1,630 matches
-
trist în atitudini și mă irita faptul că nu reușeam să-i surprind cât de cât expresia în sculptura la care lucram. Stricam piatra fără să izbutesc nimic. Nervos, i-am cerut să-și scoată cerceii, ca să nu-mi mai distragă atenția. N-a vrut. Nu accepta să se despartă de ei. I-am cerut încă o dată același lucru, de data aceasta iritat de refuz, poruncitor. Ea a clătinat, îndărătnică, din cap. În clipa aceea am simțit că iau foc. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
din dinți. Trebuia să pierd neapărat. Am încercat să mă trișez, dar, ca un făcut, diavolul își vârâse coada și îmi veneau exact cărțile câștigătoare. Disperat, am apelat la ultima stratagemă. M-am gândit să mă plâng de Moașa. Îi distrăgeam astfel atenția de la partidă și, în plus, aveam prilejul să-i vorbesc despre marele respect pe care i-l purtam. I-am mărturisit, declarându-i că-l veneram prea mult pentru a-i ascunde asta, că Moașa venise la mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
ca de obicei, prin a se așeza pe banca pe care o ocupaseră cu ocazia primei vizite, când Du Maurier Îi relatase povestea vieții sale. Nu era amplasată pe nici o Înălțime și nu avea dinainte vreo priveliște care să Îți distragă atenția, ci stătea ascunsă Într-o alveolă, mărginită de pini scoțieni, cu fața spre sud și ferită de vânt, o poziție care Îndemna la confidențe. De aceea, Henry o botezase „Banca confidențelor“. Când Își felicită prietenul pentru modul splendid În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
trupului uman neacoperit pentru a-mi da seama când reprezentările lui sunt reușite și când nu. — Nici măcar În Nașterea lui Venus, de la Uffizi? Botticelli era unul dintre pictorii ei preferați. Da, văd că e frumoasă, bineînțeles, dar goliciunea ei... Îți distrage atenția. Cred că ar fi la fel de frumoasă și dacă ar fi acoperită cu o robă. Poate chiar mai frumoasă. — Dar cred că, În mod obișnuit, oamenii nu se nasc Îmbrăcați În robe, Îi replică el sardonic. — E adevărat, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
și nu la Roma, unde, după călătorii În crucișul și-n curmezișul Europei, Își făcuse cartierul general Constance și unde știa că ea așteaptă cu nerăbdare reîntâlnirea. Se ținu departe mai multe luni, În parte pentru a nu se lăsa distras de la lucrul la Portretul unei doamne și În parte pentru a o pedepsi puțin pentru tupeul de a fi scris Un experiment florentin. Dar, la Începutul lui mai, se Înduplecă și se duse la Roma. Constance locuia singură Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
un strat superficial dar sclipitor de exprimări spirituale. Cum spunea? „Pasiunea domnului Wilde este aceea de a Împodobi banalul cu epigrame.“ Sau cam așa ceva. Piesa părea Însă suficient de amuzantă pentru a servi scopului propus, anume acela de a-i distrage atenția. La sfârșit, sau chiar mai Înainte, dacă era necesar, va porni pe jos spre St James pentru a ajunge la timp ca să vadă din culise actorii răspunzând aplauzelor și, dacă primirea o cerea, să iasă el Însuși pentru o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Îi spunea: nu ți-ai trăit viața din plin. Amintindu-și momentul În care citise adnotarea cu caligrafia ei frumoasă, simți deschizându-i-se la picioare prăpastia Întunecată a depresiei și disperării. Ceasul Începu să bată ora. Recunoscător pentru că Îi distrăgea atenția, Își Încordă auzul să numere bătăile. Una... două... trei... patru. Tăcerea reveni. Ora patru. Încă patru ceasuri mai trebuiau să treacă până când Smith avea să Îi bată la ușă. Șaisprezece până la ridicarea cortinei la Guy Domville. Actul Întâi. „Grădină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să se lase agresat de hoardele vulgare de turiști și, În orice caz, i-ar fi venit greu să justifice cheltuielile impuse de o astfel de călătorie În actuala situație financiară. De aceea, Întârziase la Londra În mai și iunie, distras de obișnuitul calendar aglomerat al sezonului monden și de unele obligații proprii de natură socială. Daudet veni de la Paris Într-o vizită prelungită la Începutul lui mai și el se simți obligat să se pună la dispoziția venerabilului cher collègue
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
putut ieși de sub penelul unui maestru flamand sau italian. În dreapta orașul Rye, Împrejmuit de zidul străvechi, cu secțiune conică, deasupra căruia se Înălța turla bisericii, Îi amintea de așezările pitorești de munte care, prezentate În tablourile vechi cu teme religioase, distrăgeau adesea atenția privitorului de la martiriul sau miracolul ce se petrecea În prim-plan. Chiar la picioarele lui, râul Rother se descolăcea leneș curgând spre mare, iar În stânga mlaștinile, În realitate câmpii bogate pe care pășteau oi și vite, se Întindeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
liniște, dar fiind prea înrăiți de foame). Și, pe ocoluri ce nu le mai bunghea nici Regele, ca fost ciobănaș, coborâră spre București. Bătea într-un început de aprilie. În București, tot frig și foamete, dar cel puțin îți mai distrăgeau atenția cu mitingul de la ele. Aflai, din vreun ziar, ce fabrică mai vizitase Iubitul Conducător și, din vreo poezie omagială, cum izbutise să-și înghesuie el o parte din slava ce-l înconjura permanent, într-o hală de-a ei
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
cu pateu de ficat dintr-o parte în cealaltă a farfuriei. Rezistând tentației de a-l informa că fiecare farfurie cu mâncare costa 10 lire, Alison a întins mâna înmănușată și l-a bătut ușor pe cap, sperând să-i distragă copilului atenția. Totul e în regulă, soldat? l-a întrebat ea cu blândețe, simțindu-l cum se retrage puțin la atingerea ei. Paolo arăta ca un paj angelic. Purta niște pantaloni din catifea albastru închis și o tichiuță asortată. Măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
încălțate în sandale ale femeii. — Doamne Dumnezeule, la dracu! Piciorul i-a țâșnit involuntar în sus, iar Susan a țopăit de mai multe ori pe loc, așteptând ca durerea să i se diminueze. Sunetul unui țâțâit din buze i-a distras atenția, așa că Susan a întors capul numai ca să dea cu nasul de doamna Tufnel, o vecină obsedată de Biblie, care stătea înțepenită la doar câțiva metri distanță și se uita încruntată în direcția ei. — Draga mea, trebuie neapărat să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Mami. Degețelul grăsuț al lui Milly era întins către trupul nemișcat al lui Caitlin, care zăcea sub ea. —Mami. Fetița avea ochii roșii și inflamați, semn clar că, la un moment dat, plânsese. Acum însă se liniștise. Atenția îi fusese distrasă de funda de la gâtul ursulețului, pe care o înfășura în jurul degetelor de la cealaltă mânuță. Nick a căzut în genunchi pe covorul pe care el și Caitlin îl cumpăraseră doar cu câteva săptămâni înainte - un covor cu imprimeu cu stele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
bărbatul și-a pierdut controlul și s-a prăbușit pe banchetă. Chipul îi era contorsionat din cauza durerii. Bill, tatăl lui Caitlin, galben la față ca ceara, dar cu ochii uscați, a venit și-a luat-o pe Milly de mânuță, distrăgându-i atenția de la suferința nemascată a lui Nick. Cu toate că Susan fusese întotdeauna prietena lui Nick - după ce avuseseră o legătură de scurtă durată în perioada în care amândoi se pregăteau pentru facultate - femeia se apropiase incredibil de mult de Caitlin, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
înroșit ușor și s-a foit pe scaun deranjată. — Nu știu la ce te referi. Haideți să comandăm! a propus ea luând meniul și începând să-l studieze concentrată, în speranța că simpla menționare a noțiunii de mâncare avea să distragă atenția celorlalte femei. Numai că Julia nu luase în considerare îndărătnicia lui Susan. Eu și Julia ne-am dus la magazinul lui Jimmy Choo, fiindcă ea voia să-și cumpere niște pantofi pentru una din sindrofiile alea simandicoase la care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Chestia asta ar putea să funcționeze. Susan a luat o linguriță de spumă de cappuccino și-a început s-o guste gânditoare. Era tocmai pe punctul să deschidă gura, când Fiona a început să-și agite brațele și i-a distras atenția. —Aaaa, știu! Am o idee și mai bună! a chițăit ea. Lui Milly îi place să doarmă în altă parte? Susan a ridicat din umeri. Nu știu. Nick nu i-a dat voie niciodată. Se teme că fetița o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
lângă Susan, Alison a clipit repede ca să-și oprească lacrima din colțul ochiului, un amestec de milă față de sine și alcool. Din fericire, Susan era mult prea beată ca să observe ceva și, după numai câteva secunde, atenția amândurora a fost distrasă de tornada Julia, care s-a repezit direct către ele. A, camaradele mele de încredere și de noapte lungă, a ciripit ea. Toți spărgătorii de petrecere s-au cărat acasă, a spus ea arătând cu mâna sala aproape goală. Ce naiba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
dar în cele din urmă l-a lăsat s-o alinte. Mâinile lui au mângâiat-o, la început prin haine, apoi strecurându-se pe sub ele, ca s-o înalțe pe nestăvilite culmi ale dorinței. Dar acolo ea l-a oprit, distrăgându-i atenția. Ce rost mai are să ne oprim acum? a strigat el. Ai fost și așa suficient de necredincioasă... De ce să nu ne bucurăm în sfârșit? — După cum spui, am fost și așa suficient de necredincioasă. Nu îl tachina. Era la fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
dimineții. Nările i se umplură cu amestecul de praf și noxe de la mașinile care rulau cu viteză pe stradă. Îi făcu bine totuși o porție zdravănă de aer rece care pătrunse până în adâncul plămânilor. Îi plăcea agitația orașului pentru că îi distrăgea atenția de la zbuciumul interior, dar în acel moment resimțea absența liniștii, a aerului curat din satul pe care se grăbise să-l părăsească, satul de la marginea pădurii. Pădurea... locul în care se declanșase toată nebunia, era cea care fusese martoră
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
să-i mai aducă unul. De data aceasta bău apa cu înghițituri mici. Vânzătoarea o lăsă singură, fiind chemată să ajute cu informații un cumpărător. Inima îi spusese că era el, cel pe care îl căuta și totuși altceva îi distrăsese atenția în momentul în care l-ar fi putut vedea. Înapoie paharul gol vânzătoarei care se întorsese pentru a vedea cum se simte, mulțumindu-i. Ceru o perdea cu dimensiunile de care avea nevoie și ieși din magazin căutând cu
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
acest capitol. Autobuzul ajunsese la capăt de linie, iar Karina constată jenată, că era singurul călător care îl însoțise pe șofer până la destinația finală. Nu era prima oară când cobora în stația nepotrivită, dar de această dată cuvintele lui îi distrăseseră cu totul atenția de la ce se întâmpla în realitate. Locul lui nu era în realitatea ei. Coborî din autobuzul care luase și el o pauză binemeritată după o cursă lungă prin traficul infernal al orașului și încercă să descopere ceva
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
mult. Toate gândurile se învârteau doar în jurul lui în încercarea disperată de a-i afla identitatea atât de bine păzită. Reuși să se stăpânească și trecu pe lângă aceasta fără să o deschidă, deși se vedea ceva în interior. Îi putea distrage atenția de la spectacol, chiar să o întoarcă din drum orice mesaj venit din partea lui și nu voia asta. Voia să se bucure de acea seară și nimic nu trebuia să împiedice acest lucru. Dacă chiar exista o scrisoare, putea să
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
întrerupă povestea, care devenise deja prea siropoasă, dintre vară și soare. Karina se hotărî să iasă la o plimbare. Inactivitatea nu făcea altceva decât să-i îndrepte atenția mereu doar spre el. Trebuia să facă ceva care să i-o distragă de la toate amintirile acelea. Căută un rucsac în dulap, pe raftul de sus, acolo unde depozita tot ce folosea foarte rar, aruncă în el o pungă de covrigi și două sticle mici cu apă și ieși din casă fredonând o
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
mama la Încercare În permanență s-au potrivit perfect și șefului meu. În loc să-l tratez ca pe superiorul meu, am Început să mă comport cu el ca și cu un băiețel năbădăios. De câte ori se pregătea să facă pe obraznicul, Îi distrăgeam atenția. Dacă voiam să-l conving să facă ceva, făceam În așa fel Încât să i se pară că a fost ideea lui. Revenind, Rod Îmi spune că, Începând de azi, Fundația Salinger devine responsabilitatea mea. Fundația are sediul În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
mai aștept. Nu o să-mi ia mult. Douăzeci de minute, poate patruzeci cel mult. Nici n-o să simtă că am plecat. În birou e liniște, cu excepția oftaturilor și opintelilor mașinilor care fac dragoste Între ele În semiobscuritate. Fără să fiu distrasă de nimic, dau randament mare; cifrele se adună sub degetele mele, o armată de furnici care mărșăluiesc În coloane. Trimit raportul trimestrial, sting ecranul și mă furișez afară din clădire. Afară, centrul e scăldat de o lumină din zori apocaliptică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]