2,708 matches
-
în Mongolia, China și Rusia) - oirat-kalmîk-darkhat (500.000 în Mongolia, China, Rusia); kalmîka este considerată de unii lingviști dialect oirat, dar și limba separată de altii 2. Ramură occidentală - mogholi (200 de vorbitori în provincial Herat din Afganistan); limba aproape stinsa 6.5.2.3. Grupul tungus (mancio-tungus) 12 limbi (Ethnologue) formînd un grup numit și tunguso-manciurian. Limbile tunguse sînt vorbite în Rusia (partea răsăriteana a Siberiei) și în Chină (Manciuria). 1. Ramură de nord - even sau lamut (6.000 în
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
de limbi (Etnologue) vorbite de 100 de milioane de oameni în sudul Chinei și mai ales in Indochina. Ramurile hlai (Chină), kadai (Chină, Vietnam), kam-tai (Chină, Laos, Vietnam, Thailanda, India, Myanmar), kra (Chină, Vietnam). Limba nora (nord-estul Indiei) este considerată stinsa. Dintre limbile mai cunoscute amintim: thai/thailandeza (limba națională în Thailanda, 25 de milioane de vorbitori nativi și 40 de milioane că a doua limba), zhuang (20 de milioane, China), lao (limba națională în Laos, 3 mîl. de vorbitori), tay
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
the Study of Speech, Harcourt, Brace, New-York, 1921, p. 140, nota 15. 89 Familia nigero-congoleză (n.n.). 90 Limba amerindiana, familia na-dené sau izolată (n.n.). 91 Limba amerindiana, familia hokan sau izolată (n.n.). 92 Limba amerindiana, familia hokan sau izolată; limba stinsa în 1958 (n.n.). 93 Familia nilo-sahariană, grupul nilotic (n.n.). 94 S-ar putea plasa în categoria B (n.a.). 95 Aproape de tipul conceptual "complex cu raporturi sintactice pure" (n.a.). Denumirea utilizată mai frecvent astăzi pentru această limbă amerindiana este nuu-chah-nulth și
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
spiritul este cea care-l lasă singur, sigur de limitele sale și de sfârșitul său apropiat. Nici o doctrină nu-l solicită. El așteaptă maturizarea operei și a vieții. Desprinsă de el, opera va face să răsune o dată mai mult vocea stinsă a unui suflet izbăvit pentru totdeauna de speranță. Sau va tăcea, dacă creatorul, obosit de jocul său, vrea să-l părăsească. Amândouă atitudinile sunt echivalente. Pretind, astfel, creației absurde ceea ce pretindeam și gândirii: revolta, libertatea și diversitatea. Ea va manifesta
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
sunt. Gândul meu al cui gând este? În ce gând, în ce poveste, Îmi aduc aminte, poate, Că făcui parte din toate? Scriu aci, uituc, plecat, Ascultând glasul ciudat Al mlaștinii și livezii. Și semnez: Tudor Arghezi Încheiere Ion Barbu Stinsă liniștirea noastră și (aleasă) Isarlâk încinsă, Isarlâk mireasă! Dovediții, mie, doisprezece turci, Între poleite pietre să mi-i culci: Inima raiaua, osul feței spân, Țeasta, nervii torși în barbă de stăpân, Clatină-i la Ciprul Negru, în albeață De sonoră
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
grăunte de umor datorită căruia, mereu, și cel care povestește, și cel care citește sunt readuși cu picioarele pe pământ. Alte amintiri și câteva însemnări de călătorie ale lui K. sunt incluse în volumele Jurnalul unei comitive (1937) și Făclii stinse (1938), în timp ce în manuscris au rămas notele referitoare la evenimentele ultimilor săi ani de viață. SCRIERI: Printre apostoli, București, 1929; Literatura împotriva educației?, București, 1929; Porunca a zecea, București, 1930; Flori din grădina copilăriei, București, 1933; În slujba unei credințe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287714_a_289043]
-
SCRIERI: Printre apostoli, București, 1929; Literatura împotriva educației?, București, 1929; Porunca a zecea, București, 1930; Flori din grădina copilăriei, București, 1933; În slujba unei credințe, București, 1933; Jurnalul unei comitive, București, 1937; Drumuri pitorești din România Nouă, București, 1937; Făclii stinse, București, 1938; O viață, o lume, o epocă, București, 1979; Portrete, București, 1985. Repere bibliografice: Perpessicius, Opere, III, 296-299, IV, 140-143, 256-258, 325-329, VIII, 183-185, XII, 297-299, 323-328; Constantin Kirițescu, Expunere de titluri și lucrări, București, 1930; Stelian Cucu, Privire
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287714_a_289043]
-
ciocul lor. Un scrânciob mai la vale pe lângă ei adună Flăcăi și fete mândre ce rid cu voie bună: Și 'n sunet de vioare, de cobze și de nai Se întoarce hora lină, călcând pe verde plai. Bătrâni cu fețe stinse, Români cu fețe dalbe Românce cu ochi negri și cu ștergare albe Pe iarba răsărită fac praznic la un loc Iar pe 'mprejur copiii se prind la luptă ’n joc. Și scrânciobul se 'ntoarce purtând în legănare Perechi îmbrățișate cu
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
de copii". Iar mai către bătrânețe imaginea lui devine și mai colorată de afecțiunea poetului: „Bătrân de tot îl revăd apoi, într-un palton lung până la pământ urcând greoi scările unei tribune. Într-o sală furtunoasă de întrunire, glasul lui stins și plângător abia răsună și lacrimi mari i se rostogolesc pe obrajii bucălați, fără să le poată stăpâni". Erau poate lacrimile pentru cauza Basarabiei, pentru care a dat ultima sa luptă politică ca om de stat și pe care o
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
C la fund Ă250 m). Volumul mare de apă, peste 100 milioane m3, ar putea distruge așezările, în condițiile unei noi erupții. KELI MUTU - cele 3 lacuri, situate în Insula Flores din Sondele Mici din Indonezia, în craterele unui vulcan stins, își schimba culoarea apei în decursul timpului. Cu decenii în urmă apele lor aveau culorile negru, maro și albastru. Locuitorii insulei cred că în lacul de culoare neagră sălășluiesc sufletele vrăjitorilor, în cel de culoare verde este adăpostul sufletelor păcătoase
MICĂ ENCICLOPEDIE A LACURILOR TERREI by George MILITARU Emilian AGAFIȚEI Nicolae BAŞTIUREA () [Corola-publishinghouse/Science/1665_a_2973]
-
fire, care poate deochia; Ochi ieșiți din orbite - predispoziție spre viciu, desfrânare, lene; Ochi proeminenți - individ certăreț, încăpățânat, care se supără de la nimica toată; Ochi mobili, mișcători - inconsecvență, sclerozare rapidă; Ochi rotunzi - arată predispoziție la nebunie, viciu, dezechilibru psihic; Ochi stinși - individ slab, dar harnic, ascultător, dar imprevizibil în anumite comportamente; Ochi mereu râzători, senini - suflete caritabile, de îndrăgostiți, care trec foarte ușor, cu voie bună, peste unele necazuri și întâmplări triste din viața lor; Ochi umezi, voalați - om cu aptitudini
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
sale, secționându-i un tărâm de pulsații și vitalisme, regatul de prezență al celui decedat. Aici și eu sesizez faptul morții ca o răpire, drept o prădare ce rănește vital manifestarea vieții. Trăiesc, cu inima prietenului, ireversibila îndepărtare de cel stins, închiderea definitivă a acestuia în dimensiunea trecutului, metamorfozarea prezenței sale într-o constelație de amintiri așezate pe cerul istoriei individuale. Sesizez, cu gândul prietenului, efemeritatea ce impune, prin survenirea morții, preschimbarea lui este în a fost, transformarea ce irigă viața
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
nume, un simulacru de ființă ce pășește prin imanentul istoriei muribunde avându-și inima dăruită întinderilor de tartar. Abia la final, odată cu judecata divină ce va erupe peste imanent, topindu-i esențele, acest simulacru al existenței mele, acest halou de stinsă palpitația ce mai amintește doar de cel ce-am fost va coborâ și el treptele spre rugul pedepsitor final. Pănă la acea clipă de contracție și spasm universal, mă voi perinda încă sub policandrul timpului cu mâna dreaptă sau fruntea
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
o unică plasmă incendiară, într-o lavă a cărei erupție pare de nestăvilit. Astfel, numele acceptate cândva pentru ființe, lucruri, stări, gânduri și tensiuni afective par a se uni simbiotic într-un flux comun, iar ceea ce ele indicau devin aștrii stinși, anonimi, orfani exilați în afara oricărei numiri, titulaturi, denominații ontice. Acest flux comun se intensifică conferindu-și din propria substanță o unică matriță de gândire, o inedită formă de sens în care se revarsă și așează devenind o singură rostire: te
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
-l putem simți este misterul. El este emoția fundamentală care stă lângă leagănul adevăratei arte și științe. Cel ce nu-l cunoaște și nu se mai poate mira, nu mai poate fi uimit, este ca și mort, e o lumânare stinsă”. Dar Secțiunea de Aur n-ar fi atins statutul de cvasivenerație pe care în final l a atins dacă n-ar fi existat anumite proprietăți algebrice cu adevărat unice. Pentru a le înțelege, trebuie să găsim întâi valoarea exactă a
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” ediţia a II-a by Daniela - Mariana Tasie () [Corola-publishinghouse/Science/569_a_922]
-
înconjoară eposul este foarte veche, dar e aceeași mereu, și proaspătă mereu, neobosită de timp, neprimejduită în esența ei, nebântuită de părăginire, cum nu e bântuită de uitare sau de lenta agonie a amurgului. În ea nimic nu este palid, stins sau mohorât. O lume și un timp fără alte relicve decât câteva morminte de eroi. Cercul strâns al epopeii este plin de durere și de moarte, dar acestea, oricât ne-ar spune despre omenesc, sunt întâmplare trecătoare și sunt împrejmuite
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
la marginea mării, pe un promontoriu înalt. Când a coborât în Infern, Odiseu s-a întâlnit și cu umbra înlăcrimată a lui Ahile, care îl întreabă cum de-a ajuns acolo, în tărâmul morților, năluci nesimțitoare ale muritorilor istoviți și stinși. Apoi îl întreabă dacă știe ceva despre Peleu și despre fiul lui, Neoptolem. Ulise nu știe să-i spună nimic despre foarte bătrânul lui părinte, doar că pe Neoptolem l-a adus el însuși din Sciros lângă Troia, unde s-
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
ar trebui să fiu socotit mai dăunător decât un dușman declarat. Sunt prea bătrân, prea istovit, prea îngenunchiat de cei 45 de ani trăiți în iadul comunist ca să mai pot face ceva. Dar din omul acesta istovit, mai țâșnește această stinsă strigare cu limbă de moarte, pentru adevăr, pentru dreptate, pentru viața neamului românesc atât de cumplit lovit. Mă socotesc un vas de lut în care s-a ascuns ceva, iar vasul a fost îngropat . Pericolul nimicirii a trecut, sau ni
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
Deși răposata a făcut parte dintr-o familie care dărîma biserici și dintr-un sistem fără Dumnezeu. Țara a suspinat funeralii, unde mai mulți exponenți ai democrației și milenarismului au ținut să participe. Lăcătuș a trimis de la Arad cîteva vorbe stinse. Normal, Fiara n-a fost numai autor de gol în finala de la Sevilla, ci și apropiat al lui Valentin. În schimb, Gino Iorgulescu a venit lîngă catafalc. Prieten cu fratele Zoei, Nicu, învins net și fatal în meciul cu băutura
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
o relație de dependență verbală, în care determinantul este elementul pasiv (complement direct, în sintagma verbală corespunzătoare), în desfășurarea procesualității conținută în planul semantic al regentului: „Căci în propria-ne lume ea deschide poarta-ntrării/ Și ridică mii de umbre după stinsul lumânării.” (M. Eminescu, I, p. 136) Caracterizarea se realizează prin trei variante: • genitivul însușirii; se dezvoltă într-o sintagmă nominală specifică cu regentul un substantiv care absolutizează o trăsătură a „obiectului” denumit prin substantivul determinant: „Mușchiul reavăn, negrul minei/ține
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
o poală de somnoroasă, pe care o fierbe la un loc cu o vadră de apă dulce și cu una de miere...” (I. Creangă, 210), tranzitive sau intranzitive, dacă medierea o face subiectul enunțului: „Vechiul cântec se împletea cu sunetul stins al acordeonului și cu tristele măsuri ale țambalului.” (E.Barbu, 76) • sau interjecții: „Dar lasă asta... hai în oraș cu mine.” (M. Eminescu, P.L., 74) Tipuri semanticetc "Tipuri semantice" Sub aspect semantic, în legătură cu poziția sintactică a termenului mediator, complementul sociativ
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
pentru profan, dar nu și pentru cel inițiat. La Dante, toate personajele din Divina Comedie sunt văzute de poet, cu toate că ele ar fi fost invizibile, neavând trup ele sunt spectre, umbre, suflete vizibile: O umbre vane! Foc de-a pururi stins/ De trei ori vrui să strâng în brață/ și doar de trei ori pieptul mi-am cuprins 825. Deci numai pământeanul, cum descrie și în Coran 826, are umbră, l-ombra della carne cum o numește Dante 827. Chiar dacă calitatea de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
scop și-l calcă fără scrupul în picioare Cum fără de cuvânt ideea nu există o lume se reia o lume spun pentru perechea ei de jos întâmplătoare 886. Primăvara e plină de veselie, toamna liniștește-n taină cu umbrele ei stinse, Haosul inversul ordinii firești: O veselie albă/ ce nu cunoaște haos;/ pe când toamna în salbă/ îmbie la repaos.//.../ În primăvară simte nevoia de-a iubi, /pe când în umbra toamnei se vrea a fi iubit!887. E una dintre cele mai
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
tine... Cine sunt gloatele acelea cu fața ascunsă rotindu-se Peste câmpii nesfârșite, împleticindu-se în pământ crăpat Prins în inel în zarea fără adâncime doar Care este orașul de peste munți... În groapa aceasta năruită în inima munților În lumina stinsă a lunii, iarba cântă Peste mormintele răsturnate, în jurul schitului Este schitul pustiu, sălaș doar al vântului 1268. Este evident că toate formele de halucinații pe care le-am considerat nu au nici o legătură cu impresiile psihice pe care un mistic
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
în „caleașcă parfumată”. Azi fabrica „veștejește fața”, dar se anunță un mâine cu „albă pâine” sau moarte: „Tren, vine tren negru./ Aduce lumină./ Vin oameni noi, elei, elei,/ Tren vine, tren negru” (Trenul). Prin vechiul „oraș bolnăvit” se mișcă oameni stinși, în timp ce din apusul însorit vine simbolic „un car de fân cu miros tare”. Tonul incendiar al lui Aron Cotruș e anticipat în fraze sacadate: „Cerul e roșu.../ Arde. Arde ori renaște lumea moartă...” (Viitorul). Un ciclu de poeme cu mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287621_a_288950]