2,242 matches
-
inconștientului. El indică celui pierdut pe cărare un germene al mântuirii. Producând la rându-i lumină, întunericul fiind parte din natura sa1227. Piatra esențială hermetică conduce și îndrumă pașii celui ales, al poetului. Stă pregătită-n port solara navă, Când pescărușul țipă-n urma ta căzând din slavă, porunca din apus vine, de scufundare; și ochi deschis vei îneca în a luminii mare, când pescărușul țipă-n urma ta căzând din slavă 1228. Armonia monadelor este de fapt calea luminii, a
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
hermetică conduce și îndrumă pașii celui ales, al poetului. Stă pregătită-n port solara navă, Când pescărușul țipă-n urma ta căzând din slavă, porunca din apus vine, de scufundare; și ochi deschis vei îneca în a luminii mare, când pescărușul țipă-n urma ta căzând din slavă 1228. Armonia monadelor este de fapt calea luminii, a undelor vibratorii ce ne determină viața și capacitatea noastră de a transmite harul. Lirica unei gândiri își are, după cum am prezentat, sălașul în creier
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
decât specii ale unui gen? Răspunsul pare să depindă în parte de legătura formală ou antichitatea clasică, și în parte de intenția operei. când ajungem la secolul al XIX-lea, problema devine mai dificilă : Ce sunt Livada, cu vișini și Pescărușul de Cehov, Strigoii, Rosmersholm, Constructorul Solness de Ibsen? sunt tragedii? Exprimarea nu mai este în versuri, ci în proză. Noțiunea de "erou tragic" s-a schimbat. Aceste discuții ne duc la problema naturii unei istorii a genurilor literare. S-a
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
hoțul de copil fură cireșe din pomsar, lătrând, câinii Alteori, una din părți tinde să se constituie În definiția metaforică a celeilalte. Un concept este ilustrat/caracterizat de o imagine concretă. Sau chiar, cînd poemul suferă de metaforită, o imagine, pescăruși care Înnoadă cerul cu pămîntul, este avansată la rangul de zefir de tîlcuri. flori de liliac presărate În album - adolescență copilărie: snoave și clătite cu gust de cireașă În curtea casei tufa de liliac mov copilăria flori cineticepetale de liliac
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
este avansată la rangul de zefir de tîlcuri. flori de liliac presărate În album - adolescență copilărie: snoave și clătite cu gust de cireașă În curtea casei tufa de liliac mov copilăria flori cineticepetale de liliac: bătând din aripi pe stînci: pescăruși: nod Între cer și pămîntzefir de tîlcuri Continuitatea poate fi și una În care se adaugă completări și detalii la cele spuse Întîi, făcînd astfel ca posibilele sugestii și aluzii să fie anulate. tot ce-ți poți doridimineața de vară
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
Se ridică neguripe baltă-n derivă o barcă fără pescar Cer fără steleatât de săracă vara asta Parcul În doliu. Arbori fără coroană regi agonizând purtată de val o barcă fără stăpân caută țărmul Noapte de maipe cerul fără stele pescăruș solitar Întunecime. Pustie casa fără păianjeni În alte cazuri, fără este folosit pentru a evoca ilimitarea, un spațiu virtual numai bun pentru a fi populat de ceva impalpabil: liniștea, credința, zborul, reveria. Spuză de stelemănăstirea din vale e fără margine
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
sînt aproape mereu cele care dădeau viață locului și, prin dispariția lor, locul Își pierde identitatea, se denaturează, devine deșert, se pustiește. La modul spiritual, Își pierde rostul, noima, tîlcul. Devine de neînțeles. Vin valuri vuind dar nicio corabie niciun pescăruș Nicio scrisoare În cutia poștală - tîrziu de toamnă Boare tainicăniciun greier În noaptea de vară Niciun fluture stârnit de vânt: nu mă caută nimeni! Păpușa oarbă. Niciun copil să-i pună ochi de sticlă Amurg sângeriu niciun bujor În grădinăvântul
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
consolidării cunoștințelor despre mare. "Ați văzut vreodată marea? Ziua plaja-i în dogoare Ba-i albastră, ba îi verde Vântul unduie a lene Ba-i prietenă cu zarea Iar pe mal sclipesc în soare și-n culoarea ei se pierde. Pescăruși cu albe pene. Uneori tărcată-i parcă Ați văzut vreodată marea? Albă, vânătă-n furtună Negreșit să o vedeți Norii-n tunet se descarcă, Să-i știți unda și culoarea Se despart și se adună. Multele ei frumuseți. Alteori e
Tradițional şi modern în predarea noțiunilor geografice la ciclul primar în viziunea Reformei învățământului românesc by GABRIELA VÂLCU () [Corola-publishinghouse/Science/91688_a_93224]
-
trecut bine de șaizeci de ani, extrem de corpolent, cu trăsăturile buhăite, dar încă fine. Părul lung avea acea culoare nedefinită a blonzilor când albesc, fără să fi fost vreodată gri, o nuanță bizară de culoarea nisipului sau a aripilor de pescăruș. Privirea îi era moartă, ca și cum ar fi trăit toate umilințele unei vieți departe de ea însăși". Departe însă de a fi un pensionar comod, Sade se impune ca protagonist al ospiciului nu atât datorită reputației și cărților sale scandaloase, cât
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
În câte două strofe sau în una singură, foarte sigur articulate, sunt prinse frânturi de peisaj sau încrustate gânduri prin care trece o simțire vibratilă: „O linie albastră, o suprafață verde / și-o gamă măiestrită în jocuri de penel; / un pescăruș apare, un avion se pierde / și sufletul îți zboară în larguri după el” (Grup). O izbutită meditație asupra mării și asupra iubirii e Paradox: „Iubito, vezi tu marea? Iubirea-i mai adâncă. / E aspră, dar te razimi pe dânsa ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289981_a_291310]
-
vrăbiile, rândunelele, gaițele etc. Există și unele răpitoare ca uliul porumbar, hultanul și uliul păsărilor de curte. în apa iazurilor care se înșiră ca niște mărgele în lungul pârâului Bașeu se bălăcesc alene, în timpul verii, cârduri de rațe sălbatice, lișițe, pescăruși, bâtlani, gâște sălbatice și uneori chiar lebede care vin din țările nordice și mai staționează și pe iazurile noastre dacă iarna nu e grea. Dintre peștii care populează iazurile de pe teritoriul comunei Hudești amintim: crapul, novacul, crapul chinezesc, albitura, linul
Monografia comunei Hudeşti. Judeţul Botoşani by Gheorghe Apătăchioae () [Corola-publishinghouse/Science/91870_a_93216]
-
în acest context, căci neputința de a fi "joc pașilor artei" este neputința de a crea sau, mai bine zis, de a-și adapta creația la rigorile epocii astfel încât să aibă rezonanța dorită în sufletul cititorului. În decorul acesta spiritual, pescărușii (păsări ale idealului, imagine baudelairiană a avântului lăuntric al creatorului aflat sub fascinația inspirației) sunt înlocuiți cu "zece păsări de foc" (proiecție cosmică a degetelor Eumenei), focul fiind o izbucnire a suferinței din adânc pentru că aprinde inima de durere. Nu
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
Alba; Corbeni (Dumbrava - 45 locuri) județul Argeș; Voila (Brîncovenesc - 88 locuri), Bran - 54, SÎmbăta de Jos (SÎmbăta - 34 locuri), RÎșnov (81 locuri), MÎndra (FÎntînița - 42 locuri) etc. județul Brașov; Runc (Sohodol), Peștișani (Hobița) județul Gorj; Herculane (Sera de Flori - 66, Pescăruș - 138, La Plopii fără Soț - 38) județul Caraș Severin; Lupeni (Straja - 98, Buta - 72), Sarmisegetusa - 22 județul Hunedoara; Balta județul Mehedinți; Comarnic (Cernica - 26 locuri), Azuga (40 locuri) județul Prahova , Olănești (236 locuri), Călimănești (Căciulata - 102 locuri, Seaca (170 locuri
Turism în Carpaţii Meridionali: cunoaştere, dezvoltare şi valoroficare economică by Ion Talabă, Elena Monica Talabă, Raluca-Maria Apetrei () [Corola-publishinghouse/Science/91770_a_92400]
-
Cozia, Oltul, Traian, Central, Casa Românească, Teilor și Blue River - vile: Păușa, Themis, Crinilor, Laura, Steluța, Sidonia, Liliacul, Trandafirul, Turnu, Furnica, Erma, Sebastian, Simona, Brio, Florilor și Călimănești - pensiuni: Casa Românească, Ewelin, Alis, Domniței, Khafrelz, Internațional, Aurora, Vila Florilor, Păușa, Pescăruș, Ioana, Dada și Altour - moteluri: Lotrișor, Class COSTEȘTI. - m. arh.: Mănăstirea Bistrița - sf. Sec. XV - Începutul sec. XVI, pictură Gheorghe Tătărăscu; - m. n.: peștera Bistrița; - muzeu, colecții la mănăstire: -colecția de artă „Gh. D. Anghel”; - m. arh.: mănăstirea Arnota (1634
Turism în Carpaţii Meridionali: cunoaştere, dezvoltare şi valoroficare economică by Ion Talabă, Elena Monica Talabă, Raluca-Maria Apetrei () [Corola-publishinghouse/Science/91770_a_92400]
-
spre Băneasa, dacă treceai podul, găseai grădina Brotăcei, unde puteai să mănânci niște preparate din pește la tigaie sau la jar, excepționale și atât de proaspete, că abia cu câteva minute înainte de a fi servite se opreau cozile din zbătut. Pescăruș, pe Jianu, pe malul Herăstrăului, Parcul Privighetorilor din pădurea Băneasa, Coșna din Piața Buzești, Monte Carlo, pe insula din Cișmigiu, erau și ele printre preferatele bucureștenilor, iar la Leul și cârnatul, de pe 11 Iunie, unde mai era și grădina Luzana
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
și faunei de aici. Și s-ar putea să iasă un lucru interesant dacă aș persevera, deși eu nu sunt un White din Selborne. În clipa de față, de la fereastra mea care dă spre mare, văd trei specii diferite de pescăruși, rândunele, un cormoran și o puzderie de fluturi dând târcoale florilor care cresc, în chip miraculos, pe rocile mele galbene... În orice caz, trebuie să mă feresc de a încerca „să scriu frumos“, ar însemna să ratez acțiunea în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
se leagănă cu un fel de plăcere automată sub un cer verde pal. Cât e de imens, cât e de gol acest spațiu nesfârșit după care am tânjit toată viața mea. Încă nici o scrisoare. Azi marea e mai zgomotoasă și pescărușii țipă. În realitate, nu-mi place tăcerea decât în teatru. Marea e nervoasă, de un albastru foarte închis, cu creste albe. Am pornit-o în căutare de lemne aruncate de valuri, până am ajuns la mica plajă de piatră. Valurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
greu s-o fac, pentru că începusem să fiu cu totul absorbit de regie. Mă amuzam și amuzam publicul jucând uneori roluri mărunte în piesele regizate de mine și o dată aproape că am acaparat întregul spectacol în rolul lui Iacob din Pescărușul. Mă rog, mă rog, s-ar zice că scriu totul de-a valma într-un soi de talmeș-balmeș. Poate, într-adevăr, ar trebui să consider acest jurnal doar ca pe niște notații brute. Voi încerca să rezist, oricum pentru moment
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
pus în gând să lipăie peste stânci fără a scuipa vreo urmă de spumă. E o mare densă, radioasă, placidă, foarte frumoasă. Ar trebui să fie foci, astăzi înseși valurile par foci, dar scrutez în zadar apa cu binoclul meu. Pescăruși uriași, cu pliscuri galbene, cocoțați pe bolovani se holbează la mine cu ochi sticloși, lucitori. Un cormoran smântânește marea de glicerin\. Stâncile sunt năpădite de fluturi. Temperatura se menține ridicată. Continuu să-mi spăl rufele și să le usuc pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Umbra ta te salută, Peregrine.“ E după-masă (e absolut adevărat că-mi lipsește storcătorul meu) și stau la fereastra de sus, care dă spre mare. Cerul e înnorat și marea e de un albastru-cenușiu schimbător, o culoare agresivă și neplăcută. Pescărușii stau de veghe. Casa transpiră umezeală. E posibil că sunt încă deprimat de experiența de aseară, care n-a fost, de bună seamă, decât o iluzie optică. (Oricum, o să verific de îndată ce răsare luna.) E bine că, cel puțin, pot scrie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
viziune a înotătorului“ asupra mării și simțind, o clipă, că posed și sunt posedat. Marea era o câmpie sticloasă, care se bomba ușor, mișcându-se lent pe lângă mine, de parcă ar fi înălțat, îngândurată, din umeri, suportându-și indiferentă adoratorul. Câțiva pescăruși mari, cu cele mai galbene pliscuri posibile, se adunaseră să mă contemple. Nu mă mai îngrijora ieșirea din apă, și după ce am înotat îndărăt spre „muntele“ meu, am reușit cu destulă ușurință să mă agăț de proptelele pentru mâini și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
asigura că, desigur, nu era nimic de văzut, am început să studiez valurile săltărețe. Am identificat vreo două pete mari brune, ca fiind alge plutitoare, mai era și o buturugă smucită care-și înălța întruna un capăt la suprafață, câțiva pescăruși cu ochi sticloși, un cormoran care-mi întunecă brusc luminosul cerc vizual. Pe urmă, fără nici un motiv special, mi-am schimbat poziția, astfel încât lentilele vrăjite și dilatatoare să se mute dinspre apă către uscat. Zăream valurile spărgându-se de stâncile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
ușoare. Ce zăpușeală! James, nu te superi că trebuie să te duci la hotel, se numește hotelul Raven, și are o priveliște minunată asupra golfului care ți-a plăcut. Și poți merge cu mașina pe drumul de coastă, ca să admiri pescărușii și altele. Adevărul este că nu-ți pot oferi adăpost, pentru că n-am nici un pat liber. Toate locurile sunt ocupate. De fapt, Titus doarme pe jos. — Înțeleg situația. „N-o înțelegi, țap bătrân, și slavă Domnului că n-o înțelegi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
din jur era superbă, diferite șalupe și bărci ce erau acostate lângă un ponton una lângă alta se legănau ușor datorită valurilor ce se izbeau de mal, formând o horă a bucuriei, dansând pe ritmurile răcoritoare ale bătrânului fluviu. Câțiva pescăruși se prinseseră și ei în horă așezându-se pe marginea unei bărci, legănându-se în același ritm. Un alt confrate de-al lor zbura în cerc deasupra întregului grup refuzând să intre în horă. Un nou grup de pescăruși venise
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
Câțiva pescăruși se prinseseră și ei în horă așezându-se pe marginea unei bărci, legănându-se în același ritm. Un alt confrate de-al lor zbura în cerc deasupra întregului grup refuzând să intre în horă. Un nou grup de pescăruși venise să asiste la spectacol așezându-se pe o balustradă privind în tăcere întreaga scenă. Tot spectacolul luase sfârșit la apariția unui grup de tineri zgomotoși care doreau să se fotografieze pe malul Dunării. Pe faleză, în ambele sensuri circulau
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]