4,917 matches
-
Teoctist. A moderat dezbaterile prezidențiale și parlamentare din 2004. A realizat între 2008-2010 "Interviurile Europa FM", la Radio Europa FM. În 2011 a fost managerul proiectului RADIO CHIȘINĂU, stație a Societății Române de Radiodifuziune în Republica Moldova. Filmografie (selectivă) • Fan-Fan, rechinul pușcăriilor, portret (1997) • Marele Premiu A.P.T.R. (ex-aequo), 1998 • Contractul. Moartea unui lider de sindicat, anchetă (1999) • Premiul pentru reportaj-anchetă (colectiv), Televest, 2000 • Bucovina la răscrucea imperiilor (2000) • Premiul A.P.T.R. pentru documentar social-politic, 2000 • Românii uitați: Moldovenii din stânga Nistrului. Inochentiștii
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
poți răspunde acestei dezlănțuiri de blamuri și blasfemii? Iată însă că subtilul polemist de la o margine de țară le găsește clenciul, prinde în ele latura de fond, temeiul lor ideologic: "Vajnicul justițiar polemizează ...nu cu bolșevismul, ci cu martirii din pușcării, cu Mircea Vulcănescu, ...cu Mircea Eliade și cu Lucian Blaga, cu Noica". Și celelalte acuze la adresa românilor sunt respinse cu o statornică tărie a argumentului, găsind, corect, că "viciul de gândire al lui H.-R. Patapievici" se află în modul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de bătaie și v-aș elibera și sunt convins că n-ați mai face așa ceva și că v-ați comporta cum trebuie, da’ nu pot să fac treaba asta, pentru că sunt alte legi, care mă obligă să vă bag la pușcărie”. De bătut nu ne-au bătut, că nu se bătea așa... Intrase România În Organizația Națiunilor Unite și-atunci s-a creat oarecum o destindere... Și ei căutau, probabil, să respecte lucrul acesta, să se comporte puțin altfel... Ăsta cred
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
da’ io nu știam Încă ce Înseamnă să declari grevă. Da’ nenorocirea mea a fost următoarea: mi-au băgat un turnător În celulă, un vechi deținut din Valea Drăganului, județul Cluj, unul Potra Octavian, care era informatorul Securității acolo În pușcărie. Și pe ăla Îl luau și-l trimiteau la Securitate unde aveau nevoie și unde nu puteau scoate de la un deținut ceea ce trebuia să declare. Și Într-o seară mi l-au băgat pe ăsta În celulă. Și-mi povestea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
aveau nevoie și unde nu puteau scoate de la un deținut ceea ce trebuia să declare. Și Într-o seară mi l-au băgat pe ăsta În celulă. Și-mi povestea niște lucruri din Închisoare, m-a Învățat cum este viața În pușcărie, ce să fac și vorbea cu mine ca și cum Îi părea rău că am fost arestat. După câteva zile mi-a zis: „Bun, da’ de ce v-a arestat? Ce-ați făcut voi de v-au arestat?”. Și a reușit să mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
cont de treaba asta, ca să fie loturile compacte; n-aveau nici un interes, pentru că ei nu voiau să aibă deținuți politici care se cunoșteau și care au acționat Împreună și-așa mai departe. Ce era cel mai greu de Îndurat În pușcărie? Care dintre privațiuni o simțeați cel mai puternic? Dom’le, erau și-n pușcărie momente foarte grele prin regimul de teroare care era acolo... Puteau să-ți facă viața foarte grea... De exemplu, când eram la Gherla, la Zarcă. Erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
nu voiau să aibă deținuți politici care se cunoșteau și care au acționat Împreună și-așa mai departe. Ce era cel mai greu de Îndurat În pușcărie? Care dintre privațiuni o simțeați cel mai puternic? Dom’le, erau și-n pușcărie momente foarte grele prin regimul de teroare care era acolo... Puteau să-ți facă viața foarte grea... De exemplu, când eram la Gherla, la Zarcă. Erau celule de doi metri de late și de patru metri de lungi și Într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
acolo, un om numa’ atâtica de micuț, dar de o moralitate și de-o inteligență și de-o cultură formidabilă. Aveam și preoți greco-catolici mulți acolo, preoți romano-catolici, ortodocși... deci, de toate confesiunile. Dar ceea ce pot spune e că În pușcărie s-a realizat o unitate... Deci, În răul acela mare, astea au fost momente care ne ridicau oarecum moralul, spiritul, că nu suntem chiar pierduți, că speranța era că totuși, odată, ne vom elibera. Eram și tineri, și oamenii păcătuiesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
și-acolo ne rugam, că aveam preoți aproape-n toate celulele... Aproape n-a fost celulă În care să nu fie un preot. Foarte mulți preoți au fost. Toți preoții greco-catolici care nu s-au convertit au fost băgați la pușcărie și cei romano-catolici. Și Biserica Greco-Catolică a fost desființată... Știți treaba asta. Și-atuncea asta era, că nu te lăsa să te simți bine, să te simți relaxat, trebuia să suferi, pentru că de-aia erai acolo. Ș-atunci ne pedepseau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
că a predat... Și tatăl lui a fost tot profesor de drept... Și io am studiat dreptul penal după cursurile lu’ taică-său3... Acolo la Gherla am primit dragostea de drept și i-am zis: „Domne, dacă mă duc afară din pușcărie, fac Facultatea de Drept și intru În magistratură și-i condamn pe comuniștii ăștia de nu se văd!”. Da’ n-am reușit să fac treaba asta, că nu m-au lăsat comuniștii... Adică m-au lăsat să fac Facultatea de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
atunci l-a eliberat din Închisoare, și i-a dat voie să meargă În Germania, și pe spionul ăla să vină Înapoi În România. În condițiile astea a reușit să plece. Nenorocirea a fost că eu, după ce am ieșit de la pușcărie, i-am trimis o scrisoare și mi-a venit răspuns că a murit Într-un accident de mașină... Rău mi-a părut, pentru că am zis că, poate-poate, va veni vremea odată să pot călători și-n Occident și aș fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
pe viață... Am mai stat Împreună În Balta Brăilei, la Grădină, cu părintele Tertulian Langa. Nu știu dacă n-ați auzit de el, de la Cluj. O somitate, un om de o cultură extraordinară. El era preot Încă de-acolo, din pușcărie..., dar nimeni n-a știut că el este preot, Însă modul În care se comportase cu noi era exact așa ca al unui preot. Mă rog, după aceea a intrat În lumea asta a preoțimii și a fost și vicar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ați stat cu I.D. Sârbu? N-am stat prea mult cu el... Am stat la Aiud cu el Într-o cameră... Pe secția I a fost asta, și dacă am stat vreo două-trei luni de zile, cam așa ceva... Că În pușcărie nu te lăsa să stai mult cu aceiași oameni, să nu fraternizezi. Pe urmă, la muncă, erau mulți preoți, profesori universitari... No, mai mulți au fost acolo, da’ nu-mi amintesc, că tre’ să mă gândesc mult la ei. Am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
exemplu, mergeam la dig și, după ce-ajungeam acolo, fiecare era repartizat la grupa lui și acolo, În timp ce săpai și cărai pământ pe dig, se țineau cursuri de franceză, de engleză, mai ales că foarte multă lume Învăța engleza În pușcărie... Fără să scrie, fără să citească, fără nimic, decât... din auzite. Par oreille s-a-nvățat... Adică trebuia să faci ceva, să-ți pui mintea la contribuție, pentru că altfel te tâmpeai, că dorința lor asta a fost, să ne tâmpească
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Și mai ales știau că trăiesc... Când ați fost eliberat? În 29 iunie 1964, cu decretul. Așa, și v-am spus că m-am eliberat odată cu Tertulian Langa. Circulau zvonuri despre decret Înainte de eliberare? Să vă spun ceva: mereu În pușcărie aveam decrete din astea. Se spunea: „Bă, știți că a apărut un decret, că ne vom elibera”... și-așa mai departe. Până la urmă, n-am mai crezut nimic... În momentul când a venit decretul de eliberare eram la muncă la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
să-i pregătească pentru plecat... Cum a fost momentul plecării de acolo? O venit și rândul meu și mi-au dat bagajul, ne-au dat fier de călcat să ne călcăm hainele... că alea au umblat, săracele, prin magaziile din pușcării, și să fim puțin mai adunați așa, să nu fim chiar zdrențuroși... Unii chiar că era’ bine zdrențuroși, că toate hainele lor au fost rupte... Și, pe-ormă ne-am eliberat. A venit Securitatea acolo și a spus: „Unde vrei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
era căsătorită Într-un sat, Hotoan 4... de la Carei, vreo 17 kilometri. Și bărbatul ei era ceferist și culmea că l-am Întâlnit În gară la Carei. Că acolo m-am Întâlnit cu un alt ceferist, care a fost În pușcărie cu mine, dar care-a avut numai doi ani de zile, s-a eliberat și o intrat din nou ca și conductor pe tren. Și m-a văzut ăla: „Bă, frate, bine că ați venit, că am auzit de decret
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
spuneți, că eu de politizat nu voi putea politiza... n-am să pot spune că Partidul Comunist este cel mai bun partid și că ne face bine... Dumneavoastră vă dați seama că eu, după ce-am făcut nouă ani de pușcărie, nu mai pot spune treaba asta. Eu știu ce-am suferit din partea Partidului Comunist și nu pot”. Zice: „Faceți ceea ce v-am spus și renunțați la Învățământ”. Și mi-a plăcut modul În care a vorbit cu mine, așa cumsecade
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
și am venit”. „Bun, acuma, trebuie să te reabilitezi”. Și zic: „Cum să mă reabilitez?”. „Trebuie să ne dai anumite relații.” Zic: „Nu vă dau, domnule, că dacă voiam să fac treaba asta, o făceam Înainte de-a intra În pușcărie... Nu vreau să vă dau. Nu pot io să fac treaba asta”. „Dacă nu, te vom da afară din servici, te vom aresta”... „Faceți ce vreți cu mine, dar eu nu fac acest lucru.” Și unul stătea În spatele meu, celălalt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
scoată de-aici și voi acuma vreți să ne scoateți? Vai de capu’ vostru”. Și bineînțeles că imediat, În 17 ianuarie 1990, m-am Înscris În partid, la PNȚ-CD. Tatăl meu a fost membru de partid la PNȚ și În pușcărie am avut prieteni țărăniști... Am fost prieten foarte bun cu băiatul lui șNicolaeț Penescu 5, cu unul Urzică din Rașca, altul de prin Ploiești, au fost prietenii mei foarte buni În pușcărie. Și bineînțeles că am discutat fel și fel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
fost membru de partid la PNȚ și În pușcărie am avut prieteni țărăniști... Am fost prieten foarte bun cu băiatul lui șNicolaeț Penescu 5, cu unul Urzică din Rașca, altul de prin Ploiești, au fost prietenii mei foarte buni În pușcărie. Și bineînțeles că am discutat fel și fel de lucruri de genul acesta, și cum am auzit că s-a Înființat partidul m-am dus și m-am Înscris. Și de-atunci am activat și activez și nu mă mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
84 erau din mai multe loturi? Erau doar studenți clujeni. În afară de asta, era elevul Ladea, de 14 ani. Era profesorul Mocanu, un ofițer Capotă, un preot... iar restul eram studenți. Dar la Pitești a fost cea mai relaxantă perioadă din pușcărie. Pentru că nu eram judecați, am fost toți Într-o cameră, și acolo ne scoteau zilnic la plimbare. Când ați ajuns În Pitești? În septembrie? Da, da, prin septembrie ’48. Am fost băgați toți clujenii Împreună, Într-o cameră mare-mare... Era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
a și-ntâmplat, Începând cu ianuarie... Ei, după ce-am ajuns și-aici la șantier, tot ca muncitor necalificat, Într-o bună zi am fost recrutat iar la biroul tehnic. Acolo erau o grămadă de ingineri, dar mai vechi În pușcărie, și nu se pricepeau, iar eu eram mai proaspăt, să zic așa, și am fost recrutat acolo. Și peste cine dau acolo? Peste Popa Țanu. El rămăsese În Închisoare Încă de pe vremea când a fost reeducarea. Popa Țanu era omul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Odessa, În sfârșit, și a fost declarat criminal de război... Ș-am fugit amândoi din țară În septembrie ’48... Am vrut să plecăm În Occident... Și am stat un an de zile prin lagăre, prin colonii de muncă și În pușcării din Iugoslavia. Și după un an de zile am fost extrădați la Jimbolia. Am stat la Securitate la Timișoara, la Ministerul de Interne la București, am fost judecați, am stat la Jilava... Printre altele, am fost și la Pitești. Haideți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
-mi trimeți”... Și-am Învățat pe dinafară adrese, nume, unde stau, toate astea și, În momentul când am fost la izolare, astea erau memorate... Înainte de a pleca, eu aveam niște bocanci nenorociți, În sfârșit, cămăși din astea de zeghi, de la pușcărie. Și erau unii: „Măi, domnule, Îți dau cămașă... Ia cămașa asta rea, că oricum o predai, și Îți dau o cămașă bună. Dă-mi mie...” Mi-a dat unul o pereche de pantofi... N-am să uit asta, că pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]