2,040 matches
-
mișca.El puse degetul în centrul lor o voluptate sufletească îl cuprinse [...]. Și liniile semnului astrologic se mișcau cumplit ca șerpi de jăratic. Tot mai mare și mai mare devenea painjinișul (s.n.) (Eminescu: 2011, II, 43). (S3h) ...painjinișul (s.n.) cel roș se lărgi, se diafaniză și se prefăcu într-un cer rumenit de apunerea soarelui. (Eminescu: 2011, II, 43). Vom identifica o altă serie intratextuală (S4), dezvoltată pe firul roșu al cărților vechi. Hieroglifele stabilesc un raport metonimic cu tomurile bizantine
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
nuvelei). Vom constata întrepătrunderea nu întretăierea de la primele două serii intratextuale (vezi supra) a două șiruri de hipertexte care desenează încă o constelație intratextuală: hieroglife/cărți vechi (4). (S4c) La căpițelul de lumânare ce sta în gâtul garafei cu ochiul roș și bolnav, el deschise o carte veche (s.n.) legată cu piele și roasă de molii un manuscript de zodii.[...] Inițialele acestei cărți cu buchii erau scrise ciudat cu cerneală roșie ca sângele, caractere slave (s.n.) de o evlavioasă, gheboasă, fantastică
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
evlavioasă, gheboasă, fantastică arătare. O astrologie mai mult de origine bizantină, bazată pe sistemul geocentrist,[...]. Tablele erau pline de schemele unei sisteme lumești imaginare (s.n.), pe mărgini cu portretele lui Platon și Pitagora și cu sentințe grecești. [...] Constelațiuni zugrăvite cu roș, calcule geometrice zidite după o închipuită și mistică sistemă (s.n.), în urmă multe tâlcuiri de visuri, coordonate alfabetic o carte care nu lasă nimic de dorit pentru a aprinde niște creieri superstițioși, dispuși la o asemenea hrană (Eminescu: 2011, II
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
o dimensiune alternativă; o dată sau de două ori, lumina este și galbenă, o cromatică neutră care nici nu încurcă, nici nu edifică; ilustrare pentru o teorie a secundarului, însă, dacă nu treci de galben, nu ajungi la roșu, apoi la roș. Când personajul este pe pragul dintre epoci, trecerea este luminată în roș16. (S5b)...cerul de înserare era deasupră-i albastru (s.n.), limpede, adânc (s.n.) (Eminescu: 2011, II, 43). (S5c) Nouri mari, rotunzi și plini pare-că de vijelie treceau pe cerul adânc-albastru
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
albastru. Cu anumite precizări, care își propun să îmbogățească spectrul de nuanțe ale culorii lui alta,-um,-us. Albastru descrie seninul edenic. El liniștește, dar nu este vorba despre cronoterapie: albastrul face sintagmă antonimică păienjenișului, eventual concentrat într-un punct roș. De fapt, termenii antitezei sunt dezordine-ordine (reinstaurată). Din momentul căderii din Rai a lui Adam și a Evei, entropia a tot crescut, dezordinea a "păienjenit" continuu drumul către reechilibrare, ceea ce marchează acumularea unor neliniști, sugestiv descrise de punctul roș. Albastrul
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
punct roș. De fapt, termenii antitezei sunt dezordine-ordine (reinstaurată). Din momentul căderii din Rai a lui Adam și a Evei, entropia a tot crescut, dezordinea a "păienjenit" continuu drumul către reechilibrare, ceea ce marchează acumularea unor neliniști, sugestiv descrise de punctul roș. Albastrul adâncimilor/înălțimilor spiritului conotează nostalgia revenirii la ordinea paradisiacă. Limpezimea perfectă din Paradisul la care acced Dan-Dionis și Maria (niciodată nu voi înțelege cum se împacă ipostaza monahală cu simțămintele și manifestările față de Maria...călugării lui Eminescu au nevoie
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
1.2. "Cezara". Intratextualitate și ekphrasis. Insula lui Euthanasius Încă din nuvela Sărmanul Dionis atrage atenția risipa de imagini creionate în orice colț de pagină sau de masă disponibil. Inclusiv constelația de linii neînțelese care ascund în painjinișul lor centrul roș a cărui accesare deschide porțile lumii către raiul selenar apare ca un desen ce trebuie decriptat printr-o formulă. (Manuscrisele eminesciene sunt pline de desene prin care poetul își reprezintă conținuturi matematice, posibile surse ale adevărului). În "idila" Cezara, arta
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
oameni. Iar Dan își luă lunga sa manta de-a umere, stinse lampa. (Sărmanul Dionis Eminescu: 2011, II, pp. 35, 48-49, 50-51). (h1b)Adeseori când stau înaintea fumegătoarei lumini galbene a lampei mele, când mă uit în ochiul ei cel roș, când deschid câte-o carte bătrână plină de nerozii bătrâne, de credințele unei lumi cu capete îndealtfel ca și ale noastre (lucru ce arată relativitatea adevărului), adeseori, zic, conversez cu lampa mea cea verde și veche și mă uit sub
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
posesiv asociat: lămpi-o lampă-lampa-lampa sa-îmi voi aprinde lampa. Lumina este galbenă sau roșie, iar corpul de iluminat poate fi și negru (interesantă sintagma în care se prezintă și astăzi, comercial, aceste obiecte: nu de luminat, ci de iluminat). Pentru roș, sunt preferate "căpițelul de lumină" sau candela între lumânare, candelă, pe de o parte, și lampă, pe de alta, stabilindu-se o distanță de sfințenie și mister, ce ține de natura cunoașterii favorizate de lumina furnizată de fiecare dintre ele
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
alta, stabilindu-se o distanță de sfințenie și mister, ce ține de natura cunoașterii favorizate de lumina furnizată de fiecare dintre ele. În hipotext, care oferă cuvintelor o densitate semantică ce tinde spre simbol, aceleiași lămpi i se asociază galben, roș și verde. În varianta facsimilată, apare lampa verde și veche, nu lampa cea verde și veche, într-o determinare mai strânsă fără demonstrativ, care situează pe același nivel semnificant ambele atribute, într-o sonoritate ușor căutată, aliterată. "Căpițelul de lumină
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
galben-curcubeu-verde-roș-cenu șiu-roz în hipotext. Roșu și vioriu particularizează tablourile nuvelei. Din "rocvaiv"-ul ce colora edenul din vis în hipotext, a rămas doar vioriu în operă. Roșu este o prezență cromatică nouă și pregnantă în hipertext și se îndepărtează de roș și roz prin diferențe de nuanță nu doar sub aspectul intensității pigmentului, cât mai ales ca atmosferă și forță de simbolizare. Roz exprimă, în hiper text(e), inocența, ipostaza angelicului neîncercat de maturizare, ilustrat prin figura androginului: (H6a) Era aninat
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
grădinele noastre și, râzând cu glasul ei de ciocârlie, ni le arunca din poalele ei pe față [și în] patul nostru (Umbra mea Eminescu: 2011, II, 101). Roz se dovedește atributul inocenței, indife rent de forma, cadrul și natura ei. Roș este specializat semantic pentru descrierea luminii utilitare sau sfinte, persistă o ambiguitate asupra acestui obiect sfânt (lumânare sau candelă). Primul element din seria lexicală a culorii roșii (cu 11 unități lexicale) este utilizat în descrierea interiorului unde sălășluiește Dionis: "în
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
se conturează însă cu limpezimea mediului în care apare, figură informă, ce pare și apare, fără a putea fi recunoscută drept ceva existent în cuprinsul naturii: "Căci zborul lui puternic îl purta/ Pe mare și cu aripe tivite/ De soare roș, venea vâslind văzduhul./ "Un nor" am spus "e doar un nor". Dar sigur/ Nu sunt nici azi, căci vântul era mort". Nerecunoașterea nu e rodul privirii carente; în privire se arată ne(mai)văzutul cu care ea nu e obișnuită
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
de spate, fiecare poartă cu el pătură și haine groase, șosete de schimb și mâncare. Rândul este, într-adevăr, foarte, foarte lung, se întinde ca un șarpe uriaș pe șoseaua de pe malul râului Bahlui până în apropierea celebrei inter secții Podul Roș. Câteva schimburi de replici între jandarmi și pelerini, „agățate” aproape din mers, în timp ce străbăteam rândul în lungime, căutându-i capătul. Eram uimit, încercat de un sentiment ciudat de neputință, parcă depășit complet de mulțimea care continua să sosească în valuri
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
sau „Bogdaproste”. Sărbătoarea Vinului. Din cauza mulțimii mari de oameni care nu încetează să sosească în valuri, rândul s-a întins pe labirintul străzilor din zona Mitropoliei, fiind acum condus de poliția locală și de către jandarmi pe Splaiul Bahlui, spre Podul Roș. Este aproape miezul nopții. Organizatorii nu mai au garduri disponibile pentru a delimita „tubul” în care trebuie să intre pelerinii, un camion al Jandarmeriei sosește în viteză, cu girofarurile aprinse, plin cu noi bariere. Este descărcat rapid, sub presiunea mulțimii
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
bot, chiar și cînd cauți scandal cu lumînarea. Un om de la altă masă mă abordează fără reținere. Se crede mare, boul. Dar și este, spun eu țepos. Omul vine la masa mea și se așează în mod firesc. După nasul roș, l-am recunoscut că nu face parte din Asociația Abstinenților. După hainele cam ponosite, am dedus că este un om cultivat și, mai ales, informat. Îl accept aproape cu interes. Sînt regizorul Leo Robu. Am făcut filmul "Și calicii plîng
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ce-a fost. Mă, un dobitoc ca tine să strice o astfel de fată! Ce știi tu, mă?! Păi, nu prea știu, că de asta m-am pierdut așa. Din nou mîna lui Macias strînge ceafa și Alfaro iar devine roș la față ca un rac fiert. Uite ce, mă, Tirbușon. Mîine seară să o aduci în parcul Victor Hugo și ține-o pe bancă pînă mai tîrziu. O aduc, zău, o aduc, că de acum este novia 1 mea și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
făcut un ocol și am căzut peste el. Era doar unul? Nu, erau doi, dar unul a fost nimerit. Deci, îl pocnesc și îl întorc cu fața în sus. Ei, semăna cu dumneata. Cu părul alb și la față era roș, dar roș nu glumă. Uite, ți-ai mai revenit...face el o remarcă. Îl înhaț, îl leg și-l duc la ai mei. Îi căzuse șăpcălia și chelia se roșea în soarele acela ucigător. Ai mei l-au lăsat în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ocol și am căzut peste el. Era doar unul? Nu, erau doi, dar unul a fost nimerit. Deci, îl pocnesc și îl întorc cu fața în sus. Ei, semăna cu dumneata. Cu părul alb și la față era roș, dar roș nu glumă. Uite, ți-ai mai revenit...face el o remarcă. Îl înhaț, îl leg și-l duc la ai mei. Îi căzuse șăpcălia și chelia se roșea în soarele acela ucigător. Ai mei l-au lăsat în soare și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
pe grădiniță - concursul se va desfășura pe terenul fiecărei grădinițe. Răspunde: director, educatoarele de la grupa mare. Etapa pe zonă - concursul se desfășoară pe cele patru zone stabilite de Inspectoratul Școlar Județean Iași după cum urmează: -Zona centru; -Zona Tătărași; -Zona Podu Roș; -Zona Alexandru, Mircea cel Bătrân, Păcurari. Etapa finală - concursul se va desfășura pe terenul Facultății de Educație Fizică și Sport Iași. Concursul va fi precedat de un scurt ceremonial olimpic cu prezentarea simbolurilor olimpice (steagul olimpic, torța olimpică, imnul olimpic
Educaţie olimpică by Gynetta VANVU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101019_a_102311]
-
să ne aducă în prezent fragmente din trecutul bine conservat. "Vino; să stăm de vorbă cât ne mai ține vrerea; ca mâine peste inimi va izbuti tăcerea, și n-om vedea prin geamuri, tineri și zgomotoși, amurgul care-aleargă după cireadă, roș." (B. Fundoianu) Tata... Era în timpul cumplit al secetei: vara anului 1946. Se formase "trenul foametei" care îi aducea pe bieții moldoveni terorizați de foamete în cealaltă parte a țării, spre Banat, unde recoltele fuseseră bune și nu se manifestase ucigătorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
dat seama că locul n.-a fost tocmai bine ales . Piața era înconjurată din toate părțile de clădiri înalte, de asemenea putea fi ușor blocată din toate intrările . Și.- a zis atunci că era mult mai bun spațiul de la Podu Roș”. N.n. - Febra l-a constrâns pe Iacob să arunce pe masă planuri strategice de sagacitatea celor inspirate de Napoleon în fața Armaghedonului . În Piața Unirii nu-i prea convenea să moară . Ce-i drept , chibrit avea , chiar și lumânare . Dar spațiile
RAVAGIILE NIMICULUI PRETENŢIOS by ALEXANDRU TACU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91634_a_93189]
-
termeni și anume: Ne mai trebuie Dumnezeu? - Și de aceea: Ne mai trebuie preot? Nu vedeți d-voastră ce urât sună asemenea întrebare pusă așa?! Ne mai trebuie?!!... Astăzi așa vedem că se întreabă lumea. Pun oamenii în cap „chipiul roș”, basmaua roșă la gât, și se întreabă așa, ca mai sus. Și atunci răspunsul? Mai trebuie Dumnezeu? Nenorociților! Copii fără tată! Crescuți prin buruiene! Răspunsul pentru voi nu poate fi altul și altfel de cât acela cum îl dădu odată
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
anume: Ne mai trebuie Dumnezeu? - Și de aceea: Ne mai trebuie preot? Nu vedeți d-voastră ce urât sună asemenea întrebare pusă așa?! Ne mai trebuie?!!... Astăzi așa vedem că se întreabă lumea. Pun oamenii în cap „chipiul roș”, basmaua roșă la gât, și se întreabă așa, ca mai sus. Și atunci răspunsul? Mai trebuie Dumnezeu? Nenorociților! Copii fără tată! Crescuți prin buruiene! Răspunsul pentru voi nu poate fi altul și altfel de cât acela cum îl dădu odată cineva, un
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
armonie. Se spune că oriunde te-ai afla în Iași, făcând o piruetă pe loc, este imposibil să nu zărești cel puțin o biserică. Se văd dinspre Piața Unirii, Piața Eminescu, Piața Națiunilor Unite, dinspre Sărărie și Tătărași, dinspre Podu Roș și Bucium, de pe Ștefan cel Mare și Lascăr Catargiu, de pe Lăpușneanu... În după-amiezi de toamnă, cu lumină de "miere blândă" cum se întâlnește numai în Moldova, ieșeau la promenadă savanți la braț cu oameni de litere, actori, pictori, muzicieni, aprinși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]