1,640 matches
-
cu vedete în ascensiune, cu cei care vor să fie celebri și se agață de fiecare cuvânt al ei, care-i hrănesc aura de putere ce-o înconjoară. Nu e însă obișnuită cu tipi ca Ben, adică nu cu bărbați politicoși, fermecători și prietenoși, dar care nu reacționează în nici un fel la flirtul ei fățiș. Chiar săptămâna trecută l-a chemat la ea ca să-i spună că ar trebui să meargă să bea ceva împreună, ca să discute despre cum merge emisiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
mă uit la televizor. ― Bine, spune Lauren. Atunci ne tolănim și ne uităm la televizor. ― Nu, spun eu cu o voce hotărâtă. Știu ce simți pentru Bill și nici nu se pune problema să-l lași baltă. În cel mai politicos mod posibil, Lauren, îți spun că vreau să fiu singură în seara asta. E o minciună absolută, dar știu că o să mă descurc și n-am de ce să-i stric seara și lui Lauren. ― Ești sigură? spune Lauren neîncrezătoare, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
când mă pregăteam să ridic ancora, Luke mi-a spus: — Când aveam nouă ani, n-aș fi îndrăznit să mă îmbrac ca Johnny Rotten. Mai curând m-aș fi prezentat pe post de Maica Tereza. —De ce? l-am întrebat eu politicoasă. —La vremea aia eram băiat de altar și voiam să mă fac preot. Vorbele lui au trezit în mine amintiri de mult uitate. Ce ciudat! Când aveam nouă ani, voiam să mă fac călugăriță, mi-au scăpat cuvintele înainte să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
gură. Oare era bulimic? Tânărul obez din stânga s-a prezentat ca fiind Davy. —Bună, Davy, am zâmbit eu cu demnitate. Nu era nevoie să fiu foarte prietenoasă. îmi propusesem să păstrez o distanță strictă, dar să fiu întotdeauna plăcută și politicoasă. în fond, eram sigură că viețile lor erau și așa destul de nenorocite. Nu era cazul să mai adaug și eu ceva la amărăciunea lor. Tu pentru ce ai fost internată? m-a întrebat Davy. —Pentru droguri, am răspuns eu cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
anorexicilor și bulimicilor. S-ar putea supăra când ar vedea mâncarea mea specială. Nu, Rachel, mi-a răspuns Billings cu fermitate. Sunt îngrijorat din cauza ta. Din cauza mea? îngrijorat din cauza mea? De ce Dumnezeu? — De ce? am întrebat încercând să-mi păstrez tonul politicos. Pentru că, deși în principiu ești dependentă de droguri, e posibil să ai relații nesănătoase și cu alte substanțe, mâncarea sau alcoolul, spre exemplu. Și există riscul unor dependențe adiacente. Dar eu nu eram dependentă de droguri. Deși nu puteam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
arăta cu zece ani mai tânără. —Numele meu se pronunță C-H-A-Q-U-I-E, a adăugat ea. Jackie e mult prea comun când e pronunțat J-A-C-K-I-E, nu crezi? Nu știam ce să spun, așa că am zâmbit din nou. —Eu sunt Rachel, am spus politicoasă. —Bună, Rachel, a zis ea. Rachel scris cu Y sau cu doi de L? Urma să împart camera cu nebuna asta? Și de ce dădea cu aspiratorul? Nu era internată? Eram convinsă c-o văzusem la masă. Am simțit un nod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Era unul dintre bărbații ăia între două vârste, scunzi și butucănoși care invadaseră întregul sanatoriu. Oare câte pulovere sintetice de culoare maro puteau să încapă într-o singură clădire? —Cum te simți? m-a întrebat el. —Bine, am răspuns eu politicoasă. — Prima mea zi aici a fost la fel de îngrozitoare, a zis el cu blândețe. Dar o să fie mai bine. Da? am întrebat eu cu o voce jalnică. Bunătatea lui neașteptată trezise în mine un chef nebun de a izbucni în lacrimi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de ce nu? mi-am spus singură. Oamenii pot fi și cumsecade. Am clătinat din cap la propria-mi lipsă de încredere în natura umană. Probabil că am stat prea mult în New York. —Pot să vă ajut cu ceva? am întrebat politicoasă. Cu toate că nu credeam o iotă din ce spuneam. Dacă ar fi spus da, m-aș fi făcut foc, însă eram sigură că n-or s-o facă. Și așa a și fost. Drept răspuns s-a ridicat un cor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ideea de a închide și de a mă preface ca se întrerupsese legătura. Luke mi-a povestit ce făcuse săptămâna aia și eram sigură că-mi simțea nerăbdarea abia ascunsă sub o politețe forțată. Răspundeam în aceeași manieră precaută, excesiv de politicoasă, în care îmi răspunseseră și mie bărbații care nu fuseseră interesați de mine. M-am lansat într-o serie de „Chiar așa?“-uri și „într-adevăr?“-uri. Era fascinant să fii de partea cealaltă a baricadei. în cele din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
chestii din astea. Se părea că nici nu prea făceau altceva. Mama a încercat să facă prezentările. —Fetele noastre, Claire..., m-a indicat pe mine. —Rachel, am corectat-o eu. —...și Anna, nu, e cealaltă... Helen. Helen s-a scuzat politicoasă, spunându-le domnului și doamnei Hutchinson, pe un ton conspirativ: —Doamne, dacă nu fac pipi simt că-mi dau drumu’. După care a plecat străduindu-se să nu se facă remarcată. După o vreme, m-am dus după ea. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
niciodată atât de aproape de cineva. Nu ne puteam abține să nu zâmbim. Amândoi aveam niște zâmbete enorme, strălucitoare, care parcă-ți despicau fața în două și se răsfrângeau în ochii celuilalt. Luke s-a comportat în continuare în același stil politicos, „nu te proptesc de-un zid“, pe care-l adoptase de la începutul serii. în schimb, am avut parte de plata taxiului, deschisul ușii și o totală lipsă de contact. Și la fiecare gest, amândoi zâmbeam cu gura până la urechi. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mâna pe penis, dar fusese o întâlnire atât de plăcută, de respectuoasă că m-am forțat să mai aștept câteva minute. —îți mulțumesc pentru o seară minunată, a murmurat Luke. Cu plăcere, am răspuns. Și eu îți mulțumesc. Am zâmbit politicoasă, dar mă gândeam cu nerăbdare că Luke se lălăise destul și că mai bine ne-am fi grăbit s-ajungem sus, unde el trebuia să mă arunce pe podea și să-și bage mâna pe sub fusta mea. Așa cum făcea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
el. Nimic nu era așa cum trebuia. Era prea mic. Indiferent de sentimentele mele pentru Luke, nu puteam să neg că avea un trup superb. Prin comparație, Chris înregistra deficite la toate capitolele. Efectiv la toate. Dar amândoi eram mult prea politicoși ca să sistăm operațiunea. Era ca și cum ai fi cinat copios, pentru ca apoi să te duci în vizită la prieteni și odată ajunsă acolo să descoperi că ți se pregătise o masă cu opt feluri de mâncare. Pe care trebuia să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
venit persoana să ia comanda, Gigilică, pe lângă cele două sucuri a cerut și o porție de clătite cu Înghețată.Discuția lor a fost săracă, mai ales că Stella nu prea Îl plăcea, dar , să nu se simtă, a fost politicoasă până la capăt. Când a venit comanda, el s-a Înfruptat din clătite iar Stella și-a băut sucul. În timp ce mânca, avea chef să facă și conversație; că face parte dintr-o familie de intelectuali, dar că ai lui au murit
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
că glumești, spuse după o tăcere lungă. ― Absolut deloc, am bombănit. ― Pur și simplu nu pot să cred! ― Am ajuns, mormăi șoferul când văzu că noi nu ne mișcam din mașină. Continuați discuția acasă. ― Mulțumim, am spus, Încercând să rămân politicoasă. I-am plătit și am ieșit din mașină Înainte să mai spună ceva. ― Stai, Alisia, zise Maria după numai câțiva metri. M-am oprit, dar nu m-am Întors. ― Ce-i? ― De ce naiba te-ar Înșela Victor? Știi ce, Maria
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
motiv de mândrie. ― E o culoare drăguță... ― Tu și fratele meu nu v-ați mai văzut de ceva vreme, vorbi ea peste mine. Preferam subiectul cu numerele prea mari. ― Da, am aprobat-o. Ce mai face? Voiam doar să fiu politicoasă. De fapt nu aveam niciun motiv să-mi pese, nu-i așa? ― Bine. Se vede cu Eliza În week end. ― Oh, a fost tot ce am putut spune. Larisa zâmbi. ― Nu-ți face griji, Victor nu ia relația asta În
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
domnișoare și, mai târziu, doamne și domni, ci camarazi, „tovarăși“. Numai femeia de serviciu era „doamnă“ - n-am înțeles niciodată de ce. De fapt, era evident că asta nu era nicidecum expresia vreunei egalități, fie ea și utopice, pentru că nu eram politicoși. Eram însă egali, după cum spuneam, în mizerie. În afară, bineînțeles, de cei care erau mai egali decât ceilalți. Și ajungem în felul acesta la aspectul sordid al socialismului realist. Dar nici asta nu era suferință ar însemna să dau un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
Nu-mi mai vine să râd când îmi amintesc de ziua aia sinistră când în micul nostru cartier s-a auzit de-o crimă. Făptașa: colega mea de clasă care a născut singură în casă. Era o fată foarte blândă, politicoasă, sperioasă, neajutorată. Aveam amândouă același fel de palton. Oribil palton, mă gândesc acum. O ajutam la teme. Era cu două capete mai înaltă ca mine, dar mă asculta cuminte ca un copil, în timp ce-i explicam lecția la fizică sau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
m-a îmbogățit. Nu consider că țigările de foi și whisky-ul pe care le-a consumat pe socoteala mea (întotdeauna refuza cocteilurile întrucât practic era „abstinent total”) și puținii dolari pe care i-a împrumutat de la mine cu aerul politicos că-mi face o favoare au fost în orice caz echivalentul distracției pe care mi-o oferea. Eu i-am rămas dator chiar dacă acești bani au trecut din buzunarul meu într-al lui. Mi-ar părea rău dacă într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
până-n picioare, zise veselă dna Ronaldson. De aceea a ajuns doar maior. Mi-am amintit de previziunea mea făcută cu multă vreme în urmă că o să se mărite cu un militar. Era inevitabil. Avea toate harurile soției de ofițer. Era politicoasă și afabilă, dar nu-și putea ascunde convingerea intimă, că nu e exact ca ceilalți. Robert era extrem de degajat: — Ce noroc chior să fiu la Londra tocmai când ați apărut dumneavoastră, îmi spuse el. N-am decât trei zile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
-l pune și-n practică. Și, spre adânca lui surprindere, nu fu deloc refuzat. Totul decurse exact așa cum își închipuise el acasă că va decurge. Aproape că-i venea să strige de bucurie, dar se stăpâni. Totuși, el fu avertizat politicos și pașnic că nici măcar n-ar trebui să-i treacă vreodată prin mintea lui de proaspăt datornic să facă abuz de îngăduința lor, a traficanților, aceasta fiind unica și principala lor condiție. Desigur, tânărul, neavând deloc de ales, acceptă negreșit
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
persoane banale, care se îmbracă obișnuit și pot trece neobservate. Aseară, Theo a apărut îmbrăcat în șalvari roșii și cu frac negru. Ne privea prin ochelarii săi cu ramă fină, fără să aibă aerul că ne vede, cu un dispreț politicos. Facem și noi parte din Europa pe care el vrea s-o arunce în aer! Nici n-ai zice că sub distincția lui decadentă se ascunde un suflet de terorist. Dacă s-ar îmbrăca normal, l-ai putea crede profesor
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
Poate și mai accentuate, deoarece aici se manifestă în comunități mai reduse. Blandiana e jenată. Ezită. Mă întreabă în șoaptă: "Ce facem?" Băcanu nu zice nimic. Până la urmă, îmi iau inima în dinți și le spun organizatorilor pe un ton politicos, dar răspicat: "Domnilor, dumneavoastră ne-ați invitat la o întîlnire care va începe joia viitoare. Azi e vineri. Dați-ne voie să decidem singuri unde vom sta în timpul liber. După aceea ne vom supune programului". Probabil, mi-am trădat iritarea
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
aș reuși să sparg bariera unei politeți convenționale. Reușesc, oare, să fiu, cât de cât, convingător când reproșez Americii o anumită indiferență și chiar un anumit cinism în raporturile cu țările din Est? N-am cum să-mi dau seama. Politicoși, "șefii" de la "The Christian Science Monitor" mă ascultă. După aceea, unul dintre ei îmi cere să scriu un articol pe care vor să-l publice. Subiectul rămâne la alegerea mea. Pe drum, G. B., care mi-a aranjat întîlnirea, îmi
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
sala de la subsol a bisericii. Impresie ciudată. E ceva stânjenitor, greu de definit, în atmosfera din jurul mesei lungi, cu mâncăruri românești, aduse de cele câteva doamne care ne îmbie să ne servim. Ce caut eu aici? mă gândesc. Toți sunt politicoși, atenți, dar nu prea știu ce să spun. Și nu reușesc deloc să mă simt în largul meu. La întoarcere, ne urcăm în mașina care ne-a adus. E a unui tânăr medic plecat din România care se chinuie de
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]