul de convergență situ îndu-se în Burgundia și Auvergne, adevărate leagăne ale "marii arte romane". Condițiile sînt atunci favorabile creării de biserici noi, mai spațioase și mai bine construite: înmulțirea comenzilor venite din partea prinților puternici (Wilhehn Cuceritorul și soția sa Mathilde, contele de Anjou Foulque Nerra etc.), a episcopilor și comunităților religioase, mîna de lucru numeroasă, progresele realizate în tehnica tăierii pietrei, mai buna folosire a animalelor de tracțiune pentru a transporta încărcături importante. Începînd cu 1050
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
o formă între multe altele de intrare în dependență, în vigoare la franci (more francico); cf. La mutation féodale, Xe-XIIe siécle, Paris, 1980, p. 107-108). Pentru transformarea "recomandării" ("închinării") în omagiu, v. infra, în text. 14 De la numele dat de cuceritorul Peninsulei Iberice muntelui care străjuiește partea de nord a strîmtorii: Djebel Tarik (Gib-al-Tarik) (cf. Robert Fossier, Le Moyen Âge, vol. I. p. 209). 15 De origine latină (de la maneo, ere, mansi, mansum = a rămîne, a dăinui, a persista) și avînd
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Paris, 1969, p. 60). 16 În realitate, deși a făcut parte o perioadă din stăpînirea bulgară, nu Dobrogea a constituit centrul de greutate al primului hanat întemeiat în 681 de Asparuh la sud de Dunăre, ci nord-estul Bulgariei actuale, unde cuceritorii și-au stabilit, de altfel, și prima capitală (la Pliska). În noile condiții, Imperiul bizantin a continuat, totuși, să păstreze importante capete de pod în regiune, cum ar fi litoralul pontic, gurile Dunării etc. (cf. Stelian Brezeanu, O istorie a
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
67 Vasile II 59,62,64,65,207,209 Villae 98, 117 Vladimir din Doiocleea 207 Vladimir II Monomahul 211 Vladislav II 203 Walafrid Strabon 104 Welf 134, 135 Wenceslawl 203 Widukind 78 Wilhelm 142 Wilhelm cel Pios 124 Wilhelm Cuceritorul 241 Zaharia 73, 74 Zenon 20, 43, 249, 250 Cuprins Cuvînt înainte 5 Capitolul l Migrațiile și regatele barbare în Occident (secolele V-VIII).....................................................11 Primul val (secolele IV-V)..................................................12 Al doilea val și sfîrșitul Imperiului de Apus (476
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]