2,221 matches
-
deranj. Se vede că atunci când intervine Dumnezeu, face lucrurile foarte bine. Eu, potrivit medicilor, ar fi trebuit să fi murit în octombrie 1987. Și, în schimb, iată-mă aici în deplină sănătate! Totul e un dar al Domnului! Pe care, fericitul Giovanni Calabria, pe care sper să-l văd cât mai curând canonizat, să-mi dea să trăiesc restul vieții într-o abandonare senină și încrezătoare în brațele iubitoare ale Divinei Providențe, în fericita căutare a Împărăției lui Dumnezeu, în familia
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
începerii procesului care se deschidea în dieceza din Reconquista la 14 iunie a aceluiași an și se închidea la 27 iulie. La 14 decembrie 1995 Comisia medicală convocată să-și exprime părerea cu privire la vindecarea doamnei Rita Faccioli, obținută prin intercesiunea fericitului don Giovanni Calabria, își suspenda evaluarea și cerea Postulaturii o ulterioară documentație care să fi iluminat mai bine anumite aspecte, pentru a se putea pronunța cu mai multă certitudine asupra cazului. Primind documentația cerută din partea Postulaturii, la 4 iulie 1996
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
să spună dacă a fost sau nu intervenția lui Dumnezeu, ci a teologilor. La 10 ianuarie 1997 teologii consultanți s-au reunit într-un Congres Particular unde, examinând documentația referitoare la acest caz, «și-au exprimat părerea afirmativă, dorind ca fericitul Giovanni Calabria să ajungă cât mai repede la finalizarea canonizării». Încă nu s-a terminat! La 8 aprilie 1997 cardinalii și episcopii, reuniți într-o Sesiune ordinară, examinând întreaga documentație și concluziile medicilor și ale teologilor, au recunoscut că vindecarea
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
final, sâmbătă 9 ianuarie 1999, papa Ioan Paul II a ținut Consistoriul Ordinar Public pentru votarea cauzei de canonizare a lui Giovanni Calabria. Papa, auzind pledarea pentru cauza de canonizare din partea Prefectului Congregației Sfinților José Saraiva Mantis, a decis ca fericitul Giovanni Calabria să fie înscris în Albumul Sfinților la 18 aprilie 1999, în duminica a II-a a Paștelui. Canonizarea Nu e că atunci când o persoană este proclamată «fericită» e definită sfântă până la un anumit punct și apoi când este
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
liturgic al acelei persoane sunt limitate la locurile unde a fost cunoscută (la Bisericile locale). Prin canonizare se extinde la întreaga lume, la Biserica universală. Numele și ziua sărbătorii sale este introdusă în calendarul universal al Bisericii. Noi primim canonizarea fericitului don Giovanni Calabria ca pe un dar foarte prețios al Domnului, dar care l-a făcut pe veneratul episcop de Verona monseniorul Giuseppe Carraro să tresalte de bucurie, pe el care, în Primul centenar de la nașterea sfântului preot veronez, 8
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
știe, în cursul numeroaselor anchete realizate pe subiecți europeni, aceștia se declară masiv fericiți (90%). Francezii nu scapă nici ei acestei tendințe: în 2004, 3 din 10 se declarau foarte fericiți, 6 din 10 mai degrabă fericiți, 8 din 10 fericiți în viața lor amoroasă. 50% dintre francezi afirmă că sunt mai fericiți decât în urmă cu cinci ani. Pe măsură ce dispare frica de invidia altora, crește și ponderea „fericiților”. Concomitent însă, doar o minoritate crede realmente în fericirea compatrioților săi. La
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
declarau foarte fericiți, 6 din 10 mai degrabă fericiți, 8 din 10 fericiți în viața lor amoroasă. 50% dintre francezi afirmă că sunt mai fericiți decât în urmă cu cinci ani. Pe măsură ce dispare frica de invidia altora, crește și ponderea „fericiților”. Concomitent însă, doar o minoritate crede realmente în fericirea compatrioților săi. La întrebarea „Aveți impresia că cea mai mare parte a cetățenilor acestei țări sunt satisfăcuți de traiul lor?”, 70% dintre francezi răspund negativ, în vreme ce 64% se declară satisfăcuți; 79
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
fruntea muribundului, pentru a umbri scânteierea unor ochi ce nu voiau să se stingă...și sub evocarea acestei impresii ne dăm iarăși seama de înalta valoare morală a celui ce peste cadrele literaturii a fost un apostol și unul dintre fericiții învredniciți de „acea tinereță fără bătrâneță și viață fără de moarte”, de care vorbesc basmele poporului nostru “și care nu e numai o poveste, cum s-ar socoti...„(A. Vlahuță, în „Lamura”, an I nr.1, p.1 ș.u.). La
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
ales, deprinși, se vede, cu laptele cel stricat din Paris, nu încetau de a face ditirambe entuziaste în lauda cafelelor cu lapte întovărășite de caimac, unt proaspăt și miere, de care nu se mai puteau sătura. Mâncau mititeii ca niște fericiți, uitându-se în ochi unul altuia, de ne făceau și pe noi geloși de apetitul cum și de dragostele lor. Șvițera era pe atunci o țară unde ca să călătorești trebuia să ai sanatate bună și o doză de curaj și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
Oricum ar fi, "dacă iubirea nu e, nimic nu e"... A.B.Tot la conferință, era prezentă în sală și o doamnă venită special din Israel, care a povestit că ați fost vecini în Fălticeni, copii fiind, cât erați de fericiți, cum vă jucați cu alți copii, chiar la un moment dat ați avut și râie... ne povestește Doamna, acest amănunt a stârnit râsete în sală; cum era pe atunci, la Fălticeni? A însemnat un contact revitalizator cu viața normală într-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
definiție, altfel ar fi contabili sau orice altceva. Pe urmă, noi, cei care am trăit în lagăr, știm ce a însemnat el și mai înseamnă încă (deoarece memoria noastră nu e liberă de nume precum Krupskaya, de pildă, despre care fericitul portughez Paolo Teixeira nici nu auzise vreodată, deci în locul ei putea ține minte un nume util din punct de vedere cultural), și apoi, ceea ce pentru alții, pentru ei, cei din Vest, e istorie, adică un fel de poveste, pentru noi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
lacul/ Și se leagănă sub soare 23. În mijloc stăruia insula cea verde, spre care înota Mihai împreună cu fratele său, Ilie, cel bun la suflet, căruia nimeni ochii-i n-a închis/ În străinătate 24. Dar pe-atunci erau cu toții fericiți. Toată lumea era a lor, misterul codrilor de-aramă le dădea fiori ciudați, iar instinctul îi mâna, îndeosebi pe unul din ei, la dezlegarea misterului. Nu i-a trebuit mult copilului-poet să fugă din preajma casei cu mistere deja dezlegate și să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
apar împreună, constituindu-se ca un dialog al rememorărilor: Alecule, zicea ea-ncet, uită la amorul meu, crezi tu că-n el consistă fericirea? Adu-ți aminte numai de copilăria noastră. Tu sărac, eu asemenea, și cu toate astea ce fericiți am fost311. O replică, însă, ca aceasta este tipică mamei, știind din documente ceea ce a fost demonstrat în prima parte a cărții pierderea moșiei, suferință la care a participat vrând, nevrând și Eminescu însuși: Tu te superi c-ai pierdut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
lui Lovinescu nu are habar de acel articol, așa că e inutil să vă Întreb. Și Încă o Întrebare, aceasta, să zicem, de... nouăzeci de puncte: citind, În Aqua forte, partea a II-a, Fauna vieții literare... , cap. VI, medalionul Cămașa fericitului (sper că aveți volumul În casă), aș vrea sămi spuneți dacă personajul evocat acolo, sub numele de Mitică, iar În agendă deconspirat modelul: Tilică, un bun prieten fălticenean, aveți idee cine poate fi acest Tilică? Dacă nu aveți Aqua forte
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
zi, ele erau puse în vînzare, la prețul legal de un leu treizeci bucata. Grasa de Cotnari să trăiască! Vizita a continuat și s-a sfîrșit ca de obicei, apoi mi-am condus musafira pînă în cartierul ei, făcînd pe fericitul că peste cîteva zile voi avea pick-up stereo. A doua zi însă, la șase și jumătate, cînd s-au deschis magazinele, eu am fost printre primii la rînd. Am cumpărat zece ouă, le-am spart într-un castron adus cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
de "domn", și-ar fi găsit două minute libere să mă asculte; are, înainte de toate, știința de-a te asculta, dar ghinionul meu! e plecat. Cine ar putea să mă mai ajute? Brîndușa Roman, inginera-șefă a combinatului! gîndesc eu fericit. Mi-a vorbit foarte frumos ultima oară și cred că e mulțumită de modul cum i-am servit colega, dîndu-i două tone de filamente din stocul de rezervă. Urc la etaj și bat la ușa ei. Biroul e gol. Al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
îndeasă în conductă. Își trag ochelarii pe ochi, doi prind conducta, iar al treilea manevrează mașina de curățat, improvizată dintr-o bormașină electrică, portabilă, cu axul motorului prelungit, să se poată monta pe el peria. Dom' inginer, mă întîmpină Cornea fericit nevoit mare, a zis generalul că repartizează la secție încă trei posturi de-a șasea specială, afară de cel al fotbalistului, numai să facem treabă bună și repede. Bună o facem, intervine maistrul de la cazangerie, nu și răpede. Eu vreau să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
se tunde la zero și reușește să scape din închisoarea aia teribilă? Sacrificiul ei m-a făcut să plâng, nu mi-e jenă să spun, iar când au clonat-o băieții răi am aplaudat ca un copil, unul din acela fericit fiindcă primește cel mai mare cornet cu înghețată. Doare al dracului de tare atunci când acel ceva se forțează să iasă. E greu de scris cum e cu durerea asta a mea. Dacă aș putea, aș face-o. Dar nu pot
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
Lucrează la revistă, dar e-aici doar de un an sau așa ceva. Când e stabilită nunta? — Luna viitoare. Brunetti nu se obosi cu false promisiuni că va Încerca să participe, dar vorbi din suflet când spuse: Sper să fiți amândoi fericiți, Riccardo. — Mulțumesc, Guido. Uite, dacă mai aud ceva despre tipul ăsta, te sun, bine? Apreciez asta. Cu alte urări de bine pentru viitor, Brunetti Își luă rămas-bun și Închise. Putea oare să fie atât de simplu? Era posibil ca pierderile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
și sufletul, atunci doamna e fagur de miere. - Alecule, zice[a] ea-ncet, uită la amorul meu, crezi tu că-n el consistă fericirea? Adu - ți aminte numai de copilăria noastră. Tu sărac, eu asemenea, și cu toate astea ce fericiți am fost. Astăzi stăm mult mai bine, se-ntîmplă supărări, ce-i drept, dar merită ele să-ți amărăști sufletul tău, sufletul tău, dulcele meu amic, care ești atât de bogat de fericire? - Nu, nu merită să se supere cineva, zicea
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
și la fiica ce i-a mai rămas. O Dumnezeul[e], nu sunt egoist, dar cu toate astea tu știi că eu aș fi vrut ca astlaltă... - Taci, zisei eu, nu face un păcat. Astlaltă poate asemenea să facă un fericit, Ioane! E tot așa de frumoasă și pare-se tot așa de bună... Dar, în fine, aidem. Ajunși la casa bătrânului, intrarăm în odaia încălzită și familiară. Bătrânul sta, în durerea lui, mut, în fotoliul cel vechi, cu capul plecat
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
prin părul *** și negru* se strecurau galbene și albastre flori de câmp, ochii ei străluceau mai vii și zâmbetul ei părea mai vesel. Am șezut alături cu ea și, luîndu-i [mîna ], i-am spus încet: - De-ai ști cât de fericit m-aș simți când te-aș putea numi sora mea. Ești de-o tristeță așa de frumoasă încît pare-că ai fi un vis al înnoratului meu suflet. Mâna ei tremura într-a mea, ea roși ușor și-și plecă ochii
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
când în când cu șireție, uitîndu-se c-o galișă voioșie și pe ascuns în fața companionului ei... ochii ei căprii erau viață, bucurie, naivitate... Ah! gândi el și-i privi... cum [nu] am tinerețea lor sufletească... cum nu sânt ca ei... fericiții! Spre sară veni de Lys să-l ia din nou... - Nu mă mai duc... nu voi s-o mai văd... - Nu vei mai vedea-o, îți promit... - Atunci... atunci, haide! După ce-i legă ochii, ei ajunseră iarăși cu sania în
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Nu‑i plăcea să‑și părăsească postul de comandă de la centrala sa telefonică. Suferea să fie separat de informatorii lui din Washington și Paris, de studenții lui, de oamenii pe care‑i cultiva, de frățiile lor, de inițiați, de puținii fericiți aleși. - Va să zică așa Îți petreci tu verile? m‑a Întrebat. De câte ori era posibil, el pleca la Paris pentru o săptămână sau chiar pentru o lună. Parisul, recunoștea Ravelstein, nu mai era ce‑a fost odată. Cu toate acestea, cita adeseori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
ele și să aștepte, nerăbdătoare, întoarcerea mamei. Li se păru că trec ore, zile, ani, că Sanda nu va mai reveni vreodată și ele vor rămâne încremenite pe locul datoriei pentru vecie. Când raionul începu să se golească, prin plecarea fericiților câștigători de "trofee", cei mai puțin norocoși căutară disperați în jur. Unul dintre ei văzu fetițele. Ce faceți aici? O așteptăm pe mama. Și unde e mama voastră? La C.E.C., să scoată bani. O fracțiune de secundă, ochii bărbatului priviră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]