2,316 matches
-
o femeie pentru că ea și cu băiatul au plecat. Încheie pe un ton dezaprobator: - Îmbrăcată ciudat, dacă vrei părerea mea, femeia aceea. Gosseyn își aminti de tânăra Strella de la Clubul Matrimonial Interstelar și de rochia ei înfășurată și se simți ușurat în urma informației primite. - Probabil e o modă nouă. Și prevenindu-l pe îngrijitor, continuă: Ai face mai bine să te pregătești. Garda personală a președintelui va sosi în curând aici. - Huh! În secundele care-i trebuiră îngrijitorului să savureze ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
rușine și plăcere. Când am privit din nou, am observat că în peretele borcanului, care scânteia nebunește, apăruseră contururile subțiri ale unei uși. M-am repezit spre ea îngrozit de gândul că ar putea să fie deschisă. Dar am respirat ușurat: un lacăt enorm, moale, ca de carne, atârna la ușă. Pe drumeagul care cobora din munții îndepărtați și se oprea în fața ușii mele venea o fetiță. Părea cuminte și bine crescută cum înainta, cu funde mari la codițe și cu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
În fiecare zi trebuia să se înțepe, să se taie, iar când am încercat să-i luăm obiectele ascuțite, chiar să se muște de mână ca să facă să iasă mica perlă de sânge pe care o privea apoi minute întregi ușurată, fericită. I se întîmpla s-o apuce această nevoie imperioasă pe stradă, în magazine, în vizite. Apuca atunci un ac pe care-l avea mereu la îndemînă și se înțepa cu dibăcie. Mai târziu avea să simtă nevoia de a
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
asupra mea. În prezența Soniei eram într-o stare de permanentă încordare, pe care mi-o crea dorința de a-i fi pe plac, dar și teama îngrozitoare că o plictisesc; când venea noaptea, eram atât de epuizat, încât oftam ușurat în momentul în care Sonia dispărea, în sfârșit, pe poarta casei sale, și eu rămâneam singur. Dar nici nu apucam să ajung acasă că dorul de Sonia începea să mă hărțuiască din nou. Nu puteam să mănânc și nici să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
și nici să dorm, simțindu-mă cu atât mai înfrigurat, cu cât se apropia clipa unei noi întâlniri. După o jumătate de oră petrecută cu Sonia, mă simțeam iar împovărat de dorința de a-i plăcea și, apoi, iarăși răsuflăm ușurat când rămâneam singur. Mi se dublase și sentimentul de sine. Apropierea mea de Sonia se limita numai la sărutări. Dar sărutările trezeau în mine acel soi de tandrețe lacrimogenă cu care doi oameni se despart într-o gară, pentru mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
și din toate puterile, apăs și tot apăs până când aud niște pași târșâiți la capătul coridorului. Pașii vin spre ușă și se opresc; apoi se aude cum cineva umblă la broască și, în sfârșit, ușa se deschide. Respir fericit și ușurat. Temerile mele s-au dovedit neîntemeiate; în ușa deschisă stă viu și nevătămat chiar Hirghe. „Ah, tu ești! spune el în silă. Credeam că a venit omul. Ei, intră dacă ai venit.“ Și am intrat. *** Aici se termină, mai exact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
aperitiv", discutând despre vrute și nevrute, ca să-și omoare timpul. Beatrice încă nu apăruse, fiind prinsă în ultimele vise. Când masa a fost aranjată, te ispiteau arome, forme și culori, care de care mai atrăgătoare și apetisante. Apăru și Beatrice, toți respirară ușurați și se așezară la masă. Pentru Petre și Camelia era o plăcere să-i vadă cum le fug ochii de la un platou la altul, exact ca în copilărie. Ospătarii stilați, puși la papion și jachete albe, erau mereu în mișcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
cafea, declarându-și "oficial" sprijinul pentru proiect, urmând a discuta pe mai departe etapele de parcurs. I-a propus chiar să meargă, într-o zi, să vadă mai multe "oferte" pentru cei 10 000 de metri pătrați. Petre a răsuflat ușurat, după discuția cu "organul". N-a fost ușor, dar simțea că proiectul "l-a prins" și că a început din nou să devină un om de afaceri energic și întreprinzător. Pe drum se întâlni cu Carmen. Tânăra era frumoasă, îmbujorată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
cu cărămizi, cherestea, ciment, betoniere, tablă pentru acoperiș. S-a făcut și un gard pentru îngrădirea obiectivelor și polițaiul din Bucura a fost solicitat să fie cu ochii pe "materiale". Cu șantierul inaugurat și toate puse la punct, Petre răsuflă ușurat. Reveni la Ana, la măsuța de sub nuc, la Toni și Pic cel mic... Cât fusese prins "în vale", Ana se ocupase de schițe și desene pentru facultate, dar și de gospodărie, de grădină, de bucătărie. Petre descoperi ce meșteră e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
mea. Numărul cel mai de sus pe care l-am tras la sorți a fost 19: de câte ori număram rațele și ele erau 19 (uneori și 17), mi se întâmpla în ziua cu pricina ceva benefic ori chiar minunat și răsuflam ușurată. De câte ori număram rațele și ele erau sub 10 (sau erau 13), mi se întâmpla ceva neplăcut sau... nu mi se întâmpla nimic. Probabil că mi-am forțat norocul, pentru că mă încăpățânasem să număr rațele aproape în fiecare zi, ca și cum în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
familiile bune. Orele de pian erau deosebit de obositoare, iar la un minor dezacord madam Frenkel ne altoia cu un arătător din lemn de tisă peste degetele noastre subțiri și delicate, de ne treceau toate apele. Am răsuflat mai mult decât ușurat, atunci când mama s-a hotărât să amâne lecțiile de pian, fiind slăbit după boală și având de recuperat perioada întreruperii școlii, altfel cine știe ce pianist celebru de talia lui Arthur Rubinstein aș fi ajuns, uzitând la nevoie de sintagma „nu trageți
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
bună ziua și plecă. În ușă se întoarse însă brusc: - Dă-mi douăzeci de lei, zise Georgetei, ca să te vadă Dumnezeu. G. Călinescu Georgeta luă un napoleon dintr-o cutie și i-l aruncă. Stănică îl prinse din zbor. - Am sufletul ușurat, încheie el, ieșind pe ușă. Azi amfăcut o faptă bună! În acea seară, Georgeta pretinse ca Felix să rămână la ea. Rămase, dar satisfacția bărbătească îi fu alterată de un sentiment lăuntric că a devenit o secătură. În pat, Georgeta
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
după moarte, c-am fost cînddezgropa un mort să-l pună în loc de veci. Ia, niște oase acolo pline de pământ și părul, că părul rezistă. Moș Costache, înspăimîntat, își trecu mâna peste cap, dar, neîntîlnind nici un fir de păr, respiră ușurat, ca și când ar fi fost scăpat de moarte. Stănică nu stătu mult pe poziția de esprit fort și trecu la extrema opusă, când fu singur cu bătrânul. Era limpede că, inconștient, trădîndu-și preocupări lăuntrice, ori intenționat căuta să-i vorbească bătrânului
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
cu vremea, din dobândă, un adevărat nou capital, fără să se atingă de fond. Nu s-ar fi supărat nici unul, nici Aglae, căreia i-ar fi rămas capitalul, nici Otilia, care s-ar fi folosit de el. Moș Costache ieși ușurat din biserică, după ce se închină cu evlavie, mergând de-a-ndăra-telea, și se simți cu duioșie bun. O babă îmbrobodită până peste gură întinse mâna văietîndu-se: - Fă-ți milă și pomană, să-ți ajute Sfânta Vinere de azi și Maica Domnului! Bătrânul
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
mecanism, că textul meu de încuviințare a fenomenului devine atac virulent. În ziua cu pricina, mă prezint la antroposofi acasă și citesc glacial textul meu, care era probabil caraghios de stângaci, dar dârz instalat împotriva lor. Stupoare, plec de acolo ușurat, răvășit, dar și cu sentimentul că am scăpat de o povară. Peste puțină vreme, în pauza concertului, în holul filarmonicii, mi se șoptește discret înștiințarea care conținea, amenințător, și o condamnare în absolut: „Marele Maestru a aruncat anatema asupra ta
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
zic și eu, gândul, tot așa cum e în stare să tulbure, trebuie să fie în stare și să însenineze și să aducă liniște... — Sfinția ta are mare dreptate! Și numai că îmi spune vorbele astea, parcă mă simt și eu ușurat, că nu mai vin în chilia sfinției tale încărcat cu povara ispitelor, cu gândul să ispitesc gândurile sfinției tale. Noi gândim puțin, călugărește, nu avem nevoie de multe gânduri. Și poate, din pricina asta, ne și lăsăm ispitiți de gândurile despre
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
că o sfoară îl strângea prea tare la gât și că șarpele făcea parcă semne, din expresia figurii, că este sugrumat. Cineva s-a aplecat și a destins puțin legătura sforii care-i strângea gâtul șarpelui. Ne-am simțit toți ușurați, spaima a trecut, iar eu umblam curios să fac cunoștință cu celelalte încăperi, mari, pe jumătate întunecoase, până am ajuns la familia gazdă, ca să le spun ce mult îmi place conacul lor, cât de firești și de familiare mi se
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
putere să ajungă până la ușă. — Au revoir, Papa, spusese, și vocea șoptită și-o auzise stridentă, nefiresc de tare și grăbită. Se răsucise brusc, învârtejindu-și fusta écossaise, de călătorie, sub pardesiu ; era gata să coboare scara de lemn, tropăind ușurată. Încă mai ținea mâna pe clanța al cărei mâner striat i se încălzise sub palmă când îi auzise șuieratul înfundat : — Drum bun... în viață... Da, sigur că da, atunci când ea își desprinsese ochii de el, vizibil grăbită să plece, el
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
pași, familiar. În fața ochilor, medalionul de ipsos de pe fronton, iar în el - anul atât de îndepărtat, 1879. Nervii îți sunt atât de întinși, încât propriul zvâcnet de spaimă te sperie. Întorci capul într-acolo de unde ai auzit foșnetul și respiri ușurat, văzându-l. Te privește cu ochii mierii și rotunzi - o pojghiță de luciu fără adâncime sunt ochii lui galbeni, plutind în orbitoarea lumină albă a zilei - și doar vârful cozii i se mișcă printre frunze, lejer. Și deodată, motanul zdupăie
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
uman, e drept, nu e drept ? Nu știu ! Vă voi spune, totuși, pentru că trebuie să aflați la vreme, nu ca Margot, opinia mea de medic : sunt aproape convins că vi s-au umflat gâlcile... Ce ușurare ! E grav, dar întorci ușurată capul. Parcă ceva putea fi mai grav - ceva, dar ce ? Nu-ți mai aduci aminte ! Ai întors capul înainte ca el să deschidă gura, așa că o vezi pe Margot făcându-i domnului Ialomițeanu semne discrete, da, e Margot, chiar Margot
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
aude un murmur de Încîntare. Jack Harper ridică o mînă, face un gest scurt de la revedere și pleacă, urmat de Sven și de conducerea companiei, Într-o tăcere absolută. Abia după ce a ieșit, izbucnește un vacarm de nedescris. Mă prăbușesc ușurată. Slavă Cerului. Slavă Cerului. Sincer acum, nu pot să cred ce proastă pot să fiu. Să-mi Închipui, chiar și pentru o fracțiune de secundă, că Jack Harper n-are altceva mai bun de făcut decît să-și Încarce memoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Hobbyurile vedetelor - Ce Înseamnă ele ? Chiar dacă e de fapt o carte foarte bună. Se citește rapid. De ce ar fi o carte anume mai serioasă ca alta ? — Parcă citeai Marile Speranțe, nu, Emma ? zice Artemis. Pentru clubul de lectură. — Da ! zic ușurată. Da, așa e... Moment În care Îi zăresc privirea lui Jack Harper și mi se taie brusc orice avînt. Fuck. În minte Îmi revine brusc propria mea voce, turuind nevinovată, În avion. — ... m-am uitat și eu un pic pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
ca În transă. Să fac prezentările, el e... — Jack e numele meu, mă Întrerupe blînd. SÎnt un prieten de-al Emmei. Emma... Mă privește, fără nici o urmă de expresie. Mi-e teamă că e nevoie de tine. — Of, zic vizibil ușurată. Ei, asta e, se mai Întîmplă. Ce păcat ! spune mama. Nu poți să mai stai măcar să bem ceva ? Jack, poți să ni te alături și tu dacă vrei, ia un copan de pui, niște quiche, ce vrei tu... — Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mahări. Ce părere ai, Emma ? Abia pot vorbi. SÎnt peste măsură de jenată. Nu-mi doresc decît să dispar sub pled și să nu mă mai vadă nimeni niciodată. — Domnule Harper ! ne Întrerupe o voce și trag aer În piept, ușurată. Ne uităm cu toții În direcția vocii și-l vedem pe Cyril aplecîndu-se stîngaci spre Jack. Îmi cer mi de scuze că vă Întrerup, domnule, spune, aruncînd priviri mirate spre familia mea, de parcă ar Încerca să Înțeleagă ce l-o fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
fost descoperit. Regizorul îi ia apărarea, convins că personajele au prins mai multă "carne", iar scenariul a cîștigat în profunzime și ca structură. Alte obiecții nu mai sînt. Dactilografiat din nou, scenariul va fi înaintat comisiei de lectură. Mihai răsuflă ușurat. Îi rămîne după-amiaza pentru cumpărături. Ajunge în centru, scoate lista din buzunar și o citește din mers. Caută de toate, găsește o parte. Și, ca de fiecare dată, sare peste ața muliné. Face alergie cînd o aude pe Ana c-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]