1,720 matches
-
simte acum, mai mult ca oricând, a fi copilul ei. Cucoană dragă, Lisandru al meu, spusese Rafira, nu e în stare să omoare o muscă, dar când e vorba de băiat, scoate fără să chibzuiască prea mult șișul pentru a curma glasul celui care ar îndrăzni să scoată un cuvânt împotriva odraslei lui. Și apoi chiar Rafira, gândi Ina mai departe, cu siguranță trăia sentimente asemănătoare cu ale ei. Se atașase de băiat, îl crescuse cu toate greutățile și sacrificiile ce
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
aș da, lui Vișinel i s-ar părea că e persecutat pentru că e fiul inginerului. Nu s ar simți bine nici când ar fi scutit de anumite munci mai puțin plăcute. Nu, nu e bine!, conchise el. Și discuția se curmă aici. Vișinel nu bănuia nimic privitor la frământările părinților și ce discuții au loc în culisele intime ale familiei. De altfel, poate nici nu ar fi acceptat o asemenea propunere. A doua zi, imediat după ce părinții plecau la treburile lor
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
mașinii și pune cheia în contact și pune schimbătorul de viteze în marșarier și face câteva mane vre precise și apoi demarează fără grabă. Mâna lui se întinde și apasă butonul on/off al CD playerului, iar liniștea nopții e curmată de Massive Attack, care cântă aceeași melodie îndeajuns de obsedantă ca să concureze cu pleacă pleacă pleacă, și imediat un gând sec și fără ecou îi spune am plecat, și apoi tot ce rămâne e lumina farurilor și o liniște interioară
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
unui vehicul ce se apropia de vila. — Mă duc să deschid ușa din față, zise Eleanor. Durează îngrozitor de mult până când strecoară toate ziarele în cutia poștală. Ieși în vestibul. Bărbații se așezară și o așteptară. — Cum arata dezbrăcată? întreba Șam, curmând tăcerea. — Hai, măi, ce Dumnezeu! Zău că mă interesează! — N-am prea băgat de seamă. Hai, nu ma tromboni, Adrian! Vrei să spui c-ai convins-o pe Fanny Tarrant să-și dea jos țoalele și n-ai remarcat cât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
Iar acum o să plec. Vă mulțumesc pentru micul dejun. Ieși din cameră. Cei trei auziră ușa de la intrare închizându-se în urma ei și apoi motorul mașinii punându-se în mișcare. Adrian se apropie de fereastră și se uită afară. Eleanor curma tăcerea. — Incredibil, murmura ea. — Convertirea lui Fanny Tarrant pe drumul spre Gatwick? întreba Șam. — Moartea Dianei, zise Eleanor. — Ah! făcu Șam. Auziră pneurile scrâșnind pe pietriș când mașina lua viteza. Adrian se întoarse de la fereastra. — E incredibil de poetic, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
pedant. Ce-i pasă unui sinucigaș de felul cum îi stă mustața? Și bărbieritul, lavanda...? Or fi pur și simplu ticuri involuntare? Obișnuințe de zi cu zi? Dar tocmai ele revoltă până la disperare astfel de oameni, făcându-i să le curme cu un gest definitiv. Oare chiar nu mă vede sau mă ignoră? Și apoi, nu l-am văzut dormind nici o clipă de când am intrat în această încăpere. Și sunt câteva luni de atunci! oare câte or fi? Nu mi-am
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
fiecare clipă în care fugim de ea? Mai bine înfometați și nefericiți decât morți; oricum, numai vii să fim, nu? Nu noi decidem asta. Viața nu e un fenomen obligatoriu în natură, dar când apare, nu avem dreptul să-l curmăm. Bună sau rea, viața este un fenomen al naturii... Splendidă pledoarie, domnule avocat! Splendidă, dar incompletă. Ați omis esențialul: moartea este și ea un fenomen a naturii, replică fără să ezite Carol. Tocmai! Să lăsăm deci natura să aleagă între
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
de tine, ci de viață, care e doar o conjunctură, o ambianță, un decor în care se consumă nemulțumirea ta. După aceea vei rămâne din nou singur, tu cu tine, e drept într-o altă ambianță, dar asta nu va curma cauza și nici nu va rezolva esența nemulțumirii. Vei tânji după viață, vei încerca să te întorci, să dregi ceea ce numai aici se poate drege... Cum să mă întorc? Poate ca strigoi! Văd că imaginația ta de fost îngrijitor de
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
și să mă înec... Trecătorul, după ce făcea temător câțiva pași cu spatele, se întorcea brusc și o lua la sănătoasa în hohotele de râs ale lui Filip. Și tu crezi, într-adevăr, că o ființă poate fi oprită să-și curme viața? întrebă Carol după câteva ore de rătăciri pe străzi, continuând cu voce tare o ceartă cu Filip pe care până atunci o purtase în gând. Nimic mai absurd! Sclavii negri când erau transportați în corăbii spre America se sinucideau
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
America se sinucideau ținându-și respirația. Ocnașii pe viață și condamnații la moarte își sfâșie cu dinții venele de la încheietura mâinii. Nebunii își zdrobesc capetele, murdărind cu creierul și sângele lor pereții celulei din ospiciu. Animalele prinse în capcană își curmă și ele viața. Iar cele capturate de vii și băgate în cuști, prin grădini zoologice sau menajerii, nu se mai înmulțesc, căci instinctul le dictează că a naște în captivitate înseamnă a naște un pușcăriaș pe viață. A nu te
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
și să faci tot posibilul să obții una dintre ele. În ce fel te poți tu asemăna cu ele? De ce libertate ești tu frustrat? Libertatea de a mă sinucide, să zicem. Vrei să spui că dorința ta de a-ți curma zilele e motivată de faptul că nu ți se permite acest lucru? Poate că da. Și susții că n-ai face-o dacă ai avea libertatea s-o faci? puse la îndoială Filip. Poate că nu. Nu te cred. încearcă
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
mai morală? sări Carol ca ars. Este cel puțin la fel de imorală. ți-am mai demonstrat o dată că... Mă rog. S-o lăsăm baltă. Recunoaște măcar că este o treabă înzecit mai dificilă. Mai ales astăzi, când metodele și mijloacele de a curma viața au devenit atât de perfecționate și atât la îndemână. În schimb, pentru a convinge pe cineva că viața, așa cum este ea, este un joc care merită să fie jucat până la capăt, ai la îndemână argumente din ce în ce mai puține și mai
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
îl rugă Carol pe Filip. Nu mai suport mascarada și sunetele acestui vals funebru. Dar gândul cel mai puțin suportabil este că acestui jalnic animal, cu ochii lui triști de sticlă, natura nu i-a acordat putința de a-și curma singur zilele. Au ieșit din cârciumă, lăsând-o în stăpânirea vaporenilor, care l-au așteptat degeaba pe mucos până dimineața, pentru a-i smulge detaliile picante de care ei nu avuseră parte. N-a mai coborât niciodată scările de lemn
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
stăpâni pe viața noastră, atâta timp cât începutul și sfârșitul ei sunt hotărâte de altcineva? în schimb, omul a câștigat marele privilegiu al sinuciderii. E drept că natura a pus în fiecare ființă un bun gardian instinctul de autoconservare. Animalele nu-și curmă zilele datorită lui. Noi însă, animale raționale, știm să judecăm, să analizăm, să comparam, să punem în balanță, să alegem, să spunem "Nu"... Ehe! Știm atâtea lucruri încât bietul instinct nu mai face față presiunii. De aceea acest gardian bătrân
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
O societate care apără cu atâta înverșunare proprietatea privată, uită să acorde și să respecte cel mai elementar drept proprietatea privată asupra vieții, care a ajuns pe nesimțite un bun comun. Societatea are nevoie de viața ta ca să o poată curma în războaie, în accidente de muncă, în incendii, în condamnări la ocnă sau la moarte, în chinurile unor boli incurabile, în cataclisme naturale sau artificiale, în durerile facerii, de bătrânețe, din neatenție, din sacrificiu, din eroism, din prostie, din nepăsare
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
am găsit acolo nepăsătoare, parcă mai zgomotoase, mai active, mai pline de viață. Stăteam inutil în mijlocul lor, neîndrăznind să izbesc cu fierul mort pe cel însuflețit. Erau în ele viețile tuturor a lor mei și n-am cutezat să le curm definitiv. Am preferat să fiu eu cel distrus de ele. Macedoneanul tăcu brusc. Noaptea era pe sfârșite și toți trei stăteau în aceleași poziții ca în ajun. Doar lumânarea se consumase, marcând trecerea unui timp ireal și acum flacăra ardea
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
colegă îmi mulțumește pentru carte și-și exprimă unele aprecieri. Toate ziarele scriu despre afacerea scandaloasă de vânzare a bogățiilor țării (petrol, gaze, electricitate). Corupție la înalt nivel. Ne-ar trebui un om cinstit, curat, demn și hotărât pentru a curma răul din rădăcină, dar de unde să-l luăm? Doar un Țepeș ar putea face asta. Joi, 14 decembrie 2006. Vreme rece, cu mult soare, cu multă luminozitate, fapt care aduce mult optimism. La ora 10 iau un taxi și merg
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
să te mai păstrez în viață, îi spun eu. - Dar la umilința mea de îngenuncheat, de înfrânt, te-ai gândit? N-aș vrea să fiu compătimit. Nu vreau să mor încă o dată de rușine și tocmai de aceea, rogu-te, curmă-mi suferința și renunță la mine!!... În fața acestui argument am cedat și am chemat pe cineva care l-a transformat în lemne de foc. Astăzi, în ziua de 11 iunie, nu pot să uit declanșarea Revoluției de la 1848 - al cărui
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
o mănânci, mai e Încă viață agitată Întrânsa. Dacă o consumi, toată această agitație intră În tine. Se instalează În fiecare por. Cu alte cuvinte, te Încarci. Porți În conștiința ta alte conștiințe, alte destine al căror curs a fost curmat printr-o voință din afară. E drept că și vegetația e viață. Plantele au conștiință. Sistem nervos și creier risipit În nervuri. Dar o viață mai simplă, mai pură. Te Încarci mâncând și legume, dar, cum să-ți spun, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
mâncând și legume, dar, cum să-ți spun, e o Încărcătură mai ușoară. Mintea și inima Îți lucrează mai bine dacă nu consumi decât elemente simple... Totuși, nu trebuie să uităm că semințele depozitează În ele viitoare vieți. Și a curma viața uneia Înseamnă a curma un șir Întreg de vieți. De destine ce nu se vor Împlini. Dar poate că destinul lor e tocmai să nu se Împlinească. Savanții noștri au făcut tot felul de experiențe pe animale și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
să-ți spun, e o Încărcătură mai ușoară. Mintea și inima Îți lucrează mai bine dacă nu consumi decât elemente simple... Totuși, nu trebuie să uităm că semințele depozitează În ele viitoare vieți. Și a curma viața uneia Înseamnă a curma un șir Întreg de vieți. De destine ce nu se vor Împlini. Dar poate că destinul lor e tocmai să nu se Împlinească. Savanții noștri au făcut tot felul de experiențe pe animale și pe plante. Dacă Închizi, de pildă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
o un pic mai spre nord‑est, chiar la Budapesta), era În acea perioadă a anului ușor de străbătut, Încă nu Începuse timpul ploios, apele Mureșului Încă nu se umflaseră. Drumul pornea imediat din mahalaua Aradului - În macadam, care se curma brusc la cărămidărie, de unde Începea un drum de țară, vara prăfos, iar toamna băltit și noroios, dacă nu era total desfundat. Dar și ploaia preface praful Într‑o noroială aurie vârtoasă, care se lipea de roți și de spițe, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
a pus la Încercare stăpânirea de sine. Dintr‑odată dușumeaua galbenă de sub tălpi s‑a deschis parcă sub impulsul unei perturbații tectonice și am simțit că mă scufund ca‑ntr‑un coșmar. Am Înțeles că acea cădere vertiginoasă putea fi curmată doar dacă săvârșeam ceva iremediabil, eu știu, să sparg oglinda sau veioza cu abajurul roz, darul lui. Și atunci mi‑au licărit În minte scrisorile. Cum apartamentul lui Mendel Osipovici fusese supus nu mai știu câtor percheziții, el Îmi Încredințase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
moară Și ou și lume. Te-nfioară De ceasul galben, necesar... A morții frunte-acolo-i toată. În gălbenuș, Să roadă spornicul albuș, Durata-nscrie-n noi o roată. Întocma - dogma. * Încă o dată: E Oul celui sterp la fel, Dar nu-l sorbi. Curmi nuntă-n el. Și nici la cloșcă să nu-l pui! Îl lasă-n pacea-întîie-a lui, Că vinovat e tot făcutul, Și sfânt, doar nunta, începutul. Ajunul Paștilor, 1925 RITMURI PENTRU NUNȚILE NECESARE Când planuri sună a cădere Și găzduiești
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
de piatră, însă, vâjâia... Nici gând să tacă... Din ce praștie scăpată stăruiește în auz? Silnic, ochi deschizi la soare și-n văzduh zărești buimacă Urâciunea cu aripe prăfuite, de sacâz. Un zigzag mai mult - și tihna însorită ți se curmă Cherlăi scurt, îți clatini capul, laba scarpină mereu: Blestemata de albină solul toamnelor din urmă, Ți-a împuns urechea neagră cu-un cercel de-aramă, greu. SELIM El a venit când, singur și mic, în pragul ușii, Îmi răcoream la
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]