6,028 matches
-
de un albastru strălucitor. Teenie era de origine coreeană și trăsnită până în măduva oaselor. Cu toate astea, era colega mea preferată din toată echipa de la McArthur, o adevărată prietenă de fapt. Mă sunase chiar în timp ce eram în Irlanda. —Anna! a exclamat. Te-ai întors! Ooh, părul tău e superb. Ce ți-a crescut! Ne-am retras amândouă discret departe de Lauryn, și Teenie a spus blând: —Cum îți e, drăguță? —Bine. —Sincer? Și-a ridicat o sprânceană albastru-strălucitor. Am aruncat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
a dreptul îngrozită. —Revino-ți, i-am zis. Vino cu o treaptă sau două mai jos. Am avut un weekend nasol, exagerezi. M-am întors în grabă acasă la Jacqui și i-am povestit ce se întâmplase. Un inel? a exclamat. Te măriți! — Nu mă mărit. —De ce nu? De ce aș face-o? —Hm... pentru că te-a cerut? Am glumit, a spus bosumflată. Oarecum. Deci, de ce nu vrei să te căsătorești cu tipul ăsta? Am bolborosit incoerent: —Motivul A. De-abia dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
din Irlanda, eram la serviciu, așezată la birou, lucrând la un tabel pe trei luni când el a intrat pur și simplu. Bucuria de a-l vedea era la fel de intensă ca soarele dogoritor al amiezii - exultam. — Era și timpul, am exclamat. S-a așezat pe un colț al biroului și a zâmbit cu toată fața. Părea deopotrivă încântat și sfios. — Te bucuri să mă vezi? a întrebat. —Doamne sfinte, Aidan, sunt atât de fericită! Nu-mi vine să cred. Mi-era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
cu planurile de nuntă? Dacă mă mai bătea mult la cap, aveam să-i spun, „Două cuvinte, Rachel. Baked. Alaska“. —Hristoase, a zis. Planuri de nuntă. Nu mă întreba. Eu și Luke ne doream o nuntă în cerc restrâns, a exclamat înciudată. Cu oameni care ne plac. Cu oameni pe care îi cunoaștem. Mama vrea să invite jumătate din populația Irlandei: câteva mii de veri de gradul doi și pe toți cei pe care i-a salutat vreodată pe terenul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
și nesigur. Sau poate chiar așa era. —Nu-i da bacșiș, Leon, l-a somat Dana. Leon. Nu-i. Da. Bacșiș. A venit pe un cu totul alt drum. Ignorând-o, Leon număra bancnote grijuliu. —Asta-i o porcărie, a exclamat Dana. Nu merită atâta. Dar era prea târziu, șoferul strângea deja în mână banii. Oh, las-o moartă! Dana s-a răsucit pe tocurile ei de opt centimetri și și-a scuturat pe spate coama deasă de păr strălucitor. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
încredere? Lacrimile s-au oprit din cursul lor de pe obrajii lui Leon. —Un medium? Ca să vorbești cu Aidan? O, Doamne, trebuie că îți e așa dooor de el. Și a luat-o de la capăt. —Anna, mediumurile sunt o porcărie! a exclamat Dana. O porcărie! Îți iau banii și profită de tine. Trebuie să mergi la un consilier specializat în suferință emoțională. —Eu merg de trei ori pe săptămână, s-a oprit Leon din plâns îndeajuns cât să-mi spună. Spune că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
direct. Nu vreau să merg mai departe, pentru că nu vreau să te las în urmă. S-a lăsat tăcerea și ne-am foit cu toții puțin stingheriți. După o vreme, Leisl a vorbit din nou. —Barb, cine e Phoebe? —Phoebe? a exclamat Barb, cu vocea ei gâjâită. Ei bine, cine-ar fi zis? A fost una din iubitele mele, am împărțit un tip, un pictor celebru, bunul simț mă împiedică să... etcetera, etcetera. Ea era măritată cu el, eu mi-o trăgeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
nu voiau să le audă și, deși mesajele se presupune că veneau din altă parte, se părea că pe ea dădea lumea vina. A plecat, a zis Leisl. Și nu mai aud pe nimeni altcineva. Asta e o aiureală! a exclamat Mackenzie. Apoi, pentru un răstimp, a scos fum pe nări spunând că ar trebui să fie în Hamptons acum- știam eu! - dar că venea aici să-și ajute familia și... —Ssst, a zis Juan Pomădatul. Puțin respect. Mackenzie și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
și îi tratam cu refuz. Nici măcar nu mă uitam la el, dar, privindu-l cu coada ochiului, mi s-a părut că seamănă... seamănă cu - S-a oprit, a tras aer în piept, tremurând, cu ochii în lacrimi, și a exclamat - Jon Bon Jovi! Și-a acoperit fața cu mâinile, rușinată. —E în regulă, am zis, blând. Continuă. Jon Bon Jovi. Știu ce înseamnă asta, a zis. Am văzut cum li s-a întâmplat altor femei. Numai ce zic că li
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Ascultând șuierul ploii torențiale care scălda orașul, tremuram de agitație; îmi tremurau și buzele. Când a sunat telefonul, de-abia puteam să vorbesc. Departamentul de PR Candy Grrrl. Anna Walsh la telefon. Era tot Nicholas. —Îți vine să crezi? a exclamat. —Lună plină și furtună, am zis, amorțită. Care e probabilitatea să se întâmple amândouă? — De fapt, mai mare decât ai crede, a zis. Știi că luna plină afectează mareea... — Oprește-te! Strici tot efectul. —Scuze. Următorul telefon a fost de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
ce se întâmplă? a întrebat Lauryn, foindu-se de colo-colo. A luat o sticluță de Protection Racket, apoi a întrebat dacă era prima dată când o vedea. —Dar n-o să-i facă pe oameni roz? Eu, Brooke și Teenie am exclamat în cor: —Culoarea dispare la contactul cu pielea. —Măiculiță, a zis, ofensată. Nu era nevoie să zbierați la mine. O, Doamne! Tocmai observase că nu era nici o coadă. — Unde e toată lumea? Tocmai îi adunăm. —E în regulă. Uite-le că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Așa e, acum... A rămas cu gura căscată. Se uita înspre capul scărilor. M-am uitat și eu. Tocmai apăruse Tessie O’Grady, cu un zâmbet larg, în puloverul ei cu nasturi și în papuci. Și cu un pistol. Tessie (exclamând voioasă): Fetelor! N-am mai fost pe-aici de secole. De când am eliminat familia Foley, unul câte unul. S-a uitat de jur împrejur cu afecțiune: Ahhh, ce vremuri frumoase. A primit scaunul: Nu-mi spuneți că e același scaun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Dar, cum ai spus și tu, și-a îndeplinit rolul la momentul respectiv. A dat din cap. Se schimbase față de ultima dată când îl văzusem. Arăta mai mare și mai solid, mai matur. Mă bucur că te-am văzut, am exclamat. A zâmbit. —Și eu mă bucur că te-am văzut. Ce-ar fi să mă suni la un moment dat, poate facem ceva împreună. Am putea să investigăm teorii ale conspirației. —Teorii ale conspirației? a întrebat. — Da, să nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
ajuns într-un loc mai bun? — A avut o premoniție. — Nu, n-a avut. —Hei, dacă nu-ți place... Nu vorbești deloc cu el. Spui doar lucruri care pot fi valabile pentru oricine. —Obișnuia să-ți facă micul dejun, a exclamat. Părea - cum oare? Surprinsă? Și eu am fost surprinsă - pentru că era adevărat! Spusesem odată că îmi place la nebunie terciul, și Aidan întrebase: Terciul e totuna cu păsatul? — Cred că da, zisesem, și în dimineața următoare îl găsisem în picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
lăsați pe-o rână, profilându-se printr-o gradare de cenușiuri fumegoase... Am zărit, În timp ce coboram pe bâjbâite o scară (cu treptele nefiresc de ortogonale), figura unui bătrân cu o redingotă tocită și cu cilindru. Îl văzu și Dee: — Caligari! exclamă el. E și el aici, și În casă la Madame Sosostris, The Famous Clairvoyante! Trebuie să ne grăbim. Iuțirăm pasul și ajunserăm la ușa unei maghernițe, Într-o stradelă nesigur luminată, cu ceva sinistru, semitic. Băturăm, iar ușa se deschise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
cutia aceea, ca să simuleze aventurile corpurilor cerești În locuința Decanilor și să priceapă ultimele secrete ale marii ci instaurații și secretul Însuși al Noii Atlantide, el a numit-o Gottlieb’s, parodiind limba sacră a Manifestelor atribuite lui Andreae... Ah! exclam eu (s’écria-t-il), de-acum cu conștiința lucidă, dar prea târziu și În van, În timp ce inima Îmi pulsează vizibil sub dantelele corsetului: iată de ce m-a prădat de trompetă, de amuletă, de talisman, de legătura cosmică ce putea porunci demonilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Închei una dintre incarnările tale În inima Bastiliei (oh, cum mai simt și acum pe față masca de fier la care Tovărășia, cu ajutorul lui Colbert, mă condamnase!), m-ai cunoscut pe când spionam conciliabulele tale cu d’Holbach și Condorcet... — Rodin! exclam eu, ca lovit de un trăsnet. — Da, Rodin, generalul secret al iezuiților! Rodin, pe care nu-l vei Înșela făcându-l să cadă În groapă, cum ai făcut cu ceilalți naivi. Află tu, Saint-Germain, că nu există crimă, artificiu nefast
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
intră, ca Într-o arcă a lui Noe, toate „obiectele“ realului și imaginarului, omologate până În prezent prin canonizarea În semnul scriptural. Îmi Închipui că Umberto Eco posedă o bibliotecă imensă, precum aceea misterioasă aparținând abației din Melk, semiologul putând să exclame oricând cu orgoliu, aflat În ipostaza Lectorului absolut: „Nimic din ceea ce este scris nu-mi e străin“. Scriitorul semiolog posedă, cum e știut, un alt impact cu realul; el se comportă ca un marțian care nu-și poate reprezenta realitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
variau de la mizerabil spre ucigaș. În schimb, femeile oftau zgomotos de atâta admirație. Și dintre toate, cel mai tare ofta Lotti. —Spune-ne cu ce te ocupi, Jake, l-a invitat ea. — Conduc o revistă. —Dar asta e minunat! a exclamat Lotti întinzând un braț în direcția Amandei. Amanda tocmai ne-a povestit despre revista la care lucrează ea. Jake a privit-o pe Amanda dubitativ, măsurând-o din cap până-n picioare. Nu cred că e vorba de același lucru. Revista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
revistă glossy, dacă la asta te referi, i-a spus ea lui Jake. Revista ta e glossy? Jake și-a clătinat buclele lucioase. —Deloc. E tipărită pe hârtie ecologică. E o revistă pe tema reciclării. O revistă despre ciclism! a exclamat Lotti încântată. —RE-ciclare! Sprâncenele perfecte pentru o reclamă Calvin Klein ale lui Jake s-au încruntat în semn de iritare. —Se numește La Gunoi! Poate fi procurată din magazinele cu mâncare sănătoasă, de la zarzavagiii care vând produse organice aprobate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
ai lui Sally și Bo, iar eu m-am întâlnit cu ei din întâmplare. Trebuia să vin încoace ca să mă asigur că nu încerci să mă dai în judecată sau ceva în genul ăsta. —Să te dau în judecată? a exclamat Alice. Ochii care se întrezăreau pe deasupra trandafirilor erau îngustați de râs. — Păi, nu se știe niciodată. Am auzit că voiai să discuți cu mine despre o chestie legală. Și cum tu ești avocat... Și ținând cont de ce-am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
adăugat ea, rotindu-și degetul arătător în cadrul celui mai mare cerc, sunt cei zece centimetri de dilatare necesari pentru ca pruncul să se poată naște. S-au auzit mai multe gâfâituri. Hugo s-a aplecat în față îngrozit. — E imposibil! a exclamat el, dându-și seama mult prea târziu că vorbise cu voce tare. —Dovada că nu e imposibil se află peste tot în jurul tău, a remarcat Jake înțepat. Hugo l-a ignorat. Prima lui impresie despre Jake, și anume că acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
bine dacă am ști chestiile astea dinainte. Tu să vorbești în numele tău, a sărit plină de semeție Amanda. Eu o să am o asistentă de la pediatrie. Jake a pufnit dezgustat. Între timp, Laura o privea pe Amanda cu gelozie. —Bravo! a exclamat ea. Mi-ar plăcea să am și eu una. Amanda s-a umflat în pene. —E grozav, nu? O să vină timp de șase săptămâni imediat după ce se naște copilul. O să vă coste, a remarcat Jim din St. Helens. Chiar așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
referitoare la certitudinea venirii pe lume a nepotului mai îndulcise situația. La fel ca și dezvăluirea că Alice se întorcea în Anglia. Dar, așa cum o dovedise vizita doamnei Duffield, această nouă apropiere nu era lipsită de probleme. Draga mea, a exclamat mama lui Alice la întoarcere, după ce examinase grădina Vechii Morgi. La voi, în iarbă, e cel mai îngrozitor morman de gunoi putrezit din câte-am văzut vreodată. E chiar lângă ușa din spate și e plin de muște. Nu crezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
revenind la obișnuita lui voioșie. —Cum adică „puțin înainte de termen“? Hugo a simțit că era vorba despre ceva care nu-l prea predispunea pe Jake la discuții. —Ăăăă... Cezariană de urgență. Lucrurile s-au complicat nițel. —Cezariană de urgență? a exclamat Hugo. Deci cuplul total natural, total organic avusese parte de cea mai tehnologizată și mai nenaturală naștere imaginabilă. Și voi ați avut cezariană, nu? a replicat în manieră defensivă Jake. Nu, de fapt Amanda a suportat o naștere vaginală. Hugo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]